Αυταπάτες

Η διάλυση μιας αυταπάτης είναι πάντα επώδυνη, όμως δεν είναι σχεδόν ποτέ για κακό. Κι εδώ έχουμε διάλυση αρκετών:

- ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας αποτελούσαν, ή αποτελούν την ελπίδα της χώρας και της Ευρώπης (τους προσεχείς μήνες θα διαπιστώσουμε την ταχεία σήψη και δραματική συρρίκνωση του πρώτου και την αποκαθήλωση του δεύτερου)

- ότι οι γνωστοί ευρωθεσμοί ταυτίζονται με την Ευρώπη των λαών και των κοινωνικών αξιών (τώρα θα παρακολουθήσουμε τη ραγδαία αύξηση του ευρωσκεπτικισμού και την άδοξη πτώση των απανταχού ευρωλάγνων ηγεμονίσκων)

- ότι το μέλλον της Ελλάδας και των ευρωπαϊκών χωρών είναι σε αυτή την Ευρώπη (τώρα θα παρακολουθήσουμε την ταχύτατη αντιστροφή των προσδοκιών των Ελλήνων και Ευρωπαίων πολιτών με ό,τι αυτή συνεπάγεται)

- ότι για να κατακτήσεις την πολιτική ηγεμονία αρκεί να υπόσχεσαι σε καθέναν αυτό που θέλει να ακούσει (τώρα θα αποδειχτεί ότι άλλο πράγμα είναι η ηγεμονία μέσα στα λαϊκά κινήματα κι άλλο η δόλια υφαρπαγή μιας πρόσκαιρης εξουσίας)

- ότι η διασφάλιση των συμφερόντων του λαού είναι έργο ενός ή περισσότερων κομμάτων (τώρα αποδεικνύεται για πολλοστή φορά ότι η ανάθεση της διαφύλαξης των συμφερόντων μας σε διαμεσολαβητές και επαγγελματίες αντιπροσώπους είναι απολύτως ανεύθυνη πολιτική πράξη που πληρώνεται πάντα πολύ ακριβά).

Όχι κατήφεια λοιπόν! Χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Σόιμπλε, στη Μέρκελ, στον Τσίπρα, τον Τσακαλώτο, σε όλους τους προηγούμενους αυτών και γενικώς σε όλα τα παιδιά της ευρωπαρέας, που καθένα έκανε από την πλευρά του ό,τι περνούσε από το χέρι του για να αναδείξει το φιλικό, καλοσυνάτο και πρόσχαρο πρόσωπο των θεσμών της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, να προβάλει τα
δημοκρατικά και ουμανιστικά ιδεώδη τους  κι έτσι να πείσει και τον τελευταίο πολιτικά ταλαντευόμενο, ότι το μέλλον της ευρωπαϊκής μας οικογένειας είναι άριστα σχεδιασμένο και λαμπρό.

Και χωρίς καμιά ειρωνεία: χρωστάμε στ’ αλήθεια ένα μεγάλο ευχαριστώ στις πολιτικές ηγεσίες και στην πλειοψηφία του εκτελεστικού και νομοθετικού σώματος, που έκαναν και κάνουν ό,τι μπορούν για να καταδείξουν την τεράστια απόσταση που χωρίζει την πραγματική λαϊκή βούληση (βλέπε δημοψήφισμα και τελευταίες σφυγμομετρήσεις) από τους επαγγελματίες δήθεν εκφραστές της και από την συστηματική κυβερνητική και κοινοβουλευτική της παράφραση. Και κάθε πρόσθετη κωλοτούμπα τους, κάθε γελοία παντομίμα τους είναι -παρά τις βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις της- τελικά ευπρόσδεκτη, σχεδόν διασκεδαστική και απολύτως διδακτική. Συνεχίστε, κλόουν, το μονότονο νούμερό σας απτόητοι! Πληρώνουμε κάτι παραπάνω για αυτήν την παράσταση αλλά ο αυτοεξευτελισμός σας, ο διασυρμός σας μέσα στο πολιτικό αυτό τσίρκο, που ήδη για κάποιους από μας αποτελεί διασκεδαστικό θέαμα, θα μετατραπεί κάποια στιγμή σε πραγματική λαϊκή ψυχαγωγία.

Κείμενο που μας στάλθηκε από το μπλοκ Διακυβέρνηση και Πολιτική