Ο χρυσαυγίτης Ματθαιόπουλος δίνει εύσημα στην Ζωή Κωνσταντοπούλου

Χτες και παραθέτοντας αποσπάσματα από τα πρακτικά της βουλής διατυπώσαμε τις ενστάσεις μας για τις παρεμβάσεις και τον τρόπο με τον οποίο η πρόεδρος της βουλής διεύθυνε την διαδικασία της συζήτησης. Γράφαμε συγκεκριμένα: «Είναι δυνατόν η Ζωή Κωνσταντοπούλου να επιπλήττει έμμεσα τον βουλευτή του ΚΚΕ Ν. Καραθανασόπουλο γιατί το κόμμα του δεν συμβάλει στο  «πνεύμα ομοψυχίας και εθνικής ομοθυμίας», που επιδιώκει η ίδια, κάνοντας χαρμάνι τους βουλευτές του ΚΚΕ με τους «πολιτικούς απογόνους των ναζιστών, συνεργάτες των κατακτητών», όπως χαρακτήρισε τα στελέχη του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής ο Ν. Καραθανασόπουλος;».

Στο ίδιο θέμα εστιάζεται και άρθρο που υπογράφει σήμερα ο Γιάννης Μπασκάκης στην εφημερίδα των Συντακτών. Αξίζει να το παραθέσουμε με την σημείωση ότι αυτή η εφημερίδα διατίθετε φιλικά  στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η πρόεδρος της Βουλής και η εθνική ομοθυμία

«Τοποθέτησε το δάχτυλο στον λαιμό του και το έσυρε από τη μια άκρη στην άλλη, απειλώντας με ότι θα μου κόψει τον λαιμό». Με αυτά τα λόγια περιέγραψε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μαρία Κανελλοπούλου την απειλή κατά της ζωής της που δέχτηκε από τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Μιχαήλ Αρβανίτη, κατά τη διάρκεια ομιλίας της στο πλαίσιο της συζήτησης για την επανασυγκρότηση της επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών.

Η Μ. Κανελλοπούλου τόνισε ότι οι χιλιάδες στρατιώτες των ναζί που αιματοκύλησαν την Ελλάδα, «δεν ήλθαν από το φεγγάρι, ούτε από τον Σείριο, ούτε από τη Θούλη, όπως διατείνονται και οι ντόπιοι επίγονοί τους, που ειρήσθω εν παρόδω δεν υποδύονται τους πατριώτες, γιορτάζουν ακόμα τα γενέθλια του Χίτλερ και χτυπούν τατουάζ με σβάστικες και αγκυλωτούς σταυρούς» και πρόσθεσε ότι «η Ελλάδα, για την οποία εμείς εδώ παίρνουμε αποφάσεις, είναι δανεική από νέους σαν τον Παύλο Φύσσα που δολοφονήθηκε από τους επιγόνους των ναζί».

Κάπου εκεί φαίνεται ότι ήρθε η απειλή του Αρβανίτη, ο οποίος έσπευσε για άλλη μια φορά να αποκηρύξει το ηγετικό στέλεχος του πυρήνα της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια, Γιώργο Ρουπακιά, λέγοντας για τη δολοφονία Φύσσα ότι «ήταν μια φτιαχτή αφορμή προκειμένου ο Σαμαράς και οι λοιποί συνασκήσαντες εξουσίαν να μας κλείσουν στη φυλακή».

Στη συνέχεια ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος είπε ότι «αποτελεί πρόκληση οι πολιτικοί επίγονοι αυτών που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, δηλαδή οι χρυσαυγίτες, να έχουν το θράσος να εγκαλούν την ΕΑΜική αντίσταση και τον ΕΛΑΣ για τους αγώνες τους οποίους έδωσε ενάντια στις φιλοναζιστικές οργανώσεις των Χιτών και των ταγματαλητών» δηλώνοντας ότι δεν θέλει να απαντήσει στους χρυσαυγίτες.

«Απόγονοι ναζιστών»

Τον λόγο στη συνέχεια πήρε η Ζωή Κωνσταντοπούλου αναφέροντας: «Θα επαναφέρω το Σώμα στο πνεύμα της συνεδρίασης, που πρέπει να είναι πνεύμα ομοψυχίας και εθνικής ομοθυμίας για μία διεκδίκηση πανθομολογούμενη και όχι πνεύμα αναφορών οι οποίες θα πυροδοτήσουν μάλλον διχαστικές συζητήσεις».

Τότε ζήτησε τον λόγο ο βουλευτής του ΚΚΕ διευκρινίζοντας ότι «δεν υπάρχει εδώ καμία εθνική ομοψυχία με πολιτικούς απογόνους των ναζιστών, συνεργάτες των κατακτητών, με το ναζιστικό αυτό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής».

Και βέβαια με το «πνεύμα ομοψυχίας» της προέδρου συντάχθηκε ο χρυσαυγίτης Ματθαιόπουλος: «Χαιρόμαστε που αυτή η τοποθέτηση της προέδρου της Βουλής απέχει από το πνεύμα της ομιλίας του πρωθυπουργού, ο οποίος -θέλω να πιστεύω άθελά του- χώρισε το Κοινοβούλιο σε τμήματα και εξαίρεσε αυθαίρετα τη Χρυσή Αυγή από αυτήν εδώ τη διαδικασία, λέγοντας ότι η Χρυσή Αυγή δεν ανήκει εντός του συνταγματικού τόξου».
______________

Στην ίδια εφημερίδα ο Τάσος Κωστόπουλος τοποθετεί τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις:

Tελικά, τι ανέλαβε να προστατέψει στο όνομα της «εθνικής ενότητας» η πρόεδρος της Βουλής; Το «πνεύμα ομοψυχίας και εθνικής ομοθυμίας για μια διεκδίκηση πανθομολογούμενη και συνομολογούμενη», όπως η ίδια υποστήριξε, ή την υστεροφημία όσων συνεργάστηκαν με τον κατακτητή για να πνίξουν στο αίμα την ελληνική Αντίσταση;

 Η ανάγνωση των προχθεσινών πρακτικών της Βουλής δεν αφήνει, δυστυχώς, την παραμικρή αμφιβολία: η επιτίμηση από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου των αγορητών της Αριστεράς και των «διχαστικών» αναφορών τους, που «δεν ανήκαν στη συζήτηση» για το κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές αποζημιώσεις, «κούμπωσε» πλήρως με την προσπάθεια του εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής ν’ αποσυνδέσει τα κατοχικά εγκλήματα από τον χιτλερισμό, στο όνομα μιας άχρωμης και άοσμης «πανεθνικής» αντιγερμανικής συναίνεσης.

Είτε αρέσει είτε όχι στην πρόεδρο της Βουλής, το ιστορικό παρελθόν δεν διαγράφεται. Πάνω από είκοσι χιλιάδες συμπατριώτες μας πολέμησαν το 1943-44 κάτω από τις διαταγές ενός στρατηγού των Ες Ες, δίνοντας όρκο πίστης στον Χίτλερ, ως κολαούζοι κι εκτελεστές του στρατού κατοχής.

Οι φυσικοί και πολιτικοί τους επίγονοι κάθονται σήμερα στο ελληνικό Κοινοβούλιο, φέρουν τη σβάστικα στο μπράτσο και τον γερμανικό πολεμικό «σιδερένο σταυρό» ως δαχτυλίδι, φωτογραφίζονται με πολεμικές σημαίες του Ράιχ και οργανώνουν τελετές μνήμης σε γερμανικά στρατιωτικά νεκροταφεία.

Κάθε προσπάθεια ν’ αποσυνδεθεί αυτή η ζώσα παράδοση από τη συλλογική μνήμη της κατοχής κι από τις εκκρεμότητες που αυτή μας έχει κληροδοτήσει, μόνο στον οριστικό ενταφιασμό των όποιων εθνικών διεκδικήσεων μπορεί να οδηγήσει.