Στο μεσοπόλεμο ο καπνός ήταν το κύριο εξαγωγικό ελληνικό προϊόν και στη Θεσσαλονίκη υπήρχαν δεκάδες μεγάλες επιχειρήσεις επεξεργασίας καπνού (αμερικανικές, γαλλικές, ισραηλίτικες, τουρκικές, ελληνικές κ.ά.) όπου εργάζονται χιλιάδες καπνεργάτες. Μερικές απ’ αυτές απασχολούν πάνω από 500 εργάτες.
Η δουλειά εποχιακή, τα μεροκάματα μικρά, οι συνθήκες άθλιες. Η πιο κρίσιμη εποχή για διεκδικήσεις ήταν η άνοιξη.
Ήταν η περίοδος των προσλήψεων και τα καπνά που βρίσκονταν σε ζύμωση, καταστρέφονταν, αν δεν συντηρούνταν.
Το 1914 ο αγώνας των καπνεργατών έχει την πρώτη μεγάλη νίκη. Ύστερα από απεργιακό αγώνα πολλών ημερών, υπογράφτηκε στις 9 Απριλίου η πρώτη συλλογική σύμβαση, που θεωρείται από πολλούς η πρώτη σύμβαση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα.
Μεγάλες απεργίες επίσης γίνονται το 1919, το 1922, με αιτήματα και ενάντια στη Μικρασιατική Εκστρατεία, το 1926 με δύο νεκρούς στο Αγρίνιο, το 1927 στη Θεσσαλονίκη με διεκδικήσεις για επιδόματα ανεργίας και κοινωνική ασφάλιση, το 1928-29 σε Βόλο, Αγρίνιο και Θάσο. Αιματηρές συγκρούσεις έγιναν το 1931 στον Πειραιά μπροστά στο εργοστάσιο του Παπαστράτου, ενώ το 1932 στην Καβάλα σκοτώθηκε ένας απεργός.
Το 1933-34 οι απεργίες απλώθηκαν σε όλες σχεδόν τις πόλεις, ενώ το 1935 οι καπνεργάτες του Αγρίνιου πετυχαίνουν αύξηση 30%.
Το 1934 η ελληνική οικονομία είχε μια αύξηση του συνόλου της βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής της τάξης του 10%, ενώ οι εξαγωγές είχαν αύξηση κατά 14% περίπου.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ενωτικής ΓΣΕΕ, το 1932 έγιναν 200 απεργίες με συμμετοχή 80.000 εργατών. Το 1933 έγιναν 360 απεργίες με τη συμμετοχή 120.000 απεργών, ενώ το 1934 έγιναν 480 με συμμετοχή 180.000 εργατών.
Το χειμώνα του 1936 οι τιμές των τροφίμων έφτασαν στα ύψη και η φτώχεια των εργαζομένων έγινε δυσβάστακτη. Το Φεβρουάριο ξεκινούν οι πρώτες εργατικές κινητοποιήσεις. Απεργούν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου