Αρχιεπίσκοπος με αποθήκη όπλων!

Πηγή: Του Αναγνώστη Λασκαράτου - Ροϊδη και Λασκαράτου Εμμονές

Θα κάνει η Αριστερά την αυτοκριτική της;

Για τον επιρρεπή σε άξεστες συμπεριφορές, αμαθή, αντικανονικό και εγκάθετο χουντικό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, που οπλοφορούσε και στα γηρατειά του, έχουμε δημοσιεύσει δυο άρθρα, όπου εκθέταμε τα όσα είχαν γραφτεί στον Τύπο εναντίον του χωρίς να έχουν ποτέ διαψευστεί. Εξηγήσαμε αναλυτικά γιατί πάμπολλα περιστατικά του δημόσιου βίου του, δεν δικαιολογούν με κανέναν τρόπο τους τιμητικούς επικήδειους των Φλωράκη-Κωνσταντόπουλου, ειδικά του δεύτερου, γιατί το εγκώμιο του πρώτου μπορούμε να το δούμε, αν δείξουμε τεράστια κατανόηση, κάτω από το συγχωρητικό πρίσμα του κοντοχωριανού και του αυθόρμητου ηλικιωμένου λαϊκού ανθρώπου.

Καταγράψαμε επίσης πολύ σοβαρές κατηγορίες που διατυπώθηκαν εναντίον του ακόμη και από μητροπολίτες και εκθέσαμε στοιχεία για τη συστηματική συγκάλυψη που προσέφερε σε σκανδαλοποιούς κληρικούς, αλλά στο κάτω-κάτω αυτός δεν ‘ηθικολογούσε’ ασύστολα όπως ο Χουντόδουλος. Επιλέγω μόνο, από όσα είχα συγκεντρώσει, το εξής σημείο: Ίσως αρμοδιότεροι να πουν πόσο «ωραίος» (Χ.Φλωράκης) ήταν ο Σεραφείμ να ήταν οι εξεγερμένοι το 1976 βασανισμένοι τυφλοί του εκκλησιαστικού «Οίκου Καλλιθέας», που τους αντιμετώπισε (μέσω του πρωτοπρεσβύτερου Εμμανουήλ Σχοινιωτάκη, γνωστού και από το θάνατο της δικηγόρου από τα ανθρωποφάγα λυκόσκυλά του) με φοβερή βαρβαρότητα, που απαθανατίστηκε κινηματογραφικά και προκάλεσε παγκόσμια εξέγερση των πνευματικών ανθρώπων, την οποία και οι δύο αρχηγοί της Αριστεράς γνώριζαν πολύ καλά.

Τώρα προστέθηκε ένα ακόμη ντοκουμέντο, που αμαυρώνει ακόμη περισσότερο το Σεραφείμ. Πιθανότατα η ηγεσία της Αριστεράς το αγνοούσε, αλλά θα όφειλε και να το πιθανολογούσε με βάση τις γνωστές «ιδέες» και το χαρακτήρα του Σεραφείμ. Το περιοδικό ‘Hot Doc’ του Κ.Βαξεβάνη, αποκάλυψε χωρίς να τολμήσει κανείς μέχρι στιγμής να το διαψεύσει, πως ο Σεραφείμ ως μητροπολίτης Ιωαννίνων ήταν μέλος παραστρατιωτικού δικτύου συνδεδεμένου με τη CIA, με σκοπό την πραγματοποίηση προβοκάτσιας από Βορειοηπειρώτες για τη δημιουργία κρίσης στην Αλβανία και με ενδεχόμενη άγνωστη παράπλευρη δράση, το οποίο αφόπλισε αθόρυβα, μετά από καταγγελίες πατριωτών δημοκρατικών αξιωματικών, η κυβέρνηση Α. Παπανδρέου το 1984. Στη Μονή Βελά, στα ελληνοαλβανικά σύνορα, είχαν αποθηκευτεί όπλα με πρωτοβουλία του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ως μητροπολίτη Άρτας, που ήταν μέλος της διαβόητης ψυχροπολεμικής οργάνωσης «Κόκκινη Προβιά». Τη δεκαετία του ΄70, το πληροφορήθηκε ο τότε Υπ.Εθ.Α. Ευ.Αβέρωφ και τελικά τα όπλα έφυγαν αθόρυβα από εκεί. Περιέργως τόσο η Αυγή, όσο και ο Ριζοσπάστης, λογόκριναν ή για την ακρίβεια έθαψαν το ρεπορτάζ, παρ’όλο που μπορεί να τροφοδοτήσει τον αντιαμερικανισμό τους, ειδικά του δεύτερου.

Αναρωτιέμαι αν το ρεπορτάζ του Hot Doc, το οποίο ολόκληρο θα βρείτε εδώ και σχολιασμός του οποίου, από πλευράς της Αριστεράς, γράφτηκε μόνο από ιστότοπο της εξωκοινοβουλευτικής έκφρασής της εδώ, δεν δημιουργεί την υποχρέωση στο ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα στον κ.Νίκο Κωσταντόπουλο, να κάνουν αξιοπρεπώς και σεμνά τη δημόσια αυτοκριτική τους, για την υποστήριξη και για την ανοχή που πρόσφεραν σε έναν ανάξιο ανώτατο κληρικό. Θα μου πείτε αυτοί μόνο ύμνησαν ή έκαναν τα στραβά μάτια στο Σεραφείμ, αν και ήταν γνωστό τι είδους άνθρωπος ήταν; Θα σας πω ασφαλώς όχι, αλλά από αυτούς περιμένουμε μια καλύτερη συμπεριφορά, τουλάχιστον εναρμονισμένη στοιχειωδώς με κάποιες αρχές τις οποίες δημόσια υποστήριζαν. Ίσως όμως κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ να θεωρούν ακόμη και σήμερα, πως ο συνδετικός τους κρίκος με τον μακαρίτη, δηλαδή η συνενοχή τους στη συνηγορία για εν ψυχρώ και συνειδητά ηθικούς αυτουργούς δολοφονιών εκατοντάδων παιδιών (Κάρατζιτς-Μιλόσεβιτς) και χιλιάδων άμαχων ανδρών και η ανοχή τους στην αμέλεια της Δικαιοσύνης να ερευνήσει τυχόν ευθύνες Ελλήνων ακροδεξιών «εθελοντών», είναι τόσο ισχυρές όσο και ανίερες καταστάσεις, ώστε να δικαιολογούν τους ύμνους τους προς τον παράνομο Αρχιεπίσκοπο του Ιωαννίδη, ο οποίος μάλιστα, σαν πονηρός βλάχος που είχε πολύ λερωμένη τη φωλιά του, είχε σταματήσει το σπορ του επαγγελματικού του αντικομμουνισμού μετά την μεταπολίτευση.

Όλοι ξέρουμε βεβαίως πως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρώην Πρόεδρος του ΣΥΝ, δεν θα κάνουν την αυτοκριτική τους, όπως δεν θα την κάνει και η βουλευτίνα τους κ.Όλγα Γεροβασίλη, υμνήτρια, όπως είπαμε πρόσφατα, του πρωτοσύγκελου του Σεραφείμ, εξ απορρήτων του και διαδόχου του στα Γιάννενα, μητροπολίτη-τραπεζίτη Θεόκλητου, αμφιλεγόμενου διευθυντή των οικονομικών υπηρεσιών της Εκκλησίας, στρατιωτικού ιερέα και επί Χούντας (μέχρι το 1968). Ίσως να το κάνουν κάποτε, αν στριμωχτούν. Όμως η δημοσιογραφία που στριμώχνει ισχυρούς πολιτικούς και κόμματα εξουσίας, είναι στην Ελλάδα σπανιότατο δείγμα κι αν κάποιος ενημερωμένος ξένος δημοσιογράφος της FAZ, φέρει αντιμέτωπο αριστερό ηγέτη (που θεωρεί συμμάχους του τους ΑΝΕΞΕΛ, θαυμάζει τη «Δημοκρατία του Αγίου Όρους» και προσεύχεται κατανυκτικά σε αφορολόγητες θαυματουργές εικόνες) με δικά του λόγια, τότε πετάγεται έξω από το γραφείο του και μετά συκοφαντείται με καταιγισμό προφανών ψεμάτων. Σε βαρύτερες περιπτώσεις δημοσιογραφικής κριτικής (Spiegel-Bild) γίνεται επιλεκτική αγωγή (Bild), η οποία υποψιάζομαι πως δεν θα εκδικαστεί ποτέ, για ευνόητους λόγους, άλλωστε κανείς δεν θα ρωτήσει τι απέγινε.

Αλλά τι να περιμένεις από κάποιον που θεωρεί πως η Αριστερά έχει κοινούς (οικονομικούς μήπως;) στόχους με την Εκκλησία, μπερδεύει τον Εμιλιάνο Ζαπάτα με τον Ιωσήφ Βατοπεδινό και δεν ντρέπεται να δίνει στους πολίτες το παράδειγμα της πιο προκλητικής πολιτικής μπουρδολογίας: «Για μας είναι επίσης σημαντικό το Άγιο Όρος ως μοντέλο αυτοοργάνωσης, ισότητας και δημοκρατίας. Ένα από τα συνθήματά μας είναι: όλα για όλους, τίποτα για μας. Εσείς το έχετε κάνει πράξη ζωής». Οι μοναδικές αντιδράσεις της Ελένης Πορτάλιου (εξαιρετικά εύστοχη) και του Αλέξη Μπένου (από μια ιδιαίτερη οπτική), κάνουν τη σιωπή όλων των (επαγγελματιών;) βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη πιο εκκωφαντική.