Του Σεϊτ Αλντογκάν
Η λαική αντίσταση και η κρατική τρομοκρατία είναι η εικόνα της Τουρκίας στην επέτειο Γκεζί.
Το περασμένο Σάββατο πολλές πόλεις της Τουρκίας όπως η Κωνσταντινούπολη, η Άγκυρα, η Σμύρνη, η 'Αντανα, η Ίσμιτ και άλλες, θύμιζαν πόλεις οι οποίες ήταν υπο εισβολή ναζιστικών στρατευμάτων.
Μόνο στην Κωνσταντινούπολη 25.000 αστυνομικοί ήταν γύρω απο την πλατεία Ταξίμ με εκατοντάδες αστυνομικά οχήματα απο τα οποία 50 ήταν άυρες. Επικρατούσε κρατική τρομοκρατία σε κάθε γωνία, στενό και σε κάθε πλατεία. Οι δυνάμεις καταστολής χρησιμοποιούσαν σφαίρες καουτσούκ, χτύπησαν τον κόσμο βάναυσα και βιοπράγησαν σε διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων υπήρχαν μικρά παιδιά και ανάπηροι.
Όμως παρόλη την τεράστια κρατική τρομοκρατία δεκάδες χιλιάδες κόσμος γέμισε τους δρόμους και τις πλατείες με σύνθημα "ψωμί-δουλειά-ελευθερία". Οι διαδηλωτές ως αργά το βράδυ αντιστάθηκαν ηρωικά και η μαζικότητα και η αντιφασιστικότητα των διαδηλώσεων σε πολλές συνοικίες ανάγκασε τους αστυνομικούς να κάνουν πίσω.
Η αστυνομία 2 μέρες πριν απο τις διαδηλώσεις είχε ήδη απαγορεύση την κυκλοφορία σε κάποιες περιοχές αλλά είχαν απαγορεύσει επίσης την κυκλοφορία στα ΜΜΜ σε πολλές γραμμές. Απο κάθε συνοικία χιλίάδες διαδηλωτές κατέβαιναν με μαζική πορεία προς την πλατεία Ταξίμ. Οι συνοικίες που δεν μπορούσαν να σπάσουν τα αστυνομικά μπλόκ διαδήλωσαν στις συνοικίες τους με ακόμη περισσότερη μαζικότητα. Με λίγα λόγια μετατράπηκε σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος της Κωσταντινούπολης σε μια πλατεία Ταξίμ.
Η αστυνομία σε πολλές περιπτώσεις δεν προχωρούσε σε προσαγωγές αλλά χτυπώντας κτηνώδικα τους διαδηλωτές τους άφηνε αιμόφυρτους σε δρόμους και πλατείες. Στα Τουρκικά ΜΜΕ αναφέρετε ότι ο αριθμός των ατόμων που συνελήφθησαν έφτασε τους 178 ενώ πολλοί απο αυτούς δήλωσαν οτι δέχτηκαν βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα. Οι τραυματίες που είναι σοβαρά και ελαφριά είναι εκατοντάδες.
Είναι περιττό να αναφέρω οτι σύσσωμη η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που υποστηρίζουν την κυβέρνηση του Ερντογάν αποκάλεσαν την αστυνομική βία ως νόμιμη άμυνα αλλά και αρκετά " ψύχραιμο" το αστυνομικό σώμα. Μάλιστα, ο διευθυντής της ασφάλειας της Κωνσταντινούπολης δήλωσε οτι πέρασαν μια ωραία μέρα μαζί με τους συναδέλφους.
Η κυβέρνηση του Ερντογάν εδώ και 10 χρόνια εφαρμόζει μια πολιτική βασισμένη σε προδιαγραφές πολυεθνικών εταιριών, παγκόσμιας τράπεζας και του ΔΝΤ. Η περίφημη οικονομική ανάπτυξη της χώρας μπορεί να ισχύει για την συσσώρευση τεράστιου κεφαλαίου σε μια δράκα ολιγάρχες όχι όμως για την καλυτέρρευση του βιωτικού επιπέδου των εργατών-εργαζομένων και των εργατικών στρωμάτων.
Η Τουρκία κατάντησε παράδεισος για τα μεγάλα κέρδη των καπιταλιστών και η ταξική ψαλίδα ανοίγει όλο και περισσότερο. Εκατομμύριοι εργάτες δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί χωρίς ασφάλεια και εργατικά δικαιώματα και ατελείωτες ώρες. Ταυτόχρονα η εικόνα αυτή ενισχύθηκε περισσότερο με την κατάργηση πολλών δικαιωμάτων με την φασιστικοποίηση της ζωής. Η κυβέρνηση και το κεφάλαιο έφτασαν στο σημείο να επέμβουν ακόμα και στην καθημερινή ζωή των μαζών ή στις προτιμήσεις τους. Κάθε επιθυμία και απαίτηση των μαζών που έρχονταν σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου θεωρήθηκε απο την κυβέρνηση περιθωριακή απαίτηση της μειοψηφίας και συνετρίφθει με κρατική τρομοκρατία.
Ο Ερντογάν εξασφαλίζοντας την πλήρη υποστήριξη της Αμερικής και της ΕΕ άνοιξε πόλεμο ενάντια στην παραδοσιακή πολιτική των στρατηγών και της μερίδας του κεφαλαίου. Τις αντιφάσεις που υπήρχαν μεταξύ των κυρίαρχων τις μετέτρεψε ταυτόχρονα σε μέσο σύντριψης των απαιτήσεων των μαζών.
Όπως στο Κουρδικό ζήτημα. Απο την μια μεριά άνοιξε μέτωπο με τους στρατηγούς, τους παραδοσιακούς πολιτικούς και κατεστημένες δυνάμεις, απο την άλλη μεριά όμως δεν έκανε κανένα βήμα μπροστά στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών και την αντίφαση του "κοσμικού κράτους και Ισλαμιστών" την χρησιμοποίησε ως μέσο συντηρητικοποίησης στο όνομα "κοινωνικές ελευθερίες". Παντού γέμισαν φερετζέδες, μετέτρεψε τα γυμνάσια και τα λύκεια σε θεολογικά σχολεία και γέμισε τις κρατικές υπηρεσίες με "μαντίλες και μούσια".
Είναι περιττό να πω οτι εδώ και πολλά χρόνια η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας είναι πολιτική του επεκτατισμού αλλά και απειλών ενάντια γειτονικών χωρών και της ευρύτερης περιοχής. Ο ρόλος της Τουρκίας για το Ιράκ, τη Συρία και τη Λιβύη είναι γνωστός. Απο το σημερινό αιματοχύλισμα στη Συρία το καθεστώς της Τουρκίας έχει μεγάλη ευθύνη.
Είναι βέβαιο οτι οι αντιστάσεις που ξεκίνησαν πέρυσι απο την πλατεία Ταξίμ δημιούργησαν μια παράδοση μαζικής αντίστασης αλλά ανέδειξαν παράλληλα και την αναγκαιότητα για την ανασυγκρότηση των εργατών- εργαζομένων, της νεολαίας, των γυναικών, μικρών εμπόρων και βιοτεχνών και του κάθε καταπιεσμένου κοινωνικού στρώματος να συσπειρωθεί σε μαζικούς ταξικούς χώρους. Οι εργάτες και εργαζόμενοι έχουν πιο σαφή γραμμή και για τον αγώνα και για το κίνημα.
Για παράδειγμα η ηρωική αντίσταση των εργαζομένων για την δολοφονία των ανθρακωρύχων στην πόλη Σόμα δεν στράφηκε μόνο ενάντια στο κεφάλαιο και την κυβέρνηση αλλά και στις ηγεσίες των συμβιβασμένων συνδικάτων. Μάλιστα οι εργάτες αποχώρησαν μαζικά απο αυτά τα συνδικάτα και ανάγκασαν σε παραίτηση συμβιβασμένες ηγεσίες.
Τα γεγονότα στην επέτειο Τάξιμ δείχνουν την αντιφασιστικότητα και την συνέχιση του αγώνα των μαζών ενάντια στην κυβέρνηση του Ερντογάν που εφαρμόζει πιστά την πολιτική του κεφαλαίου.
Το περασμένο Σάββατο πολλές πόλεις της Τουρκίας όπως η Κωνσταντινούπολη, η Άγκυρα, η Σμύρνη, η 'Αντανα, η Ίσμιτ και άλλες, θύμιζαν πόλεις οι οποίες ήταν υπο εισβολή ναζιστικών στρατευμάτων.
Μόνο στην Κωνσταντινούπολη 25.000 αστυνομικοί ήταν γύρω απο την πλατεία Ταξίμ με εκατοντάδες αστυνομικά οχήματα απο τα οποία 50 ήταν άυρες. Επικρατούσε κρατική τρομοκρατία σε κάθε γωνία, στενό και σε κάθε πλατεία. Οι δυνάμεις καταστολής χρησιμοποιούσαν σφαίρες καουτσούκ, χτύπησαν τον κόσμο βάναυσα και βιοπράγησαν σε διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων υπήρχαν μικρά παιδιά και ανάπηροι.
Όμως παρόλη την τεράστια κρατική τρομοκρατία δεκάδες χιλιάδες κόσμος γέμισε τους δρόμους και τις πλατείες με σύνθημα "ψωμί-δουλειά-ελευθερία". Οι διαδηλωτές ως αργά το βράδυ αντιστάθηκαν ηρωικά και η μαζικότητα και η αντιφασιστικότητα των διαδηλώσεων σε πολλές συνοικίες ανάγκασε τους αστυνομικούς να κάνουν πίσω.
Η αστυνομία 2 μέρες πριν απο τις διαδηλώσεις είχε ήδη απαγορεύση την κυκλοφορία σε κάποιες περιοχές αλλά είχαν απαγορεύσει επίσης την κυκλοφορία στα ΜΜΜ σε πολλές γραμμές. Απο κάθε συνοικία χιλίάδες διαδηλωτές κατέβαιναν με μαζική πορεία προς την πλατεία Ταξίμ. Οι συνοικίες που δεν μπορούσαν να σπάσουν τα αστυνομικά μπλόκ διαδήλωσαν στις συνοικίες τους με ακόμη περισσότερη μαζικότητα. Με λίγα λόγια μετατράπηκε σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος της Κωσταντινούπολης σε μια πλατεία Ταξίμ.
Η αστυνομία σε πολλές περιπτώσεις δεν προχωρούσε σε προσαγωγές αλλά χτυπώντας κτηνώδικα τους διαδηλωτές τους άφηνε αιμόφυρτους σε δρόμους και πλατείες. Στα Τουρκικά ΜΜΕ αναφέρετε ότι ο αριθμός των ατόμων που συνελήφθησαν έφτασε τους 178 ενώ πολλοί απο αυτούς δήλωσαν οτι δέχτηκαν βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα. Οι τραυματίες που είναι σοβαρά και ελαφριά είναι εκατοντάδες.
Είναι περιττό να αναφέρω οτι σύσσωμη η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που υποστηρίζουν την κυβέρνηση του Ερντογάν αποκάλεσαν την αστυνομική βία ως νόμιμη άμυνα αλλά και αρκετά " ψύχραιμο" το αστυνομικό σώμα. Μάλιστα, ο διευθυντής της ασφάλειας της Κωνσταντινούπολης δήλωσε οτι πέρασαν μια ωραία μέρα μαζί με τους συναδέλφους.
Η κυβέρνηση του Ερντογάν εδώ και 10 χρόνια εφαρμόζει μια πολιτική βασισμένη σε προδιαγραφές πολυεθνικών εταιριών, παγκόσμιας τράπεζας και του ΔΝΤ. Η περίφημη οικονομική ανάπτυξη της χώρας μπορεί να ισχύει για την συσσώρευση τεράστιου κεφαλαίου σε μια δράκα ολιγάρχες όχι όμως για την καλυτέρρευση του βιωτικού επιπέδου των εργατών-εργαζομένων και των εργατικών στρωμάτων.
Η Τουρκία κατάντησε παράδεισος για τα μεγάλα κέρδη των καπιταλιστών και η ταξική ψαλίδα ανοίγει όλο και περισσότερο. Εκατομμύριοι εργάτες δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί χωρίς ασφάλεια και εργατικά δικαιώματα και ατελείωτες ώρες. Ταυτόχρονα η εικόνα αυτή ενισχύθηκε περισσότερο με την κατάργηση πολλών δικαιωμάτων με την φασιστικοποίηση της ζωής. Η κυβέρνηση και το κεφάλαιο έφτασαν στο σημείο να επέμβουν ακόμα και στην καθημερινή ζωή των μαζών ή στις προτιμήσεις τους. Κάθε επιθυμία και απαίτηση των μαζών που έρχονταν σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου θεωρήθηκε απο την κυβέρνηση περιθωριακή απαίτηση της μειοψηφίας και συνετρίφθει με κρατική τρομοκρατία.
Ο Ερντογάν εξασφαλίζοντας την πλήρη υποστήριξη της Αμερικής και της ΕΕ άνοιξε πόλεμο ενάντια στην παραδοσιακή πολιτική των στρατηγών και της μερίδας του κεφαλαίου. Τις αντιφάσεις που υπήρχαν μεταξύ των κυρίαρχων τις μετέτρεψε ταυτόχρονα σε μέσο σύντριψης των απαιτήσεων των μαζών.
Όπως στο Κουρδικό ζήτημα. Απο την μια μεριά άνοιξε μέτωπο με τους στρατηγούς, τους παραδοσιακούς πολιτικούς και κατεστημένες δυνάμεις, απο την άλλη μεριά όμως δεν έκανε κανένα βήμα μπροστά στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών και την αντίφαση του "κοσμικού κράτους και Ισλαμιστών" την χρησιμοποίησε ως μέσο συντηρητικοποίησης στο όνομα "κοινωνικές ελευθερίες". Παντού γέμισαν φερετζέδες, μετέτρεψε τα γυμνάσια και τα λύκεια σε θεολογικά σχολεία και γέμισε τις κρατικές υπηρεσίες με "μαντίλες και μούσια".
Είναι βέβαιο οτι οι αντιστάσεις που ξεκίνησαν πέρυσι απο την πλατεία Ταξίμ δημιούργησαν μια παράδοση μαζικής αντίστασης αλλά ανέδειξαν παράλληλα και την αναγκαιότητα για την ανασυγκρότηση των εργατών- εργαζομένων, της νεολαίας, των γυναικών, μικρών εμπόρων και βιοτεχνών και του κάθε καταπιεσμένου κοινωνικού στρώματος να συσπειρωθεί σε μαζικούς ταξικούς χώρους. Οι εργάτες και εργαζόμενοι έχουν πιο σαφή γραμμή και για τον αγώνα και για το κίνημα.
Για παράδειγμα η ηρωική αντίσταση των εργαζομένων για την δολοφονία των ανθρακωρύχων στην πόλη Σόμα δεν στράφηκε μόνο ενάντια στο κεφάλαιο και την κυβέρνηση αλλά και στις ηγεσίες των συμβιβασμένων συνδικάτων. Μάλιστα οι εργάτες αποχώρησαν μαζικά απο αυτά τα συνδικάτα και ανάγκασαν σε παραίτηση συμβιβασμένες ηγεσίες.
Τα γεγονότα στην επέτειο Τάξιμ δείχνουν την αντιφασιστικότητα και την συνέχιση του αγώνα των μαζών ενάντια στην κυβέρνηση του Ερντογάν που εφαρμόζει πιστά την πολιτική του κεφαλαίου.
Δημοσίευση σχολίου