Πηγή: 902.gr
Έπειτα από 3ήμερο σκληρό αγώνα κατά των ταγματασφαλιτών, οι δυνάμεις του 8ου και 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, μαζί με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ Μεσσηνίας, απελευθερώνουν την κωμόπολη του Μελιγαλά, στην οποία είχαν ταμπουρωθεί σχεδόν 1.000 ταγματασφαλίτες σε μια ύστατη προσπάθεια να εμποδίσουν την απελευθέρωση της Μεσσηνίας από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Οι ταγματασφαλίτες είχαν συγκεντρωθεί στο Μελιγαλά από διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας, ενώ στο διάβα τους είχαν προβεί σε ανείπωτες λεηλασίες, βιασμούς και σφαγές (το τρομοκρατικό αυτό όργιο συνεχίστηκε και στον ίδιο το Μελιγαλά). Όταν ο ΕΛΑΣ έφτασε στο Μελιγαλά οι ταγματασφαλίτες αρνήθηκαν να παραδοθούν, σίγουροι για τα πλεονεκτήματα που τους προσέφεραν οι ισχυρές γερμανικές οχυρώσεις της κωμόπολης, αλλά και ενθαρρυμένοι από τους Εγγλέζους (που τους χρειάζονταν για να χτυπήσουν το λαϊκό κίνημα και να αποκαταστήσουν στην αστική εξουσία την «επόμενη μέρα» του πολέμου).
Όπως αναφέρει ο γιατρός Στάθης Κανναβός, στις 14 Σεπτέμβρη «μια εγγλέζικη αποστολή έρχεται καταϊδρωμένη και ζητάει να περάσει στις γραμμές της εθνοπροδοσίας. Θα έπειθε, λέει, τους αλήτες να σταματήσουν την αιματοχυσία, να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ και να περιμένουν να κριθούν από την Κυβέρνηση. Όταν το παράλλο πρωινό, αιχμάλωτοι πια του ΕΛΑΣ, οι διπλοπουλημένοι αυτοί στους ξένους επιδρομείς "εθνικόφρονες" ρωτήθηκαν γιατί έστω και την τελευταία στιγμή δε δέχτηκαν να σταματήσουν την αιματοχυσία, η απάντησή τους ήταν και πάλι αυτή του αναίσθητου, επαγγελματία προδότη: - Οι Εγγλέζοι μας πίεσαν να συνεχίσουμε...».
Μετά τη μάχη ο λαός της περιοχής ζητούσε με κάθε τρόπο να εκδικηθεί τις εγκληματικές αυτές μορφές των ταγματασφαλιτών που είχαν διαπράξει ανήκουστα κακουργήματα σε βάρος του. Μόνο έπειτα από την αποφασιστική επέμβαση των καπεταναίων έγινε εφικτό να κατευναστεί η εκδικητική ορμή λαού και ανταρτών.
Έκτοτε, οι διάφοροι νοσταλγοί των Ταγμάτων Ασφαλείας (βλ. χρυσαυγίτες και όχι μόνο), με την ανοχή του αστικού πολιτικού κόσμου, συναθροίζονται στο Μελιγαλά, για να «τιμήσουν» τους «ηρωικούς» όπως λένε νεκρούς, που σφαγιάστηκαν από τους «κομμουνιστοσυμμορίτες».
Έπειτα από 3ήμερο σκληρό αγώνα κατά των ταγματασφαλιτών, οι δυνάμεις του 8ου και 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, μαζί με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ Μεσσηνίας, απελευθερώνουν την κωμόπολη του Μελιγαλά, στην οποία είχαν ταμπουρωθεί σχεδόν 1.000 ταγματασφαλίτες σε μια ύστατη προσπάθεια να εμποδίσουν την απελευθέρωση της Μεσσηνίας από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Οι ταγματασφαλίτες είχαν συγκεντρωθεί στο Μελιγαλά από διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας, ενώ στο διάβα τους είχαν προβεί σε ανείπωτες λεηλασίες, βιασμούς και σφαγές (το τρομοκρατικό αυτό όργιο συνεχίστηκε και στον ίδιο το Μελιγαλά). Όταν ο ΕΛΑΣ έφτασε στο Μελιγαλά οι ταγματασφαλίτες αρνήθηκαν να παραδοθούν, σίγουροι για τα πλεονεκτήματα που τους προσέφεραν οι ισχυρές γερμανικές οχυρώσεις της κωμόπολης, αλλά και ενθαρρυμένοι από τους Εγγλέζους (που τους χρειάζονταν για να χτυπήσουν το λαϊκό κίνημα και να αποκαταστήσουν στην αστική εξουσία την «επόμενη μέρα» του πολέμου).
Όπως αναφέρει ο γιατρός Στάθης Κανναβός, στις 14 Σεπτέμβρη «μια εγγλέζικη αποστολή έρχεται καταϊδρωμένη και ζητάει να περάσει στις γραμμές της εθνοπροδοσίας. Θα έπειθε, λέει, τους αλήτες να σταματήσουν την αιματοχυσία, να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ και να περιμένουν να κριθούν από την Κυβέρνηση. Όταν το παράλλο πρωινό, αιχμάλωτοι πια του ΕΛΑΣ, οι διπλοπουλημένοι αυτοί στους ξένους επιδρομείς "εθνικόφρονες" ρωτήθηκαν γιατί έστω και την τελευταία στιγμή δε δέχτηκαν να σταματήσουν την αιματοχυσία, η απάντησή τους ήταν και πάλι αυτή του αναίσθητου, επαγγελματία προδότη: - Οι Εγγλέζοι μας πίεσαν να συνεχίσουμε...».
Μετά τη μάχη ο λαός της περιοχής ζητούσε με κάθε τρόπο να εκδικηθεί τις εγκληματικές αυτές μορφές των ταγματασφαλιτών που είχαν διαπράξει ανήκουστα κακουργήματα σε βάρος του. Μόνο έπειτα από την αποφασιστική επέμβαση των καπεταναίων έγινε εφικτό να κατευναστεί η εκδικητική ορμή λαού και ανταρτών.
Έκτοτε, οι διάφοροι νοσταλγοί των Ταγμάτων Ασφαλείας (βλ. χρυσαυγίτες και όχι μόνο), με την ανοχή του αστικού πολιτικού κόσμου, συναθροίζονται στο Μελιγαλά, για να «τιμήσουν» τους «ηρωικούς» όπως λένε νεκρούς, που σφαγιάστηκαν από τους «κομμουνιστοσυμμορίτες».
+ σχόλια + 7 σχόλια
Ναι σύντροφοι του ΚΚΕ μετά απο μερικούς μήνες με αυτούς τους Αγγλους κάνατε τη Βάρκιζα...
τώρα δηλαδή είναι "αντικειμενική" αυτή η ανάλυση?
@ 16 Σεπτεμβρίου 2013 - 12:57 π.μ.
- Όταν αναρτάται στο 902.gr περιμένεις "αντικειμενική ανάλυση";
- Υπάρχει γενικά "αντικειμενική ανάλυση" όταν οι αναλυτές είναι υποκείμενα;
Ακόμη και οι φυσικοί ερευνητές άλλα συμπεράσματα βγάζουν οι μεν άλλα οι δε (ο Άινσταιν δε συμφώνησε με τα συμπεράσματα των κβαντικών φυσικών π.χ.).
@ 12:04 Είναι μεροληπτική η ανάλυση και καταθέτει ψευδή στοιχεία; Δεν ισχύουν τα όσα αναφέρει; Τί ακριβώς εννοείς;
να ακούσουμε και την δική σας εκδοχή!
Αυτός που ρωτάει αν είναι "αντικειμενική" η παρουσίαση είναι "αριστερός" ή μεταμφιεσμένος πονεμένος φασιστας;
Η αλήθεια είναι ακριβώς αυτή. Αν δεν υπήρχε ο ΕΛΑΣ ο λαός που μισούσε και σιχαινόταν τους συνεργάτες των Γερμανών θα τους είχε σφάξει.Οι νεκροί θα ήταν χιλιάδες. Άλλωστε ανάλογα φαινόμενα εκδίκησης και σφαγής χιλιάδων συνεργατών των Γερμανών από οργισμένο πλήθος είχαμε στη Γαλλία, το Βέλγιο και αλλού.
COMMY
Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον, ανοίγει απειλητικά τα φτερά του πάνω στη χώρα μας, αποθρασυμένοι από την εξουσία των σύγχρονων εθνοπροδοτων. Οι ταγματαλήτες τότε, εξοπλισμένοι από τους γερμανούς φασίστες και έχοντας τον "αέρα" και από τους Άγγλους συνεργάτες τους, νόμισαν ότι θα παρενέβαιναν οι Αγγλοι. Όμως, δεν πρόλαβαν, ο Λαός και οι απλοί αντάρτες δεν μπόρεσαν να τους αφήσουν να "δικαστούν τίμια" για την προδοσία τους και τα εγγλήματα τους. Όλοι οι Αντιστασιακοί τότε και οι δικοί τους άνθρωποι έλεγαν, "αν είναι να συληφθώ να πέσω στα χέρια των Γερμανών και όχι στους ταγματαλήτες" Οι εθνοπροδότες γιορτάζουν στο Μελιγαλά την προδοσία τους στην Πατρίδας μας και ερίζουν με τον Σαμαρά σε ποιον ανήκουν οι ΠΡΟΔΟΤΕΣ. Ας όψεται όμως η Αριστερά, που δίνει χώρο στους προδότες να πουλάνε πατριωτισμό.
Δημοσίευση σχολίου