Τρία ποιήματα του Κώστα Δεσποινιάδη από την συλλογή "Πάντα με τους λησμονημένους"
Η ζωή μου στοιχειωμένη από ημερομηνίες
θάνατοι, επέτειοι, χωρισμοί.
Δεν ξέρω για τον χρόνο,
αλλά το ημερολόγιο
είναι μια ανθρώπινη επινόηση
φριχτή
που πελεκάει τη μνήμη
____________
Βόλτα με τον παππού στο βουνό• κόβει ξύλα για τον χειμώνα•
μου μιλά για την αναγκεμένη ζωή του- πόλεμος, εμφύλιος,
φτώχεια, μουγκή λαλιά•
μου δείχνει δέντρα, λουλούδια και ζούδια•
τι τρώγεται, τι είναι επικίνδυνο, τι πρέπει να προσέχω•
τίποτα από αυτά δεν μου χρειάστηκε στην πόλη
κι ήμουν ολότελα απροετοίμαστος για όλα,
αλλά πούν’ τος να με πάρει ξανά,
να φύγω απ’ τα άθλια της ζωής μου.
______________
Πουτάνα μνήμη, άδικη
ό,τι ωραίο έζησα λιώνει
σαν να ’ταν χιόνι
κι όλα τα άσχημα εδώ
βουνά αμετακίνητα.
Δημοσίευση σχολίου