Το διεθνές τοπίο και τα πολλαπλά μηνύματα των κινήσεων της συγκυβέρνησης.

Γεια σας φίλοι και προπαντός εχθροί γιατί όπως και να το κάνουμε στις εποχές που διανύουμε θα έχουν την τιμητική τους, οι δεύτεροι.
Σωτήριο το έτος 2014, θα βγούμε λέει από το μνημόνιο και όλα αυτά περί Τρόϊκας και ΔΝΤ θα αποτελέσουν ένα κακό όνειρο.
Αλλά τώρα μεταξύ μας σύντροφοι και αλάνια, πιστεύει κανείς ότι μετά από τόσο «κόπο» των καπιταλιστών να μαζικοποιήσουν την παραγωγή σκλαβωμένων λαών, και με την δική μας ανοχή, θα έρθει έτσι εύκολα το τέλος του εφιάλτη;

Tελικά αποδεικνύεται, και θα αποδειχθεί πλήρως τα επόμενα χρόνια, ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν ήταν το κουτσό και τεμπέλικο άλογο στην κούρσα της σκλαβιάς, αλλά έβγαλε και όλο το αγώγι.

Εδώ κάπου μάλιστα αρχίζουν και αχνοφαίνονται και κάποιες ευθύνες (ότι δεν έδωσε την σπρωξιά) του κινήματος αν ισχύουν έστω και στο ελάχιστο τα λεγόμενα των εκπροσώπων της Τρόϊκας και ΕΕ ότι αν η Ελλάδα έβγαινε από την ΛυκοΕνωση αυτή θα διαλυόταν, αλλά δουλειά να ‘χουν οι ιστορικοί.

Παγκόσμια και πανευρωπαϊκά φαίνεται προς το παρών να επικρατεί το «μετριοπαθές εξουσιαστικό μέτωπο» από την μεριά των καπιταλιστών (σύγκλιση με το Ιράν, Οικονομική συνεργασία ΗΠΑ- Ε.Ε κτλ) γεγονός που δείχνει ότι η πιο συμφέρουσα πορεία των πραγμάτων για το κεφάλαιο θα ήταν ένα καλό κλείσιμο στον Ευρωπαϊκό Νότο που θα έβαζε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας το «οικονομικό βατερλό», αλλά όχι βέβαια και τα διαχρονικά του οφέλη για την άρχουσα τάξη.

Και βέβαια καλύτεροι τίτλοι τέλους από ένα διαχειρίσιμο και ταυτόχρονα «ριζοσπαστικό» εκλογικό αποτέλεσμα ευρωεκλογών-δημοτικών και εκεί γύρω βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν.
Θα είναι μάλιστα και ο ιδανικός χρόνος  για το κεφάλαιο να αναλάβει μετά την αποπομπή του κατά κοινή ομολογία (από τους ίδιους καπιταλιστές) αποτυχημένου και καταραμένου ΔΝΤ.

Το ΔΝΤ  και ΕΕ αφού μίζαραν, εκβίασαν, κατέστρεψαν τόσα χρόνια θα δώσουν τη θέση τους στους τοκογλύφους και εδώ υπάρχουν χαρτιά (νόμοι ,διατάγματα, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου κτλ). Τράβα λοιπόν τότε με νομικές διαδικασίες διαμορφωμένες από αυτούς να διεκδικήσεις δίκιο.

Αφού διασφαλιστούν οι ομαλές συνθήκες ανάπτυξης κεφαλαίου, δηλ. η πλήρη εφαρμογή των όρων σκλαβοποίησης και οχυρωθούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα και εκλογικά τότε εκ του θαύματος θα αρχίσει να ρέει και πάλι το χρήμα με τον παλιό καλό τρόπο 20 θα βάζουν 100 θα παίρνουν και τα 20 θα είναι βιτρίνα γιατί θα καταλήγουν στους μιζαδόρους και μαυραγορίτες,business as usual.

Κι ερχόμαστε στους εγχώριους εξουσιαστές της συγκυβέρνησης που βρήκαν αλάνα να παίζουν ανενόχλητοι.
Η αλήθεια είναι ότι το πανηγύρι με την Χρυσή Αυγή τους βγήκε καλύτερα κι από ότι περίμεναν και έχει βάθος. Αναμφισβήτητα στο βάθος αυτό είναι η επαναστατική αριστερά και το κίνημα. Στέλνουν το σαφές μήνυμα ότι όποιος μιλά για ανατροπές και άλλα τέτοια θα έχει την ίδια τύχη, όμως τους διαφεύγουν δύο πολύ θεμελιώδη και ιστορικά θα λεγε κανείς στοιχεία, πρώτον οι αγωνιστές της αριστεράς δεν ανήκουν στην συνομοταξία των «δικών τους παιδιών» και δεύτερο δεν αλλάζουν τροπάρι με μια σφαλιάρα.

Το κυνήγι επωνύμων-επιχειρηματιών δούλεψε και δουλεύει ακόμα καλύτερα και μάλιστα με αποδέκτες σε τρία επίπεδα. Πρώτον στο επίπεδο της διαφθοράς ικανοποίησε το αίτημα για «κάθαρση» μιας μεγάλης μερίδας της κοινωνίας (άσχετο αν οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες είναι δικά τους καμένα χαρτιά), δεύτερον πέρασε το μήνυμα στον Λαό ότι μετά από αυτό οι πύλες των φυλακών θα είναι ορθάνοιχτες και γι’ αυτόν άσχετα αν αυτός θα τις περάσει για 500 ευρώ. Και τρίτον βγήκαν από το ενδοκαπιταλιστικό παιχνίδι ανταγωνιστικά συμφέροντα.

To ταξίδι αποδεικνύεται μακρύ και εχθρικό και εκεί στις δύσκολες και απόκρημνες στροφές είναι που δεν πρέπει να τους αφήνουμε σε χλωρό κλαδί γιατί αυτοί που φοράνε τις αλυσίδες είμαστε εμείς και αν δεν κουνηθούμε δεν θα το καταλάβουμε(από παράφραση της Ρόζας).