Υπάρχει μια θεμελιώδης αρχή στη δημοσιογραφία που λέει: Οι ειδήσεις ιερές, τα σχόλια ελεύθερα. Μόνο που οι ειδήσεις πρέπει να είναι ειδήσεις και τα σχόλια να είναι σχόλια. Και προ πάντων: Ο δημοσιογράφος να έχει σα πυξίδα την προστασία της κοινωνίας, διατηρώντας πάντα την απαιτούμενη νηφαλιότητα. Όσο σκληρό, ή αυστηρό, είναι ένα άρθρο, ή κάποιος σχολιασμός, πρέπει πάνω απ´ όλα να αναπτύσσεται σ΄ ένα πλαίσιο ευπρέπειας.
Ο Γιώργος Τράγκας αποτελεί ένα φαινόμενο τα τελευταία χρόνια στη δημοσιογραφία. Είναι ίσως ο μοναδικός που μπορεί επάξια να διεκδικήσει το απόλυτο βραβείο της υποκριτικής που αγγίζει τα όρια του συμπαθούς λαϊκού μας ήρωα, του Καραγκιόζη. Και ως το σημείο που αναλίσκεται σε γραφικότητες, η μόνη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει είναι ν΄ αποσπάσει τη συμπάθεια αφελών κι απληροφόρητων. Γιατί όταν κάθε τόσο ομολογεί τις σχέσεις του με την ΕΥΠ και παρά ταύτα έχει ακροατήριο, Ε, κάτι δεν πάει καλά με το ακροατήριο.
Όταν διατυμπανίζει ότι άνοιξε καμιά δεκαριά εφημερίδες κι έδωσε δουλειά σε περίπου χίλια πεντακόσια άτομα, κανένα από αυτά τα άτομα δεν έχει εκείνη τη στιγμή το μικρόφωνο να του απαντήσει πως ενώ αυτός κονόμησε, άφησε συναδέλφους στο δρόμο απλήρωτους. Είναι όπως όταν ισχυρίζεται ότι στη δικτατορία δούλευε στό Συγκρότημα Λαμπράκη, όταν ούτε απέξω δεν πέρασε, εκτός από ένα- δύο ρεπορτάζ που έδωσε στον «Ταχυδρόμο» ως φριλάνσερ.
Ως εδώ όμως τα πράγματα είναι ανώδυνα και για όσους τον ξέρουμε γελάμε, ως εάν να παρακολουθούμε τον… «Καραγκιόζη φούρναρη».
Το θέμα όμως γίνεται σοβαρό όταν προπαγανδίζει αυθαίρετα και ενδύεται το ρόλο του προβοκάτορα. Κάτι που επιχειρεί τις τελευταίες μέρες, διατυμπανίζοντας ένα καθαρά εμφυλιοπολεμικό κήρυγμα που θυμίζει ολοφυρόμενες πουτάνες της μετακατοχικής περιόδου τις οποίες κουβαλούσε η Πολιτική Αγωγή στα στημένα στρατοδικεία των αγωνιστών. Αυτή η προβοκάτσια βέβαια είναι αφελής και χονδροειδής. Ωστόσο, ένας σταθμός διαθέτει και αφελείς ακροατές που χρειάζονται προστασία. Διότι ο Τράγκας μπορεί να ανησυχεί από ένα άνοιγμα της λίστας Λαγκάρντ, ο ελληνικός λαός όμως δεν έχει κανένα λόγο να ανησυχεί.
Κι εδώ θα πρέπει να υπογραμμιστεί και η ευθύνη του Μέσου που δίνει βήμα στο απύλωτο στόμα του Τράγκα. Επανειλημμένα, ο ιδιοκτήτης του Μέσου, δεξιότατος, πρώην «ρέιντζερ», κ. Χατζηνικολάου, διαβεβαιώνει τους ακροατές του ότι αφήνει ελεύθερους τους συνεργάτες του να λένε την άποψή τους, κι αυτό στό όνομα της ακροαματικότητας. Μόνο που η επίπλαστη αντικειμενικότητα μετατρέπεται πλειστάκις σε απόλυτη υποκειμενικότητα. Διότι ο κάθε σχολιαστής έχει χρέος να προστατεύει πρώτα και πάνω απ´ όλα το κοινό από κηρύγματα που στόχο τους έχουν να διαταράξουν το συνεκτικό στοιχείο τής εθνικής ενότητας μέσα από τον εμφυλιοπολεμικό τους χαραχτήρα. Κάτι τέτοιο δεν είναι ανεκτό στό όνομα καμιάς αντικειμενικότητας. Πάντα το μέσο έχει τη δική του ευθύνη για το πως αξιολογεί την αντικειμενικότητα. Αντικειμενικό δεν είναι να κοπρίζεις στα μούτρα του ελληνικού λαού, μέσα από μια συχνότητα πού ανήκει σ αυτόν και σου έχει εκχωρηθεί. Αυτό λέγεται απλά: ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ.
Δημοσίευση σχολίου