Οταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός τούτης της πολύμορφης «κρίσης», θα συμβούλευα την Αριστερά να οργανώσει σεμινάρια σε στελέχη της για την ανάλυση της υψηλής τέχνης της πολιτικής αλητείας και πουστιάς που με τόση επιτυχία ασκούν χρόνια τώρα οι κυβερνώντες υπαλληλίσκοι.
Άξιοι μαθητές και αξιότεροι δάσκαλοι, τα καταφέρνουν μέχρι σήμερα μια χαρά.
Στην αρχή έπεισαν την κοινωνία πως ο μόνος δρόμος διεξόδου είναι να μας πηδάει το ΔΝΤ και η τρόικα με «κανόνες» και «συμβάσεις», γιατί διαφορετικά θα μας βιάζουν οι «αγορές» ανεξέλεγκτα και στο διηνεκές.
Η «κοινωνία» φοβήθηκε και το ανέχθηκε. Μόλις η «κοινωνία» αντιλήφθηκε το πολύ επώδυνο του όλου πράγματος και αρχίσαμε να τσινάμε και να φτιάχνει ο κόσμος «πλατείες», το πρόβλημα-δίλημμα έγινε:
Πού θα βρούμε χρήματα για μισθούς, συντάξεις, Υγεία και Παιδεία, άσε που θα σας πάρει τα σπίτια ο Τσίπρας κ.λπ.
Μόλις οι μισθοί και οι συντάξεις εξανεμίστηκαν, τα νοσοκομεία και τα σχολεία έκλειναν και τα σπίτια μας έβγαιναν στο σφυρί, σκέφτηκαν τη «λαϊκή ετυμηγορία». Όμως το βλαστάρι τους, η Χ.Α., άρχισε να αυτονομείται, να τους τρώει ψηφαλάκια, να τους εκθέτει στις ήδη εκτεθειμένες Ευρώπες και Αμέρικες και αποφάσισαν πως πρέπει να τη θυσιάσουν πάραυτα. Και πήραν τέτοια φόρα, που η Αριστερά δύσκολα θα τους ξεπερνούσε.
Επειδή όμως από την αρχή μια βασική τους έγνοια είναι η Αριστερά, τσουπ βγαίνει την ίδια ώρα στη πιάτσα και η «αριστερή βία».
Και εμείς σπεύδουμε να την καταδικάσουμε «απ' όπου κι αν προέρχεται» και να δηλώσουμε την πλήρη εμπιστοσύνη μας στη Δικαιοσύνη και να η Νομιμότητα και οι «θεσμοί» και πάνε κατά διαβόλου όσα μάθαμε για ταξική κοινωνία.
Ευτυχώς έρχεται ο Κατρούγκαλος (πρώην κνίτης ο άνθρωπος), να μας σώσει από την πλήρη ξεφτίλα. Και πάνω στην ώρα, εφευρίσκεται το succes story που στη στιγμή το ακυρώνουν τα ευρωπαϊκά αφεντικά γιατί καλά όλα, αλλά τα πραγματικά αφεντικά είναι οι «αγορές» και χέστε μας με τη δημοκρατία και τα ηθικά σας.
Κωλώνει όμως το σύστημα;
Πάει η Αριστερά να πάρει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις και το Γενάρη έχουμε προεδρία Ε.Ε. και εκλογές γιοκ; Να και 'μεις την εξαιρετική θεωρία «των δυο άκρων». Τα άνω και κάτω άκρα (ενίοτε και τα... ενδιάμεσα ) είναι σημαντικά και χρήσιμα εργαλεία σε κάθε ανεπτυγμένο έμβιο όν.
Συχνά τα άκρα αποδείχτηκαν χρήσιμα και στη πολιτική, ιδιαίτερα στη Δεξιά και κυρίως στην Ακροδεξιά. Και επειδή η κατάσταση είναι ζόρικη και ίσως «τα άκρα» δεν είναι αρκετά για το σύστημα, ας φέρουμε στο προσκήνιο και τις εφεδρείες που έχουμε φτιάξει. Αναλώσιμες ίσως εφεδρείες, όμως επικοινωνιακά χρήσιμες και πολιτικά ίσως πιο χρήσιμες. Να, λοιπόν, καπάκι και ένα «μανιφέστο των 58», να φτιάξουμε «συμμάχους» και κυρίως να πιέσουμε το ΣΥΡΙΖΑ να μετατοπισθεί δεξιότερα, γιατί χεστήκαμε για σένα κύριε Αντώνη, εμάς το «μήνυμα» που θα σταλεί στην Ευρώπη, μας ενδιαφέρει. Να η Ελιά και εγγύηση ο Μπίστης.
Καλοί μου σύντροφοι
Μας την έχουν πέσει κι απορώ που δεν αισθάνεστε όλοι (ίσως κάτι περισσότερα κάποιοι να θέλετε), πως εμείς είμαστε ο στόχος.
Η κοινωνία, η εργατική τάξη, οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας.
Εμείς δηλαδή και θέλω να πιστεύω και όλοι εσείς.
Τι δεν καταλαβαίνετε;
Ποιο είναι το ζητούμενο;
Η εξουσία θα μου πείτε.
Μαζί σας είμαι και στη διάθεση σας.
Πείτε μου όμως, πείτε μας όμως, πώς θα την ασκήσετε.
Όχι γιατί είμαστε περίεργοι.
Γιατί φοβόμαστε πως δεν έχετε καταλάβει πλήρως πως αν δεν τα καταφέρουμε, τα παιδιά μας πάνε καλιά τους.
Πέστε μας ότι το καταλαβαίνετε!
Όλοι μας το θέλουμε.
Εσείς;
Δημοσίευση σχολίου