Οταν η πολιτική αντιπαράθεση καταντάει εμμονή

Του Γ. Γ. 

Το να κάνεις κριτική, ακόμα και έντονη πολεμική σε ένα πολιτικό σχηματισμό με τον οποίο σε χωρίζει μεγάλη διαφορά πολιτικών εκτιμήσεων είναι κατανοητό. Από κει και πέρα όμως καταντάει εμμονή να στρέφεις τα βέλη σου σε ένα πολιτικό κόμμα και με λεκτικές ακροβασίες να θέτεις ρητορικά (;) ερωτήματα  που είναι εκτός τόπου και χρόνου αυτή την στιγμή.

Ο λόγος για σημερινό δημοσίευα του «Ριζοσπάστη» που ανάμεσα σε μια σειρά σωστές διαπιστώσεις, αναφερόμενος στο θέμα της ΕΡΤ, θέτει κατά την άποψη μου κάποια πλαστά διλήμματα κάνοντας αντιπαράθεση της τακτικής του ΚΚΕ με αυτή του κόμματος τα Κουμουνδούρου.

Προσωπικά θεωρώ ότι το κόμμα του Τσίπρα θέλει να παρουσιαστεί ένας διάδοχος διαχειριστής του καπιταλιστικού συστήματος γ’ αυτό «είναι εμφανής η προσπάθεια της ηγεσίας του Σύριζα να κατοχυρώσει τον ρόλο του «υπεύθυνου, θεσμικού» κόμματος, και στο ντόπιο αστικό πολιτικό κατεστημένο, αλλά και στο διεθνές πολιτικό σκηνικό», όπως έγραφα σε περασμένη ανάρτησή μου.

Από κει και πέρα έχω την άποψη ότι σε κάποια θέματα, όπως είναι αυτό της πραξικοπηματικής ενέργειας του Σαμαρά να βάλει λουκέτο στην ΕΡΤ, πρέπει να υπερτονίζουμε αυτά που μας ενώνουν και να υποβαθμίζουμε αυτά που μας χωρίζουν.

Το κείμενο του «Ριζοσπάστη» και τα συμπεράσματα δικά σας:

... Η αστική εξουσία όργανο της οποίας είναι η αστική διακυβέρνηση (όποιο επίθετο και αν αυτή έχει) αποτελεί τη δικτατορία των μονοπωλίων, επιβάλλει με κάθε τρόπο τη δικιά της νομιμότητα, τη νομιμότητα των συμφερόντων της τάξης που εκπροσωπεί και γι' αυτό το λόγο έχει στο οπλοστάσιό της το ανάλογο νομικό, συνταγματικό πλαίσιο. Σε αυτήν την κατεύθυνση λειτουργούν όλοι οι αστικοί θεσμοί ως καλοκουρδισμένοι μηχανισμοί του αστικού κράτους (ακόμα και οι λεγόμενοι «ανεξάρτητοι», όπως η δικαιοσύνη) ανεξάρτητα από την κάθε αστική κυβέρνηση - τέτοιος άλλωστε (ιδεολογικός/ προπαγανδιστικός μηχανισμός) ήταν και η ΕΡΤ.

Το γεγονός αυτό αποκλείει αντιθέσεις και διαπάλη ανάμεσα στα μονοπώλια, τμήματα της αστικής τάξης για το πώς θα εξυπηρετηθούν καλύτερα τα γενικά συμφέροντα της τάξης τους αλλά και τα ιδιαίτερα ορισμένων τμημάτων της; Ασφαλώς και όχι και δεν αποκλείεται αυτό να εκφραστεί και με διαφορετική στάση θεσμών (π.χ. του Συμβουλίου της Επικρατείας ) απέναντι στην απόφαση της κυβέρνησης. Αυτό βεβαίως δεν πρόκειται επίσης να αλλάξει τη γενική κατεύθυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στις οποίες εντάσσεται και το κλείσιμο της ΕΡΤ αφού αυτές εξυπηρετούν γενικότερες ανάγκες του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από ιδεολογικές προτιμήσεις και ιστορικές καταβολές θα τις υλοποιήσουν όλες οι κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης ανεξάρτητα από διαφοροποιήσεις στο μείγμα της εφαρμογής.

***
Η ΕΡΤ εκσυγχρονίζεται για να παίξει πιο αποτελεσματικά το ρόλο της ως ιδεολογικός αστικός μηχανισμός. Αλλο αυτό και άλλο η αναγκαία αλληλεγγύη στους εργαζόμενους η διαμόρφωση όρων ενιαίας αντιπαράθεσης στην πολιτική των απολύσεων που χτυπά την πόρτα των εργαζομένων μια σειράς κρατικών επιχειρήσεων και οργανισμών.

Δεν μπορεί λοιπόν η γραμμή πάλης προς όφελος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να είναι η υπεράσπιση του «δημόσιου χαρακτήρα» της ΕΡΤ γιατί ούτε η ΕΡΤ ούτε κανένας άλλος «δημόσιος» οργανισμός δεν είναι πραγματικά δημόσιος, δεν ανήκει στο λαό αλλά στο συλλογικό καπιταλιστή, το αστικό κράτος. Δεν μπορεί γραμμή πάλης να είναι η υπεράσπιση της «δημοκρατίας» της ψευδαίσθησης ότι είναι δυνατόν μέσα από την εύρυθμη λειτουργία και τη μεταρρύθμιση των αστικών θεσμών και νόμων να εξασφαλιστεί «δημοκρατία για όλους» - και για τα μονοπώλια και για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα -, ο ψευδής διαχωρισμός του αστικού πολιτικού προσωπικού σε «δημοκράτες» και «αντιδημοκράτες».
***
Στις κινητοποιήσεις με αφορμή την ΕΡΤ διεξάγεται αντικειμενικά διαπάλη. Εκτός από την αλληλεγγύη που όλοι εκφράζουν, τη γενική αντίθεση στις απολύσεις και την ανάγκη κατάργησης της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, αιτήματα με τα οποία συμφωνούν μέχρι εκπρόσωποι της Εκκλησίας, υπάρχουν βαθιές και ουσιαστικές αντιθέσεις.

Θα αξιοποιηθούν αυτές οι κινητοποιήσεις για να ενισχύσουν ένα ρεύμα κυβερνητικής εναλλαγής, να στηρίξουν την ανάδειξη μιας νέας αστικής διακυβέρνησης με επικεφαλής το ΣΥΡΙΖΑ;

'Η αντίθετα θα αξιοποιηθούν για τη χειραφέτηση των εργαζομένων, για την ανάδειξη του ουσιαστικού ζητήματος: με ποιους όρους μπορούν οι εργαζόμενοι να εξασφαλίσουν πραγματικά την ενημέρωση, την ψυχαγωγία, τη μόρφωση και τον πολιτισμό στη βάση των δικών τους συμφερόντων και αναγκών; Δηλαδή με προϋπόθεση να είναι ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν, και μέσα σε αυτά και των τηλεοπτικών - ραδιοφωνικών συχνοτήτων, του διαδικτύου, με προϋπόθεση οι αντίστοιχοι οργανισμοί να βρίσκονται υπό τον έλεγχο της εργατικής - λαϊκής εξουσίας. Σε αυτά τα συμπεράσματα θα πρέπει να οδηγηθούν και οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ.

Συνεπώς διέξοδο αποτελούν τα βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τα βήματα στη λαϊκή συμμαχία σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, στην αλλαγή συσχετισμών, στη συγκέντρωση δυνάμεων με προοπτική την πάλη για την εξουσία.

Σε αυτήν την κατεύθυνση οι δυνάμεις του ΚΚΕ δίνουν τη μάχη...