Η αποικία χρέους κατά Νίκο Κοτζιά, που ευλαβικά πλέον υπηρετεί …

Πηγή: «Δρόμος της Αριστεράς»

 Παρακάτω αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το Βιβλίο του Νίκου Κοτζιά Ελλάδα αποικία χρέους, ευρωπαϊκή αυτοκρατορία και γερμανική πρωτοκαθεδρία, Εκδόσεις Πατάκη, 2013. Τα όσα υποστήριζε τότε –αντιπολιτευόμενος την αποικία χρέους- σήμερα τα υπηρετεί χωρίς πολλές τσιριμόνιες.

Τα όσα υποστήριζε τότε, αποδεικνύουν ότι ξέρει καλά τι κάνει και τι υπηρετεί. Πάντως όχι μιαν ανεξάρτητη ελληνική πολιτική. Εμβαθύνει το καθεστώς της αποικίας χρέους, του δίνει άλλες διαστάσεις, κι αν ήταν (που δεν είναι) αντιπολιτευόμενος στην τωρινή κυβέρνηση θα μπορούσε να αναπτύξει επαρκώς «από την σκοπιά της θεωρίας», την αποικία-γκέτο με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, την αποικία των «νατοϊκών υδάτων» και «νήσων του Αιγαίου», της θάλασσάς «μας», του αβύθιστου αεροπλανοφόρου της Κρήτης για τις ΗΠΑ κ,λπ. κ.λπ.

Αχ, αυτό το «είναι που καθορίζει την συνείδηση» πόσο κουραστικό γίνεται...

«Το απαύγασμα της παρούσας μελέτης από την σκοπιά της θεωρίας είναι ότι ως «αποικία χρέους» εντός της Ε.Ε. ορίζω, πρώτον, μια χώρα η οποία βρίσκεται στο κάτω μέρος της αλυσίδας των κρίκων της Ε.Ε. Ένα κράτος, δεύτερον, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, του οποίου η κυριαρχία έχει περιοριστεί δραστικά, σε μεγάλο βαθμό είναι μόνο τυπική, αλλά, ακόμη και από αυτή τη σκοπιά, ψαλιδισμένη.

Το κράτος αυτό, τρίτον, υπόκειται στην άμεση εποπτεία τρίτων δυνάμεων. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται γι' αυτό, τέταρτον, δεν προκύπτουν από τη δική του εσωτερική νόμιμη διαδικασία αποφάσεων. Οι εσωτερικοί θεσμοί καλούνται στην ουσία να επικυρώσουν, ακόμα και να υλοποιήσουν, αποφάσεις που λαμβάνονται από τρίτα μέρη που δρουν διεθνώς και χαρακτηρίζονται από αυταρχισμό και οικονομικό εθνικισμό.

Ισχυρές δυνάμεις, όπως το γερμανικό κράτος, η γραφειοκρατία των Βρυξελλών και το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο παρεμβαίνουν, πέμπτον, στο εσωτερικό της αποικίας χρέους και «συνδιαμορφώνουν» την εσωτερική πολιτική ζωή και ημερήσια διάταξη. Το αποικιακό κόστος της αποικίας χρέους, έκτον, δεν το καλύπτουν οι αποικιακές δυνάμεις, αλλά η ίδια η αποικία χρέους.

Hοικονομία της αποικίας χρέους, έβδομον, βρίσκεται υπό τον έλεγχο τρίτων. Η δε ανάπτυξή της γίνεται με τρόπο που να συμπληρώνει τις ανάγκες τους και όχι τις ίδιες δυνατότητες. Στην αποικία χρέους, όγδοον, κλειδιά της αγοράς, του τραπεζικού συστήματος και του δημοσίου ελέγχονται και εποπτεύονται από τρίτους, κατά κανόνα τους δανειστές της.

Τα μεγάλα δάνεια, η τοκογλυφία, οι ειδικού τύπου δανειακές συμβάσεις που όμοιες συναντάμε πριν έναν και δύο αιώνες, χρησιμοποιούνται, ένατον, ως εργαλεία μετατροπής ενός κράτους μέλους της Ε.Ε., τυπικά ισότιμου με τα υπόλοιπα μέχρι πρότινος, σε μια τέτοια αποικία χρέους.

Στην αποικία χρέους αμνηστεύονται οι πράξεις διαφθοράς εκ μέρους τρίτων, ιδιαίτερα των γερμανικών εταιριών στο παράδειγμα της Ελλάδας. Δίνεται σ' αυτές άμεση πρόσβαση και έλεγχος του ορυκτού πλούτου της. Προτιμησιακό καθεστώς στις αποκρατικοποιήσεις. Προετοιμάζεται, αν χρειαστεί, η δημιουργία (ειδικών) οικονομικών ζωνών στα εδάφη της.

Στην αποικία χρέους, δέκατο, επαναφέρονται μέθοδοι συσσώρευσης των κοινωνικών σχέσεων που παραπέμπουν στην περίοδο γέννησης του καπιταλισμού, του καπιταλισμού της πρωταρχικής συσσώρευσης.

Τέλος, η αποικία χρέους είναι πιο συγκαλυμμένη από τις παραδοσιακές αποικίες χάρη στη συστηματική χρήση και κατάχρηση των ιδεολογικών μηχανισμών και συστηματικών στοιχείων οικονομικού και όχι μόνο ρατσισμού εκ μέρους των τρίτων μερών που ορίζουν την τύχη της».

(Ελλάδα αποικία χρέους, σελ 15-16)