Ποιο είναι το... ζουμί της «βίαιης» αντιπαράθεσης των μετόχων του ΟΠΑΠ με την κυβέρνηση; Είναι το κόστος για τα έσοδα της εισηγμένης εταιρείας που θα φέρει το ειδικό τέλος για τις στήλες των παιχνιδιών; Ή μήπως οι απειλές για δικαστικά μέτρα και αποζημιώσεις δισεκατομμυρίων δείχνουν ότι κάποιοι θεωρούν την κυβέρνηση ευάλωτη και έτοιμη να υποχωρήσει στις απαιτήσεις τους; Και ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του άγνωστου σε πολλούς Αντώνη Στεργιώτη σε όλα αυτά;
Στις 26 Νοεμβρίου 2015 η ΟΠΑΠ ΑΕ ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε νομικές ενέργειες κατά του Δημοσίου επικαλούμενη την απώλεια εσόδων από την επιβολή τέλους ανά στήλη παιγνίου της ΟΠΑΠ ΑΕ με τον πρόσφατο νόμο 4346/15 και ότι θα προσφύγει στα Δικαστήριο Διεθνούς Διαιτησίας του Λονδίνου επικαλούμενη ζημιές άνω του 1 δισ. ευρώ από τις αλλαγές στο καθεστώς εγκατάστασης των παιγνιομηχανημάτων (VLTs, τα γνωστά «φρουτάκια»).
Η ένταση της αντιπαράθεσης δεν είναι άσχετη από την ίδια την κλίμακα της αγοράς του τζόγου στην Ελλάδα: o κύκλος εργασιών τυχερών παιγνίων, δηλαδή το συνολικό ποσό που παίχτηκε σε όλες τις μορφές του νόμιμου τζόγου, ήταν, το 2014, 5.889.243.603 ευρώ. Τα ακαθάριστα έσοδα (GGR), δηλαδή το ποσό που μένει εάν αφαιρέσουμε τα κέρδη που δόθηκαν στους παίκτες, ήταν, το 2014 πάλι, 1.677.125.510 ευρώ. Σε όλα αυτά ας προσθέσουμε και ένα πολύ σημαντικό ποσοστό παράνομου τζόγου. Τα μερίδια της αγοράς θα καθοριστούν τα επόμενα χρόνια από το πώς θα μοιραστούν τα παιγνιομηχανήματα και το διαδικτυακό στοίχημα, με τους παράγοντες της αγοράς να εκτιμούν ότι η είσοδος νέων παιχνιδιών όχι απλώς δεν αφαιρεί έσοδα από τα ήδη υπάρχοντα, αλλά αντιθέτως φέρνει και νέα! Το δε βασικό εργαλείο εκβιασμού της εκάστοτε κυβέρνησης είναι το ύψος των εσόδων του Δημοσίου από τον τζόγο: 524.118.142 ευρώ για το 2014, ενώ και το τρίτο μνημόνιο συνυπολογίζει τα έσοδα από την εγκατάσταση των VLTs.
ΟΠΑΠ ΑΕ: η στρατηγική του «μαξιμαλισμού»
Σε αυτό το φόντο η βασική εκτίμηση τόσο των Τσέχων, που κρατούν τα ηνία της διοίκησης του ΟΠΑΠ, όσο και του κληρονομημένου διδύμου (Μελισσανίδης-Κοπελούζος) από την κυβέρνηση Σαμαρά είναι ότι η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει ούτε ενιαία γραμμή –σε αυτό έχει συνεισφέρει τα μέγιστα η τακτική των εκ του σύνεγγυς συνομιλιών με πρωτοκλασάτα κυβερνητικά στελέχη όπως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης κ.ά– αλλά ούτε και το περιθώριο να «χάσει» τα έσοδα από τον τζόγο. Αρκεί να συμβούν δύο πράγματα: το πρώτο, να μην ξαναβρεθεί ο Αντώνης Στεργιώτης στη θέση του προέδρου της ανεξάρτητης διοικητικής αρχής, της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (ΕΕΕΠ) τα μέλη της οποίας ορίζονται από τον εκάστοτε υπουργό Οικονομικών. Ο sui generis κόκκινος μάνατζερ –με πολύχρονη θητεία στην αγορά του gaming αλλά και με ισχυρή άποψη λόγω της σχέσης του με την Αριστερά– είναι ο μόνος που στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων και των εξουσιοδοτήσεών του βάλθηκε να «κάνει τη δουλειά του», δηλαδή να τακτοποιήσει μια υπό ρύθμιση αγορά πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ από την οποία προέρχεται και διακινείται… πολιτικό χρήμα (είτε αυτό καταλήγει σε κομματικά και υπουργικά γραφεία, είτε σε ελεγχόμενα media).
Το δεύτερο κομμάτι των μαξιμαλιστικών διεκδικήσεων απέναντι στην αδύναμη κυβέρνηση Τσίπρα –που, θυμηθείτε μας, πάλι θα διαπραγματευτεί, θα χάσει και θα έπειτα θα οδύρεται– αφορά αφενός την ανεμπόδιστη εξάπλωση των VLTs στις γειτονιές της Αθήνας και των άλλων πόλεων μέσα από τα χλιδάτα σημεία του δικτύου ΟΠΑΠ Play και αφετέρου την οριστική απομάκρυνση της πιθανότητας να ρυθμιστεί το διαδικτυακό στοίχημα με την παροχή κανονικών αδειών σε εταιρείες. Ο ΟΠΑΠ έχει άδεια για 35.000 παιγνιομηχανήματα VLTs, 16.500 στο δικό του δίκτυο και 18.500 σε 4-10 παραχωρησιούχους, ενώ επιμένει ότι δικαιούται τη μερίδα του λέοντος από το online στοίχημα, στο οποίο σήμερα δραστηριοποιούνται, βάσει των μεταβατικών εγκρίσεων του Ν. 4002/11, 24 εταιρείες.
Μια σκανδαλώδης λεπτομέρεια
Οι πρόσφατες διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση Τσίπρα –συμπεριλαμβανομένων και συσκέψεων με τους ενδιαφερόμενους φορείς στο γραφείο του αντιπροέδρου Γιάννη Δραγασάκη– για την επιβολή τέλους στα παιχνίδια του ΟΠΑΠ αποκάλυψαν ένα σκάνδαλο που έρχεται από την περίοδο Σαμαρά – ένα σκάνδαλο που τα κυβερνητικά στελέχη όχι μόνο δεν καταδέχτηκαν να αναδείξουν, αλλά προτίμησαν να το εντάξουν στη διαπραγμάτευση με τον ΟΠΑΠ, μιλώντας για… τα διαφυγόντα έσοδα των μεγαλομετόχων από την Τσεχία.
Ποια είναι τώρα η σκανδαλώδης αυτή «λεπτομέρεια». Η σύμβαση αποκρατικοποίησης, που ολοκληρώθηκε την περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά-Μπαλτάκου-Φαήλου Κρανιδιώτη και με την παρουσία του διδύμου των ντόπιων διαμεσολαβητών Μελισσανίδη-Κοπελούζου, προέβλεπε ότι για κάθε επιβολή νέας φορολογίας στα έσοδα του ΟΠΑΠ που υπερβαίνει συνολικά τα 2 εκατ. ευρώ, το Δημόσιο υποχρεούται να επιστρέφει ποσό ίσο με αυτό που προκύπτει από την αύξηση. Όμως αυτή η επιστροφή δεν αφορά όλους τους μετόχους, αλλά μόνο την επιχειρηματική κοινοπραξία της Emma Delta ως αγοραστών του 33% της ΟΠΑΠ ΑΕ, δηλαδή τους Τσέχους και το δίδυμο Μελισσανίδη-Κοπελούζου. Αυτή ακριβώς η προνομιακή αντιμετώπιση του 33% έχει ήδη προκαλέσει προστριβές στις σχέσεις μεταξύ των μελών της επιχειρηματικής κοινοπραξίας και των λοιπών μετόχων του ΟΠΑΠ (από τους μικρομετόχους μέχρι την BlackRock), με αποτέλεσμα κάποιοι να δεχτούν πολλά οργισμένα τηλεφωνήματα από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Και αυτά έχουν το δικό τους ιδιαίτερο νόημα, καθώς μεταξύ των αποδεκτών βρίσκονται και ευήκοα ώτα του Κουαρτέτου…
Η κυβέρνηση, που πιέστηκε να βρει «ισοδύναμα» μετά το φιάσκο του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, επιμένει ότι πρόκειται για τέλος που αφορά τον παίκτη και όχι φόρο στα έσοδα της εταιρείας, το βέβαιο όμως είναι ότι η υπόθεση δεν έχει τελειώσει.
Η σύγκρουση για τον έλεγχο της ΕΕΕΠ
Η πρόσφατη ιστορία έδειξε ότι η κυβέρνηση ειδικεύεται στις –αποτυχημένες– διαπραγματεύσεις και ο τρόπος είναι απλός: εφαρμόζοντας τις πολιτικές αλλά και τις συμφωνίες Σαμαρά! Αλλωστε, μετά και την «επιτυχή» διαπραγμάτευση της κυβέρνησης Τσίπρα, ο 53χρονος Τσέχος Kamil Ziegler, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΟΠΑΠ ΑΕ, έθεσε δίχως ενδοιασμούς τους δύο γνωστούς όρους, ως εκπρόσωπος των συμφερόντων της Emma Delta: κατάργηση του κανονισμού Στεργιώτη για τα «ηλεκτρονικά φρουτάκια» και επιστροφή στο πρότερο καθεστώς προς όφελος της εταιρείας και εις βάρος των πρακτόρων, αλλά και αποπομπή Στεργιώτη από την ΕΕΕΠ με τοποθέτηση νέου προέδρου «ελεγχόμενου» από τα συμφέροντα ΟΠΑΠ.
Η εισηγμένη ΟΠΑΠ ΑΕ με τη σύμβαση αποκρατικοποίησης είναι πλέον ιδιωτική εταιρεία, η οποία κατέχει το μονοπώλιο σε 13 τυχερά παιχνίδια. Το μονοπώλιο στα χέρια μιας ιδιωτικής εταιρείας είναι δυνατό, όπως προβλέπουν και οι κείμενες διατάξεις της ΕΕ, μόνο στην περίπτωση που αυτό λειτουργεί προς όφελος της κοινωνίας και της προστασίας της δημόσιας υγείας. Με απλά λόγια, επιτρέπεται η μονοπωλιακή νομή μιας αγοράς μόνο στην περίπτωση που ο έλεγχος είναι πολύ αυστηρός, έτσι ώστε το μονοπώλιο να μη μετατραπεί σε ασυδοσία. Αυτός ακριβώς είναι ο κορυφαίος ρόλος της ΕΕΕΠ ως ανεξάρτητης αρχής και έχει συσταθεί για να βάζει κανόνες και να ελέγχει τον ΟΠΑΠ και τους υπόλοιπους παρόχους τυχερών παιγνίων.
Όταν μιλάμε για μια δραστηριότητα όπως ο τζόγος, που σχετίζεται με έντονα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας (από τα ατομικά προβλήματα όπως ο εθισμός, μέχρι την ανάπτυξη παράνομων δραστηριοτήτων γύρω του), ο έλεγχος είναι κομβικός. Έχει σημασία π.χ. να έχει λευκό ποινικό μητρώο ο ιδιοκτήτης καταστήματος με «φρουτάκια», αυτό να μην είναι δίπλα σε σχολείο, να υπάρχει έλεγχος σχετικά με το ποιος παίζει, να μη γίνονται παραπλανητικές διαφημίσεις, προσέλκυση ανηλίκων κτλ. Όμως, για την ΟΠΑΠ ΑΕ και την Emma Delta αυτές οι παράμετροι και οι ελεγκτικές πρακτικές «καθιστούν πλέον το έργο των VLTs οικονομικά μη βιώσιμο». Να υποθέσουμε ότι εάν έπαιρναν τις άδειες διάφορα «καλά παιδιά» με προϋπηρεσία στη «νύχτα», χωρίς πολλές πολλές «τυπολατρίες», το έργο θα καθίστατο βιώσιμο;
Ο πόλεμος των συμφερόντων για τον έλεγχο της ανεξάρτητης αρχής μαίνεται στο παρασκήνιο και τα κυβερνητικά στελέχη κάθε άλλο παρά άμοιρα ευθυνών μπορούν να χαρακτηριστούν. Στην εποχή της κυβέρνησης Σαμαρά που επικύρωσε το μονοπώλιο του ΟΠΑΠ είχε ήδη δρομολογηθεί η λειτουργία της ΕΕΕΠ προς όφελος του ΟΠΑΠ και του φιλικά προσκείμενου προς αυτήν μετόχου του οργανισμού Δημήτρη Μελισσανίδη. Πώς; Τοποθετώντας έναν πρόεδρο πλήρως ελεγχόμενο. Αυτό θα συνέβαινε αν η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 δεν άλλαζε για λίγο, όπως φάνηκε εκ των υστέρων, τη ροή των πραγμάτων και των συμφωνιών.
Σήμερα η διοίκηση του ΟΠΑΠ αλλά και τα συνδυασμένα συμφέροντα στο πολιτικό προσωπικό, στην αγορά και τα media επιδιώκουν με κάθε τρό-πο να ελέγξουν όσο μπορούν την ΕΕΕΠ και τα μέλη της. Πέρα από το ΔΣ της ανεξάρτητης αρχής, ο ΟΠΑΠ ελέγχεται και από μια τριμελή επιτροπή η οποία αρκετές φορές αγνοεί τις αποφάσεις ακόμη και του ΔΣ, έχοντας αναπτύξει μια ιδιότυπη αυτονομία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τριμελή επιτροπή που είναι επιφορτισμένη να ελέγχει τον ΟΠΑΠ συμμετέχει ο Χαράλαμπος Κακαβάς, μέλος του ΔΣ του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος», αλλά και το μέλος του ΔΣ της ΕΕΕΠ Παναγιώτης Βαγιάνος. Ο τελευταίος μπορεί να μην είναι στη διοίκηση του αερολιμένα, αλλά έχει εταιρεία που του παρέχει υπηρεσίες. Με λίγα λόγια, δύο από τα τρία μέλη που ελέγχουν τον ΟΠΑΠ έχουν άμεση σχέση με τον ελεγχόμενο ομίλο συμφερόντων Κοπελούζου που μετέχει στην Emma Delta! Τα δύο μέλη (Κακαβάς και Βαγιάνος) συνεπικουρούνται από τον Ηλία Κατρακάζη, επίσης μέλος του ΔΣ της ΕΕΕΠ, το όνομα του οποίου «έπαιζε» και για την προεδρία της ΕΕΕΠ. Προέρχεται από τον κύκλο επιρροής του Γιάννη Δραγασάκη –του επονομαζόμενου και Γκρομίκο του ΣΥΡΙΖΑ– και, όπως λέγεται πίσω από τις κλειστές πόρτες, εποφθαλμιά να αναλάβει Στεργιώτης στη θέση του Στεργιώτη προτού λήξει ο χρόνος, με τον ΟΠΑΠ να αποτελεί τον μεγάλο του σύμμαχο.
Από κοντά και sites, blogs, εκατοντάδες τιτιβίσματα και τα media που είδαν… ψωμί στον ορίζοντα. Να αναφέρουμε κάπου εδώ κάτι που έχει τη δική του σημασία. Βάσει των κειμένων διατάξεων, η ΕΕΕΠ έχει την αρμοδιότητα να ελέγχει την εμπορική επικοινωνία των παρόχων τυχερών παιγνίων και μέσω αυτής να διασφαλίζεται μια εύλογη κοινωνική και πολιτική απαίτηση ότι τα διαφημιστικά μηνύματα δεν θα είναι προσβλητικά για το κοινό και δεν θα πλήττουν το κοινωνικό συμφέρον, ιδίως όταν μιλάμε για μια δραστηριότητα με τους κινδύνους που ενέχει ο τζόγος.
Τις τελευταίες εβδομάδες παραδοσιακά και new media (που στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε new ούτε media), η διοίκηση της ΟΠΑΠ και οι συμπράττοντες μαζί της παράγοντες της αγοράς έχουν ανέβει στα κάγκελα κατά του Αντώνη Στεργιώτη, κάνοντας λόγο για τη διαφημιστική δαπάνη που μειώνεται λόγω των επιλογών και των αποφάσεων της ανεξάρτητης αρχής. Μια βόλτα στο διαδίκτυο είναι αρκετή για να διαπιστώσει κανείς τι συμβαίνει. Ας σημειώσουμε πάντως ότι με περισσότερα από 24 εκατ. ευρώ διαφημιστική δαπάνη το 2014, η ΟΠΑΠ ΑΕ έχει αυξημένη δυνατότητα πίεσης προς τα Μέσα για να περνάει τις απόψεις της.
H εκδοχή Στεργιώτη, όπως δίνεται σε απάντησή του σε εβδομαδιαία εφημερίδα, έχει τη δική της ξεχωριστή σημασία για όσα θα ακολουθήσουν: «Όσον αφορά τις διαφημίσεις που δήθεν κόβει η ΕΕΕΠ, το δημοσίευμα κινείται εκτός πραγματικότητας. Άραγε, ο συντάκτης του γνωρίζει τα πραγματικά στοιχεία ή, απλώς, με τις αναληθείς αναφορές του, επιχειρεί να δημιουργήσει εντυπώσεις, προκειμένου να δικαιολογήσει το ευφάνταστο “σενάριό” του για “Δον Κιχώτες” και “δεινούς μαχητές της δήθεν μάχης της κυβέρνησης κατά της υποτιθέμενης διαπλοκής”; Επισημαίνεται ότι βάσει των κειμένων διατάξεων η ΕΕΕΠ έχει την αρμοδιότητα να ελέγχει την εμπορική επικοινωνία των παρόχων τυχερών παιγνίων και, δι’ αυτής, να διασφαλίζεται ότι τα διαφημιστικά μηνύματα δεν είναι προσβλητικά για το κοινό ή/και δεν πλήττουν το κοινωνικό συμφέρον. Ακόμα κι αν κόπηκαν κάποιες διαφημίσεις, αυτό έγινε επειδή αξιολογήθηκαν και δεν εγκρίθηκαν αιτιολογημένα από την αρμόδια Υπηρεσία της ΕΕΕΠ, λόγω μη συμμόρφωσής τους με διατάξεις του ισχύοντος κανονισμού εμπορικής επικοινωνίας». Αναλογιστείτε μόνο τι θα δουν τα μάτια και κυρίως τα μάτια των μικρών παιδιών αν καταργηθεί ο προληπτικός έλεγχος στην απληστία των μεγαλομετόχων και την πληρωμένη κακογουστιά που υλοποιούν οι διαφημιστές που αν αφεθούν ανεξέλεγκτοι θα επιδοθούν σε άγρα θυμάτων και όχι υπεύθυνων πελατών.
Το πρόσωπο-κλειδί
Ποιος είναι τέλος πάντων ο παρά ένα έτος 60αρης sui generis –στη συμπεριφορά και την εν γένει παρουσία– τραπεζικός που από τον περασμένο Απρίλιο, όταν και ανέλαβε επικεφαλής της ΕΕΕΠ, έχει καταφέρει να δοκιμάσει τα όρια της επικίνδυνης σχέσης ανάμεσα στα υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη –συμπεριλαμβανομένων των θαμώνων του Μαξίμου– και τους μετόχους του ΟΠΑΠ;
Το όνομα του: Αντώνης Στεργιώτης. Οικονομολόγος. Στέλεχος επί σειρά ετών της πάλαι ποτέ Εμπορικής Τράπεζας στον τομέα της κεφαλαιαγοράς, στη συνέχεια μεταπήδησε σε ιδιωτική χρηματιστηριακή εταιρεία που εξαγοράστηκε αργότερα από τον Ανδρέα Βγενόπουλο. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, με τα φώτα της Σοφοκλέους να έχουν σβήσει για τα καλά, ο Αντώνης Στεργιώτης επιλέγεται από τους ισραηλινούς μεγαλομετόχους να αναλάβει τις τύχες της εταιρείας τους, της Club Hotel Loutraki SA, ένα από τα δύο συστατικά μέρη της κοινοπραξίας της Club Hotel Casino Loutraki.
Έχοντας την ιδιότητα του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της Club Hotel Loutraki, παραμένει στο πόστο του για 10 ολόκληρα χρόνια. Το 2012 μετά την οικειοθελή έξοδό του μένει ξεκρέμαστος και, όπως λένε στενοί του φίλοι, αναγκάζεται να βγάλει στο σφυρί σημαντικά περιουσιακά του στοιχεία για να μπορέσει να κρατήσει το ιδιαίτερα ακριβό lifestyle που έχει επιλέξει… Δεν έβαλε νερό στο κρασί του και προτίμησε να βιώσει την περιπέτεια μιας ιδιόμορφης ανεργίας στην ηλικία των 50 ετών…
Τον Ιανουάριο του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει τις εκλογές και ο Αντώνης Στεργιώτης, ως παλαιό στέλεχος του κόμματος, βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της λίστας των υποψηφίων για τράπεζες και δημόσιους οργανισμούς. Λέγεται ότι του προτάθηκε και θέση σε τράπεζα, ωστόσο εξαιτίας της θητείας του σε ένα από τα μεγαλύτερα καζίνα της χώρας οι σύντροφοί του αποφάσισαν να τον ρίξουν στα βαθιά, κάτι που και ο ίδιος δεν αρνήθηκε. Τον Απρίλιο του 2015 η ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών για την επιλογή του ως προέδρου στην ανεξάρτητη διοικητική αρχή ΕΕΕΠ έκανε πολλούς στην αγορά να σηκωθούν και να κάτσουν ξανά με θόρυβο στις δερμάτινες πολυθρόνες των γραφείων τους. Το γιατί της πρώτης αντίδρασης έμελλε να αποδειχθεί πολύ σύντομα.
Ο άλλος υποψήφιος για τη θέση του επόπτη-ελεγκτή των δραστηριοτήτων του ΟΠΑΠ και των θυγατρικών του (Λαχεία, Ιππόδρομος), των 9 καζίνων και των 24 εταιρειών, που έχουν υπαχθεί στη μεταβατική διάταξη της παραγράφου 12 του άρθρου 50 του ν.4002/2011 (Α 180) και μπορούν να παρέχουν από υπηρεσίες τυχερών παιγνίων μέσω διαδικτύου μέχρι τη χορήγηση των σχετικών αδειών, ήταν ο Γιώργος Μιχελής.
Ο σημερινός πρόεδρος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) ήταν γενικός διευθυντής της Εμπορικής Τράπεζας την περίοδο της συγκυβέρνησης Τζαννή Τζαννετάκη το 1989 και προϊστάμενος του Αντώνη Στεργιώτη. Ο τελευταίος εκείνη την εποχή δεν αξιοποίησε ούτε τη συμμετοχή του ούτε τις σχέσεις του με υψηλόβαθμα στελέχη του Συνασπισμού της Αριστεράς της Προόδου (τον ενιαίο Συνασπισμό στον οποίο συμμετείχε και το ΚΚΕ). Η πρόταση για τον Γιώργο Μιχελή προήλθε από το γραφείο του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη, ενώ η πρόταση και η επιλογή Στεργιώτη έγινε από την Κουμουνδούρου. Να σημειώσουμε ότι ο κ. Μιχελής είχε προταθεί και για διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας αλλά κόπηκε από την ΕΚΤ.
Διάφοροι θα αναρωτηθούν «ποιου είναι» ο κ. Στεργιώτης ήδη από τη στιγμή που ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης τον συνόδευσε στη Βουλή για τη διαδικασία της ακρόασης της υποψηφιότητας ενώπιον των μελών της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής των Ελλήνων! Ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εβδομαδιαία εφημερίδα Κεφάλαιο δίνει τη δική του εκδοχή για το πού και σε ποιον/ ποιους ανήκει: «Ας αποφασίσουν, πάντως, τα κάθε λογής χαλκεία ποιου “άνθρωπος” είναι επιτέλους ο Α. Στεργιώτης. Μέχρι πρόσφατα, ο πρόεδρος της ΕΕΕΠ χαρακτηριζόταν από μερίδα ΜΜΕ –τα οποία μάλιστα πολύ συχνά αναπαράγουν στα δημοσιεύματά τους πανομοιότυπα κείμενα– ως “άνθρωπος του Βαρουφάκη”. Κατόπιν, “ανακάλυψαν” ότι είναι “κολλητός του Λαφαζάνη” και ότι με τις αποφάσεις του θέλει “να γυρίσει την Ελλάδα στη δραχμή”, ενώ στη συνέχεια έκαναν λόγο για “στενούς δεσμούς με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου”. Τώρα, αίφνης, στο παζλ ασυναρτησίας και των αλλοπρόσαλλων δημοσιευμάτων, “πέφτει” το όνομα του υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά».
Αν κανείς διαβάσει με προσοχή το μικρό αυτό απόσπασμα θα καταλάβει ότι ο μόνος που δεν χρεώνεται τον Αντώνη Στεργιώτη είναι… ο Γιάννης Δραγασάκης. Πάντως, ο 59χρονος οικονομολόγος που μέχρι και λίγο πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου ήταν συντονιστής της Οργάνωσης Μελών ΣΥΡΙΖΑ Καισαριανής –και που σύμφωνα με μαρτυρίες παλιών συντρόφων του πήγαινε στις πορείες και στις διαδηλώσεις όπως κυκλοφορούσε και στα γραφεία του καζίνου, με κοστούμι, ακριβές γραβάτες και το δαχτυλίδι στη θέση του– φαίνεται πως έχει διαρρήξει τις σχέσεις του με τον κομματικό ΣΥΡΙΖΑ.
Πολλοί θεωρούν ότι αυτό ακριβώς το γεγονός μαρτυρά και το τι θα συμβεί στις 19 Δεκεμβρίου 2015, όταν και λήγει η εκ των πραγμάτων κουτσουρεμένη θητεία του ως επικεφαλής της ανεξάρτητης εποπτικής και ελεγκτικής αρχής. Το τι ακριβώς θα συμβεί κανείς δεν το γνωρίζει, δεδομένης της μάχης των υποψηφίων και των συμφερόντων που μαίνεται στο παρασκήνιο.
Ο Αντώνης Στεργιώτης που σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να κάνει πίσω από τις θέσεις του –τις οποίες μάλιστα θεωρεί και θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ– για την ανάπτυξη των VLTs ή για τις διαφημιστικές καμπάνιες των εταιρειών (ΟΠΑΠ, καζίνα κ.ά.) έχει κατά καιρούς βρει πέραν των συντρόφων του στην Κουμουνδούρου ανεπάντεχους συμμάχους όπως για παράδειγμα τον σημερινό υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο ή τους πράκτορες του ΟΠΑΠ. Ο Τσακαλώτος επενδύει στην εντιμότητα αλλά και την αντοχή στις πιέσεις του ιδιόρρυθμου κόκκινου μάνατζερ, δηλώνοντας όπου βρεθεί και όπου σταθεί ότι η ενδεχόμενη αποπομπή του από την ΕΕΕΠ στερείται οποιουδήποτε ηθικού ερείσματος. Η μεγάλη πλειοψηφία των πρακτόρων του ΟΠΑΠ θεωρεί ότι η παρουσία του Στεργιώτη στο τιμόνι της επιτροπής λειτουργεί ως αντίπαλο δέος στην απληστία των διεκδικήσεων των μεγαλομετόχων της εισηγμένης εταιρείας.
Από την άλλη είναι σαφές ότι η ΟΠΑΠ ΑΕ θα εντείνει τον εκβιασμό της. Η αναφορά στην ανακοίνωσή της για «μη βιώσιμη» πλέον εισαγωγή των VLTs ήταν μια πραγματική «οικονομική ρουκέτα», εάν αναλογιστούμε ότι ο Προϋπολογισμός του 2016 περιλαμβάνει και 226 εκατ. ευρώ επιπλέον έσοδα από τη φορολόγηση των VLTs. Επιπλέον, οι μεγαλομέτοχοι της ΟΠΑΠ ΑΕ αξιοποιούν και κάθε άλλη επιρροή που έχουν στην κυβερνητική πλευρά. Ο μεν Μελισσανίδης αξιοποιεί την πρόσβαση που έχει στον Αλέκο Φλαμπουράρη, ενώ οι Τσέχοι μαζί με την πλευρά Κοπελούζου πιέζουν προς την πλευρά Δραγασάκη. Φυσικά γνωρίζουμε πλέον ότι μπορεί να υπάρξει και «αριστερή διαπλοκή».
Σε κάθε περίπτωση, αν η ανάπτυξη των VLTs γίνει δίχως έλεγχο στις γειτονιές των συνοικιών της Αθήνας και των άλλων πόλεων, δεν θα απειληθεί απλώς η κοινωνική συνοχή, αλλά και η ύπαρξη των ίδιων των πρακτορείων που θα δουν τους πελάτες του ΚΙΝΟ (από τους στυλοβάτες των εσόδων του ΟΠΑΠ, καθώς εκπροσωπεί πάνω από το 30% του συνολικού νόμιμου τζόγου στην Ελλάδα!) να περνούν το πεζοδρόμιο και πηγαίνουν απέναντι στα λουσάτα ΟΠΑΠ Play με τους «κουλοχέρηδες», τα προσφερόμενα ποτά και τις νεαρές με τα μίνι και τα ψηλοτάκουνα.
Δημοσίευση σχολίου