Με μια πασίγνωστη και χιλιοχρησιμοποιημένη φράση διάνθισε ο λογογράφος του Τσίπρα την ομιλία του στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, την περασμένη Τρίτη: «τα σκυλιά ουρλιάζουν, αλλά το καραβάνι προχωρά».
Φαίνεται πως ο λογογράφος του Τσίπρα «παθαίνει» αυτή την έμπνευση κάθε χρόνο τέτοιες μέρες.
Γιατί την ίδια φράση είχε γράψει του Τσίπρα να πει και στις 30 Νοέμβρη του 2014, στην ομιλία του στην περιφερειακή συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ στα Γιάννενα. «Μπορεί τα σκυλιά να ουρλιάζουν, αλλά το καραβάνι προχωρά», είχε πει τότε, εξαπολύοντας σκληρή επίθεση κατά της κυβέρνησης των Σαμαροβενιζέλων, της τρόικας και του Βερολίνου, τονίζοντας με έμφαση: «Επειδή γράφτηκε ξανά ότι αυτό αποτελεί απαίτηση του Βερολίνου, θέλω να κάνω όσο γίνεται πιο καθαρή τη θέση μας; τέτοια υπογραφή ντροπής, ας μην την περιμένουν από μας. Για υπογραφές ντροπής στον κ. Σαμαρά και στον κ. Βενιζέλο, όχι στον ΣΥΡΙΖΑ»!
Οπως αντιλαμβάνεστε, μέσα σ" ένα χρόνο έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Οι υπογραφές έπεσαν με όλες τις επισημότητες το περασμένο καλοκαίρι και το καραβάνι του Μνημονίου το οδηγούν πια ο Τσίπρας με τον Καμμένο. Μόνο τα σκυλιά έμειναν τα ίδια...
Γιατί σκυλιά δεν είναι οι ιμπεριαλιστές δανειστές, η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση και ο αστικός Τύπος. Αυτοί στήριξαν τους Τσιπροκαμμένους να υπογράψουν το Μνημόνιό τους. Και δεν έχουν κάνει τίποτα για ν' αποτρέψουν την εφαρμογή του, εκτός του ότι αρνούνται να ψηφίσουν τα μέτρα στη Βουλή.
Κι αυτό το κάνουν, όμως, επειδή ο Τσίπρας τους την έφερε και πήγε σε εκλογές, επειδή έκρινε ότι η συγκυρία τον ευνοούσε.
Σκυλιά είναι ο ελληνικός λαός. Αυτός στενάζει υπό το βάρος τριών Μνημονίων, τα οποία διαχειρίζεται πλέον η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου. Κάθε αστική κυβέρνηση δεν έχει απέναντι της την αντιπολίτευση, αλλά το λαό. Ακόμα και στις εκλογές, όταν αυτές γίνουν, δε χάνει από την αντιπολίτευση, αλλά από την ψήφο του λαού.
Σ' αυτή την ύβρη του Τσίπρα μπορούμε ν' απαντήσουμε με μια φράση που λέει ένας τραυματίας του αντιφασιστικού στρατοπέδου στο θεατρικό του Μπρεχτ «Τα ντουφέκια της κυρίας Καράρ»: «Μόνο να μην περάσουν τα σκυλιά». Τα σκυλιά είναι ο Τσίπρας και η παρέα του, η μνημονιακή αντιπολίτευση και οι πουλημένοι εργατοπατέρες, οι ιμπεριαλιστές δανειστές και η ντόπια αστική τάξη.
Δυστυχώς, μέχρι στιγμής τα σκυλιά «περνάνε». Πέντε χρόνια τώρα νομοθετούν το ένα μετά το άλλο αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα, εξαπλώνοντας την κινεζοποίηση του ελληνικού λαού. Κι επικαλούνται αυτό το λαό στους μεταξύ τους καυγάδες για τη νομή της εξουσίας. Καυγάδες που δε θίγουν ούτε στο ελάχιστο το καθεστώς της κινεζοποίησης, της υπερεκμετάλλευσης και της εξαθλίωσης ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων.
Δεν χρειαζόμαστε, λοιπόν, παροιμίες με σκυλιά και καραβάνια. Χρειαζόμαστε καθαρές διαχωριστικές γραμμές. Γραμμές που χωρίζουν τάξεις και οριοθετούν στρατόπεδα. Από εδώ η εργατική τάξη και τα υπόλοιπα εργαζόμενα στρώματα, από εκεί οι ιμπεριαλιστές δανειστές, η ντόπια αστική τάξη και το ποικιλόχρωμο πολιτικό της προσωπικό.
Οι κάλπες ορίζουν τους νομείς της εξουσίας. Η Βουλή είναι ο χώρος της φλυαρίας για την εξαπάτηση του λαού. Οι δρόμοι είναι το γήπεδο της εργαζόμενης κοινωνίας και της νεολαίας της.
Δημοσίευση σχολίου