Όταν ο Κ. Βαξεβάνης έκανε γνωστό ότι θα κυκλοφορήσει με το κύριο θέμα να αφορά τον Θέμα Αναστασιάδη, η ιδιοκτησία του «Πρώτου Θέματος» με ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσε εναντίον του “Hot Doc” ζήτησε την απαγόρευση της κυκλοφορίας του περιοδικού , εφόσον έχει αναφορές στο «Π.Θ» και την διαγραφή όλων των αναρτήσεων που το αφορούν από την ιστοσελίδα του.
Δεν υλοποιήθηκε η επιθυμία της ιδιοκτησίας του «Π.Θ» και σήμερα το Hot Doc κυκλοφορεί με 39 (!!!) ολόκληρες σελίδες αφιερωμένες στην πολιτική-οικονομική-δημοσιογραφική διαδρομή του Θ. Αναστασιάδη.
Είναι εντυπωσιακά τα στοιχεία που παραθέτει το περιοδικό για τις μπίζνες και την γενικότερη διαδρομή στο εκδοτικό-δημοσιογραφικό στερέωμα του Θ. Αναστασιάδη. Θα ήταν απρέπεια πρώτη μέρα κυκλοφορίας του περιοδικού να αναφερθούμε σ’ αυτά. Οπότε τα προσπερνούμε και παραθέτουμε ένα κείμενο του που υπογράφει ο Θανάσης Καρτερός.
0 33ος φάκελος του Δένδια
Εντωμεταξύ κι ενώ αυτός ως αρμόδιος υπουργός συγκέντρωνε φακέλους, η Χρυσή Αυγή συγκέντρωνε πιστόλια, μαχαίρια, χειροπέδες και άλλο υλικό.
Αυτή όμως, σε αντίθεση με τον υπουργό, δεν συγκέντρωνε μόνο, αλλά παρέμενε συγκεντρωμένη και στο βασικό - στη χρήση όσων συγκέντρωνε. Το αποτέλεσμα ήταν με το υλικό το οποίο συγκέντρωνε και χρησιμοποιούσε να παρέχει επί μακρόν στον υπουργό υλικό το οποίο συγκέντρωνε και δεν χρησιμοποιούσε. Ταυτόχρονα, η απασχόληση του να συγκεντρώνει σε φακέλους τα εγκλήματα αντί να συγκεντρώνει στη φυλακή τους εγκληματίες έγινε, όπως φαίνεται, και κύριο έργο της αστυνομίας του όσον αφορά στη Χρυσή Αυγή. Οι αστυνομικοί κατέγραφαν βιαιοπραγίες, σπασίματα, ξυλοδαρμούς, αγριότητες, χωρίς όμως να αγγίζουν τους εγκληματίες. Έτσι δεκάδες εγκλήματα της Χρυσής Αυγής, μεταξύ των οποίων και μερικοί φόνοι, έμεναν ορφανά, χωρίς να βρεθούν και να συλληφθούν οι δράστες. Με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί επί μακρόν μια κατάσταση κατά την οποία η μεν αστυνομία κατέγραφε οι δε εγκληματίες την έγραφαν.
Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, όπως αποκαλύπτεται τώρα, άνδρες του κυρίου Δένδια -και μία τουλάχιστον γυναίκα με το όνομα Βενετία- δεν περιορίζονταν μόνο στην καταγραφή των εγκλημάτων, αλλά ασκούσαν και το λειτούργημα τους -της προστασίας του πολίτη- με ένα ιδιόρρυθμο τρόπο: Προστάτευαν τον πολίτη-εγκληματία και όχι τον πολίτη-θύμα.
Ανώτερα στελέχη της ΕΥΠ, αξιωματικοί και άνδρες -και η Βενετία, είπαμε- της αστυνομίας πόλεων όχι μόνο έμεναν απαθείς μπροστά σε εγκλήματα, αλλά και διέπρατταν εγκλήματα παρέα με τους εγκληματίες. Με κορυφαίο παράδειγμα τον μαφιόζο διοικητή του Αγίου Παντελεήμονα, τον οποίο ο κύριος Δένδιας τίμησε με διακρίσεις και προαγωγές.
Λαμπρή εφαρμογή αυτής της τακτικής της αστυνομίας είναι όσα συνέβησαν τη μαύρη νύχτα του φόνου στο Κερατσίνι. Εκεί, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ενώ οι παρόντες αστυνομικοί κατέγραφαν τα γεγονότα, ο Ρουπακιάς δολοφονούσε μπροστά στα μάτια τους τον Παύλο Φύσσα, τον πολίτη που θα έπρεπε να προστατεύουν. Με αποτέλεσμα ο υπουργός να προσθέσει άλλον ένα φάκελο στον φωριαμό του. Τον τελευταίο, όπως αποδείχτηκε, διότι από τις αστυνομικές στάχτες του Κερατσινίου βλέπουμε να γεννιέται ένας άλλος Δένδιας και μια άλλη αστυνομία. Τους λόγους τους ξέρουμε όλοι.
Θα μπορούσε βέβαια ο υπουργός, αντί να συγκεντρώνει φακέλους, να τους έχει στείλει εγκαίρως έναν-έναν στον εισαγγελέα. Τότε είναι σίγουρο ότι θα είχαμε λιγότερη ατιμωρησία των ναζί, λιγότερη διείσδυση τους στην αστυνομία και λιγότερα θύματα. Ίσως μάλιστα να ζούσε και ο αδικοχαμένος Παύλος. Δεν θα είχαμε όμως ούτε τον επιβλητικό όγκο των τριάντα δύο φακέλων, ούτε και τον ακόμη επιβλητικότερο υπουργό Νίκο Δένδια. Ο οποίος παρέλειψε να δημιουργήσει και να παραδώσει στη Δικαιοσύνη άλλον ένα φάκελο -τον τριακοστό τρίτο-, με τις εγκληματικές ευθύνες του ίδιου και της κυβέρνησης του στο ναζιστικό ξεσάλωμα του αίματος...
Δημοσίευση σχολίου