Home » , » Περί επενδύσεων βουλευτών του Σύριζα και αριστερής ηθικής

Περί επενδύσεων βουλευτών του Σύριζα και αριστερής ηθικής

Από giorgis , Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2014 | 4:36 μ.μ.

Του Γ. Γ.

Θυμάστε πρόσφατα που με το «πόθεν έσχες» των βουλευτών ήρθε στην επιφάνεια ότι δυο βουλευτές του Σύριζα -Τσακαλώτος και Σταθάκης- είχαν επενδύσει τεράστια ποσά σε funds όπως η JP MORGAN και η BLACK ROCK.
Αρθρογράφοι τότε της «Αυγής» και στελέχη του Σύριζα σε τηλεοπτικές παρουσίες χρησιμοποιώντας την Βουλγαράκειο λογική (ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό) προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την στάση των στελεχών της Κουμουνδούδου (Εξαίρεση ό Στέλιος Ελληνιάδης που από την στήλη του στον «Δρόμο της Αριστεράς» έβαλε τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις).

Με αφορμή αυτό το γεγονός ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης μας γνωστοποιεί, με κείμενο του σήμερα στο περιοδικό Hot Doc, ποιο είναι το ποιόν του επενδυτικού κολοσσού που λέγεται Blackrock και στον οποίον οι δυο βουλευτές του Σύριζα επένδυσαν τα κεφάλαια τους.

Παραθέτουμε το συγκεκριμένο δημοσίευμα και τα συμπεράσματα βγαίνουν μόνα τους:

Πώς είναι δυνατόν μια εταιρία που δεν παράγει τίποτα, και που ιδρύθηκε σχετικά πρόσφατα (το 1998) να είναι ο βασικός μέτοχος του διεθνούς καπιταλισμού; Ο λόγος περί της Blackrock, η οποία όντως έχει τις περισσότερες μετοχές στις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου (π.χ. Citigroup, Bank of Amerika, JP Morgan Chase), στα μεγαθήρια του τομέα ενέργειας (π.χ. Exxon Modil Shell), στην Apple, τη McDonald's, τη Nestle. Πού βρήκε τα 15 τρισεκατομμύρια δολάρια με τα οποία ελέγχει περισσότερες μετοχές, ομόλογα και παράγωγα από όλα τα hedge funds της υφηλίου μαζί;

Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Η Blackrock διαφέρει από την JP Morgan, την Deutsche Bank
ή την Coldman Sachs.
Όταν μια τράπεζα,όπως οι προαναφερόμενες, στοιχηματίζουν σε ένα παράγωγο, σε κάποιο ομόλογο ή σε μια μετοχή, αναλαμβάνουν ένα ρίσκο. Αν το στοίχημα δεν τους κάτσει, τότε αναγκάζονται να καταγράψουν την απώλεια στα λογιστικά τους βιβλία. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο με την Blackrock , τότε η καλή εταιρία θα αποτελούσε δυναμίτη στα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος. Δεν ισχύει όμως.

Η μαγκιά του επιχειρηματικού μοντέλου της Blackrock είναι ότι δεν της ανήκουν οι χάρτινοι τίτλοι των 15 τρισ. δολαρίων που προανέφερα. Τα χρήματα αυτά και τους χάρτινους τίτλους η Blackrock τα διαχειρίζεται εκ μέρους των πελατών της. Με άλλα λόγια, ό,τι απώλειες προκύπτουν επιβαρύνουν τους πελάτες της εταιρίας και όχι την ίδια την Blackrock.

Το ίδιο και με τα κέρδη: Τα εισπράττουν οι πελάτες της. Και πώς κερδίζει η Blackrock; Από προμήθειες που χρεώνει τους πελάτες της, χάσουν ή κερδίσουν, ως αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες συμβουλών, τις αναλύσεις κλπ.
Την Blackrock ελάχιστοι την είχαν ακούσει πριν το κραχ του 2008. Ο λόγος που η Blackrock έγινε γνωστή ήταν ότι, αντίθετα με τις εταιρίες αξιολόγησης κινδύνων (τις γνωστές Moody's, S&P, Fitch), η Blackrock είχε μελετήσει τους κινδύνους του χρηματοπιστωτικού συστήματος καλύτερα. Παρότι ήταν από τις πρώτες εταιρίες που ασχολήθηκαν με (και συνέστησαν στην πελατεία τους να αγοράσουν) τοξικά παράγωγα (και συγκεκριμένα εκείνα που θεμελιώνονταν στα στεγαστικά δάνεια των πτωχότερων Αμερικανών), αρκετά πριν το κραχ η Blackrock άρχισε να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και να συνιστά στους πελάτες της να τα ξεφορτωθούν. Κάπως έτσι τα μοντέλα διαχείρισης του ρίσκου της Blackrock απέκτησαν καλή φήμη. Κάπου εκεί αρχίζει η σχέση της Blackrock με τις κυβερνήσεις της Ουάσινγκτον, του Παρισιού και του Βερολίνου.

Πολιτικοί, όπως ο πρόεδρος Ομπάμα και η καγκελάριος Μέρκελ, είχαν χάσει τον ύπνο τους και είχαν ανάγκη από συμβούλους εμπιστοσύνης που θα τους συμβούλευαν τι να κάνουν με την κόπρο του χρηματοπιστωτικού συστήματος που κινδύνευε να τους πνίξει.
Απευθύνθηκαν λοιπόν στην Blackrock μόνο και μόνο επειδή: (α) Δεν αποτελούσε συστημικό κίνδυνο (αντίθετα με τράπεζες όπως η (Citi και η Deutsche Bank), καθώς, όπως εξήγησα πιο πάνω, ο κίνδυνος ήταν όλος στα χέρια των πελατών της Blackrock, και (β) είχε πετύχει να προβλέψει κινδύνους που άλλοι είτε δεν είδαν είτε έκαναν ότι δεν είδαν.


Αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας Blackrock-κυβερνήσεων ήταν παχυλά εισοδήματα για την Blackrock και μια μορφή νομιμοποίησης, στα μάτια των επενδυτών, των κυβερνητικών πολιτικών μετά το ξέσπασμα της κρίσης.

Το πιο σκοτεινό μέρος της εμπλοκής της Blackrock με κυβερνήσεις εντοπίζεται στην Ευρώπη και συγκεκριμένα την εργολαβία που της έδωσε η τρόικα σχετικά με τις πτωχευμένες ελληνικές τράπεζες. Ουσιαστικά, οι πολιτικοί χρησιμοποίησαν τη φήμη της Blackrock σαν φύλλο συκής πίσω από το οποίο έκρυψαν την πραγματική ένδεια των τραπεζών.

Θα θυμάστε ίσως τα πήγαιν' έλα των ανθρώπων της Blackrock στην Αθήνα. Την εποχή που σχεδιαζόταν το δεύτερο μνημόνιο, η  Blackrock είχε αναλάβει το έργο της μέτρησης των μαύρων τρυπών των ελληνικών τραπεζών. Το μαγικό ποσό τον 50 δισ. ευρώ, δουλειά της Blackrock ήταν. Πάνω στους δικούς της υπολογισμούς αποφασίστηκε να δανειστεί το ελληνικό δημόσιο αυτό το ποσό από τον ESM, όταν στην πραγματικότητα οι μαύρες τρύπες ήταν υπερδιπλάσιες. Οι άνθρωποι της Blackrock δεν είπαν ψέματα για τις μαύρες τρύπες. Απλώς βασίστηκαν στα (ψευδή) στοιχεία που τους δόθηκαν, χωρίς να το πολυψάξουν το πράγμα - χωρίς να αμφισβητήσουν τις προβλέψεις της τρόικα για την εξέλιξη της ύφεσης, για το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων κλπ. Ως λογιστές, ήρθαν, μελέτησαν τα στοιχεία που τους έδωσαν και απήλθαν. Η ευθύνη για τον εγκληματικά κακό υπολογισμό βαρύνει απολύτως την ελληνική κυβέρνηση (των ανεκδιήγητων Παπαδήμου-Βενιζέλου), λιγότερο την τρόικα και σχεδόν καθόλου την Blackrock.

ΥΓ. Προφανώς το άρθρο τούτο το έγραψα λόγω της συζήτησης που ξεκίνησε με την «αποκάλυψη» ότι δύο καλοί συνάδελφοι μου, πανεπιστημιακοί αλλά και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν μετοχές στην Blackrock. Σκοπός του άρθρου ήταν να απαντήσει στο ερώτημα: «Τι εστί Blackrock;» Το έτερον ερώτημα, περί αναντιστοιχίας μεταξύ της αριστερής ηθικής και της ιδιοκτησίας πλούτου γενικά και μετοχών σε εταιρίες όπως  η Blackrock ειδικότερα, είναι μεγάλο και ταλανίζει την Αριστερά από τον 190 αιώνα.

Οι αριστεροί είναι, έτσι κι αλλιώς, καταδικασμένοι να πριμοδοτούν, θέλοντας και μη, ένα σύστημα (αυτό της καπιταλιστικής αγοράς) το οποίο υποτίθεται ότι θέλουν να ανατρέψουν. Πράγματι, κι ένα γιαούρτι να-αγοράσεις, συμμετέχεις στην κυκλική καπιταλιστική διαδικασία παραγωγής και διανομής της υπεραξίας. Από αυτή την άποψη, αρνούμαι να εκφέρω γνώμη για τις επιλογές άλλων όσον αφορά τη διαχείριση των οικονομικών τους υποθέσεων. Επί προσωπικού δηλώνω ότι μου προκαλεί αλλεργία το χρηματιστήριο και για αυτό δεν έχω αγοράσει ποτέ μετοχές - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κρίνω εκείνους που αγοράζουν ή διαθέτουν μετοχές. Όμως, έχω την ανάγκη να προσθέσω, δεν θεωρώ ηθικότερο το να διαθέτει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μετοχές στην Τράπεζα Πειραιώς ή στην Εθνική ή στην Alpha (τράπεζες που αποτελούν καρκίνωμα στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας) απ' ό,τι στην Blackrock ...
Μοιράσου το :

+ σχόλια + 20 σχόλια

Ανώνυμος
2 Ιανουαρίου 2014 στις 6:43 μ.μ.

αν ειχε αποκαλυφθη να εχει τετοιες επενδυσεις βουλευτης του ΚΚΕ τωρα θα γινοτανε χαμος για την υποθεση. αλλα εδω βεπης ειναι η συγχρονη αριστερα που θα κανει καπιταλισμο με ανθρωπινο προσωπο.

ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΣ
2 Ιανουαρίου 2014 στις 9:38 μ.μ.

Παν/τη κατα την ταπεινη μου αποψη χαλας σαλιο να ασχολεισαι με τον ΣΥΡΙΖΑ οσο ειναι πλεον θεμα χρονου να ξεβρακωθει πολιτικα στην συνειδηση της εργατικης ταξης.Πολυ φοβαμαι οτι τοτε ο κοσμος θα εκφασιστει μεσα απο μια λογικη αντιδρασης.Ας ετοιμαζομαστε για πιο σκληρες μαχες

Ανώνυμος
2 Ιανουαρίου 2014 στις 10:15 μ.μ.

Παναγιωτης
Εχεις δικιο
Δεν μπορω να φανταστω ,τι σχολια θα υπηρχαν εσω μεσα
Αν ο επενδυτης ηταν στελεχος του ΚΚΕ

Ανώνυμος
3 Ιανουαρίου 2014 στις 10:54 π.μ.

@ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟ
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι είναι θέμα πολύ λίγου χρόνου να ξεβρακωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και λόγω της δυσκολίας να διαχειριστεί ο καπιταλισμός μια κρίση που είναι πολύ βαθιά και εκτεταμένη.Το αν όμως θα εκφασιστεί ο κόσμος, εξαρτάται από τί παρέμβαση θα έχουμε εμείς από τώρα και ειδικά στην εργατική τάξη που αντικειμενικά δύσκολα εκφασίζεται.Σίγουρα οι μάχες θα είναι πάρα πολύ σκληρές και ο αντίπαλος αμείλικτος, ξέροντας ότι το κκε είναι η ελπίδα για τον λαό και αυτό τον τρόμο έχουν ότι αργά ή γρήγορα ο λαός θα ακουμπήσει πάνω του. Με τις καλύτερες αγωνιστικές ευχές μου για τον νέο χρόνο. Μ

Ανώνυμος
3 Ιανουαρίου 2014 στις 2:59 μ.μ.

ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟ. συμφωνω μαζι σου ο αγωνας ειναι δυσκολος αλλα θα εχουμε θετικα αποτελεσματα απο την στιγμη πουαποφυγαμε την παγιδα του συριζα το μαη του 2012 πρεπει να ειμαστε αισιοδοξη και με υπομονη. καλη χρονια με αντικαπιταλιστικους αγωνες

κουκου
3 Ιανουαρίου 2014 στις 6:51 μ.μ.

Σιγά μη σκίσετε κανένα καλσόν.

Ανώνυμος
3 Ιανουαρίου 2014 στις 9:12 μ.μ.

κουκου 2.59 κοιταχτε εκει που θα γινεται διαχειρηστες του καπιταλισμου και για μας να εισαι ησυχος ποτε δεν ειμαστε καλυτερα

κούκου
4 Ιανουαρίου 2014 στις 4:37 μ.μ.

Ε πως να μην ανησυχώ...εδώ φαίνεστε έτοιμοι για μεγάλα πράγματα.
Για το ΣΥΡΙΖΑ θ' ανησυχώ που πάει να τον διαχειριστεί;
Για εσάς ανησυχώ που πάτε να τον ξεριζώσετε συνθέμελα.

Ανώνυμος
4 Ιανουαρίου 2014 στις 8:40 μ.μ.

κουκου 4.37 εχουμε πληρη συναισθηση τον δυσκολιον και δεν πεταμε στα συννεφα.ευκολο ειναι να πης ψεματα για ευκολες λυσης που μετα διαψευδο νται και γινονται τραγωδια οπως στην κυπρο.

κούκου
5 Ιανουαρίου 2014 στις 9:59 μ.μ.

Μόνο που ξέρεις, εδώ δεν κάνουμε διαγωνισμό ποιός θα βάλει τον πιο δύσκολο στόχο. Το όλο θέμα στην πολιτική είναι να βρίσκεις το ΔΡΟΜΟ για το στόχο. Σε κάθε άλλη περίπτωση είσαι από άχρηστος έως επιζήμιος. Άμα είναι ο λαός να βρει μόνος του το δρόμο, δεν σε χρειάζεται και ίσως να του είσαι και βάρος. Δουλειά της πρωτοπορίας ως το πιο συνειδητό κομμάτι είναι να βρίσκει δρόμους, όχι να κάθεται να το ξύνει με την τσουγκράνα μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες.

Ψέματα λέει το ΚΚΕ όταν συμμετέχει σε όλο το κλίμα του ΠΑΣΟΚ/ΝΔ που λέει "Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια".
Αλήθεια, το σύνθημα για 1400 βασικό μισθό ισχύει; Αυτόν θα έδινε το ΚΚΕ αν έβγαινε πρώτο κόμμα;
Ή μήπως απαγορεύει στους ψηφοφόρους να του δώσουν πάνω από 15%??

Ανώνυμος
5 Ιανουαρίου 2014 στις 10:37 μ.μ.

κουκου 9.59 ασφαλως και δεν κανουμε διαγωνισμο. το θεμα βεβαια ειναι ποιος ειναι ο στοχος και πως θα φτασουμε εκει. καμμια κυβερνηση ακομα και κο μμουνιστικη να λεγεται δεν μπορη να κανει τιποτα για την εργατικη ταξη ιδιαιτερα στην φαση που ειναι ο καπιταλισμος σημερα αν δεν φυγη απο την Ε.Ε και δεν κοινωνικοποιηση τα μεσα παραγωγης αυτος ειναι ο μονος δρομος για την λυση τον προβληματων. ολα τα ιστορικα παραδειγματα δειχνουν αυτο που σου λεω με ποιο κοντινο μας την κυπρο

Ανώνυμος
5 Ιανουαρίου 2014 στις 11:57 μ.μ.

ποιος ειναι ο στοχος σου κυριε κουκου.?

κούκου
6 Ιανουαρίου 2014 στις 9:56 π.μ.

Καταρχήν εγώ το Χριστόφια δεν τον θεωρώ "Κάστρο της Μεσογείου", τον θεωρώ "ναυάγιο της Μεσογείου". Απλά στο θέμα ΑΚΕΛ το "κομμουνιστικό" ΚΚΕ συγκλίνει με τον "ρεφορμιστικό" ΣΥΡΙΖΑ. Μια χαρά τα λέει η Αλέκα στα πλαίσια του διεθνισμού βεβαίως βεβαίως.

Αλλά άσε την Κύπρο, γιατί του ήρθε λίγο ξαφνική η χλαπάτσα του ΑΚΕΛ και φυσικά παρέδωσε πνεύμα ο...."Κάστρο".
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως γνωρίζει την κατάσταση, γι αυτό άλλωστε και δεν υπόσχεται 1400 ευρώ μισθό όπως κάτι άλλοι.
Αλλά για πες μου ρε φίλε: Εσύ πως θεωρείς ότι κάποτε θα ωριμάσουν οι συνθήκες; Με συνεχόμενες σφαλιάρες ο κόσμος θα ξεσηκωθεί και θα διεκδικήσει την εξουσία; Μου θυμίζει αυτή η λογική κάτι αναρχικούς παλιά που έλεγαν ότι με την δικτατορία έρχεται πιο κοντά η επανάσταση. Αν είσαι αυτής της λογικής πάω πάσο (απλά πρέπει να πάτε σε ψυχολόγο). Αν όμως δεν είσαι, τότε γνωρίζεις ότι σε ένα πόλεμο θέσεων, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να κερδίσουν μία καλύτερη θεση στη ταξική πάλη. Κι αυτό δεν γίνεται με απομονωμένους αγώνες με σφραγίδα γνησιότητας ΠΑΜΕ, γίνεται με διευρυμένους αγώνες όπου θα μπλέκονται όλο και μεγαλύτερα κομμάτια εργαζομένων ΚΑΙ (ναι ΚΑΙ) με επιτυχίες των πολιτικών τους εκπροσώπων στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Εσείς λοιπόν ξεκόβετε τους αγώνες (σε ρεφορμιστικούς και σε αυτούς με σφραγίδα ΠΑΜΕ(R)), διασπάτε κάθε πολιτικό μέτωπο περιφεριακά και κεντρικά και περιμένετε και....επανάσταση.
Γι αυτό σου λέω φιλαράκο: Πρόσεχε μη σκίσετε κανένα καλσόν καθώς θα τραβομπαλάτε το κόσμο από την Ομόνοια στο Σύνταγμα ή (ακόμη καλύτερα) γύρω από το δημαρχείο Αθηνών.

Υγ: Δεν μου απάντησες για τα 1400. Αυτά πότε θα δοθούν; Στο σοσιαλισμό; Λεφτά θα μοιράσει ο σοσιαλισμός; Ή τα ζητάτε από τον καπιταλισμό; Δηλαδή αν αύριο βγει ο "καπιταλιστής" ΣΥΡΙΖΑ και πει "Εγώ θα δώσω ρε 1400 βασικό." θα του πείτε "Να κι ένας ρεαλιστικός στόχος για μια αστική κυβέρνηση;".
Κι αν είναι έτσι γιατί δίνετε όλη την δόξα στο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί με 1400 βασικό μισθό μην περιμένετε να πέσει ποτέ από την κυβέρνηση ε; :)
Αλλά είπαμε: Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια και πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Το ΚΚΕ....ΠΟΤΕ!

Ανώνυμος
6 Ιανουαρίου 2014 στις 2:30 μ.μ.

κουκου. στα πλαισια τον διεθνων σχεσεων διεξαγεται ιδεολογικη παλη και δεν διακοπτουμε σχεσεις με κανεναν. ολα τα αιτηματα που διεκδικη το ΚΚΕ με σα στο κινημα ειναι στοχοι παλης για αλλαγη ταξης στην εξουσια. καμμια κυβερνηση ακομμα και κομμουνιστικη να λεγεται δεν μπορει να δωση το παρα μικρο απο την στιγμη που δεν εχει τα μεσα παραγωγης κοινωνικοποιημενα. αμα θα μου δειξης μια χωρα που να εγινε σοσιαλισμος με τον τροπο που λες εγω θα σε παραδεχτω. απλα δεν υπαρχει

κούκου
6 Ιανουαρίου 2014 στις 3:28 μ.μ.

Εγώ σου είπα ένα τρόπο:
Να ανεβάζεις κάθε φορά το επίπεδο των ταξικών αγώνων βελτιώνοντας ταυτόχρονα την θέση της εργατικής τάξης μέσα στην ταξική πάλη. Δεν σ' αρέσει. Ωραία, πες μου λοιπόν εσύ το δικό σου τρόπο. Πως θα πετύχεις μια ριζική ανατροπή; Με την εργατική τάξη σε κατάσταση δουλείας και τους πολιτικούς της εκπροσώπους (κόμματα) αδύναμους, ή παράνομους και αποδεκατισμένους;

Τα 1400 (ακόμη το λέτε στο ΠΑΜΕ) είναι στόχος πάλης για...ανατροπή;
Για εξήγησέ μου το αυτό ρε φίλε, τι εννοείς; Ότι ο κόσμος με αυτό το στόχο (ανάμεσα σε άλλους φυσικά) θα πάει για επαναστατική ανατροπή. Δηλαδή; Μετά την επανάσταση ο βασικός μισθός θα είναι 1400 ευρώ; Πες το μου να το κουβεντιάσουμε αν και κατά πόσο έχει σχέση με την πραγματικότητα και με το μαρξισμό εν γένει αυτό το πράγμα.
Γιατί αν είναι στόχος για μέσα στον καπιταλισμό, τότε σου ξαναλέω είναι πολύ....ρεαλιστικό να μπει π.χ. στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ρεαλιστικό; Αυτό πιστεύεις εσύ και το κόμμα σου; Κι αν είναι γιατί δεν στηρίζετε μία κυβέρνηση που μπορεί να βελτιώσει σε τέτοιο βαθμό την ζωή των εργαζομένων; Φοβάστε μη μικροαστικοποιηθεί από το πολύ χρήμα και χαθεί η ευκαιρία;

Ανώνυμος
7 Ιανουαρίου 2014 στις 1:16 π.μ.

κουκου 3.28. φιλε μου ολοι οι στοχοι παλης που βαζουμε στο κινημα δεν μπορουν να γινουν απο καμμια κυβερνηση εστω και αν σε αυτη συμμετεχει και το ΚΚΕ με τα μεσα παραγωγης στα καπιταλιστικα χερια δεν υπαρχη τροπος να τους πεισης να δωσουνε το παραμικρο θα παρουνε τα εργοστασια και τα καραβια και θα πανε σε αλλη χωρα της Ε.Ε. η πλειοψηφια του λαου πρεπει να αποφασιση να παρη την οικονομικη εξουσια στα χερια της. ο καπιταλι σμος εχει περαση σε φαση που δεν δινη τιποτα δεν γυρναει πισω που εδινε εστω και τα ψιχουλα

κούκου
7 Ιανουαρίου 2014 στις 8:22 π.μ.

Ρε Παναγιώτη εσύ έχεις απαρνηθεί την κεντρική εξουσία, την κεντρική πολιτική σκηνή και πιστεύεις ότι με...τοπικές μάχες δεξιά κι αριστερά ο εργάτης θα πετύχει τα 1400. Ωραία, εγώ να δεχθώ το σνομπισμό σου απέναντι στην κεντρική πολιτική σκηνή, παρόλο που αυτό μόνο στο μπλαμπλα φαίνεται. Εσύ μπορείς να μου εξηγήσεις την στάση του ΚΚΕ τουλάχιστον στο κίνημα, όταν ψηφίζει αναστολές απεργιών, όταν θεωρεί ανώριμες τις συνθήκες κλπ.; Ρε φιλαράκο εσείς υπονομεύετε τα πάντα! Κεντρικά πολιτικά βασικός εχθρός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, στα κινήματα πάντα οι συνθήκες είναι ανώριμες, τι σκατά θέλετε; Να κάτσουμε να την φάμε με ονειρώξεις για τα...1400, αν όλος ο κόσμος πήγαινε στο ΠΑΜΕ;

Όχι φιλαράκο. Αν ο εργάτης λέει να κάτσουμε να μας πηδήξουν, τότε εγώ είμαι μικροαστός.
Απλά κατά τη γνώμη μου δεν το λέει ο εργάτης, το λέει το κόμμα που μια φορά δεν έχει αποδείξει ότι αποτελεί πραγματική πρωτοπορία. Μια ζωή με ξένα κόλυβα λειτουργούσε, ακόμη και την εποχή του Ζαχαριάδη, που άμα δεν ήταν η τρίτη διεθνής να επέμβει, πολύ αμφιβάλλω αν θα είχε δημιουργηθεί ποτέ το ΕΑΜ.

κούκου
7 Ιανουαρίου 2014 στις 11:03 π.μ.

...και κάτι ακόμη επειδή βλέπω να το αναφέρεις: Η περίπτωση της Χιλής δεν έχει καμία σχέση με την περίπτωση του ΑΚΕΛ. Στην Χιλή ο Αλλιέντε προσπάθησε ν' αλλάξει τα πράγματα (αντίθετα με το Χριστόφια που μια χαρά του έκανε μια Κύπρος φορολογικός παράδεισος). Μπορεί ο Αλιέντε να είχε ανεπίτρεπτες εμμονές σε κάποια πράγματα, όμως άφησε μία παρακαταθήκη που ούτε στο όνειρό του δεν θα δει ο Χριστόφιας που σε 5 χρόνια θα τον έχει ξεχάσει και η μάνα του.

Αν το θέλεις κι έτσι, μακάρι να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ περίπτωση Αλιέντε. Θα σημαίνει ότι θέλει όντως να ανατρέψει δεδομένα στην Ελλάδα. Αλήθεια, εσύ πιστεύεις ότι ένα σοβαρό ΚΚ Χιλής θα έπρεπε να καταγγέλει τον Αλλιέντε? Να κάθεται απέξω και να πετροβολάει μαζί με τους -καθοδηγούμενους από την CIA- φορτηγατζήδες?

Ανώνυμος
7 Ιανουαρίου 2014 στις 11:38 μ.μ.

κουκου. φιλε μου δεν σνομπαρουμε τιποτα χρησιμοποιουμε την πολιτικη σκηνη για την προβολη των θεσεων μας στον λαο με βαση τον στρατηγικο στοχο που εχουμε και για τα χρηματα που χρειαζονται για τον πολιτικο αγωνα. δεν ειναι υπονομευση να μη θελω να μπω στην λογικη της εναλλαγης κυβερνησεων με την πραγματικη εξουσια στους καπιταλιστες. ο συριζα για μας ειναι προβλημα γιατι κανει τεραστια ζημια στο κινημα με την πολιτικη του. αναφερω μαζι με την κυπρο και τη χιλη γιατι θελω να δειξω οτι και της καλυτερες προθεσης να εχη καποιος δεν μπορει να κανει σοσιαλισμο με αυτο τον τροπο θα σε ανατρεψουν σιγουρα. το ΚΚ ΧΙΛΗΣ αν δεν ητανε δεσμιο της πολιτικης του 20 συνεδριου του ΚΚΣΕ θα επρεπε να προετοιμαζη την εργατικη ταξη για την συγκρουση που ερχοταν ωστε την κρισιμη στιγμη να αποφυγουνε αυτο που τελικα συνεβη. για τους φορτηγατζηδες το παιρνω για καλαμπουρι

Ανώνυμος
8 Ιανουαρίου 2014 στις 12:01 π.μ.

κουκου. το ΕΑΜ ητανε μεσα στην πολιτικη και του ζαχαριαδη αν διαβασης τα γραμματα για το πολεμο απο την φυλακη με την μονη διαφορα οτι δεν συνε δεσαν τον απελευθερωτικο αγωνα με το ζητημα της εξουσιας και με της απαραδεκτες συμφωνιες που υπογραψανε κατεστρεψαν το κινημα ενω ειχανε της προυποθεσης να παρουνε την εξουσια και αυτα τα λαθη ειναι μεγαλα διδαγματα για την συνεχεια φιλε μου

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Powered by Blogger