Οι σφαίρες της "κάθαρσης" πέφτουν σαν το χαλάζι»... Πρώην υπουργός οδηγείται στο «πραιτώριο», επιχειρηματίες συλλαμβάνονται και φυλακίζονται, τεράστια σκάνδαλα, όπως αυτό του ΕΟΤ, αποκαλύπτονται και -πέραν της περιβόητης «λίστας Λαγκάρντ»- νέες λίστες με 4.500 καταθέτες στο Λίχτενστάίν και στο Λουξεμβούργο «ενεργοποιούνται»... Ακόμα και 17.000 άτομα που έβγαλαν πάνω από 100.000 ευρώ στο εξωτερικό τη διετία 2009-2011 καλούνται προς έλεγχο...
Δυστυχώς, όμως, όλες αυτές οι «αποκαλύψεις», οι «έλεγχοι», οι επισειόμενες ποινές εξαντλούνται στο επίπεδο της επικοινωνίας, της προπαγάνδας. Οριοθετούνται στα στενά πλαίσια μιας επικοινωνιακής επιχείρησης που προσπαθεί να διαμορφώσει ένα πλαίσιο «κοινωνικής εμπιστοσύνης» σε μια κυβέρνηση που έχει πλήρως υποταγεί στις δυνάμεις των μνημονιακών συμφερόντων, στις δομές της διαπλοκής, και η οποία δεν τολμά καν να θέσει τον έναν εκ των «πρωταγωνιστών» της, τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ακόμα και τυπικά στην κρίση των κοινοβουλευτικών θεσμών που ερευνούν την υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ».
Στην περίπτωση μας ισχύει η ρήση ότι «όσο πιο πολλά ακούς για την κάθαρση τόσο περισσότερο να κουμπώνεσαι». Γιατί πράγματι η «περίπτωση Γ. Παπακωνσταντίνου», που εξελίσσεται σε μια επιλεκτική και «ανώδυνη» για την κυβέρνηση περίπτωση παρανομίας, στην ουσία νομιμοποιεί στην πράξη το κύκλωμα της διαπλοκής και των συστημικών συμφερόντων.
Γιατί πράγματι τα συμφέροντα αυτά, με το άλλοθι της «επιλεκτικής» κάθαρσης, εξακολουθούν να αναπαράγονται απρόσκοπτα, να δανειοδοτούνται με δανεικά κι αγύριστα από τις τράπεζες, να προπαγανδίζουν νυχθημερόν από τα διατεταγμένα ΜΜΕ που τα ελέγχουν ασφυκτικά. Η Γερμανική Εποπτεία καλλιεργεί και αξιοποιεί πολλαπλώς αυτή την επικοινωνιακή εκστρατεία σκανδάλων, αποκαλύψεων και διώξεων. Από τη μία πλευρά αυτή η «εκστρατεία» χρησιμοποιείται κάθε φορά από τους εγχώριους κυρίως μνημονιακούς φορείς ως «προετοιμασία εδάφους» λίγο πριν από την ψήφιση των Μνημονίων ή των επαχθών μέτρων, ώστε να υπάρξει ένα άλλοθι απέναντι στα μέτρα αυτά.
Κυρίως, όμως, η γερμανική Ύπατη Αρμοστεία θέλει να συνδέσει το θέμα της ηθικής με το πρότυπο της λιτότητας, των σκληρών μέτρων που επιβάλλονται. Το πρότυπο της οικονομικής λιτότητας για να έχει κοινωνική αποδοχή θα πρέπει να εκφραστεί και να υλοποιηθεί από ένα πολιτικό σύστημα, από κομματικούς φορείς που διέπονται από ένα «ανώτερο επίπεδο πολιτικής ηθικής»... Η «κάθαρση», συνεπώς, έστω και προσχηματικά, μπορεί να παράσχει το «πιστοποιητικό της αρετής» σε μια κυβέρνηση, ώστε αυτή να υλοποιήσει χωρίς σοβαρές κοινωνικές αντιδράσεις τα Μνημόνια και τις Δανειακές Συμβάσεις...
Η γερμανική ηγεμονία προωθεί και επιβάλλει την περίοδο αυτή, με συστηματικό τρόπο, τον έλεγχο τόσο στους θεσμούς και στις δομές του κρατικού μηχανισμού όσο και στα κέντρα αποφάσεων του τραπεζικού συστήματος. Παράλληλα, όμως, επιδιώκει την «αναμόρφωση» και υποταγή των πολιτικών, οικονομικών και πνευματικών ελίτ της χώρας.
Στο οικονομικό επίπεδο, όπως ήδη έχει επισημανθεί, η γερμανική ηγεμονία επιδιώκει να διαμορφώσει μια «φίλια», μια δική της ομάδα οικονομικών συμφερόντων, μια διαπλεκόμενη - διαμεσολαβητική δομή που θα εναρμονίζεται πλήρως προς τις επιλογές των γερμανικών συμ-φερόντων. Ένα είδος μοντέρνας και «εκσυγχρονισμένης» μνημονιακής διαπλοκής...
Στο πολιτικό επίπεδο τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα λόγω της πλήρους κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ και της απόλυτης υποταγής και ενσωμάτωσης της Νέας Δημοκρατίας και του Αντώνη Σαμαρά στη μνημονιακή στρατηγική. Η ανακύκλωση των φθαρμένων κομματικών -μνημονιακών «υλικών» έχει ήδη εξαντληθεί. Οι τυχόν απόπειρες για τη δημιουργία «ευρωπαϊκού κόμματος», με κορμό τη Νέα Δημοκρατία και δορυφόρους τα «θραύσματα» του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Αριστεράς και του συντηρητικού ή ακροδεξιού στρατοπέδου, δεν φαίνεται ότι έχουν σοβαρή προοπτική.
Γι' αυτό και η εθνική και πολιτειακή υπαγωγή της χώρας μας στη γερμανική ηγεμονία είναι πιθανό να επιβληθεί εκ των άνω, μέσω των αλλαγών του Συντάγματος στη συζήτηση που θα ξεκινήσει μέσα στο 2013.
Στρατηγική του Δ' Ράιχ είναι να διαμορφωθεί ένα Σύνταγμα που θα εναρμονίζεται πλήρως προς τον «πυρήνα» των Μνημονίων και της νεοφιλελεύθερης κοσμοαντίληψης, δηλαδή ένα Σύνταγμα της Αγοράς το Σύνταγμα μιας αυταρχικής Δημοκρατίας, που προσιδιάζει σ' ένα ευρωπαϊκού τύπου προτεκτοράτο...
«Ηθικολογούσα» Πολιτική, Αυταρχική Δημοκρατία και Λιτότητα συνιστούν το τρίπτυχο της νέας «γερμανικής τάξης πραγμάτων».
Διαβάστε από το ίδιο περιοδικό: Γ. Δελαστίκ "Αμήχανο πολιτικό σύστημα. – Μετέωρη επιχειρηματική ελίτ"
Δημοσίευση σχολίου