Η μεγαλύτερη αμαρτία.

Γράφει ο mitsos175

Πολλές είναι οι αμαρτίες για τις διάφορες θρησκείες. Ενώ σε μερικές συμφωνούν όλοι, οτιδήποτε κι αν πιστεύουν, όπως πχ ο φόνος, σε άλλες υπάρχει μεγάλη διαφορά. Η ανυπακοή πχ είναι αμάρτημα για το ιερατείο, ενώ στην πραγματικότητα είναι καθήκον κάθε αδικημένου.

Για το Μαρξισμό, που δεν είναι θρησκεία, το μεγαλύτερο έγκλημα είναι η εκμετάλλευση του αδύνατου Συνανθρώπου μας. Σ' αυτό συμφωνούν πολλές θρησκείες, αφού μέσα στην εκμετάλλευση κλείνεται ο εγωισμός, η έπαρση, η πλεονεξία και πολλές φορές η απάτη, το ψέμα, ακόμα κι ο φόνος.

Ενώ όμως για όλους τους ιδρυτές των μεγάλων θρησκειών (Ιησούς, Μωάμεθ, Βούδας κλπ) οι πλούσιοι θεωρούνται ότι βρίσκονται μακριά από το Θεό, για τους ιερείς οι πλούσιοι είναι σύμμαχοι και έχουν την "εύνοια του Θεού". Από αυτή την αντίθεση και μόνο κατανοούμε πόσο λίγη σχέση έχουν οι "εκπρόσωποι του Θεού" με αυτό που οι προφήτες, οι άγιοι κάθε θρησκείας αποκαλούσαν Θεό.

Κι αυτό διότι μια θρησκεία δεν έχει σκοπό να αλλάξει τον κόσμο, αλλά να δώσει παρηγοριά στους αδικημένους. Να τους πει, ότι υπάρχει "αλλού" μια άλλη "καλύτερη ζωή". Όμως αυτό εμπεριέχει δυο θανάσιμους κινδύνους, δυο φοβερές παγίδες:

Ο πρώτος κίνδυνος είναι ο συμβιβασμός. Η εξάλειψη κάθε Αντίστασης στους εκμεταλλευτές. Αφού τα πάντα είναι εφήμερα, αφού υπάρχει καλύτερη, αιώνια ζωή, ας προσευχηθούμε κι ας αφήσουμε τους πλούσιους να μας γδέρνουν, να μας τρώνε, μέχρι να μας βγει η ψυχή. Πολύ βολικό για τον πλουτοκράτη. Αν βέβαια δεν υπάρχει άλλη ζωή, δεν θα το μάθει κανείς, πριν να είναι πολύ αργά. Η αδικία λοιπόν διαιωνίζεται.

Η δεύτερη μεγάλη παγίδα είναι ο φανατισμός. Οποιαδήποτε θρησκεία μοιραία θα πέσει σε αυτό το θανάσιμο αμάρτημα. Κι αυτό γιατί υπάρχει κάθετος διαχωρισμός ανάμεσα σε "πιστούς" και "άπιστους", ανάμεσα σε "καλούς" και "κακούς". Κακούς που οι πιστοί έχουν υποχρέωση να εξαλείψουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η Ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα τέτοιων πολέμων, σφαγών, ακόμα και γενοκτονιών. Ο φόβος είναι ο τρόπος που οι ιερείς κρατούν τον πιστό δεμένο στερώντας του την Ελευθερία. Ο "φόβος του Θεού", της τιμωρίας και όχι η Αγάπη είναι 'κείνος που υπάρχει στον πυρήνα κάθε θρησκείας. Το πρόσφατο παράδειγμα απειλών γαρνιρισμένων με τρομερές κατάρες του γνωστού χουντικού Αμβρόσιου, είναι μέσα στα πλαίσια του Χριστιανισμού, όσο κι αν αυτό φαίνεται σε μερικούς περίεργο.

Προφανώς ξεχνάνε τους αφορισμούς και τι σήμαινε στην πράξη κάτι τέτοιο παλαιότερα. Γι αυτό άλλωστε η Εκκλησία δεν καταδίκασε τις αποτρόπαιες αυτές δηλώσεις.
Φυσικά υπάρχει η διγλωσσία περί αγάπης, φιλανθρωπίας... για να θολώσουν τα νερά, αλλά η ουσία παραμένει: Όσοι αμφισβητούν το νόμο τιμωρούνται. Νόμοι που ολοφάνερα έγιναν από ανθρώπους και μάλιστα όχι αγαθούς. Οι άθεοι πάντως χαίρουν άκρας υγείας, ενώ το χέρι του Φίλη εξακολουθεί να υπογράφει Μνημόνια. Αλλά για αυτή την αδικία το παπαδαριό κάνει την "πάπια". Μάλιστα προσεύχεται για το Ευρώ. Τα Ευρώ που έχουν στις γεμάτες τσέπες τους. Για τους φτωχούς υπάρχει η νηστεία και η προσευχή.

Φυσικά, αν ο Αμβρόσιος ήταν στο ISIS, οι άθεοι θα αποκεφαλίζονταν από κάποιους ηλίθιους, ώστε να εισακουστεί η προσευχή. Βέβαια κάποτε τους παίρνουν χαμπάρι, αλλά οι υπόλοιποι υποκριτές λένε ότι είναι απλά "μεμονωμένες περιπτώσεις". Μερικά εκατομμύρια "μεμονωμένων περιπτώσεων" άλλωστε έκαναν τις Σταυροφορίες, τους Ιερούς πολέμους, την Ιερά Εξέταση κοκ.

Όσο προχωρά η επιστήμη, η λογική κερδίζει έδαφος, έτσι υποχωρεί η δεισιδαιμονία κι ο φόβος που είναι η πηγή της. Η τελική νίκη πάνω στην πλάνη είναι σίγουρη, έστω κι αν αργήσει πολύ. Ως τότε όμως, δυστυχώς, θα θρηνήσουμε πολλά αθώα θύματα των δήθεν "αγίων" φανατικών. .