Τότε που ο Αρης Βελουχιώτης ήταν δημοσιογράφος του "Ριζοσπάστη"

1931 Ο «Ριζοσπάστης» παραπέμπεται σε νέα δίκη για τις αποκαλύψεις του σχετικά με το σκάνδαλο του υπουργού Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Βενιζέλου, Αβραάμ. Ο «Ριζοσπάστης» καταδικάζεται και κλείνει. Επανεκδίδεται από την 1η Σεπτέμβρη με τον τίτλο «Νέος Ριζοσπάστης».

Ριζοσπάστης 31/8/2016 στήλη "Σαν σήμερα"

Ελάχιστοι αναγνώστες του "Ρ" υποθέτουμε θα γνωρίζουν ποιο ήταν το σκάνδαλο του υπουργού Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Βενιζέλου, Αβραάμ. και ότι το ρεπορτάζ το οποίο στοίχισε την καταδίκη της εφημερίδας το  υπέγραφε ο Θανάσης Κλάρας –ο μετέπειτα θρυλικός πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, Αρης Βελουχιώτης. 

Ας τα πιάσουμε τα πράγματα απ' την αρχή. Το πρωτοσέλιδο με το οποίο κυκλοφορούσε ο «Ριζοσπάστης» στις 11/8/1931 είχε τίτλο: «Αποκάλυψη του αστικού παραδείσου»:.

«Οι ανήθικοι αυτοί που έχουν λερωμένη τιμή, μιλάν για ηθική και συκοφαντούν του κομμουνιστές πώς θα χαλάσουν την οικογένεια. Ξεσκίζουμε τον οχετό της ανηθικότητας, της λέρας των εκμεταλλευτών της φτωχολογιάς. Μετά τον Αλεξανδρή, υπουργό επί της γεωργίας, νέος άσσος της αστικής ηθικής, ο υπουργός δικαιοσύνης. Ο Αβραάμ αποκαλύφθηκε, συλληφθείς επ’ αυτοφώρο με το βουλευτή Αιγίνης Χατζή και με δυο ναύτες στην αγία Παρασκευή».

Αποκάλυπτε, λοιπόν, με τα γραφόμενα του ο Θ. Κλάρας: «Ο κ. Αβραάμ είναι κίναιδος, δηλαδής μπινές» ο οποίος «συνελήφθη επ' αυτοφώρω σ' ένα σεπαρέ έξω από την Αγία Παρασκευή μαζί με τον βουλευτή Αιγίνης Χατζή, κίναιδο κι αυτόν, και με δυο ναύτες να εκτελούν το ηθικό τους έργο. Τους έπιασαν μ' άλλα λόγια καβάλα, όπως λέει ο εργάτης και ο χωρικός».

Μετά απ' αυτό το δημοσίευμα ο "Ρ" καταδικάζεται και κλείνει. Επανακυκλοφορεί την 1 Σεπτέμβρη του ίδιου έτους με τον τίτλο "Νέος Ριζοσπάστης".

Τώρα παρακολουθούμε την εξέλιξη της ιστορίας, που αναφέραμε μέσα από τις σελίδες του  «Νέου Ριζοσπάστη» της 9/9/1931.

Ο Αρης Βελουχιώτης, μετά από το κείμενο του που κόστισε το κλείσιμο του "Ρ" δέχτηκε επικρίσεις από το αστικό κατεστημένο, το οποίο επικαλέστηκε μια καταδίκη του για κλοπή και ο συντάκτης του «Ρ» απαντάει στους επικριτές του με ένα άρθρο που έχει τίτλο:

«ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΛΩΠΟΔΥΤΩΝ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ. ΤΟ ΚΚΕ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ.» 

ΕΝΑ ΡΑΠΙΣΜΑ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ Ο ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΜΑΣ σ. ΚΛΑΡΑΣ».

«Απείλησαν, τρομοκράτησαν, πλήρωσαν, όλα τα μέσα μεταχειρίστηκαν για να σκεπάσουν τη βρομερότητα του ληστρικού αστικού καθεστώτος. Μάρτυρες αποκλείστηκαν από τη δίκη, οι αστικές εφημερίδες συνέργησαν στη συγκάλυψη της υπόθεσης. Ο Αβραάμ ο ίδιος αυτός παρέμεινε στη θέση του υπουργού σκοπίμως, ενώ δεν δέχτηκε ιατροδικαστική εξέταση.

Όμως τίποτα δεν εμπόδισε να έρθει στο φως όλο το αίσχος και ο βόρβορος που αποτελούν το καθεστώς των πλουσίων. Όταν δε εγώ εκθέτω με νούμερα, με ντοκουμέντα αδιάψευστα τα όργια που οι Ν. Ναρτάκος και Ζωγράφος απεκάλυψαν, ελύσαξαν κυριολεκτικά. Τα πράγματα ετίθεντο και τίθενται ωμά, ωμότατα εναντίον τους. Επρεπε οπωσδήποτε κάτι να κάνουν για να διασκεδάσουν την εντύπωση που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις του Ριζοσπάστη.
Και με παρουσίασαν ως καταδικασθέντα για κλοπή το 1924.

Στους ληστές και δολοφόνους του εργαζόμενου λαού, σ' αυτούς που βρωμάν ανηθικότητα, σ' αυτούς που χτες ακόμα σεμνόνονταν γιατί είχαν μάρτυρες υπεράσπισης διευθυντές μπορντέλων όπως οι ίδιοι το ομολόγησαν, δεν οφείλω καμιάν εξήγηση. Μιαν εξήγηση όμως ντόμπρη, σταράτη οφείλω στις εργαζόμενες μάζες της Ελλάδας.
Καταδικάστηκα για κλοπή το 1924; Έκανα κλοπή το 1924; Ναι! Και έκανα την κλοπή και καταδικάστηκα!

Γιατί έκλεψα; Γεννημένος μέσα στο καθεστώς αυτό της ληστείας, της διαφθοράς, του πνευματικού σκότους και της διαστρέβλωσης της πνευματικής, έχοντας για σύμβουλο τον διεφθαρμένο αστικό πολιτισμό, έφτασα στο σημείο να κλέψω. Όχι αυτό μόνο. Ρωτήστε τον τόπο της καταγωγής μου: Θα μάθετε πως στα μικρά μου χρόνια χαρτόπαιζα, μεθούσα, πιστόλιζα για το τίποτε και τον τυχόντα μέσα στα καφενεία. Αυτά ως το 1924, ακόμα και το '25 σχεδόν, όταν επί τέλους άρχισα με τη βοήθεια κομμουνιστών εργατών και διανοουμένων να βλέπω όχι θολά, μα με κάποια καθαρότητα.

Έφτασε λίγος καιρός να απαλλαγώ απ' την επίδραση του διεφθαρμένου αστικού πολιτισμού. Ήμουνα πια στους κόλπους του Κομμουνιστικού κόμματος. Αν στη ζωή μου υπάρχει ένα σημείο που με συγκίνηση και με υπερηφάνεια αφάνταστη από καιρού σε καιρό γυρίζω και βλέπω, είναι ακριβώς η εποχή που μπήκα στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Διαπαιδαγωγήθηκα ταξικά, έμαθα το συμφέρο μου, πέταξα τον κεφαλαιοκρατικό πολιτισμό στα μούτρα της λωποδύτριας μπουρζουαζίας και ρίχτηκα με πίστη, με θέληση, με ηρωισμό στον αγώνα για τις εργαζόμενες μάζες.

 Έκτοτε δεν έχω στο ενεργητικό μου παρά φυλακίσεις για πάλη επαναστατική. Μιλάν τα γεγονότα, μιλάει αυτή η αλήθεια. ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΚΗΛΙΔΑ. Είναι αυτό σε βάρος μου; Είναι αυτό στοιχείο ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα; ΤΙΜΗ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ότι γλίτωσα απ' τη διαφθορά της συνείδησης, στην οποία με οδηγούσε το ληστρικό αστικό καθεστώς και κόσμησα τον Κλάρα που φερόντανε τροχάδην στον γκρεμό με ΑΓΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ στοιχεία και μόνο με τέτοια.

Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού. Δεν πειράζει την κεφαλαιοκρατία το ότι υπάρχουν "κλέφτες" κλπ, άνθρωποι ασυνείδητοι, ταξικά εκμεταλλευόμενοι. Ισα - ίσα που το επιδιώκει αυτό. Θέλει να 'χει σε μια τέτοια κατάσταση τις εργαζόμενες μάζες για να τις εκμεταλλεύεται αισχρά χωρίς κανένα εμπόδιο. Και τρέμει ακριβώς όταν αυτοί οι παραστρατημένοι ταξικά βρουν το δρόμο τους και διεκδικήσουν το ψωμί τους, τις ελευθερίες τους επαναστατικά με πρόγραμμα και αρχές κομμουνιστικές.

Γ’ αυτό και συνεχώς ρίχνει τις πιο αισχρές συκοφαντίες κατά των κομμουνιστών η κεφαλαιοκρατία. Γ’ αυτό κάθε φορά που περνώ από δίκη κατά θεατρικό τρόπο επιδικνύουν την καταδικαστική αυτή απόφαση, γ’ αυτό και το 1929 ακόμα αναίσχυντα τελείως χωρίς στοιχείο κανένα και μόνο γιατί ήμουν κομμουνιστής έριξαν μια νέα αισχρή συκοφαντική κατηγορία σε βάρος μου που πέφτει μόνη της όμως.

Εσείς λοιπόν, εσείς, το καθεστώς που γεννά τη διαφθορά και τη ληστεία, εσείς που είστε υπεύθυνοι για όλα τα εγκλήματα, τα κοινωνικά, εσείς που έχετε επικεφαλής Καραπαναγιώτηδες κλέφτες, Αβράμηδες και Αλεξανδρήδες, εσείς μιλάτε για λωποδύτες; Όχι! Είστε, εσείς, το καθεστώς που διαφθείρει, ενώ το Κομμουνιστικό Κόμμα συγκεντρώνει ότι πιο τίμιο, ηθικό, προλεταριακό στοιχείο. Το Κομμουνιστικό Κόμμα εξαγνίζει και δημιουργεί αγωνιστές αφοσιωμένους στη μεγάλη υπόθεση του προλεταριάτου.
Και στο κόμμα αυτό έδωσα όλη μου τη ζωή μου και θα συνεχίσω να δίνω όσες δυνάμεις μου απέμειναν, για τον αγώνα για το ψωμί των εργαζομένων κατά των φόρων και των πολέμων, για την επανάσταση.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΛΑΡΑΣ»