Και ξαφνικά η δημοκρατία ανακάλυψε το φως το αληθινό. Τελικά, οι υπάνθρωποι νεοναζί είναι επικίνδυνοι και –τι έκπληξη– δρουν ανενόχλητοι μέσα στην καρδιά του συστήματος. Υπάρχουν, λοιπόν, χρυσαυγίτες μπάτσοι!
Υποκρισία, χυδαίος εμπαιγμός μιας παραζαλισμένης τηλεορασόπληκτης κοινής γνώμης. Τα ΜΜΕ όψιμα ασχολούνται με το φαινόμενο του νεοναζισμού που μέχρι πρόσφατα ενίσχυαν με ξενοφοβικές κορώνες, ενώ ταυτόχρονα εξήραν τους «αγανακτισμένος πολίτες» που εδώ και χρόνια εμφανίζονται πλάι πλάι με την αστυνομία ενισχύοντας το κατασταλτικό της έργο.
Έπρεπε να δολοφονηθεί ακόμη ένας άνθρωπος από τα καθάρματα της Χ.Α. για να αφυπνιστεί το πολιτικό προσωπικό των κομμάτων, οι δικαστές και οι εισαγγελείς που μέχρι χθες έκαναν τα στραβά μάτια στέλνοντας στο αρχείο τις σχετικές καταγγελίες.
Όχι, δεν ξύπνησε μέσα στο σύστημα το «δημοκρατικό αίσθημα», περί κίνησης αυτοσυντήρησης πρόκειται. Να σώσουν τα τομάρια τους προσπαθούν και να αποκαταστήσουν το τσαλακωμένο προφίλ τους.
Σιγά μη νοιάστηκαν για τη δολοφονία ενός αντιφασίστα ή τις εκτελέσεις και τους βασανισμούς δεκάδων μεταναστών. Απλά τους ξέφυγε από τον έλεγχο το τέρας που δημιούργησαν και άρχισε να αυτονομείται συνιστώντας απειλή για την κυριαρχία τους.
Η δημοκρατία τους άλλωστε, θωρακίστηκε απέναντι στον εσωτερικό εχθρό με στρατιές πραιτόρων, πέρασε τρομονόμους και στέλνει στις φυλακές όποιον θεωρείται ανυπάκουος και ενοχλητικός. Η δημοκρατία καταδίκασε στην ανέχεια τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας μεταθέτοντας την κρίση του συστήματος στις πλάτες εκείνων που καμία ευθύνη δε φέρουν. Αυτός ο δημοκρατικός εσμός κλείνει σχολεία και χτίζει φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθιστά απαγορευτική για τους οικονομικά αδύναμους την πρόσβαση στις δομές υγείας. Αφανίζει εργατικές κατακτήσεις και κλείνει πονηρά το μάτι στους οικονομικά ισχυρούς που ασύδοτοι πια εκμεταλλεύονται ασύστολα όσους ακόμη έχουν την τύχη να δουλεύουν. Ξεπουλάει τα πάντα, γη, αέρα, νερό, ενέργεια χωρίς κανένα ενδοιασμό δημοκρατικού τύπου. Με προσήλωση στα δημοκρατικά ιδεώδη, το σύστημα εξουσίας χειραγωγεί μέσω των κατευθυνόμενων ΜΜΕ, εξαφανίζει από το προσκήνιο τους περίπου 3.000.000 ανέργους και λιμοκτονούντες εργαζόμενους της μιας μέρας, της μιας βδομάδας ή των λίγων ωρών.
Το ζήτημα πια έχει τεθεί. Το ποτάμι έχει δύο όχθες και όλοι οφείλουν να αποφασίσουν που θα σταθούν, με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν.
Μέσα στη νεφελώδη εποχή που ζούμε τα πράγματα ξεχωρίζουν καθαρά. Ή αυτοί ή εμείς. Ή θα μας ισοπεδώσουν και θα μας πάρουν μαζί τους στα σκουπίδια της ιστορίας ή θα χτίσουμε τον δικό μας κόσμο μακριά από ιεραρχίες και εκμετάλλευση, χωρίς αναθέσεις σε φωτισμένες ηγεσίες και εξάρτηση από μηχανισμούς. Τον κόσμο της αυτοθέσμισης, του αυτεξούσιου ανθρώπου, της αλληλεγγύης και της αρμονικής συνύπαρξης με τους γύρω μας και τη φύση.
Δημοσίευση σχολίου