Χαιρετισμός στον Λέοντα!

Της Αλέκας Ζορμπαλά

Χαιρετισμός στον Λέοντα!
Γιατί δεν πρόκειται να του πω ποτέ Αντίο!

Με τον Λέοντα Αυδή, που σαν σήμερα, το 2.000, πέθανε σε ηλικία 63 ετών, έχω δεσμούς ακατάλυτους! ανθρώπινους και πολιτικούς.

Βρεθήκαμε μαζί, πριν πολλά χρόνια, όταν άνθρωποι από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους και μάλιστα «στα μαχαίρια», αποφασίσαμε να βρούμε αυτά, που μας ενώνουν, σε αντίθεση με αυτά, που μας χωρίζουν, και να κάνουμε ένα βήμα, ένα πείραμα, στο χώρο της μεγάλης και κοινής μας αγάπης, της Αθήνας.

Έτσι γνώρισα τον άνθρωπο, τον αγωνιστή, τον κομμουνιστή με την λαμπερή προσωπικότητα, με τις απέραντες ευαισθησίες και την εφηβική μαχητικότητα. Πορεύθηκα μαζί του διαδηλώνοντας ενάντια στην παράδοση του Οτζαλάν, ενάντια στον πόλεμο στα Βαλκάνια, ενάντια στον πλανητάρχη Κλίντον. Ο Λέον ήταν πάντα εκεί, όχι μόνον ως δικηγόρος, αλλά και ως μαχητής, σε κάθε κινητοποίηση και διεκδίκηση μαθητών, φοιτητών, εργατών, μεταναστών υπερασπιζόμενος με πάθος και ανιδιοτέλεια τα αιτήματά τους και μαχόμενος την αδικία και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Σε περιόδους κοινωνικής απάθειας και πολιτικού αμοραλισμού ο Λέον υπήρξε πρωτοπόρος των υπερβάσεων και των ανατροπών.

Η οικειοθελής, ειλικρινής παραίτησή του, τα χρόνια εκείνα (δεκαετία 90) , από το βουλευτιλίκι, (πρώτος σε σταυρούς στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, παρά το ότι δεν ήταν στην "γραμμή" σταυροδοσίας..), προκειμένου να ασχοληθεί, ως δημοτικός σύμβουλος με τον μεγάλο του έρωτα, την Αθήνα και τους ανθρώπους της, όντας πρωτόγνωρη για το πολιτικό κατεστημένο, τάραξε τα νερά και αντέστρεψε τα μέχρι τότε πολιτικά στερεότυπα.

Πιστός στην κομμουνιστική ιδεολογία του, απαλλαγμένη από σταλινικές κακοήθεις μεταλλάξεις, δεν επαναπαύθηκε σε αυτά, αλλά οραματίσθηκε και πάλεψε για ευρύτερες πολιτικές συσπειρώσεις, προκειμένου να οργανωθούν καλύτερα και σε μια έμπρακτα μαχητική προοπτική, οι λαϊκές αντιστάσεις.

Η τελευταία του βούληση και πράξη για Πολιτική Κήδευση, δεν ήταν μόνο πράξη συνεπής προς τις διακηρυγμένες του αρχές και την κοσμοθεωρία του, αλλά ήταν και πράξη, που γύρισε ολόκληρη σελίδα στην ιστορική διαδρομή της ελληνικής κοινωνίας, μια που ήταν η πρώτη πολιτική κηδεία πολιτικού στελέχους στην Ελλάδα.

Στον Λέοντα δεν θα πω ποτέ Αντίο!

Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι μαζί του για μια άλλη κοινωνία, ελεύθερη, ανθρώπινη, κομμουνιστική, αταξική.

Θα βρίσκομαι μαζί του και αύριο και μεθαύριο, εκεί, που οι συνθήκες και η συνείδηση μου θα με καλεί.

Αλλά θα είμαι και πάλι μαζί του στα στέκια μας, κάτω από την Ακρόπολη, δίπλα στην ιστορία και θα κάνουμε βόλτες μαζί στη Δημοτική Αγορά.

Θα συνεχίσουμε να περιδιαβαίνουμε τα στέκια των μεταναστών και τις ξεχασμένες γειτονιές της Αθήνας.

Θα συναντιόμαστε στο Γκαζοχώρι με τους Μουσουλμάνους και θα χορεύουμε στους γάμους τους.

Ο Λέον, ο αγαπημένος μου φίλος, ήταν και θα είναι πάντα σύντροφος των ιδεών και των αγώνων, ένα «Φωτεινό Μονοπάτι» στη καρδιά μου.