Οσα διαδραματίστηκαν χτες στην βουλή με κινηματικούς όρους δεν έχουν καμιά σημασία (Βίντεο)

 Του Γ.Γ.

Οσα διαδραματίστηκαν χτες στην βουλή με κινηματικούς όρους δεν έχουν καμιά σημασία. Οι αντιπαραθέσεις  των αστικών κομμάτων στο κοινοβούλιο τους –καθώς και οι παρασκηνιακές μεθοδεύσεις- εντάσσονται στην κατεύθυνση αναδιαμόρφωσης του αστικού σκηνικού.

Η ομιλία Τσίπρα, καθώς και ο παροξυσμός του Βενιζέλου μαζί με την επίδειξη  νηπιακού χιούμορ από τον Σαμαρά, συνθέτουν ένα σκηνικό επικοινωνιακού χαρακτήρα, που ελάχιστα θα πρέπει να απασχολεί τα λαϊκά στρώματα.

Ανευ ουσίας ήταν το κατασκευασμένο κλίμα πόλωσης που παρακολουθήσαμε. Ο μεν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ευαγγελίζεται εκσυγχρονισμό του αστικού συστήματος με άκρατες δόσεις ευρωλαγνείας και πάντα στα πλαίσια της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ, ενώ Σαμαράς και Βενιζέλος να αγωνιούν για την προσωπική τους επιβίωση.

Η βάρβαρα ταξική-αντιλαϊκή κυβέρνηση των Σαμαρά – Βενιζέλου, είναι η πιο μισητή, από τον λαό, κυβέρνηση που έχει περάσει τα τελευταία χρόνια από την χώρα μας.
Συνέπεια αυτού του γεγονότος είναι ότι το πολιτικό μέλλον του ηγέτη της  Ν.Δ να είναι προδιαγεγραμμένο. Ο Σαμαράς είναι δεδομένο ότι θα καρατομηθεί απ’ την προεδρία της Ν.Δ, με αβέβαιο το πολιτικό μέλλον του, αφού το κόμμα του θα χάσει πανηγυρικά της βουλευτικές εκλογές, ενώ ο Βενιζέλος τρέμει με το ενδεχόμενο να καταλήξει φυλακή.


Η ουσία όμως είναι ότι όποιες εξελίξεις και να υπάρξουν θα είναι αποτέλεσμα «ανάθεσης». Δηλαδή θα προέρχονται από «ομαλές « θεσμοθετημένες διαδικασίες, με τον λαό ουσιαστικά να παραμένει θεατής στις όποιες εξελίξεις.

«Κατά βάθος οι δημοκρατίες μας είναι δικτατορίες, οι οποίες προκειμένου να μην αποκαλυφθούν, εκθέτουν στις βιτρίνες τους πολιτικονομικές κατακτήσεις που τους ανήκουν μόνο και μόνο γιατί αποσπάστηκαν από αυτές εξ αιτίας της πίεσης που άσκησαν οι αγώνες των εργαζόμενων. Οι δημοκρατίες μας είναι ταξικές δικτατορίες οι οποίες σέβονται τις αξίες και τα δικαιώματα που λιβανίζουν μόνο σε συνάρτηση με τις σπάνιες συγκυρίες στις οποίες δεν λειτουργούν σε βάρος τους. Για τα υπόλοιπα, τα τρέχοντα, τα καθημερινά, βασιλεύει η επιβολή της δύναμης, το τρίπτυχο ελευθερία – ισότητα – αδελφότητα μιας ένωσης κακοποιών».

G. Labica, στο βιβλίο του «Η βία; Ποια βία;».

*Ο Ζωρζ Λαμπικά (1930-2009) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους κομμουνιστές διανοούμενους των τελευταίων δεκαετιών στη Γαλλία.