Ο ΣΥΡΙΖΑ, η εθνική κυριαρχία και η διαχείριση της αρνητικότητας

Δεν ισοδυναμεί κάθε διάψευση με κάθε άλλη. Έχει σημασία για ποια διάψευση μιλάει ο καθένας. Για να περιγράψουμε την πολιτική στιγμή πρέπει να δούμε κοντά σε όσα η κάθε διάψευση διατυπώνει και όσα αποσιωπά: και να εντοπίσουμε το πρόβλημα που προκύπτει από τη διαπίστωση της απώλειας κυριαρχίας και την επιθυμία για ρήξη.

Του Αυγουστίνου Ζενάκου – «Unfolow»

Υπάρχει μια σειρά ανεκδότων που, όπως και άλλα, δεν κουράζεται να γράφει και να ξαναγράφει ο Σλοβένος φιλόσοφος Σλάβοϊ Ζίζεκ -και, παραδόξως, δεν κουράζομαι να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω-, η οποία καταπιάνεται με τις διαψεύσεις, τις ματαιώσεις, την αρνητικότητα. Για παράδειγμα: Στην κομμουνιστική Πολωνία, ένας τύπος μπαίνει σε ένα κατάστημα και ρωτάει αν έχουν φέρει βούτυρο. «Λάθος κατάστημα» του απαντάει ο υπάλληλος. «Εμείς είμαστε αυτοί που δεν έχουν χαρτί υγείας. Το κατάστημα που δεν έχει βούτυρο είναι απέναντι». Ή, πάλι: Πάει ένας  τύπος σε ένα καφενείο και ζητάει έναν καφέ χωρίς γάλα. «Δεν βάζουμε γάλα στον καφέ» του λέει ο σερβιτόρος. «Βάζουμε κρέμα. Να σας φέρω έναν καφέ χωρίς κρέμα;»

Δεν ισοδυναμεί κάθε διάψευση με κάθε άλλη. Έχει σημασία για ποια διάψευση μιλάει ο καθένας.
Άλλοι διαμαρτύρονται που στις συσκέψεις του Eurogroup, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έκανε μεγάλες υποχωρήσεις – μ’ άλλα λόγια που η σύγκρουση δεν ήταν βιαιότερη και η ρήξη βαθύτερη. Άλλοι την ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ