«Όποιος δεν είναι φύσει δούλος, ή αποδρά ή αυτοκτονεί» – εμείς να μην αυτοκτονήσουμε αλλά να αποδράσουμε από το παλιό πολιτικό σύστημα, μας είπε – ανάμεσα σε άλλα-- ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης σε συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής. Μεγάλες κουβέντες από κάποιον που μόλις… απέδρασε!
Γιατί ο κύριος Σταύρος Θεοδωράκης δεν είναι χτεσινός. Δεν φύτρωσε ξαφνικά σαν μανιτάρι σε κάποια ποταμίσια όχθη. Λαμπρό και εκλεκτό «προϊόν» του παλιού πολιτικού συστήματος υπήρξε, πριν καν ξεκινήσει να μπουσουλάει στο δημοσιογραφικό επάγγελμα…
Υπό αυτήν την έννοια, οι μεγάλες κουβέντες που συλλέγει και χρησιμοποιεί ο Σταύρος Θεοδωράκης, το μόνο που καταφέρνουν είναι να φωτίζουν την απύθμενη υπεροψία του: Τόσα χρόνια εκλεκτός και χρυσοπληρωμένος υπηρέτης του παλιού συστήματος ήταν φύσει δούλος; Ή μήπως κέρδιζε το παντεσπάνι του ασκώντας …αντικαθεστωτική δημοσιογραφία από το «κλικ», «τα νέα», «το Mega» ή την «ΕΡΤ»;
Πάει πολύ, λοιπόν, σήμερα, από έναν τέτοιο «δραπέτη» που υπήρξε επί εικοσαετία «φύσει δούλος του συστήματος» (το οποίο φανταζόμαστε συμφωνεί κι αυτός δε σάπισε μόλις τώρα) να μας καλεί σήμερα να φύγουμε μαζί του… Για να μας πάει που;
Δεν αμφισβητούμε (ποιοι είμαστε εμείς άλλωστε) το δικαίωμα κανενός – ούτε του Σταύρου Θεοδωράκη στη μετάνοια και την ειλικρινή μεταμέλεια. Ίσως μάλιστα αν ο εκλεκτός πρώην συνάδελφος ξεκινούσε--- πριν δώσει συμβουλές περί ατομικής και εθνικής διάσωσης -- με μια απολογία για αυτά που αυτός υπηρέτησε και εκμεταλλεύτηκε τα χρόνια της «ισχυρής Ελλάδας», αν ζητούσε ένα συγνώμη για τον τρόπο που «πούλησε» τις αδιαμφισβήτητες επαγγελματικές του αρετές στο σύστημα, αν ομολογούσε «πόσο» κοντά και σε ποιους βρέθηκε προκειμένου να κατακτήσει την «κορυφή», τότε ίσως θα ήταν πολλοί περισσότεροι αυτοί που θα άκουγαν με μεγαλύτερη προσοχή τις συμβουλές του.
Όμως ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν έχει, δεν μπορεί να δώσει καμία συμβουλή που να αφορά στην κοινωνία. Γέννημα θρέμμα της αντίληψης που θεοποιεί τον ατομισμό, την προσωπική μαγκιά και το βόλεμα δια της «παρεούλας», ο Σταύρος Θεοδωράκης η μόνη «οδηγία» που μπορεί να δώσει είναι αυτή που και ο ίδιος ακολουθεί: «είς οιωνός άριστος, αμύνεστε για την πάρτη σας».
Με αυτήν ακριβώς την οδηγία που αποτελεί και την πεμπτουσία της πολιτικής σκέψης των «ποταμιστών» μαζεύει δίπλα του ο ακόμα λαμπερός Σταύρος κάθε πολιτικό υπόλοιπο (Ψαριανός, Τατσόπουλος κλπ) πρόθυμο να επιβιβαστεί στην κιβωτό της προσωπικής του διάσωσης…
ΥΓ: Οι φύσει δούλοι ούτε αυτοκτονούν, ούτε δραπετεύουν. Βρίσκουν τρόπους να είναι δούλοι σε κάθε περίσταση και με οποιοδήποτε αφέντη.
Δημοσίευση σχολίου