Η κυβέρνηση δεν μπορεί να ασκήσει ούτε τη νομοθετική πρωτοβουλία, αν προηγουμένως το όποιο νομοθέτημα δεν έχει την έγκριση τριών μεγαλοϋπαλλήλων της Κομισιόν, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Δεν μπορεί ούτε σε δημόσια διαβούλευση να δώσει ένα νομοσχέδιο, αν προηγουμένως δεν έχει αφιερώσει επαρκή χρόνο για διαβούλευση με την τρόικα και αν η τρόικα δεν συμφωνήσει.
Η διαδικασία τυπικής αποικιοποίησης, όμως, έχει και αναδρομικό περιεχόμενο:«Με εξαίρεση το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, η Ελληνική Κυβέρνηση θα επανεξετάσει, με σκοπό την τροποποίηση, τη νομοθεσία που εισήχθη σε αντίθεση με τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, υπαναχωρώντας σε δεσμεύσεις προηγούμενων προγραμμάτων, ή θα προσδιορίσει σαφή ισοδύναμα αντισταθμιστικά μέτρα για τα κεκτημένα δικαιώματα που δημιουργήθηκαν στο μεσοδιάστημα».
Μιλάμε για την απόλυτη υπαγόρευση. Μια κυβέρνηση-ξεφτίλα και ένα κοινοβούλιο-ξεφτίλα θα πρέπει να επανεξετάσουν όλους τους νόμους που ψηφίστηκαν μέχρι τώρα, και να τους αλλάξουν σύμφωνα με τις υποδείξεις της τρόικας! Κι επειδή δεν μπορούν να απολύσουν τον κόσμο που επαναπροσέλαβαν, θα πρέπει να βρουν «ισοδύναμα μέτρα», που ξέρουμε σε τι κατεύθυνση θα είναι.
Αφού τελείωσαν με τον καθορισμό του καθεστώτος Μπανανίας, οι ιμπεριαλιστές πέρασαν στην υπαγόρευση για το άμεσο χρονικό διάστημα: η Βουλή πρέπει να ψηφίσει δύο πακέτα προκαταρκτικών μέτρων, με καταληκτικές ημερομηνίες. Το πρώτο πακέτο μέχρι τις 15 Ιούλη (ψηφίστηκε ήδη με εξευτελιστικές διαδικασίες εξπρές) και το δεύτερο πακέτο μέχρι τις 24 Ιούλη. «Αμέσως αλλά μόνο κατόπιν της θέσπισης των πρώτων τεσσάρων προαναφερθέντων μέτρων, καθώς και της υιοθέτησης όλων των δεσμεύσεων που περιλαμβάνονται σ’ αυτό το έγγραφο από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, αφού επιβεβαιωθούν αυτές από τους Θεσμούς και το Eurogroup, μπορεί να ληφθεί μια απόφαση με την οποία θα εντέλλονται οι Θεσμοί να διαπραγματευτούν ένα Μνημόνιο Κατανόησης (MoU)».
Δηλαδή, για ν’ αρχίσει η οποιαδήποτε συζήτηση για το Μνημόνιο-3, που θα συνοδεύει το νέο δάνειο, θα πρέπει να έχουν ψηφιστεί τα δυο πακέτα προκαταρκτικών νόμων και επίσης η Βουλή να εγκρίνει τη συμφωνία.
Ετσι, φτάσαμε στο αλαλούμ της περασμένης Τετάρτης. Το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή είχε ως πρώτο άρθρο του το ανακοινωθέν της Ευρωσυνόδου. Δηλαδή, ένα νομοθετικό σώμα κλήθηκε να δώσει ισχύ νόμου σε ένα ανακοινωθέν, που δεν έχει καμιά θεσμική υπόσταση ούτε με βάση το κοινοτικό δίκαιο (είναι απλά ένα πολιτικό κείμενο). Στη συνέχεια, οι ψεκασμένοι κυβερνητικοί εταίροι ζήτησαν το ανακοινωθέν της Ευρωσυνόδου να μην υπάρχει ως χωριστό άρθρο στο νομοσχέδιο, αλλά να μεταφερθεί στην Αιτιολογική Εκθεση. Ο Τσακαλώτος επικοινώνησε με την τρόικα, τη διαβεβαίωσε ότι ψηφίζοντας επί της αρχής οι βουλευτές ψηφίζουν και τη συμφωνία και έγινε δεκτό το αίτημα για μεταφορά του ανακοινωθέντος στην Αιτιολογική Εκθεση. Ομως οι αιτιολογικές εκθέσεις των νομοσχεδίων δεν ψηφίζονται ούτε δημοσιεύονται στο ΦΕΚ. Μόνο στα πρακτικά της Βουλής μπορεί να τις βρει κάποιος. Οταν ο πονηρός Βενιζέλος έθεσε το θέμα το βράδυ στην Ολομέλεια, δεν πήρε καμιά απάντηση! Επειδή κάποιο «πουλάκι» ενημέρωσε τις Βρυξέλλες για την κουτοπονηριά των ψεκασμένων και των συμμάχων τους, προφανώς χτύπησαν οι σειρήνες των Βρυξελλών και ο Σαγιάς (ως αρμόδιος για τις δημοσιεύσεις στο ΦΕΚ) προχώρησε αδίστακτα σ’ ένα νυχτερινό πραξικόπημα. Αλλο νόμο ψήφισε η Βουλή και άλλος νόμος δημοσιεύεται στο ΦΕΚ.
Η Βουλή ψήφισε επί της αρχής και επί του άρθρου 1 ένα νομοσχέδιο και όχι την Αιτιολογική του Εκθεση (όπως γίνεται πάντα). Το ψηφισθέν κείμενο είναι δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα της Βουλής ( ). Είναι ένα κείμενο 9 σελίδων, που δεν περιέχει την ανακοίνωση της Ευρωσυνόδου. Στο ΦΕΚ (80Α, 16.7.15), όμως, έχει προστεθεί εισαγωγικά η ανακοίνωση της Ευρωσυνόδου, στα αγγλικά και τα ελληνικά, με αποτέλεσμα να πάει στις 24 σελίδες! Αυτό το πράγμα δεν το έχουμε ξαναδεί. Δηλαδή, ένα τμήμα της Αιτιολογικής Εκθεσης ενός νομοσχεδίου να περνάει παράνομα στο ΦΕΚ, και μάλιστα εντελώς «ξεκάρφωτο», χωρίς καν να έχει αρίθμηση άρθρου! Οι άνθρωποι είναι αδίστακτοι και δε διστάζουν να παραβιάζουν τις στοιχειωδέστερες κοινοβουλευτικές δι
αδικασίες, προκειμένου να ικανοποιήσουν τους ιμπεριαλιστές πάτρονές τους.
Αρμαγεδδώνας
Τα προκαταρκτικά μέτρα των δύο πρώτων νομοσχεδίων στην πραγματικότητα έρχονται να κλείσουν την πέμπτη αξιολόγηση του προηγούμενου Μνημόνιου, που έληξε στις 30 Ιούνη.
Ο πρώτος προκαταρκτικός εφαρμοστικός νόμος του Μνημονίου-3 θέσπισε νέα εφιαλτικά φορολογικά χαράτσια, με κυριότερο σ’ αυτή τη φάση την αύξηση του ΦΠΑ κατά 10% σε όλα σχεδόν τα είδη πρώτης ανάγκης, την κατάργηση της έκπτωσης του ΦΠΑ στα νησιά κτλ. Η «ειδική εισφορά αλληλεγγύης» από έκτακτη γίνεται μόνιμη. Ο ΕΝΦΙΑ, φυσικά, παραμένει και πάει για μονιμοποίηση. Το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ θα ακούγεται από τώρα και μετά σαν κακόγουστο ανέκδοτο. Η 13η σύνταξη σε μια μερίδα των χαμηλοσυνταξιούχων το ίδιο. Η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και η κατάργηση της διάκρισης σε εργαζόμενους πάνω ή κάτω από τα 25 χρόνια επίσης.
Στον ίδιο νόμο περιλαμβάνεται επίσης η πρώτη φάση της νέας αντιασφαλιστικής επίθεσης: νέο χαράτσι 2% στις κύριες και 6% στις επικουρικές συντάξεις (στην πραγματικότητα το χαράτσι θα είναι μεγαλύτερο, γιατί δε θα μπει στα καταβαλλόμενα, αλλά στα ποσά συντάξεων που ίσχυαν το 2009) - πλήρη κατώτατη σύνταξη μόνο στα 67 χρόνια - πάγωμα των ασφαλιστικών εισφορών του κράτους στα σημερινά επίπεδα μέχρι το 2021.
Από το προσχέδιο αφαιρέθηκαν οι ρυθμίσεις για την κατάργηση της πρόωρης συνταξιοδότησης, επειδή είχαν τεράστια προβλήματα και χρειάζονταν παραπέρα νομοτεχνική προετοιμασία. Η αφαίρεση έγινε με την έγκριση της τρόικας και οι ρυθμίσεις θα επανέλθουν τις επόμενες μέρες (ίσως με το δεύτερο προκαταρκτικό εφαρμοστικό νομοσχέδιο, την επόμενη Τετάρτη).
Αυτά, όμως, είναι μόνο τα προκαταρκτικά. Η απόφαση της Ευρωσυνόδου προβλέπει αυτά που έλεγε τις τελευταίες μέρες στις συνεντεύξεις της η Μέρκελ. Οτι τα μέτρα της «πρότασης» Γιούνκερ δεν
είναι αρκετά και πρέπει να προστεθούν κι άλλα: «Προκειμένου να δημιουργηθεί η βάση για μια επιτυχή σύναψη του Μνημονίου Κατανόησης, η ελληνική πρόταση μεταρρυθμιστικών μέτρων πρέπει να ενισχυθεί σημαντικά για να λάβει υπόψη την έντονα επιδεινωθείσα οικονομική και δημοσιονομική θέση της χώρας κατά τον τελευταίο χρόνο. Η ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να δεσμευθεί επίσημα ότι θα ενισχύσει τις προτάσεις της σε ένα σύνολο τομέων που έχουν προσδιορισθεί από τους Θεσμούς, με ένα ικανοποιητικό ξεκάθαρο χρονοδιάγραμμα για νομοθέτηση και εφαρμογή, συμπεριλαμβανομένων σημείων αναφοράς, οροσήμων και ποσοτικών σημείων αναφοράς, προκειμένου να υπάρχει σαφήνεια στην κατεύθυνση των πολιτικών που θα ασκηθούν σε μεσοπρόθεσμο επίπεδο».
Αρα, αυτό που ψήφισε ως προσχέδιο η ελληνική Βουλή τη νύχτα της προπερασμένης Παρασκευής προς Σάββατο, κρίθηκε ως απλή έκφραση υποταγής. Αυτό το εφιαλτικό πακέτο πρέπει να ενισχυθεί παραπέρα. Αυτή τη δουλειά θα κάνει η κυβέρνηση με την τρόικα και αναμένεται να κρατήσει κάνα δίμηνο, μέχρι να φτάσουμε στο Μνημόνιο-3. Περιττεύει να σημειώσουμε ότι το Μνημόνιο χαρακτηρίζεται έτσι στο κείμενο της συμφωνίας και όχι με κάποιον άλλο όρο, όπως θα ήθελε η κυβέρνηση Τσίπρα. Οταν υποτάσσεσαι πλήρως, δεν μπορείς να περιμένεις μεγαλόψυχη μεταχείριση ούτε στο επίπεδο των διατυπώσεων. Οι ιμπεριαλιστές είναι αδίστακτοι και στη συγκεκριμένη συμφωνία αποτύπωσαν την πλήρη υποταγή του ελληνικού κράτους και τη μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο που θα διοικείται από την τρόικα.
Ο επερχόμενος Αρμαγεδδώνας περιγράφεται συνοπτικά και σε μια σειρά άλλους τομείς.
- Ριζική αντιασφαλιστική ανατροπή (γράφουμε χωριστά στη σελίδα 16).
- Πλήρης εφαρμογή των περιβόητων Εργαλειοθηκών του ΟΟΣΑ (εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις). Πρόκειται γι’ αυτές τις Εργαλειοθήκες που ο ίδιος ο Τσίπρας έλεγε ότι δεν ήταν του ΟΟΣΑ και γι’ αυτό η κυβέρνησή του δεν έχει καμιά υποχρέωση να τις εφαρμόσει!
- Ιδιωτικοποίηση του διαχειριστή του δικτύου μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας (ΑΔΜΗΕ), «εκτός αν μπορούν να βρεθούν εναλλακτικά μέτρα τα οποία θα έχουν ισοδύναμα αποτελέσματα στον ανταγωνισμό, όπως συμφωνήθηκε με τους Θεσμούς». Φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούν ισοδύναμα μέτρα, αυτό μπήκε καθαρά επειδή το ζήτησε η κυβέρνηση και δεν της χάλασαν το χατίρι (αφού δεν έχει πρακτική σημασία).
- Στο εργασιακό έχει και «αυστηρή αναθεώρηση και εκσυγχρονισμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων», και ομαδικές απολύσεις. Και βέβαια, δεν έχει επαναφορά των όσων ίσχυαν πριν τους αντεργατικούς μνημονιακούς νόμους, ούτε επαναφορά του κατώτατου μισθού. Αντίθετα, τονίζεται απειλητικά: «Θα πρέπει να αποφευχθεί επιστροφή σε πολιτικές του παρελθόντος που δεν είναι συμβατές με τους στόχους της προώθησης μιας ανάπτυξης βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς».
- Στα τραπεζικά προβλέπεται «αποφασιστική δράση για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια» (πλειστηριασμοί και πρώτης κατοικίας δηλαδή) και αποφυγή κάθε πολιτικής παρέμβασης στον ορισμό των διοικήσεων των τραπεζών (κι ας έχει το κράτος την πλειοψηφία των μετοχών τους).
Ολ’ αυτά είναι απλώς σύντομες περιγραφές κεφαλαίων. Το ακριβές περιεχόμενο των ρυθμίσεων θα καταγραφεί στο Μνημόνιο-3, από την τρόικα φυσικά. Περιττεύει να επαναλάβουμε ότι η εφαρμογή του Μνημόνιου-3 θα ελέγχεται ασφυκτικά από την τρόικα (στην οποία θα συμμετέχει και το ΔΝΤ, στο οποίο μάλιστα η ελληνική κυβέρν
ηση πρέπει να προσφύγει για νέο «πρόγραμμα», το Μάρτη του 2016 που λήγει το τρέχον). Η ανακοίνωση αναφέρει ότι «οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να εξομαλύνουν πλήρως τις μεθόδους εργασίας με τους Θεσμούς, συμπεριλαμβανομένων των απαραίτητων εργασιών στο έδαφος της Αθήνας, για να βελτιωθεί η εφαρμογή και η παρακολούθηση του προγράμματος. Η Κυβέρνηση πρέπει να συσκέπτεται και να συμφωνεί με τους Θεσμούς για όλα τα σχέδια νόμου στους σχετικούς τομείς, με επαρκές χρονικό περιθώριο πριν την υποβολή τους για δημόσια διαβούλευση ή το Κοινοβούλιο. Το Eurosummit επισημαίνει ξανά ότι η εφαρμογή είναι το κλειδί και σ’ αυτό το πλαίσιο καλωσορίζει την πρόθεση των ελληνικών αρχών να ζητήσουν μέχρι τις 20 Ιουλίου στήριξη από τους Θεσμούς και τα Κράτη Μέλη για τεχνική βοήθεια και ζητά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να συντονίσει αυτήν τη στήριξη από την Ευρώπη».
Τα ασημικά στο σφυρί
Πριν ακόμη υπογραφεί το νέο Μνημόνιο, η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που τη στηρίζουν δέχτηκαν να δημιουργήσουν ένα νέο Ταμείο, χειρότερο από το ΤΑΙΠΕΔ, στο οποίο θα μεταφερθούν τα «ασημικά» του ελληνικού κράτους, προκειμένου να ρευστοποιηθούν, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της Ευρωσυνόδου. Στόχος είναι για όλη την περίοδο αποπληρωμής του νέου δανείου, δηλαδή τουλάχιστον για τα επόμενα 20-30 χρόνια, να ρευστοποιηθεί κρατική περιουσία ύψους 50 δισ. ευρώ. Απ’ αυτά, τα πρώτα 25 δισ. θα πάνε για την αποπληρωμή του δανείου που θα συναφθεί για τη νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και από το υπόλοιπο ποσό το μισό θα πάει για την αποπληρωμή δανείων και το άλλο μισό για επενδύσεις.
Επειδή τα ακίνητα και οι επιχειρήσεις που έχουν περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ δεν συγκεντρώνουν σε καμιά περίπτωση αυτό το ποσό (λόγος γίνεται για 7 δισ. ευρώ μόνο), είναι φανερό ότι στο νέο Ταμείο θα περάσουν οι τραπεζικές μετοχές που έχει στην ιδιοκτησία του το κράτος, καθώς και τα πιθανά μελλοντικά έσοδα από άντληση υδρογονανθράκων, ενώ το ποσό-στόχος των 50 δισ. θα είναι μια συνεχής πηγή πίεσης για παραπέρα ιδιωτικοποιήσεις (π.χ. όχι μόνο ο ΑΔΜΗΕ αλλά και η «μικρή ΔΕΗ»). Και βέβαια, η ύπαρξη αυτού του Ταμείου θα συνοδεύεται από συνεχή ασφυκτική επιτήρηση των ευρωενωσίτικων οργάνων, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι δε θα υπάρξει άλλο Μνημόνιο.
ΚΟΝΤΡΑ: ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 18 ΙΟΥΛΗ
Δημοσίευση σχολίου