Ο συντάκτης λοιπόν πήγε σε συγκέντρωση της Σπίθας του Θεοδωράκη, και μας περιγράφει την εμπειρία του, και το πως παρατήρησε και αυτός ότι η κατεύθυνση του όλου εγχειρήματος είναι προς τα ακροδεξιά. Στα αρνητικά, αξίζει να σημειωθεί η παρουσία εκεί του Καζάκη, του γνωστού οικονομολόγου, που απ' ότι φαίνεται "πάει με όλα", και θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τη θέση του, διότι δε γίνεται να είναι και εδώ και εεκί - και αυτό θα γίνει πιο φανερό και όσο περνά ό καιρός, και φαίνονται ολοένα και πιο ξεκάθαρα οι διαφορές.
Τέλος πάντων, ακολουθεί το κείμενο από το falsefaith:
---
Την Κυριακή παρευρέθηκα στη συγκέντρωση της «Σπίθας» του Μίκη Θεοδωράκη, στο Βελλίδειο στη Θεσσαλονίκη. Αν και δεν είχα μεγάλες προσδοκίες από μια τέτοια εκδήλωση, σκέφτηκα οτι το αναγνωρίσιμο πρόσωπο του μουσικοσυνθέτη θα μπορούσε να εμπνεύσει και να συσπειρώσει πολλούς ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών, πεποιθήσεων και κοινωνικών τάξεων, με κοινό παρονομαστή την αντίθεση στο Μνημόνιο, το οικονομικό σύστημα, το έλλειμμα δημοκρατίας γενικότερα. Δυστυχώς, οι φόβοι μου για συγκεντρωτισμό και στροφή προς τα (ακρο)δεξιά επαληθεύτηκαν, με αποτέλεσμα να αποχωρήσω πριν το τέλος της ομιλίας, εμφανώς απογοητευμένος.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η Σπίθα είναι ένα ιδιότυπο κίνημα-οργάνωση που ιδρύθηκε από το Μίκη Θεοδωράκη πριν από τρεις περίπου μήνες, με σκοπό να σχηματίσει ένα μέτωπο αντίδρασης και ανυπακοής στους όρους του Μνημονίου. Αυτό που μου άρεσε εξαρχής είναι το κάλεσμα να παραμερίσουμε τις πολιτικές μας διαφορές και να συνασπιστούμε απέναντι στον κοινό εχθρό, τους εκπροσώπους των αγορών και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ακόμα, ιδιαίτερα θετική μου φάνηκε η οργάνωση του κινήματος με βάση τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, χωρίς αρχηγούς και κεντρική οργάνωση, αλλά με ενεργό συμμετοχή όλων στη λήψη αποφάσεων. Όσον αφορά τα αρνητικά, δεν θα μπορούσα να παραβλέψω την εμμονή του Θεοδωράκη και των άλλων πρωτεργατών με τα λεγόμενα «πατριωτικά» θέματα, όπως είναι ο κίνδυνος του νεο-οθωμανισμού, η απειλή των Σκοπίων, ο αφελληνισμός του μαθήματος της ιστορίας και άλλα, παρομοίου μήκους κύματος... Επίσης, υποψιαζόμουν οτι η έντονη προβολή των «επιφανών προσωπικοτήτων» αποτελούσε σημάδι οτι το κίνημα θα εξελισσόταν σε ένα παραδοσιακό πολιτικό κόμμα με ηγέτες και οπαδούς, αντί για μια δημοκρατική, οριζόντιου τύπου οργάνωση.Με ανάμικτα συναισθήματα λοιπόν αποφάσισα να πάω στη συγκέντρωση. Η πρώτη εντύπωση, δικιά μου αλλά και των φίλων μου ήταν αρνητική. Ο μέσος όρος ηλικίας των παρευρισκομένων ήταν ιδιαίτερα υψηλός, οι περισσότεροι ήταν μεσήλικες και εκπρόσωποι της τρίτης ηλικίας. Από στιλιστικής πλευράς, τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Πλατινέ ξανθές γριές, κοπέλες με εμφάνιση ΔΑΠίτισσας, καλοζωισμένοι οικογενειάρχες με κοιλιά και γραβάτα, διέκρινα μάλιστα και δύο μοναχούς... Η συμπεριφορά κάποιων παρευρισκομένων ήταν απαράδεκτη, καθώς με νεοελληνικό τρόπο «κρατούσαν» από πέντε θέσεις ο καθένας για συγγενείς και φίλους, την ίδια στιγμή που υπερήλικες και άνθρωποι με κινητικά προβλήματα ήταν όρθιοι. «Από αυτούς θα γίνει η επανάσταση;» αναρωτήθηκε μια φίλη μου. Προσπάθησα να μην επηρεαστώ από αυτές τις λεπτομέρειες και να επικεντρωθώ στην ουσία, δηλαδή τον πολιτικό λόγο του κινήματος. Εξαρχής κατάλαβα οτι θα μιλούσαν σχεδόν αποκλειστικά ο Θεοδωράκης και οι «εκλεκτοί» του, αφήνοντας λίγο μόνο χρόνο για κάποιους εκπροσώπους «περιφερειακών Σπιθών». Πρώτος ξεκίνησε να μιλά ο γνωστός και μη εξαιρετέος Κώστας Ζουράρις, ο οποίος εκτελούσε στη συνέχεια και χρέη συντονιστή. Κατάφερε, μέσα από ένα πλήθος αερολογιών και φληναφημάτων, να μην πει ουσιαστικά τίποτε, κατά την προσφιλή του συνήθεια...
Στη συνέχεια, το λόγο έλαβε ο ομότιμος καθηγητής της νομικής, Γεώργιος Κασιμάτης. Με λόγο απλό και κατανοητό προσπάθησε να υποδείξει σε ποιά σημεία είναι αντισυνταγματικό, αλλά και εμφανώς παράλογο, το Μνημόνιο που υπέγραψαν οι ηγέτες μας. Νομίζω πως έχει κάνει σοβαρή δουλειά στον τομέα αυτό και αποτελεί μια από τις πιο αξιόλογες προσωπικότητες στο κίνημα. Είναι πολύ θετικό να βλέπει κανείς έναν νομικό, και μάλιστα καθηγητή πανεπιστημίου, να καταφέρεται εναντίον του συστήματος εκ των έσω, χρησιμοποιώντας τα όπλα που συνήθως χρησιμοποιούν οι ισχυροί, δηλαδή την ερμηνεία των νόμων. Ακολούθησε ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης, κείμενα του οποίου είχα την τύχη να διαβάσω παλιότερα, μέσα από τη σελίδα “No Money No Debt”. Μιλώντας αποκλειστικά με επιχειρήματα και αφήνοντας έξω τους συναισθηματισμούς, προσπάθησε να παρουσιάσει σε λίγα λεπτά την τραγική πραγματικότητα του ελληνικού χρέους, που είναι από τα πιο επαχθή και δυσβάσταχτα στον κόσμο. Αν και δεν συνάντησε τη θερμότερη υποδοχή από το κοινό, θεωρώ οτι ο Καζάκης είναι ο πλέον άξιος πρωτεργάτης της Σπίθας. Τέτοιους ανθρώπους φοβούνται οι πολιτικοί, που ξεσκεπάζουν τις λαμογιές τους με στοιχεία, και θα ήταν ευχής έργον αν η προσπάθειά του προβληθεί περισσότερο στο μέλλον.
Ο επόμενος ομιλητής ήταν ο εκδότης του Άρδην, Γιώργος Καραμπελιάς. Ο λόγος του ήταν έντονα συγκινησιακά φορτισμένος και εξαντλήθηκε στα λεγόμενα πατριωτικά θέματα, όπως είναι η έξαρση του «νεο-οθωμανισμού», το μάθημα της ιστορίας στα σχολεία και άλλα, τα οποία δεν μπόρεσα να καταλάβω τι σχέση είχαν με την κρίση. Η άποψή μου είναι οτι ο χώρος της «πατριωτικής Αριστεράς», που εκπροσωπεί ο Καραμπελιάς, χαρακτηρίζεται από λογικά ασυμβίβαστες μεταξύ τους θέσεις και στηρίζεται στον συχνά λαϊκίστικο συναισθηματισμό. Πώς μπορεί κάποιος που υποστηρίζει τους φτωχούς εργαζόμενους όλου του κόσμου να διαχωρίζει τους ανθρώπους σε «συνέλληνες» και «ξένους»; Στη συνέχεια ακολούθησαν κάποιοι εκπρόσωποι τοπικών επιτροπών της Σπίθας, οι οποίοι κινήθηκαν στο ίδιο μήκος κύματος. Χαρακτηριστικά, ο εκπρόσωπος από την Κομοτηνή, εκδότης κάποιας τοπικής εφημερίδας, αναφέρθηκε στο θέμα της χειραγώγησης των Πομάκων από το τουρκικό προξενείο, ενώ ο Κύπριος εκπρόσωπος έθιξε τα προβλήματα της τουρκικής κατοχής του νησιού και του αφελληνισμού της εκπαίδευσης σε Ελλάδα και Κύπρο. Ο τελευταίος μάλιστα, συγκινημένος μέχρι δακρύων, κατήγγειλε οτι «δεν διδάσκονται πλέον τα παιδιά μας για τους γενίτσαρους», ενώ προσφέρθηκε να... υιοθετήσει τα σχολεία που θα κλείσει η Διαμαντοπούλου! Χαρακτηριστικό είναι οτι το κοινό πραγματικά αποθέωσε τις εθνικιστικές εξάρσεις τους, επιβεβαιώνοντας τους αρχικούς φόβους μου.
Τέλος, το λόγο έλαβε ο πρωταγωνιστής της βραδιάς, Μίκης Θεοδωράκης. Μέσα από μια μακροσκελή και ελαφρώς βαρετή ομιλία προσπάθησε να συνοψίσει τις κατευθυντήριες γραμμές του κινήματος. Αν και ξεκίνησε πολύ καλά, λέγοντας οτι «συμμετέχουμε σε ένα πρωτόγνωρο πείραμα από την έκβαση του οποίου θα αποδειχθεί εάν πραγματικά ο λαός είναι ικανός να αυτοκυβερνηθεί ή εξακολουθεί να χρειάζεται Σωτήρες-Ηγέτες-Κόμματα-Μηχανισμούς για να σωθεί... να γίνεται οπαδός-κοπάδι με τυφλή πίστη και φανατισμό για τον οδηγό-βοσκό και την αυλή του, για να προχωρήσει», στη συνέχεια μας απογοήτευσε. Εκτός από το οτι επέμεινε κι αυτός στα εθνικά θέματα, αναίρεσε με τα λεγόμενά του την αρχή της άμεσης δημοκρατίας, την οποία υποτίθεται οτι πρέσβευε. Αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα ύπαρξης ενός «εθνικού κέντρου», που θα κατευθύνει και θα συντονίζει τις «περιφερειακές Σπίθες». Αποδοκίμασε την απόφαση κάποιων τοπικών επιτροπών να κατεβούν στην πορεία της περασμένης Τετάρτης, παρά την απαγόρευση της προσωρινής συμβουλευτικής επιτροπής, λέγοντας μάλιστα οτι «αυτό το είδος της δημοκρατίας εγώ το θεωρώ αναρχία που οδηγεί κατ' ευθείαν σε διάλυση». Αξίζει να σημειωθεί οτι στο σημείο αυτό ο μουσικοσυνθέτης καταχειροκροτήθηκε από το κοινό, ενώ τα προηγούμενα λόγια του για άμεση δημοκρατία και κοπάδι με βοσκό έπεσαν στο κενό. Όταν μάλιστα μια φίλη μου φώναξε «κάτω οι ηγέτες!», μια ομάδα αξιοπρεπών γραιίδων την αγριοκοίταξε σαν να είχε βλαστημήσει μέσα στην εκκλησία...Μετά από όλα αυτά, αποχώρησα από το Βελλίδειο χωρίς να περιμένω τη λήξη της ομιλίας. Δεν ξέρω αν το πείραμα της Σπίθας τελικά πετύχει, με τις προϋποθέσεις όμως αυτές εγώ δεν μπορώ να αποτελώ μέλος του. Δεν θα είχα πρόβλημα να συμμετέχω σε ένα κίνημα μαζικής ανυπακοής, που να συγκέντρωνε στις τάξεις του άτομα όλων των κοινωνικών βαθμίδων και πεποιθήσεων. Η Σπίθα όμως δεν έχει ως μόνο συνεκτικό κρίκο την οργή απέναντι στο Μνημόνιο και την απογοήτευση για την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Θέτει αξιωματικά την προϋπόθεση να ενστερνιστείς την (ακρο)δεξιά ατζέντα των ιδρυτών της, ενώ καταργεί ουσιαστικά την αρχή της άμεσης δημοκρατίας, έχοντας μια «προσωρινή επιτροπή» από εκλεκτούς, που καθοδηγεί και διοικεί. Δεν βλέπω μεγάλη διαφορά μεταξύ της Σπίθας και ενός οποιουδήποτε πολιτικού κόμματος, ενώ δεν θα μου φανεί παράξενο αν βάλουν υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές. Αγαπητέ Μίκη λοιπόν, αν και σε σέβομαι σαν καλλιτέχνη και σαν προσωπικότητα, ευχαριστώ, δεν θα πάρω...
Δείτε και:
+ σχόλια + 18 σχόλια
Καλημέρα σε όλους.
Στη συγκεκριμένη συνάντηση παρευρέθηκε και ο θείος μου, ένας άνθρωπος πολύ πολιτικοποιημένος και πάντα εκτός κομματικής ζωής. Από τα όσα μου περιέγραψε η κατάσταση ήταν αυτή που περιγράφει ο φίλος.
Συμφωνώ ότι θα πρέπει το κίνημα να παραμείνει πάση θυσία αμεσοδημοκρατικό, όπου όποιος μπορεί να προσφέρει τεχνογνωσία, (οικονομική, νομική) να το πράττει και να γίνεται διάλογος. Αλλά σε καμία περίπτωση να μην δημιουργηθεί ένας πυρήνας που θα λαμβάνει αποφάσεις.
Αναφορικά με την απόφαση κάποιων να κατέβουν στη διαδήλωση, θεωρώ πως εάν αμεσοδημοκρατικά είχε ληφθεί διαφορετική απόφαση τότε κακώς το έπραξαν, (να κατεβούν με πανό του κινηματος). Αν όχι, τότε θεωρώ ότι στα πλαίσια της αμεσοδημοκρατίας είχαν δικαίωμα να το πράξουν και όχι να υπακούσουν σε "άνωθεν" εντολές. Διαφορετικά να το διαλύσουν τώρα, προτού οι λίγοι "εκπρόσωποι" αναλάβουν τις ζωές των πολλών.
Τέλος στο ζήτημα του εθνικο-πατριωτισμού, θεωρώ πως αν κάποιος για παράδειγμα έχει διαβάσει το Δόγμα του Σοκ, καταλαβαίνει πως απλώς ήρθε η σειρά μας. Αυτήν την οικονομία θέλουν να επιβάλλουν παγκοσμίως και θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο να το επιτύχουν. Όλοι όσοι προτάσσουν εθνικιστικές κορώνες ότι τάχα μου μας την έπεσαν γιατί είμαστε Έλληνες κτλ είναι απλώς μαλάκες και σα μαλάκες θα πέσουν. Όμως μέσα σε αμεσοδημοκρατικά πλαίσια θα πρέπει όλες οι παράμετροι να τεθούν προς ενημέρωση και συζήτηση και όχι να απορριφθούν συλλήβδην ως εθνικιστικές κορώνες. Οφείλουμε όσοι θεωρούμε ότι βλέπουμε το δάσος να μεταφέρουμε αυτή την εικόνα και στους υπολοίπους, (Πλατινέ ξανθές γριές, κοπέλες με εμφάνιση ΔΑΠίτισσας, καλοζωισμένοι οικογενειάρχες με κοιλιά και γραβάτα, μοναχούς κτλ). 'Αλλωστε αν επιθυμούμε την ανατροπή της κυνοβουλευτικής χούντας θα πρέπει αντιπαρατεθούμε σε αμεσοδημοκρατικό επίπεδο με τους υπολοίπους και να τους πάρουμε με το μέρος μας όχι επιβάλλοντας δια της βίας και του αφορισμού την άποψη μας, πράξη αντίθετη στα πιστεύω μας. Η ανατροπή να γίνει πρώτα στα μυαλά όλων μας και μετά στην κοινωνία. Διαφορετικά παραδεχόμαστε ότι θα πρέπει να αντικατασταθεί η χούντα με μια χούντα δική μας που θα επιβάλει τις δικές μας αξίες στους υπολοίπους και το πανηγύρι θα τελειώσει προτού καν ξεκινήσει.
Προσωπικά, να δεν καταφέρω να πείσω τους συνανθρώπους μου, προτιμώ να βουλιάξω μαζί με αυτούς και τις λαθέμενες απόψεις τους παρά να τους απορρίψω για να σώσω το τομάρι μου. Είτε όλοι μαζί είτε κανείς. Είμαι βέβαιος πως το πρώτο θα επικρατήσει.
Καλή συνέχεια.
Με όλο το θάρρος.
από πότε και βάση πιας κοινωνικοοικονομικής μελέτης,
''η οργάνωση του κινήματος με βάση τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, χωρίς αρχηγούς και κεντρική οργάνωση, αλλά με ενεργό συμμετοχή όλων στη λήψη αποφάσεων.η το οτι το κίνημα θα εξελισσόταν σε ένα παραδοσιακό πολιτικό κόμμα με ηγέτες και οπαδούς, αντί για μια δημοκρατική, οριζόντιου τύπου οργάνωση'' ΑΠΟΤΕΛΟΎΝ μικροαστικά στοιχεία ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΤΈ Ο ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ
Τοποθετείται στα μικροαστικά κινήματα.
ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΚΡΙΝΕΙΣ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΣ ΛΟΥΜΠΕΝ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ.
Μικρές παρατηρήσεις για την ομιλία του Θεοδωράκη. Mέρος 1.Το παν είναι να είσαι μέσα στην εποχή..
http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/info/?nid=481
Στην ομιλία σκέφτεται για δάνεια 1% όπως και ο Συριζα ...Ο κ.Καζάκης τι λέει επί τούτου μιας και αυτό αντιβαίνει στην θεωρία του;
[..Γιατί λοιπόν δεν τους ζητήσατε να μας τοκίσουν με 1% (όσο οι Κινέζοι και οι Ρώσοι) να ξοφλήσουμε τον βραχνά των τόκων που μας πνίγουν και να μας βοηθήσουν να πραγματοποιήσουμε έργα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης..]
Άλλαξαν λίγο τα πράγματα στη Μεσόγειο. π.χ. οι ΗΠΑ-Ισραήλ δεν καλοβλέπουν τον Ερτογάν αλλά ο Μίκης μία από τα ίδια. Η Τουρκία μαζί με τις ΗΠΑ!
[..Τέλος είναι ασφαλώς οι ΗΠΑ πίσω από την απαγόρευση προς τις ελληνικές κυβερνήσεις να προχωρήσουν στον καθορισμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) των ελληνικών θαλασσών, με την Τουρκία να καραδοκεί φανερά να θέσει υπό τον έλεγχό της το Καστελλόριζο, γεγονός που γεννά μεγάλες υποψίες ότι είναι οι ΗΠΑ και η Τουρκία που εμποδίζουν τη σημερινή Κυβέρνηση να υπερασπίσει με τον καθορισμό της ελληνικής ΑΟΖ τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας..]
Μιλά ότι τα 50 δις είναι μισοτιμής. Απορία: Όταν λέει μισοτιμής τι εννοεί; Με πάνω από 100 δις να"το σκέφτούμε";
[..Μια τέτοια δόση πήραμε με την απόφαση της Τρόικα-Κυβέρνησης για το πρόσφατο ξεπούλημα της Κρατικής Περιουσίας με τα 50 δισ. Δηλαδή μισοτιμής..]
Αρκεί η «αξιοποίηση» να το κάνουν "εθνικά χέρια" σε συνεργασία με ξένες (άραγε και πολυεθνικές;)..
[...Στο οικονομικό πρόγραμμά μας θα προτείνουμε ένα πλήρες σχέδιο για την εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου με τη μέθοδο κοινοπραξιών είτε μικτών εταιριών με ξένες χώρες, μέσα από το οποίο θα εξασφαλίζεται η απόλυτη κυριαρχία πάνω σ' αυτόν τον πλούτο, καθώς και ένα μερίδιο που να ανταποκρίνεται πλήρως στα οικονομικά μας και άλλα συμφέροντα..]
Μικρές παρατηρήσεις για την ομιλία του Θεοδωράκη. Mέρος 2Ο . Ξεχύλισμα.. αμεσοδημοκρατίας!
http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/info/?nid=481
Μίλησε για τον «ρόλο» των "Σπιθών". Για τους καλόπιστους που τις πλαισιώνουν ..
[...Είναι ευκαιρία να αναφερθώ εδώ σε μια παρανόηση που παρουσιάστηκε σε ορισμένους από μας. Δηλαδή τη σχέση της αυτοτέλειας της κάθε Σπίθας με την ανάγκη ύπαρξης μιας κεντρικής κατεύθυνσης. Ας μην ξεχνάμε, ότι το Κίνημά μας δημιουργήθηκε γιατί τα μέλη του αποδέχθηκαν συγκεκριμένες Προγραμματικές Αρχές. Η εφαρμογή στην πράξη των Αρχών αυτών αποτελεί όχι μόνο τη δέσμευση να τις ακολουθούμε αλλά και την ανάγκη της ύπαρξης ενός εθνικού κέντρου που θα είναι υπεύθυνο για την τήρησή τους από την κάθε Σπίθα μαζί με τον συντονισμό των Σπιθών σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής ευθύνης και δράσης σε εθνικό επίπεδο. Το δικό μας Εθνικό Κέντρο είναι η Προσωρινή Συμβουλευτική Επιτροπή.
Και για να δώσω ένα παράδειγμα, στην τελευταία απεργία στην Αθήνα εμείς αποφασίσαμε να πάμε ατομικά και όχι ως Σπίθες. Για ένα λόγο. Γιατί δεν είμαστε ακόμα πολλοί και μια πρώτη εμφάνιση με 200-300 άτομα όταν οι άλλοι θα είχαν δεκάδες χιλιάδες, θα μας γελοιοποιούσε. Κάποιες Σπίθες λοιπόν μας είπαν ότι θα πάνε, γιατί θεωρούν ότι οι αποφάσεις που πήραν στην Γενική τους Συνέλευση είναι ανώτερες από τις οδηγίες της Συμβουλευτικής. Αυτό το είδος της Δημοκρατίας εγώ το θεωρώ Αναρχία που οδηγεί κατ' ευθείαν σε διάλυση. Επομένως τονίζω ότι όλες οι Σπίθες ανήκουν σε ένα ενιαίο κορμό και οφείλουν να συνδυάζουν τα όρια της αυτοτέλειάς τους με την εθελοντική τους αποδοχή της ύπαρξης ενός Εθνικού Κέντρου που θα εξασφαλίζει την Ενότητα του Κινήματος...]
Προσέξτε το ορισμένες απόψεις. Τις κύριες άραγε θα τις έχει πάρει αυτός και οι επιστημονικές "επιτροπές του"; Η αμεσοδημοκρατία φαίνεται να πάει περίπατο...
[...Είναι απόλυτη ανάγκη το κάθε απλό μέλος να μελετήσει συστηματικά και σοβαρά όλα τα θέματα που αφορούν το σύνολο του Προγράμματος και στη συνέχεια η κάθε Σπίθα να εφοδιάζει με τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τις προτάσεις της τις Επιτροπές που θα είναι διατεθειμένες να πλουτίσουν, ακόμα και να αναθεωρήσουν ορισμένες απόψεις, ούτως ώστε το Πρόγραμμα Διακυβέρνησης να είναι το αποτέλεσμα όχι μόνο των ειδικών αλλά και της ουσιαστικής συμμετοχής της βάσης του Λαού, γεγονός πρωτόγνωρο αν δεν κάνω λάθος, μέσα στην Ιστορία των Εθνών..]
Οι Σπίθες μάλλον προορίζονται για "εκτελεστικά όργανα" των Ελλήνων Πατριωτών..
[...Το φοβερότερο για μένα σήμερα είναι η απάθεια ενός μεγάλου μέρους των Ελλήνων, που ως φαίνεται έχουν χάσει τα πατριωτικά τους αντανακλαστικά. Επομένως οι Σπίθες θα πρέπει να ρίξουν το κύριο βάρος τους στο σημείο αυτό
...Η Σπίθα γεννήθηκε για ένα και μόνο σκοπό: Να σώσει την Πατρίδα και γι' αυτό ο χαρακτήρας της στράτευσης και του αγώνα μας είναι καθαρά πατριωτικός. Θα ρωτήσει κανείς, από τι και από ποιους απειλείται η Πατρίδα μας. Η απάντηση είναι ότι οι απειλές προέρχονται τόσο από έξω όσο και από μέσα από τη χώρα μας. Όμως έχουν όλες ένα κοινό παρονομαστή, ότι όλες δημιουργούνται και υποστηρίζονται από διεθνείς δυνάμεις...
..Και ας τα κρατήσει καθένας μέσα του. Όχι μέσα στις Σπίθες. Σε μια ιδεολογία μόνο είμαστε κάθετα αντίθετοι, στη Φασιστική, τη Χουντική και τη Νεοχουντική, απ' όπου κι αν προέρχονται. Όπως είμαστε καθαρά αντίθετοι με όσους δεν πιστεύουν στην Πατρίδα, στην Ελλάδα και στο Ελληνικό Έθνος στη διαχρονική του διάσταση..]
Τον όρο Δίκαιη Ανισότητα τον ακούσατε πουθενά;
[..Αναφέρθηκα επίσης σε έναν όρο που φαίνεται ότι πέρασε απαρατήρητος: την Δίκαιη Ανισότητα. Που αποτελεί το καταστάλαγμα των απόψεών μου για την οργάνωση μιας δίκαιης κοινωνίας μέσα από την ενεργό συμμετοχή μου στο ελληνικό και το διεθνές αριστερό κίνημα..]
Μικρές παρατηρήσεις για την ομιλία του Θεοδωράκη. Mέρος 3 και τελευταίο
Δάσκαλε που δίδασκες…
http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/info/?nid=481
Μάλλον φταίνε το κράτος, το Ισραήλ, η Τουρκία, η Ευρώπη, η Αμερική, ίσως και κάποια από τα ξενόφερτα ήθη στην Παιδεία . Για να δούμε καλύτερα τα πράγματα..
[..Εως το 2004 η συμφωνία τηρήθηκε», επισημαίνει η Ορχήστρα. «Το 2004 επί υπουργίας του κ. Τατούλη, (...) ορθώς η δημοσιογράφος γράφει ότι η Ορχήστρα έλαβε 146.000 ευρώ, μόνο που παρέλειψε να γράψει ότι το ποσό αυτό είναι περίπου το 1/3 του οφειλομένου. Το 2005 επί υπουργίας του κ. Τατούλη, ορθώς η δημοσιογράφος γράφει ότι η Ορχήστρα έλαβε 350.000 ευρώ, μόνο που παρέλειψε να γράψει ότι το ποσό αυτό αφορά μέρος των οφειλομένων από το 2004 και μέρος του ποσού από το 2005. Το 2006 και επί υπουργίας του κ. Βουλγαράκη, ορθώς η δημοσιογράφος γράφει ότι η Ορχήστρα έλαβε 197.000, μόνο που παρέλειψε να γράψει ότι το ποσό αυτό είναι περίπου το 1/2 του οφειλομένου για το 2006].
Περισσότερα στο "Τα οικονομικά της Ορχήστρας «Θεοδωράκη» http://archive.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=10.11.2006,id=73041884 ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 10/11/2006"
Για τις ΗΠΑ, την παιδεία τους κλπ κλπ..Μερος από το γραμμα, προς στο Αμερικανικο Deree College της Αθηνας για να το ευχαριστησει που τον συμπεριλαβε στους τρεις παραληπτες διδακτορικών διπλωμάτων στις 27.06.2009.3) οπως δημοσιευθηκε στην "Καθημερινη" της 28.06.2009 με τον τιτλο «Αμερική σημαίνει ελευθερία, πρόοδος, καλοσύνη»
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_28/06/2009_320250
[.. H απόφαση του Σχολείου σας να με τιμήσει αναγορεύοντάς με σε επίτιμο διδάκτορά του με συγκινεί και με τιμά βαθύτατα, γι' αυτό σας ευχαριστώ θερμά. Πρώτον γιατί το Κολλέγιό σας αποτελεί πρότυπο στη χώρα μας στην υπηρεσία της αγωγής, της μάθησης και της πολιτιστικής καλλιέργειας των νέων μαθητών και δεύτερον γιατί εκπροσωπεί ένα μεγάλο λαό, τον αμερικανικό, η παρουσία του οποίου στους τελευταίους αιώνες προσέδωσε μια νέα ώθηση στον διεθνή πατριωτικό - πολιτικό - επιστημονικό και πνευματικό πολιτισμό, σε βαθμό που να εμπλουτισθεί και να πάρει καινούργια φρεσκάδα και ορμή ο αγώνας του ανθρώπου για ευημερία, μόρφωση και ανθρώπινα δικαιώματα. Η συμβολή του Λαού αυτού στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους υπήρξε αποφασιστικής σημασίας για τη νίκη των ελεύθερων λαών επί των σκοτεινών και απάνθρωπων επιθετικών δυνάμεων και οι μεγάλες θυσίες του κέρδισαν για πάντα την ευγνωμοσύνη μας. Προσωπικά πιστεύω ότι ο ηγετικός ρόλος των ΗΠΑ σε όλους τους τομείς της ζωής, με συνέπεια την κατάκτηση αυτού του υψηλότατου επιπέδου ευημερίας, δεν οφείλεται μόνο στον φυσικό πλούτο της απέραντης αυτής χώρας, αλλά κυρίως στην εργατικότητα και μεθοδικότητα, στην τολμηρή και ελεύθερη λήψη των αποφάσεων, με μια λέξη στην αμερικανική ποιότητα σκέψης και δράσης..]
===============================
Με βάση τα στοιχεία στο Mίνι βιογραφικό του στο σάιτ http://www.greek-news.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=455:2008-10-23-08-50-46&catid=28:2008-07-23-10-06-31&Itemid=293
[..Το 1972 επισκέπτεται το Ισραήλ δίνοντας συναυλίες. Συναντάται με τον τότε Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Αλόν, που του ζητά να μεταφέρει μήνυμα στον Αραφάτ. Πραγματικά αμέσως μετά συναντάται με τον Αραφάτ, στον οποίο επιδίδει το μήνυμα της Ισραηλινής Κυβέρνησης και προσπαθεί να τον πείσει να αρχίσει συζητήσεις με την άλλη πλευρά. Από τότε συνέβη πολλές φορές να παίξει τον ρόλο του άτυπου πρεσβευτή μεταξύ των δύο πλευρών..]
[..Παράλληλα συμμετέχει στα κοινά είτε ως απλός πολίτης, είτε ως βουλευτής [1981-86 (παραίτηση) και 1989-92 (παραίτηση)] είτε ως Υπουργός Επικρατείας [1990-92 (παραίτηση)]..](σχόλιο: Tης κυβέρνησης Μητσοτάκη, ας μην το ξεχνάμε..)
Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του..
Στο cinema Aleka - Zωγράφου πριν περίπου ενά μήνα, ο κ. Καζάκης έλεγε ότι έχει θέση ως κομμουνιστής. Και ότι το ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥΑ βρίσκεται κοντά στις απόψεις του!
Στην ομιλία του Θεοδωράκη, ο τελευταίος αναθεώρησε όλη την πολιτική του κ.Καζάκη μιλώντας για δάνεια του 1% από Κίνα - Ρωσία. Πράγμα που λέει ο Συριζα, όχι ο κ.Καζάκης!
Και ο κ.Καζάκης δεν ξέρω αν έκφρασε αντιρρήσεις.Να μην μιλήσουμε για τους κ.Ζουράρη - κ.Κούβελα - κ.Παπαθεμελή - κ.Καραμπελιά - μεγαλοεργολάβους δημοσίων έργων που παρακολούθησαν την ομιλία του κ.Θεοδωράκη.
Με όλους αυτούς ο κ.Καζάκης συμφωνεί μιας και πρωτα θεωρεί το "εθνικό" όχι το "ταξικό";
Νομίζω πως όχι. Ο κ.Καζάκης έχει βοηθήσει σε έρευνα του ΑΠΘ για την ελληνική μετανάστευση στις ΗΠΑ από το 1900-1925 και αυτής της "παράνομης", την χωρίς χαρτιά μετανάστευση. Περισσότερα Το κείμενο που δημοσιεύει το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ προέκυψε από μια μικρή έρευνα, που θεωρήσαμε ότι έπρεπε να προηγηθεί από την κατάστρωση του project για την ελληνική μετανάστευση στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα. Οι θεματικοί άξονες, με τους οποίους οργανώνεται αυτή η εργασία, αντιστοιχούν στις πέντε θεματικές ενότητες οι οποίες αντίστοιχα ανατίθενται στις πέντε ομάδες των μαθητών, που θα ασχοληθούν με το project. Στον πίνακα με τους θεματικούς άξονες έχουμε συνδέσει (με links) τον καθένα με το αντίστοιχο κεφάλαιο.
Ευχαριστούμε θερμά το συνάδελφο Δημήτρη Καζάκη, για την πολύτιμη βοήθειά του.
Μπόραβου Βασιλική, Ταβελλάρη Σοφία, Τρώντσιου Ευαγγελία )
Να πούμε και το αστείο της υπόθεσης/. Πριν μερικούς μήνες, ο κ.Καζάκης "διέλυσε" την οικονομική "ανάλυση" του κ.Μπινιάρη του "Άρδην"(Καραμπελιάς).
Τώρα πως και παρευρίσκεται μαζί τους στην ομιλία του κ.Θεοδωράκη..
Απόκρουση κριτικής για την μη αναγνώριση του επαχθούς χρέους.Η κριτική του κ. Μπινιάρη είναι παντελώς άστοχη..
Θεωρώ την πολιτική θεωρία του κ.Καζάκη ως πολύτιμο εργαλείο στα χέρια της εργατικής τάξης. Όμως αυτός δεν ξεκαθαρίζει την θέση του. Μένοντας δέσμιος της λογικής του ΕΑΜ. Η οποία στην συγκεκριμμένη στιγμή είναι λανθασμένη για τα ακόλουθα:
1)Δεν έχουμε στρατιωτική κατοχή από ξένες δυνάμεις. Αν μας πείτε ότι έχουμε οικονομική κατοχή από "ξένες" δυνάμεις,
να θυμήσουμε πως και οι ελληνικές τράπεζες παίζουν με χαρτιά του ελληνικού δημόσιου χρέους γιατί που είναι και το ποιο επικερδές.
Δεν τις συμφέρουν και τόσο να δώσουν λεφτά στην ανάπτυξη της μικρομεσσαίας οικονομίας αφενώς γιατί τα λεφτά από τα κρατικά ομόλογα είναι εγγυημένα κατα δεύτερο με μεγάλο τόκο και κατα τρίτο είναι αμφίβολο αν θα εισπράξουν τόκους από τα επιχειρηματικά δάνεια σε περίοδο μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης.
2)Οταν γίνεται μέτωπο, χρειάζεται να ξεκαθαρίστει το ποιος πολιτικά είναι ο καθένας και γιατί παλεύει. Δεν πηγαίνει π.χ. ένας οπαδός της θεωρίας της άρνησης του χρέους στον Μικη όπου ακούγονται για δάνεια του 1% από Ρωσία - Κίνα. Ή με ανθρώπους που ασπάζονται τις αναλύσεις του κ.Μπινιάρη. Αναιρώντας όλα όσα έχουν αναλυθεί προηγουμένως.
3)Οι απεργοί πείνας στην Υπατία αποτελούν μέρος από το χειρότερα αμοιβώμενο και ποιο καταπιεσμένο κομματι της εργατικής τάξης στην Ελλάδα.
4)Υπάρχουν έλληνες που έχουν τα χρήματά τους είτε στην Ελβετία(π.χ. 600 δις στις τράπεζές της με βάση το Spiegel) είτε σε fund του εξωτερικού.Δεν είναι "μειοδώτες".
Είναι κα-πι-τα-λι-στές. Και αυτό οι μαρξιστές ωφείλουν να το γνωρίζουν. Το κεφάλαιο πάει εκεί που βγάζει τα περισσότερα ή/και είναι ποιο ασφαλές.
Οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι, οι μεγαλοδημοσιογράφοι, οι βιομήχανοι και αρκετά συγκροτήματα τύπου καλοσώρισαν το μνημόνιο. Όλοι αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες ανήκουν στο ελληνικό έθνος αλλά έχουν διαφορετικά ταξικά συμφέροντα από τους εργάτες, τους μικρούς αγρότες, τους χαμηλά αμοιβώμενα υπάλληλους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους άνεργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους "μπλοκάκηδες".
Φίλοι του «Βαθύ Κόκκινο»
Ευχαριστώ για την αναδημοσίευση του άρθρου μου. Τα σχόλιά σας για το άτομό μου θα προσπαθήσω να τα λάβω ως φιλοφρόνηση...
Οι καιροί που περνάμε είναι δύσκολοι και νομίζω η έννοια της συσπείρωσης ενάντια στην ασυδοσία των ισχυρών είναι επιτακτική όσο ποτέ. Αρκεί βέβαια η συσπείρωση να γίνεται χωρίς όρους και προϋποθέσεις από κάποιους «πεφωτισμένους».
Ακόμα κι αν σας φαίνεται οτι ο προλετάριος εργάτης και ο αστός καταστηματάρχης δεν μπορούν να συνασπιστούν ή οτι ο λόγος του Καζάκη δεν είναι αρκετά ριζοσπαστικός, αυτά νομίζω είναι λεπτομέρειες που πρέπει να αφήσουμε στη άκρη. Δυστυχώς λεπτομέρειες δεν είναι οι αντιδημοκρατικές διαδικασίες της Σπίθας και η αξιωματική προϋπόθεση να ενστερνιστεί κάποιος την «αγάπη για την πατρίδα» των ιδρυτών της για να γίνει μέλος. Ας ελπίσουμε οτι στο μέλλον θα βρεθούν πιο αξιόλογα κινήματα που θα καταφέρουν να μετατρέψουν τη λαϊκή οργή σε μοχλό για την αλλαγή της κατεστημένης τάξης πραγμάτων.
Είναι τόσο δύσκολο να βρεθεί μονοπάτι που θα μας ενώνει όλους σαν κοινωνία; Ο κοινός παρονομαστής όλων είναι η ανθρωπιά μας. Πέρα από τον διαφορετικό τρόπο που βλέπουμε όλοι ένα μισογεμάτο ή μισοάδειο ποτήρι....αρνούμαι να πιστέψω ότι είμαστε τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας......που δε μπορούμε να βρούμε λύση. Απλά πιστεύω ότι δε θέλουμε......Όλοι θέτουν τις θέσεις τους με έντονη απολυταρχικότητα και ακραία δυναμική. Αυτή η ρήξη μεταξύ των ''ιδεολογιών'' που δήθεν κόπτονται για τις λαϊκές μάζες, μάλλον εξυπηρετεί για να εδραιώσει θέσεις και απόψεις από όλες τις πλευρές....Όμως όσο ζω ελπίζω....Πολλές φορές διαβάζω πληροφορίες σε διάφορα blogs, και ο λόγος που θέλησα να γράψω κάτι....ήταν τα σχόλια του πρώτου Ανώνυμου και ιδιαίτερα ο επίλογος του....όσο υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται έτσι, Ελπίζω για το μέλλον...
@Ανορθόδοξος
@6 Μαρτίου 2011 10:56 μ.μ.
[.. Αντίθετα η ομάδα της αστικής τάξης που κυβερνούσε και νομοθετούσε με τα κοινοβούλια, είχε άμεσο συνφέρον στη καταχρέωση του κράτους , είχε άμεσο συμφέρον στη καταχρέωση του κράτους. Το κρατικό έλλειμα, αυτό ήταν ίσα - ίσα το καθαυτό αντικείμενο της κερδοσκοπίας της και η κύρια πηγή του πλουτισμού της. Κάθε χρόνο κι από ένα νέο έλλειμα. Ύστερα από κάθε τέσσερα - πέντε χρόνια κι απο ένα νέο δάνειο. Και κάθε νέο δάνειο πρόσφερε στη χρηματιστική αριστοκρατία μία καινούργια ευκαιρία να κατακλέβει το κράτος, που κρατιόταν τεχνικά στο χείλος της χρεωκοπίας - και που ήταν υποχρεωμένο να διαπραγματεύται με τους τραπεζίτες κάτω από τους ποιο δυσμενείς όρους. Κάθε νέο δάνειο της πρόσφερε μιαν ακόμη ευκαιρία να καταληστεύει με χρήματηστηριακές εταιρίες το κοινό που τοποθετούσε τα κεφάλαια του σε κρατικά ομόλογα και που μυστικά τους ήταν μπασμένες η κυβέρνηση και η πλειοψηφία της Βουλής. Γενικά η αστάθεια της κρατικής πίστης και η γνώση των κρατικών μυστικών, έδινε στους τραπεζίτες και στους συνεταίρους τους στα κοινοβούλια και στο θρόνο τη δυνατότητα να προκαλούν εξαιρετικές , απότομες διακυμάνσεις στην τρέχουσα των κρατικών τίτλων, που δεν μπορούσαν να’χουν κάθε φορά άλλο αποτέλεσμα παρά την καταστροφή της μάζας μικρότερων κεφαλαιούχων και το μυθικό γρήγορο πλουτισμό των μεγάλων παιχτών...Τα τεράστια ποσά που κυλούσαν έτσι μέσα από τα χέρια του κράτους, έδιναν επιπλέον ευκαιρίες για δόλια συμβόλαια προμηθειών, για δωροδοκίες, καταχρήσεις και για κάθε λογής παγαποντιές. Οι σχέσεις ανάμεσα στη Βουλή και στην κυβέρνηση πολλαπλασιαζόνταν σα σχέσεις ανάμεσα σε ξεχωριστές διαχειρίσεις και σε ξεχωριστούς εργολάβους...]
[… Ενώ η αριστοκρατία του χρήματος έκανε τους νόμους, διεύθυνε το κρατος, είχε στη διάθεσή της όλες τις οργανωμένες δημόσιες εξουσίες, και σε βάση αυτά τα ίδια γεγονότα και με τον Τύπο εξουσίαζε την κοινή γνώμη και ενώ σ’ όλες τις σφαίρες, από την αυλή ως το Cafe-Borgne συνεχίζοταν η ίδια πορνεία, η ίδια ξετσίπωτη απάτη, η ίδια μανία πλουτισμού, όχι με την παραγωγή, αλλά με το επιτήδειο τσέπωμα του έτοιμου πλούτου των άλλων, ξέσπασαν, ιδιαίτερα στις κορυφές της αστικής κοινωνίας, και επικράτησαν αχαλίνωτα νοσηρές και έκλυτες ορέξεις που κάθε στιγμή έρχονταν σε σύγκρουση με τους ίδιους τους αστικούς νόμους – όρεξεις όπου ο πλούτος που προέρχονταν απ’το παιχνίδι γύρευε φυσικά την ικανοποίηση του εκεί που η απόλαυση γίνεται ακολασία, εκεί που γίνονταν ένα το χρήμα, η βρομιά και το αίμα. Η χρηματική αριστοκρατία, με τον τρόπο πλουτισμού της, όπως και με τις απολαύσεις της, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αναγέννηση του κουρελοπρολεταριάτου στα ανώτατα στρώματα της κοινωνίας.
Και οι ομάδες της γαλλικής αστικής τάξης που δεν βρίσκονταν στην εξουσία, φώναζαν:«Διαφθορά!». Κι όταν το 1847, στις πιο υψηλές βαθμίδες της αστικής κοινωνίας παρουσιάζανε δημόσια τις ίδιες εκείνες σκηνές που οδηγούν κανονικά το κουρελοπρολεταριάτο στα πορνεία, στα φρενοκομεία και στα τρελοκομεία, μπρος στο δικαστή, στα κάτεργα και στην κρεμάλα, ο λαός φώναζε: «Κάτω οι μεγάλοι κλέφτες, κάτω οι δολοφόνοι!». Η βιομηχανική αστική τάξη έβλεπε τα συμφέροντά της να κινδυνεύουν, η μικροαστική τάξη ήταν γεμάτη από ηθική αγανάχτηση, η λαϊκή φαντασία ήταν ξαναμμένη, το Παρίσι ήταν πλημμυρισμένο με λίβελους- «η δυναστεία των Ρότσιλντ», «οι τοκογλύφοι είναι οι βασιλιάδες της εποχής» κλπ. – με τους οποίους με περισσότερο ή λιγότερο πνεύμα καταγγέλανε και στιγματίζανε την κυριαρχία της αριστοκρατίας του χρήματος....]
Karl Marx. Οι ταξικοί αγώνες στην Γαλλία 1848-1850
@Ανορθόδοξος
@6 Μαρτίου 2011 10:56 μ.μ.
[…Η δημόσια πίστη και η ιδιωτική πίστη ήταν φυσικά κλονισμένες. Η δημόσια πίστη στηρίζεται στην πεποίθηση ότι το κράτος θα δέχεται να το εκμεταλεύονται οι χρηματιστές τοκογλύφοι. Το παλαιό όμως κράτος είχε εξαφανίστεί και η επανάσταση στρέφονταν πριν απ’ όλα ενάντια στην ολιγαρχία του χρήματος. Οι δονήσεις της τελευταίας ευρωπαϊκής εμπορικής κρίσης δεν είχαν ακόμα σταματήσει. Συνεχίζονταν οι χρεοκοπίες η μια πίσω από την άλλη.
Η ιδιωτική πίστη είχε, παραλύσει, η κυκλοφορία είχε περιοριστεί, η παραγωγή είχε σταματήσει πριν ακόμα ξεσπάσει η επανάσταση του Φλεβάρη. Η επαναστατική κρίση μεγάλωσε την εμπορική κρίση. Και αν η ιδιωτική πίστη στηρίζεται στην πεποίηθηση ότι η αστική παραγωγή σ’όλη την έκταση των σχέσεών της, ότι το αστικό καθεστώς είναι απρόσβλητο και απαραβίαστο, ποια επίδραση μπορούσε να’χει μια επανάσταση που διαμφισβητούσε τη βάση της αστικής παραγωγής, την οικονομική σκλαβιά του προλεταριάτου, μια επανάσταση που έστησε αντίκρυ στο χρηματιστήριο τη σφίγγα του Λουξεμβούργου; Η απελευθέρωση του προλεταριάτου είναι η κατάργηση της αστικής πίστης γιατί σημαίνει την κατάργηση της αστικής παραγωγής και του καθεστώτος της. Η δημόσια πίστη και η ιδιωτική πίστη είναι το οικονομικό θερμόμετρο που με αυτό μπορεί να μετρήσει κανείς την ένταση της επανάστασης. Στο βαθμό που πέφτουν, στον ίδιο βαθμό ανεβαίνουν η φλόγα και η δημιουργική δύναμη της επανάστασης....]
...
[…Η προσωρινή κυβέρνηση μπορούσε, χωρίς βίαιη επέμβαση, με νόμιμο τρόπο, να εξαναγκάσει την τράπεζα σε χρεοκοπία. Δεν είχε παρά να κρατήσει μία παθητική στάση και να εγκαταλείψει την τράπεζα στην τύχη της. Η χρεοκοπία της τράπεζας θα ήταν ο κατακλυσμός που στο άψε-σβήσε θα σάρωνε από το γαλλικό έδαφος την αριστοκρατία του χρήματος, το χρυσό βάθρο της μοναρχίας του Ιούλη. Και όταν θα είχε πια χρεοκοπήσει η τράπεζα, η ίδια η αστική τάξη θα ήταν υποχρεωμένη να θεωρηθεί σαν μία τελευταία απεγνωσμένη απόπειρα σωτηρίας την ίδρυση από την κυβέρνηση μιας εθνικής τράπεζας και την υπαγωγή της εθνικής πίστης στον έλεγχο του έθνους.
Η προσωρινή κυβέρνηση αντίθετα, επέβαλε την αναγκαστική κυκλοφορία των τραπεζογραμματίων. Έκανε κάτι περισσότερο: Μετέτρεψε όλες τις επαρχιακές τράπεζες σε υποκαταστήματα της Τράπεζας της Γαλλίας και της επέτρεψε να απλώσει τα δίκτυα της σε όλη τη Γαλλία. Αργότερα υποθήκευσε στην τράπεζα τα κρατικά δάση, σαν εγγύηση για ένα δάνειο που συνομολόγησε μαζί της. Έτσι, η επανάσταση του Φλεβάρη στερέωσε άμεσα και πλάτυνε την τραπεζοκρατία που επρόκειτο να την ανατρέψει
Στο μεταξύ, η προσωρινή κυβέρνηση λύγιζε κάτω από τον βραχνά ενός ελλείματος που μεγάλωνε. Μάταια ζητιάνευε πατριωτικές θυσίες. Μονάχα οι εργάτες τις έριξαν την ελεημοσύνη τους. Έπρεπε να γίνει προσφυγή σ’ ένα ηρωικό μέσο, στην επιβολή ενός νέου φόρου. Ποιον όμως να φορολογήσουν; Τους λύκους του χρηματιστηρίου τους βασιλιάδες της τράπεζας, τους πιστωτές του κράτους, τους εισοδηματίες τους βιομήχανους; Μα αυτό δεν ήταν καθόλου ένα μέσο για να κερδίσει η δημοκρατία την εύνοια της αστικής τάξης. Αυτό θα σήμαινε από τη μία ότι διακινδυνεύανε την κρατική πίστη και την εμπορική πίστη, που απ’την άλλη επιδιώκανε να τις εξαγοράσουν με τόσο μεγάλες θυσίες και ταπεινώσεις. Κάποιος όμως έπρεπε να πληρώσει...]
«Οι ταξικοί αγώνες στην Γαλλία 1848 έως το 1850» του Καρλ Μαρξ
@Ανορθόδοξος
@6 Μαρτίου 2011 10:56 μ.μ.
«Κανένας δεν είχε αγωνιστεί στις μέρες του Ιούνη για την σωτηρία της ιδιοκτησίας και για την αποκατάσταση της πίστης πιο φανατικά από τους Παρισινούς μικροαστούς – τους καφετζήδες, τους εστιάτορες, τους ταβερνιάρηδες τους μικροέμπορους, πραγματευτάδες επαγγελματίες κλπ. Το μαγαζί ανασκουμπώθηκε και βάδισε ενάντια στο οδόφραγμα για να αποκαταστήσει την κυκλοφορία που οδηγεί από το δρόμο στο μαγαζί. Πίσω όμως από το οδόφραγμα στέκοταν οι πελάτες και οι οφειλέτες, μπρος του οι πιστωτές του μαγαζιού. Κι όταν τα οδοφράγματα γκρεμίστηκαν και οι εργάτες συντρίφτηκαν, κι όταν οι μαγαζάτορες, μεθυσμένοι από τη νίκη, έτρεξαν πίσω στα μαγαζιά τους, βρήκαν την είσοδο φραγμένη από ένα σωτήρα της ιδιοκτησίας, έναν επίσημο πράκτορα της πίστης, που τους παρουσίαζε τις απειλητικές επιστολές: ληξιπρόθεσμο γραμμάτιο! ληξιπρόθεσμο νοίκι! ληξιπρόθεσμη τραβηχτική! χρεοκοπημένο μαγαζί ! χρεοκοπημένος μαγαζάτορας!
Διάσωση της ιδιοκτησίας! Όμως το σπίτι όπου κατοικούσαν δεν ήταν ιδιοκτησία τους. Το μαγαζί που φυλάγανε δεν ήταν ιδιοκτησία τους. Τα εμπορεύματα που πουλούσαν δεν ήταν ιδιοκτησία τους. Ούτε το μαγαζί τους, ούτε το πιάτο που τρώγανε, ούτε το κρεβάτι που κοιμούνταν άνηκαν σε αυτούς. Απ’ αυτούς ακριβώς έμπαινε ζήτημα να σωθεί η ιδιοκτησία προς όφελος του ιδιοκτήτη που τους είχε νοικιάσει το σπίτι, του τραπεζίτη που τους είχε προεξοφλήσει το γραμμάτιο, του κεφαλαιούχου που τους είχε δανείσει μετρητά χρήματα, του εργοστασιάρχη που τους είχε εμπιστευθεί σ’ αυτούς τους λιανοπωλητές εμπορεύματα για πούληση, προς όφελος του μεγαλέμπορα που είχε παραδώσει επί πιστώσει τις πρώτες ύλες σ’αυτούς τους επαγγελματίες. Αποκατάσταση της πίστης! Μα η ξαναδυναμωμένη πίστη αποδείχτηκε ένας ζωηρός και γεμάτος ζήλο θεός, ακριβώς γιατί έδιωξε από τους τέσσερεις τοίχους του τον αναξιόχρεο οφειλέτη μαζί με την γυναίκα και τα παιδιά του, παραδίνοντας την εικονική ιδιοκτησία του στο κεφάλαιο και ρίχνοντας τον ίδιο στη φυλακή για χρέη, στη φυλακή που ξαναϋψώθηκε απειλητικά πάνω από τα πτώματα των εξεγερμένων του Ιούνη
Οι μικροαστοί είδαν με τρόμο ότι τσακίζοντας τους εργάτες, παρέδωσαν τους εαυτούς τους χωρίς αντίσταση στα χέρια των πιστωτών τους. Η χρεοκοπία τους, που από το Φλεβάρη και ύστερα κέρδιζε χρόνο και που είχε φαινομενικά αγνοηθεί, κηρύχθηκε ανοιχτά ύστερα από τον Ιούνη.
Η ονομαστική ιδιοκτησία τους είχε αφεθεί απείραχτη τόσο καιρό, όσο χρειάζονταν για να τους οδηγήσουν στο πεδίο της μάχης, εν ονόματι της ιδιοκτησίας. Τώρα που είχε ξεκαθαριστεί ο μεγάλος λογαριασμός με το προλεταριάτο, μπορούσε να ξανά ξεκαθαριστεί ο μικρός λογαριασμός με τον μπακάλη. Στο Παρίσι, το συνολικό ποσό των γραμματίων που εκκρεμούσε η πληρωμή τους ήταν πάνω από 21 εκατομμύρια φράγκα, στις επαρχίες πάνω από 11 εκατομμύρια. Οι ιδιοκτήτες πάνω από 7.000 εμπορικών επιχειρήσεων του Παρισιού δεν είχαν πληρώσει το νοίκι τους από το Φλεβάρη.»
-Κ. Μαρξ "Οι ταξικοί αγώνες στη Γαλλία από το 1848 ως το 1850"
Φίλοι Ανορθόδοξε και σχολιαστή της 6 Μαρτίου 2011-10:56 μ.μ.
Μια χαρά είναι ο λόγος του Καζάκη. Ο ποιο ριζοσπαστικός που υπάρχει. Αποτελεί πολιτικό εργαλείο για την εργατική απάντηση απέναντι στην κρίση.
Ως απλό μέλος του ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥΑ αναγνωρίζω την συμβολή του στην οικονομική ανάλυση υπό την πλευρά των συμφερόντων της εργατικής τάξης.
Tα βασικά του προγράμματος του ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥΑ οφείλονται στους αριστερούς οικονομολόγους. Η μη αναγνώριση του δημόσιου χρέους, η παύση πληρωμών προς τους τοκογλύφους των τραπεζών, η εθνικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση, η έξοδος από το Ευρώ αποτελούν και προτάσεις του Καζάκη. Το «έξοδος από την ΕΕ» συμπληρώνει τη κύρια «μαγιά» του προγράμματος του ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥΑ. Πρόγραμμα από την πλευρά των εργατών, των φτωχών αγροτών των αυτοαπασχολούμενων, των ανέργων. Και στο οποίο θα συμμαχήσουν στρώματα από τα μικροαστικά-μεσοαστικά στρώματα που προλεταριοποιούνται τάχιστα
Το πρόβλημα με τον Καζάκη είναι οι ταλαντεύσεις του. Συχνό φαινόμενο σε ακαδημαϊκούς. Ή ίσως οι εμμονές του περί λύσης ΕΑΜ. Οι οποίες αποδείχτηκαν πως την παρούσα χρονική στιγμή είναι λανθασμένες.
Τα οποία τον φέρνουν σε σύγκρουση με αυτά που ισχυρίζεται ως όντως πολύ καλός οικονομικός αναλυτής. Όταν συμμετέχει κάπου όπου η κύρια οικονομική πολιτική μοιάζει με τις θέσεις που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ προ έτους ε, τότε τι να πούμε;
Οι ισχυροί έχουν όνομα.
Λέγονται αστική τάξη. Και έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Η θέση απέναντι στο δημόσιο χρέος αποτελεί την θέση που διαχωρίζει την κάθε τάξη από την άλλη. Και σε αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα συγνώμη αλλά δεν υπάρχει συμβιβασμός ούτε θεωρείται λεπτομέρεια.
Περισσότερα διαβάστε τα προηγούμενα σχόλια που παρατέθηκαν από αποσπάσματα του έργο του Καρλ Μαρξ «Οι ταξικοί αγώνες στην Γαλλία από το 1848 έως το 1850».
Για να καταλάβετε το πόσα κοινά σημεία έχει η σημερινή εποχή στην Ελλάδα με το 1848 στη Γαλλία.
Καλό βράδυ, και καλή διασκέδαση(απόκριες γαρ)
6 Μαρτίου 2011 11:34 μ.μ.
Φίλε του ΑΝΤΑΡΣΥΑ,θεωρώ ότι τέτοιου είδους αμφιταλαντεύσεις,για την δεδομένη στιγμή είναι βλαπτικές καθότι προκαλούν σύγχυση στον κόσμο της Αριστεράς. Ο Δ. Καζάκης είναι μαζί με τον Μηλιό του ΣΥΝ, από τους καλύτερους οικονομικούς αναλυτές και ειδικά οι γνώσεις του στην "οικονομική ιστορία" είναι απέραντες! Αυτό όμως δε σημαίνει τίποτα,αφού η απάντηση στην κρίση θα πρέπει να είναι πολιτικού χαρακτήρα,πρωτίστως,κι όχι η μηχανιστική-οικονομολογική αντιμετώπιση από μια ομάδα επιφανών ακαδημαϊκών κλπ.
@6 Μαρτίου 2011 11:34 μ.μ.
Δεν διαφωνώ μαζί σου. Σε «θολές» εποχές χρειάζονται «κρυστάλλινες» θέσεις. Ο Καζάκης, ο Μήλιος, ο Λαπαβίτσας, συγκαταλέγονται από τους καλύτερους οικονομικούς αναλυτές.
Το σε ποιους απευθύνονται δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο. Θέμα είναι οι τυχόν δεσμεύσεις τους ή το περιβάλλον στο οποίο ζουν.
Ο μεν Καζάκης είναι ίσως ποιο «λαϊκός». Οργώνει την Ελλάδα, μιλά για το δημόσιο χρέος και σε αυτό του βγάζω το καπέλο. Όμως είναι δέσμιος της λανθασμένης θεωρίας του «ΕΑΜ»(παρέθεσα τους λόγους σε προηγούμενο σχόλιο).
Μερίδες από μικροαστικά προς μεσοαστικά στρώματα που επηρεάζονται «συγκεκαλημένα» από «εθνικιστικές κορώνες», αντιτίθενται στην θεωρία του Καζάκη περί παύσης πληρωμών προς τους τοκογλύφους των τραπεζών, μη αναγνώρισης του χρέους. Άρα μιλούν για μικρό «κούρεμα». Το οποίο defacto θα γίνει ότι και αν λέει η όποια κυβέρνηση, ο όποιος Μανδραβέλης «γιατί τα νούμερα δεν βγαίνουν» και αναδιαπραγμάτευση του χρέους με «ασημικά» την ΔΕΗ, ΕΘΕΛ, ΕΥΔΑΠ, τις παραλίες κλπ κλπ.
Πράγμα που οδηγεί τον Καζάκη να συναναστρέφεται με «αλεξιπτωτιστές»-«αναχώματα» στυλ Θεοδωράκη σε αντίθεση με αυτά που ως αναλυτής - οικονομολόγος πρεσβεύει. Η απόδειξη ήταν η ίδια η ομιλία του Μίκη στην Θεσσαλονίκη.
Επίσης ζήτημα είναι και ο «ακαδημαϊσμός» ειδικά των Μήλιου – Λαπαβίτσα. Πρόσφατα ο Μήλιος μιλούσε για το ότι το δημόσιο χρέος χρησιμοποιείται ως μηχανισμός αναδιανομής της υπεραξίας! Αν ένας μαρξιστής χρειάζεται ενάμιση χρόνο για να κάνει αυτή την διαπίστωση και να αρχίζει να εγκαταλείπει τα φτηνά δάνεια…Να μην πούμε για την -να μην πω- του Λαπαβίτσα για την συμμετοχή στην ΕΛΕ..
Όταν λέω ακαδημαϊσμός εννοώ το περιβάλλον που συναναστρέφονται.
Το οποίο δυστυχώς είναι μακριά από τις ανάγκες της κοινωνίας. Οι διανοούμενοι χρειάζεται να κατέβουν στο πεζοδρόμιο, όχι το αντίστροφο.
Αυτοί που είναι ποιο ξεκάθαροι είναι τόσο ο Κ.Μαραγκός από την «Κόκκινη Ορχήστρα» όσο και από ιστορικής πλευράς ο καθηγητής Σ.Μαρκέτος.
8 Μαρτίου 2011 5:12 μ.μ.
Φίλε μου προσυπογράφω όλα τα παραπάνω...
"Οι διανοούμενοι χρειάζεται να κατέβουν στο πεζοδρόμιο, όχι το αντίστροφο. "
Νομίζω ότι και αυτό έχει μεγάλη σημασία και δεν πρέπει να αγνοείται από τα ΠΓ των κομμάτων της Αριστεράς!
Ας μην ξεχνάμε ότι η οικονομία είναι κάτι "απρόβλεπτο" και όπως πάντα μοιραία για τα λαϊκά στρώματα!
Ο εκλαϊκευμένος επιστημονικός λόγος του Δ. Καζάκη έχει κερδίσει πολύ κόσμο,αλλά με "σπίθες" νομίζω ότι απομακρύνεται παρασάγγας από τις αρχικές τοποθετήσεις!
Εν τέλει η οικονομική κρίση του καπιταλισμού,είναι η ίδια η απάντηση στο "τι προτείνετε",στο "κολλημένοι στο παρελθόν" και σε όλα αυτά τα ανυπόστατα που προσάπτονται στην Αριστερά! Συνεπώς καμιά Αριστερά,δεν θα συνδιαλεχτεί με κανένα ρεβιζινιοστικό κομμάτι της "πατριωτικής" πλευράς,κανένα ναζιστικό-φασιστικό υποκείμενο,καμία λαϊκή δεξιά...
Ας μην ξεχνάμε και τη συνδρομή των Ναζι για την παλινόρθωση του καπιταλισμού στο ΒΠΠ! Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν οι ακαδημαϊκοί,που πολλές φορές είναι μπόσικοι σε κάποιες τοποθετήσεις τους (χωρίς να έχω στο μυαλό μου κάποιον συγκεκριμένο)!
Φίλε ανώνυμε (6 Μαρτίου 2011 11:34 μ.μ.)
Συμφωνώ οτι πρέπει να μελετάμε το χθες για να βγάλουμε συμπεράσματα για το σήμερα και πάνω σ' αυτό οι «ταξικοί αγώνες στη Γαλλία» του Μαρξ είναι από τα πιο βοηθητικά βιβλία.
Θα επιμείνω στην θέση μου οτι απαιτείται συστράτευση μεγάλου αριθμού ατόμων, πέρα από μικροδιαφορές. Το οτι οι μικροαστοί πρόδοσαν τους επαναστάτες τότε στη Γαλλία δεν σημαίνει απαραίτητα οτι και σήμερα θα πράξουν το ίδιο. Ακόμα και αν δεχτούμε οτι οι περισσότεροι μικροαστοί είναι συντηρητικοί και δουλοπρεπείς, σίγουρα υπάρχουν κάποιοι που συνειδητά επιθυμούν την εκ θεμελίων αλλαγή του παρόντος συστήματος. Όπως σίγουρα υπάρχουν εργάτες που χαίρονται να παίζουν το ρόλο του λακέ των αφεντικών ή εργάτες που υπό άλλες συνθήκες, αν είχαν περισσότερα χρήματα και εξουσία, θα ήταν το ίδιο εκμεταλλευτές με τους καπιταλιστές.
Κοινώς, το μοντέλο «καλοί εργάτες, κακοί αστοί» που χρησιμοποιούσαν παλιότερα κάποιοι επιφανειακοί αναγνώστες του Μαρξ («αγοραίοι μαρξιστές» κατά τον Ράιχ), είναι με βεβαιότητα εκτός πραγματικότητας. Πάνω από όλα θα πρέπει να βάζουμε την προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου και όχι την κοινωνική του τάξη ή την οικονομική του κατάσταση.
Δείτε αν θέλετε και το παλιότερο άρθρο μου για τον Ράιχ:
http://falsefaith.blogspot.com/2010/11/blog-post.html
Για αυτό μίλησα για τυχόν δεσμεύσεις
Τον Σαμαρά αρχίζω να τον..λυπάμαι.
Λίγο πριν τις εκλογές του 2009 έλεγε σε δημόσια ομιλία του για μονοψήφιο ακέραιο έλλειμα. Δεν συγκράτησα το ποσοστό επί του ΑΕΠ που ισχυρίστηκε, αλλά ήταν κάτω του 10%. Διαψεύστηκε. Αλλά για χάρη εργασίας ας πούμε πως δεν ενημερώθηκε. Δεν ήξερε.
Πριν 8-9 περίπου μήνες έλεγε να ακολουθήσουμε το "μοντέλο" Ιρλανδίας. Και η "αδιάφθορη" "με "έμφαση στον ιδωτικό τομέα", Ιρλανδία χρεοκώπησε! Η "κέλτικη τίγρης" όπως μας έλεγαν οι "αγορές" αποδείχτηκε..σπιτόγατος.
Πριν 3 μήνες έλεγε για "αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας" με 30 δις€. Έρχεται η τρόικα προ δύο εβδομάδων και προτείνει σχεδόν τα διπλά: 50 δις€ για την "αξιοποίηση". Bέβαια η ΝΔ ισχυρίζεται ότι "αξιοποίηση" από "αξιοποίηση" διαφέρει. Μόνο που δεν μας ανάλυσαν από την Ν.Δ., δεν μας είπαν συγκεκριμένα, σε τι διαφέρει το "δικό τους" πρόγραμμα "αξιοποίησης" από αυτά που είπε η Τρόικα. Μπορεί να κάνω και λάθος αλλά το μόνο που κατάλαβα είναι ότι πρόγραμμα της Τρόικα..."προσφέρει"περισσότερα!
Αν σας φαίνεται υπερβολικό να θυμήσουμε πως προ ημερών μας έλεγε για την νέα ανάπτυξη της Ιρλανδίας. Οι "αντιμνημονιακοί" καπιταλιστές του κεντροδεξιού κόμματος που εκλέχθηκαν στην Ιρλανδία...ήδη άρχισαν τις κωλοτούμπες! . Και δεν έχουν ούτε μία εβδομάδα στην εξουσία!
Τώρα μιλά για αλλαγή όρων του Μνημονίου. Δηλαδή δέχεται το μνημόνιο και απλώς θα "παζαρέψει" κάποιους όρους. Βεβαια τους δανειστές δεν τους ρώτησε εκτός αν του είπαν κάτι και δεν το ξέρουμε. Όπως ο Μίκης δεν ρώτησε Κινέζους και Ρώσους αν θέλουν να μας δανείσουν με 1%, αν μπορούν να μας δανείσουν, και τα τυχόν ανταλάγματα. Αλλά αυτά είναι μικρολεπτομέρειες μπροστά στην "παρτιτούρα" της "εθνικής σωτηρίας"!
Το λαϊκό κόμμα της Ευρώπης, στο οποίο συμμετέχουν σχεδόν όλα τα κεντροδεξιά-δεξιά κόμματα της Ευρώπης προ ολίγων ημερών απόφάσισε πως τυχόν θεσμοθέτηση του συμφώνου ανταγωνιστικότητας σε Ευρωπαϊκές χώρες, θα είναι..καλό!
Ως προς την τελευταία σου παράγραφο, λίγο "τρέχεις". Θα πούμε λίγα πράγματα για το "λαϊκό αστέρι", τον πρωθυπουργό στην Ουγγαρία της εκεί δεξιάς-κενροδεξιάς. Π.χ. ότι σπούδασε στο Αμέρικα με υποτροφία του..Σόρρος μάλλον είναι αμελητέο. Έκανε λίγο "το κομμάτι του" με την μικρή φορολόγηση επι μικρού μέρους των κερδών των των τραπεζών μέχρι τις εκλογές του 2010 και μετά... Σε όλα σχεδόν "ναι" με ολίγον από διαπραγματεύσεις.. Το δημόσιο χρέος της χώρας του σε ξένες τράπεζες δεν νομίζω ότι τόλμησε να το πειράξει! Η λαϊκή δεξιά όπου έχει κυβερνήσει (ή συγκυβερνήσει) κάνει λίγο τζέρτζελο..και μετά στο "μάλιστα". Για την λαϊκή δεξιά πάντα φταίνε οι άλλοι(π.χ. ξένοι, μετανάστες) αλλά δεν τολμά έστω να ακουμπήσει τις καταθέσεις σε Ελβετία, Αγ.Βενέδικτο, Κεϋμάν, Μακάο κ.α- "Είναι πολλά τα λέφτά Άρη" όπως θα έλεγε ο Καλογήρου.
Αυτά για τους εδώ "λαϊκίζοντες"..Είτε αληθωρίζουν προς την παλιά "αδέσμευτη" γραμμή με επιφανειακές αναφορές, είτε σε αυτόν με στοιχεία ολίγον από "Αυριανής"..Οι "αδέσμευτοι" σταδιακά μπορούν να γίνουν ποιο "δεσμευμένοι" και ποιο απολυταρχικοί από τους ίδιους τους αποικιοκράτες. Αυτό δείχνουν τα γεγονότα για "πρώην αδέμευτους" σε Αίγυπτο - Τυνησία - Λιβύη κ.α.Ο Ελληνικός Καπιταλισμός έχασε και θα πληρώσει τα "σπασμένα". Όπως κάθε χαρτοπαίκτης πληρώνει για το χρέος του.
" Έχω ένα ομολογο κύριε τάδε τόσων δις€ που λήγει σε λίγες ημέρες. Τι θα κάνετε; "
ΕΔΩ ΣΕ ΘΕΛΩ ΚΑΒΟΥΡΑ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΣΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ
Δεν είναι η ψυχολογία Ανορθόδοξε
αλλά ταξικά συμφέροντα. Ο Μαρξ ήταν και πολύ καλός δημοσιογράφος. Το "Ταξικοί αγώνες στην Γαλλία από το 1848 έως το 1850" είναι έργο δημοσιογραφικό. Και έχει ομοιότητες και με σήμερα στην Ελλάδα.Με google search θα το βρεις δωρελαν στο internet.
Το να πάμε μαζί με τους διαφόρους Μίκηδες για να μείνουν οι ελληνικές τράπεζες σε έλληνες τραπεζίτες..και οι καταθέσεις των ελλήνων πλουσίων (600 δις €) στην Ελβετία..δεν βγάζει πουθενά ως προς τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.
Την επιμήκυνση την προτείνουν οι ελληνικές τράπεζες. Σε περίπτωση αναδιάρθρωσης αυτοί που χάνουν είναι οι εγχώριες τράπεζες. Ένα μεγάλο ποσοστό του ενεργητικού τους είναι σε χαρτιά του ελληνικού χρέους. Και θα εξαγοραστούν κοψοχρονιά από τις ξένες.
Για αυτό και οι αντιρρρήσεις εγχώριων τραπεζικών κύκλων σε συνταγματικοποιήσεις συμφώνων.
Και για αυτό τα σενάρια περίσυγχώνευσης ή και "εξαγοράς" εκεί που υπάρχει "ρευστό" ή γη ("Αγροτική" "Τ.Τ," "Παρακαταθηκών και δανείων"). Δηλαδή την χειρότερη λύση (την επιμήκυνση ) για τα συμφέροντα της πλειοψηφίας της φτωχής μερίδας του κόσμου, την προτείνουν οι..ελληνικές τράπεζες!
Οι ξένες τράπεζες παρόλο που έχουν περισσότερα "χαρτιά" του ελληνικού χρέους, έχουν μικρότερο ποσοστό τους επί του ενεργητικού τους. Φοβούνται σε ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης όχι τόσο την χασούρα αλλά φαινόμενο ντόμινο.
Και για αυτό ζητούν εγγυήσεις από τα "ασημικά" που λέγονται. Έχουν (ή μπορούν να βρουν ποιο εύκολα) "ρευστό". Οι εγχώριες θέλουν να βάλουν και αυτές "χέρι" στα "ασημικά" με άλλους όρους.
Σε περίπτωση αναδιάρθρωσης("κουρέματος") οι ξένες τράπεζες χάνουν αλλά θα αγοράσουν σε πολύ χαμηλές τιμές "ασημικά", και..ελληνικές τράπεζες. Και με αυτό τον τρόπο θα επεκταθούν ποιο πολύ και στα Βαλκάνια.
Αβυσσος η ψυχή του καπιταλιστή(εγχώριου και ξένου).
Δημοσίευση σχολίου