Πολλοί δεν έχουν κατανοήσει το ιστορικό μέγεθος της κατάπτωσης και της καταστροφικής πορείας που ακολουθεί η χώρα. Ανάμεσα τους βρίσκεται ένα μεγάλο τμήμα του πνευματικού κόσμου, της διανόησης, που αποστασιοποιείται και σιωπά, έχοντας σταδιακά ενσωματωθεί και υποταχθεί στη «μονόδρομη» σκέψη του νεοφιλελεύθερου αγοραίου προτύπου.
Ακόμα και οικονομικά συμφέροντα, που μέχρι τώρα ταυτίστηκαν με τις μνημονιακές πολιτικές και απήλαυναν πλήρους ασυλίας, τώρα αντιλαμβάνονται ότι τίθενται κι αυτά υπό την πολιτικο-οικονομική εξουσία του Δ' Ράιχ και του ΔΝΤ...
Πράγματι, ξεκινά μια νέα περίοδος. Η ταχεία προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, η εκποίηση της εθνικής και δημόσιας περιουσίας και τώρα και του υπόγειου ενεργειακού πλούτου αναδιατάσσει τις μέχρι τώρα πολιτικο-οικονομικές συμμαχίες και προκαλεί αντιπαραθέσεις που συνδέονται με τον ίδιο το γεωστρατηγικό ρόλο της χώρας μας.
Η Ελλάδα παραδόθηκε και επισήμως στους δανειστές της. Η ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ και με την επίσημη διαβεβαίωση του ελληνικού κράτους, όπως ακριβώς δημοσιεύτηκε στο 240 ΦΕΚ/13-12-12, με την ακόλουθη διατύπωση:
«Ούτε το δικαιούχο κράτος-μέλος ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος ούτε κανένα από τα αντίστοιχα περιουσιακά τους στοιχεία εξαιρούνται λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για άλλο λόγο της δικαιοδοσίας κατάσχεσης -συντηρητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης- σε σχέση με οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα ή διαδικασία σχετικά με τη σύμβαση τροποποίησης». Νόμος του κράτους η άνευ ορίων κατάσχεση της εθνικής περιουσίας, η ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ...
Αυτό το κατάπτυστο κείμενο θα καταγραφεί ως ΕΘΝΙΚΟ ΟΝΕΙΔΟΣ στη σύγχρονη ιστορία της χώρας και θα περιληφθεί στην ιστορική αλυσίδα που καταχωρίζει τις πλέον επονείδιστες πράξεις κατά της πατρίδας μας από τον Εφιάλτη μέχρι σήμερα. Όπως στη Γαλλία ο στρατηγός Πεταίν αποτέλεσε το πρότυπο της εθνικής προδοσίας, έτσι και όσοι ψήφισαν και «νομιμοποίησαν» το επονείδιστο αυτό κείμενο θα καταγραφούν ως υπεύθυνοι και ένοχοι μιας πράξης που ντροπιάζει έναν ολόκληρο ιστορικό πολιτισμό, έναν υπερήφανο λαό.
Γιατί, άραγε, δημοσιεύτηκε τώρα στο ΦΕΚ μια διάταξη του Μνημονίου και της αντίστοιχης Δανειακής Σύμβασης που «εγκρίθηκε» για πρώτη φορά από ελληνική κυβέρνηση εδώ και τρία σχεδόν χρόνια; Διότι σήμερα το έδαφος «εκκαθαρίστηκε» πλήρως. Η κοινωνία ισοπεδώθηκε, η οικονομία διαλύθηκε, μεγάλο τμήμα του πολιτικού συστήματος απαξιώθηκε και υποτάχθηκε πλήρως στην τραπεζική δικτατορία και στους επιτελείς του Δ' Ράιχ.
Δύο είναι πλέον οι κύριοι ρόλοι της απαξιωμένης και καταρρέουσας κυβέρνησης:
Ο ένας αποβλέπει στην πλήρη αφαίμαξη των εναπομεινάντων μισθών, των εξαχνουμένων συντάξεων, η προλεταριοποίηση της πλειοψηφίας της -πάλαι ποτέ- μεσαίας τάξης.
Ο δεύτερος -και κύριος- ρόλος είναι η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και κατεξοχήν του σημαντικού ορυκτού πλούτου, η αξιοποίηση του οποίου μπορεί να αλλάξει την πορεία της χώρας. Εδώ ίσως παίζεται το πιο κρίσιμο παιχνίδι. Η ένταξη του πλούτου αυτού στο καθεστώς της κατάσχεσης και η διαρπαγή του από το «λόμπι» των δανειστών μας θα δώσουν το τελικό χτύπημα και θα αποδυναμώσουν ή και θα ακυρώσουν το γεωστρατηγικό ρόλο της χώρας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Κρατάμε στα χέρια μας ένα ιστορικό πλεονέκτημα που δεν αφορά μόνο στο οικονομικό όφελος από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου στον άξονα Κύπρου - Ελλάδας - Ευρώπης αλλά στην ίδια τη γεωστρατηγική ισχύ και το πολιτικό «βάρος» της χώρας μας σ' ένα πεδίο όπου διαδραματίζονται παγκόσμιας σημασίας εξελίξεις. Εάν αποδειχτεί ότι ο ορυκτός αυτός πλούτος είναι αξιοποιήσιμος, δεν θα πρέπει με κανέναν τρόπο να επιτρέψουμε στους υποτελείς των Μνημονίων να τον οδηγήσουν στο δημοπρατήριο των δανειστών. Η αντιπαράθεση, κατ' αυτό τον τρόπο, με τα μνημονιακά συμφέροντα και με το Δ' Ράιχ προσλαμβάνει ευρύτερο χαρακτήρα, αφού αφορά στην εθνική ανεξαρτησία, στην εθνική κυριαρχία και στην αξιοπρέπεια της χώρας και του λαού της.
Διαβάστε απ' το ίδιο περιοδικό το κείμενο του Γ. Δελαστίκ "Η στοχοποίηση των αντιμνημονιακών δυνάμεων"
Δημοσίευση σχολίου