Με βαθιά θλίψη αποχαιρετούμε σήμερα, στο όνομα όλων των φίλων και των συναγωνιστών του, τον σύντροφο μας Χρήστο Ρεκλείτη, που έπεσε το μεσημέρι του Μ. Σαββάτου νικημένος από τον καρκίνο.
0 ακούραστος μαχητής της ζωής και της δημοκρατίας στη νεολαία της ΕΔΑ, στην οικοδομή και στο σωματείο των μπετατζήδων, στις τάξεις του νυκτερινού γυμνασίου και στη συντονιστική επιτροπή εργαζομένων φοιτητών, σπουδαστών και μαθητών, στο κεντρικό συμβούλιο της Νεολαίας Λαμπράκη και στη γραμματεία της οργάνωσης στον Πειραιά, ήταν γόνος οικογένειας αγωνιστών της Αντίστασης και της Δημοκρατίας και τη δική τιυς ρότα ακολούθησε.
Μέχρι τη σύλληψή του από την απριλιανή δικτατορία στις 12 Απριλίου 1968, ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση. Είκοσι πέντε ολόκληρα μερόνυχτα υποβλήθηκε σε ανατριχιαστικά βασανιστήρια στο διαβόητο τάγμα πεζοναυτών στον Διόνυσο Αττικής, μεταφέρθηκε ημιθανής στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, όπου νοσηλεύτηκε για ένα μήνα, για να τον ξαναπάρουν στον Διόνυσο και από εκεί, συνεχώς βασανιζόμενο, να τον μεταφέρουν στη Γενική Ασφάλεια και ξανά στο 401.
Ακολούθησε, τον Αύγουστο, η μεταφορά του στις φυλακές Αβέρωφ και, τον Μάρτιο του 1969, η δίκη του ίδιου και των συναγωνιστών του από το Εκτακτο Στρατοδικείο για παραβίαση του ΑΝ 509. Μέχρι την αποφυλάκισή του με την αμνηστία τον Αύγουστο του 1973 πέρασε από τις φυλακές Αβέρωφ, Αίγινας και Κορυδαλλού.
Η διάσπαση του Κομμουνιστικού Κόμματοε τον Φεβρουάριο του 1968 βρήκε τον Χρήστο Ρεκλείτη στην παρανομία. Εντάχτηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού αμέσως μετά τη σύστασή του και, μετά τη δικτατορία, στην ΕΑΡ στον Συνασπισμό και στην ΔΗΜΑΡ.
Οι φίλοι και οι συναγωνιστές του στα πέτρινα μετεμφυλιακά χρόνια και στην αντιδικτατορική αντίσταση, οι συγκροτούμενοι του στις φυλακές της χούντας, όσοι τον γνώρισαν στα χρόνια που ακολούθησαν, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον πράο χαρακτήρα και το αδάμαστο φρόνημά του. θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη και με βαθιά εκτίμηση και θα περιβάλλουμε με τα ίδια αισθήματα και φροντίδα την Αργυρώ, τη σύντροφο της ζωής του, και της δυο αγαπημένες του κόρες.
Νίκος Κιάος, Παύλος Κλαυδιανός, Μίμης Δαρειώτης, Αντώνης Μαργαρίτης, Κωστής Γιούρος, Θανάσης Καλαφάτης, Γιάννης Σταματάκης, Ανδρέας Σαββάκης, Θανάσης Αθανασίου, Γιάννης Στρατής, Γιάννης Ξαρχουλάκος, Μπάμπης Κοβάνης, Νικηφόρος Σταματάκης, Γιάννης Γιαννόπουλος.
____________
Ο αγωνιστής Χρήστος Ρεκλείτης μάς χαιρέτησε. Και η αναχώρηση του έφερε για ακόμη μια φορά στην επιφάνεια τις κομματικές ακροβασίες και μικρότητες και τη διαπίστωση ότι οι παρωπίδες της Αριστεράς παραμένουν ακλόνητες στη θέση τους.
Η ΔΗΜΑΡ έχασε ένα ιδρυτικό της μέλος, οπότε η ανακοίνωση της για τον θάνατο του συντρόφου της ήταν άρτια. Χαιρετούσε τον «δικό της» άνθρωπο.
Η ανακοίνωση, όμως, του ΣΥΡΙΖΑ κόβεται εκεί που κόπηκε και η συμπόρευση του Χρήστου με το σχήμα. Ενώ αναφέρει όλη την αγωνιστική του δράση, πολιτικά τον «καθαρίζει» στον Συνασπισμό. Μετά;
Οσο για το ΚΚΕ, το κόμμα της εργατικής τάξης, των οικοδόμων (οικοδόμος ο Χρήστος, στο σωματείο των μπετατζήδων ένα κομμάτι της δράσης του), αυτός ο αγωνιστής δεν υπήρξε, δεν φυλακίστηκε, δεν βασανίστηκε. Το Κόμμα τον... πέθανε το 1967, επειδή διαφώνησε.
Σε ποια Αριστερά προσφέρονται οι αγώνες; Κομμουνιστική, σοσιαλιστική, δημοκρατική, ευρωπαϊκή, συνιστωσιακή... Επίθετα να έχουμε, να φτιάχνουμε, να βάζουμε.
Σ. Ματζ. - Εφημερίδα των Συντακτών
0 ακούραστος μαχητής της ζωής και της δημοκρατίας στη νεολαία της ΕΔΑ, στην οικοδομή και στο σωματείο των μπετατζήδων, στις τάξεις του νυκτερινού γυμνασίου και στη συντονιστική επιτροπή εργαζομένων φοιτητών, σπουδαστών και μαθητών, στο κεντρικό συμβούλιο της Νεολαίας Λαμπράκη και στη γραμματεία της οργάνωσης στον Πειραιά, ήταν γόνος οικογένειας αγωνιστών της Αντίστασης και της Δημοκρατίας και τη δική τιυς ρότα ακολούθησε.
Μέχρι τη σύλληψή του από την απριλιανή δικτατορία στις 12 Απριλίου 1968, ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση. Είκοσι πέντε ολόκληρα μερόνυχτα υποβλήθηκε σε ανατριχιαστικά βασανιστήρια στο διαβόητο τάγμα πεζοναυτών στον Διόνυσο Αττικής, μεταφέρθηκε ημιθανής στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, όπου νοσηλεύτηκε για ένα μήνα, για να τον ξαναπάρουν στον Διόνυσο και από εκεί, συνεχώς βασανιζόμενο, να τον μεταφέρουν στη Γενική Ασφάλεια και ξανά στο 401.
Ακολούθησε, τον Αύγουστο, η μεταφορά του στις φυλακές Αβέρωφ και, τον Μάρτιο του 1969, η δίκη του ίδιου και των συναγωνιστών του από το Εκτακτο Στρατοδικείο για παραβίαση του ΑΝ 509. Μέχρι την αποφυλάκισή του με την αμνηστία τον Αύγουστο του 1973 πέρασε από τις φυλακές Αβέρωφ, Αίγινας και Κορυδαλλού.
Η διάσπαση του Κομμουνιστικού Κόμματοε τον Φεβρουάριο του 1968 βρήκε τον Χρήστο Ρεκλείτη στην παρανομία. Εντάχτηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού αμέσως μετά τη σύστασή του και, μετά τη δικτατορία, στην ΕΑΡ στον Συνασπισμό και στην ΔΗΜΑΡ.
Οι φίλοι και οι συναγωνιστές του στα πέτρινα μετεμφυλιακά χρόνια και στην αντιδικτατορική αντίσταση, οι συγκροτούμενοι του στις φυλακές της χούντας, όσοι τον γνώρισαν στα χρόνια που ακολούθησαν, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον πράο χαρακτήρα και το αδάμαστο φρόνημά του. θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη και με βαθιά εκτίμηση και θα περιβάλλουμε με τα ίδια αισθήματα και φροντίδα την Αργυρώ, τη σύντροφο της ζωής του, και της δυο αγαπημένες του κόρες.
Νίκος Κιάος, Παύλος Κλαυδιανός, Μίμης Δαρειώτης, Αντώνης Μαργαρίτης, Κωστής Γιούρος, Θανάσης Καλαφάτης, Γιάννης Σταματάκης, Ανδρέας Σαββάκης, Θανάσης Αθανασίου, Γιάννης Στρατής, Γιάννης Ξαρχουλάκος, Μπάμπης Κοβάνης, Νικηφόρος Σταματάκης, Γιάννης Γιαννόπουλος.
____________
Μια κουτσή ανακοίνωση
Ο αγωνιστής Χρήστος Ρεκλείτης μάς χαιρέτησε. Και η αναχώρηση του έφερε για ακόμη μια φορά στην επιφάνεια τις κομματικές ακροβασίες και μικρότητες και τη διαπίστωση ότι οι παρωπίδες της Αριστεράς παραμένουν ακλόνητες στη θέση τους.
Η ΔΗΜΑΡ έχασε ένα ιδρυτικό της μέλος, οπότε η ανακοίνωση της για τον θάνατο του συντρόφου της ήταν άρτια. Χαιρετούσε τον «δικό της» άνθρωπο.
Η ανακοίνωση, όμως, του ΣΥΡΙΖΑ κόβεται εκεί που κόπηκε και η συμπόρευση του Χρήστου με το σχήμα. Ενώ αναφέρει όλη την αγωνιστική του δράση, πολιτικά τον «καθαρίζει» στον Συνασπισμό. Μετά;
Οσο για το ΚΚΕ, το κόμμα της εργατικής τάξης, των οικοδόμων (οικοδόμος ο Χρήστος, στο σωματείο των μπετατζήδων ένα κομμάτι της δράσης του), αυτός ο αγωνιστής δεν υπήρξε, δεν φυλακίστηκε, δεν βασανίστηκε. Το Κόμμα τον... πέθανε το 1967, επειδή διαφώνησε.
Σε ποια Αριστερά προσφέρονται οι αγώνες; Κομμουνιστική, σοσιαλιστική, δημοκρατική, ευρωπαϊκή, συνιστωσιακή... Επίθετα να έχουμε, να φτιάχνουμε, να βάζουμε.
Σ. Ματζ. - Εφημερίδα των Συντακτών
+ σχόλια + 2 σχόλια
Η μοναδική ερώτηση για όλους τους (απειροελάχιστους) σκεπτόμενους ανθρώπους, την ύστατη ώρα, είναι τούτη : "Κράτησα τη Ζωή μου;;;"
Γιατί οι πιότεροι κρατάμε τ' αρχίδια μας, μόνο. Μοναχά τ' αρχίδια μας.
Δεν ήξερα τον άνθρωπο. Ενημερώνομαι απο εσάς, σας εμπιστεύομαι, οι πληροφορίες για τον Άνθρωπο, με συγκίνησαν. Πρέπει λοιπόν, να κράτησε τη Ζωή του.
Ο πολιτικός χώρος που (λέτε ότι) επέλεξε στο τέλος, μου προξενεί καταθλιβή.
Ο Άνθρωπος (την ιστορία του σε λίγες γραμμές) που μου παρουσιάσατε όμως με ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ. Τον φαντάζομαι να ανέβηκε τα δύσβατα βουνά του, στην διαρκή προσπάθεια του να κρατήσει αυτό που ελάχιστοι καταφέρνουμε : Την Ανθρώπινη υπόστασή μας. Τη ζωή μας. Υποκλίνομαι. Στον Άνθρωπο και τον αιμάτινο δρόμο του. Τιμή στα παιδιά του που είχαν τέτοιο πατέρα.
Υποθέτω ότι γνωρίζει ανάγνωση και γραφή ο κ. Σ. Ματζ. απο την εφημερίδα των συντακτών και έπρεπε πριν γράψει τις ανοησίες που έγραψε να διαβάσει τον Ριζοσπάστη (όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ) τι έγραψε στις 23/4/2014 :
"Πέθανε ο Χρ. Ρεκλείτης
Πέθανε το Σάββατο 19/4, σε ηλικία 77 ετών, ο Χρήστος Ρεκλείτης. Στέλεχος της Νεολαίας της ΕΔΑ και της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη προδικτατορικά, μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1967 πέρασε στην παρανομία και ανέλαβε στέλεχος του ΠΑΜ. Μετά από δύο χρόνια παρανομίας συνελήφθη από την Ασφάλεια, βασανίστηκε, δικάστηκε και έμεινε στη φυλακή ως το 1973. Το 1968 πέρασε στο λεγόμενο «ΚΚΕ εσ.», ενώ τα τελευταία χρόνια ήταν μέλος της ΔΗΜΑΡ."
Κολοκοτρώνης
Δημοσίευση σχολίου