Γεγονός 1: Το BREXIT
Πριν από μερικές εβδομάδες είχα παρευρεθεί σ’ ένα διεθνές συνέδριο το οποίο διοργανώνεται κάθε χρόνο από μία ευρωπαϊκή ένωση κριτικής εγκληματολογίας. Για τους μη γνωρίζοντες το χώρο, η κριτική εγκληματολογία αποτελεί μία ριζοσπαστική οπτική που αφενός μεν αμφισβητεί τις κυρίαρχες θετικιστικές οπτικές του εγκλήματος μέσω ταξικής ανάλυσης του επίσημου κοινωνικού ελέγχου και αφετέρου δε αναδεικνύει κοινωνικές βλάβες από συμπεριφορές και πράξεις ατόμων υψηλών κοινωνικών στρωμάτων.
Ήταν δηλαδή ένα συνέδριο, οι σύνεδροι του οποίου ήταν συνάδελφοι με κριτική προοδευτική και αριστερή σκέψη. Σε ένα από τα πηγαδάκια που συνήθως δημιουργούνται στα διαλείμματα των συνεδρίων, η κουβέντα πήγε στο θέμα που απασχόλησε διεθνώς το δημόσιο λόγο, αρκετά, τους προηγούμενους μήνες και συνεχίζει να απασχολεί: Το βρετανικό δημοψήφισμα του Ιουνίου για την παραμονή ή έξοδο της Μ. Βρετανίας από την ΕΕ.
Σε μία αποστροφή του λόγου της, μία από της συνομιλήτριές μου, η οποία ήταν εμφανώς απογοητευμένη από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ανέφερε με σθένος ότι για ζητήματα όπως αυτό που τέθηκε στο βρετανικό δημοψήφισμα δεν θα πρέπει να αποφασίζουν οι πολίτες, διότι κατά την άποψή της στην πλειοψηφία τους είναι αμόρφωτοι και αδαείς. Επαναλαμβάνω πως αυτός ο ισχυρισμός προήλθε από χείλη ανθρώπου που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός και φορέας κριτικής επιστημονικής σκέψης.
Γεγονός 2: Η απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία
Όταν μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία ρώτησα μια φίλη Τουρκάλα, αριστερή, γιατί πιστεύει πως ο κόσμος άκουσε την έκκληση του Ερντογάν να βγει στις πλατείες και να εμποδίσει τους πραξικοπηματίες, η απάντηση που μου έδωσε ήταν πως αυτοί που ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
+ σχόλια + 1 σχόλια
Το πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Αιμιλίας Βουλβούλη με τίτλο: Ο Τραμπ, ο Ερντογά, ο Φάρατζ, οι «αμόρφωτοι» και η αριστερά της ελίτ, μας βάζει κάποια σημαντικά ερωτήματα. "Και μετά τι; Πού οδηγεί αυτή η κριτική; Αυτή η υπεροψία των «μορφωμένων» απέναντι στους «αμόρφωτους»"; Για να δώσει η ίδια την απάντηση. "Όσο η Αριστερά απομακρύνεται από το οπλοστάσιο της μαρξιστικής ανάλυσης και τη σημασία που αυτή αποδίδει σε δομικές και όχι σε προσωπικές αποτυχίες και υιοθετεί φιλελεύθερα επιχειρήματα τύπου «αριστείας», τόσο θα οδηγείται όχι μόνο σ’ ένα θεωρητικό αδιέξοδο, το οποίο βλάπτει την ίδια την ιδεολογική της υπόσταση, αλλά και σ’ έναν κοινωνικό απομονωτισμό".
Η μόρφωση φυσικά είναι σημαντική. Αλλά κι οι άνθρωποι χωρίς πτυχίο καταλαβαίνουν μια χαρά, κάποια πράγματα πολύ καλύτερα: Είναι τα πρακτικά θέματα που τους αφορούν άμεσα, κι έχουν άμεση σχέση με ευρύτερο το οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον.
Όταν λοιπόν ξεχνάμε το Μαρξισμό, την αλήθεια για την Πάλη των Τάξεων, τότε αδυνατούμε να ερμηνεύσουμε σωστά. Ας δούμε το πιο πρόσφατο παραάσειγμα. "Οι Αμερικάνοι προτίμησαν το φασίστα". ΠΟΙΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ; Είπαμε ότι και οι δύο εξυπηρετούν τα ίδια ακριβώς συμφέροντα. Την ίδια πολιτική. Διαφέρουν στα πρόσωπα, τα συνθήματα. Γιατί όμως; Γιατί κάθε κόμμα, αν και εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ίδιας πλούσιας τάξης, που άλλωστε τα χρηματοδοτεί, στοχεύει να ΕΓΚΛΩΒΙΣΕΙ διαφορετικούς ψηφοφόρους. Οι "μειοψηφίες" στις ΗΠΑ αποτελούν τουλάχιστο το 30% του εκλογικού σώματος με αυξανόμενη τάση. Οι αφροαμερικανοί, ισπανόφωνοι, αλλά και φτωχοί λευκοί εργαζόμενοι, θα αναζητήσουν αλλού έκφραση, αν δεν υπάρξει ένα πολιτικό κόμμα ή πρόσωπο, να τους "καλύψει". Ο Τράμπ λοιπόν απευθύνθηκε σε όσους χτυπήθηκαν αλύπητα από την πολιτική Ομπάμα, που ήταν φυσικά ίδια με αυτή του Ρέιγκαν, του Μπους, του Κλίντον κλπ. Η Χίλαρι δήθεν "εκπροσωπούσε" τις μειονότητες. Η σικέ κόντρα τους ήταν το δόλωμα. Δόλομα που κατάπιαν αμάσητο όλοι σχεδόν, ανεξάρτητα μορφωτικού επιπέδου.
Και ρωτώ τους εγκληματολόγους: Γίνεται ένα έγκλημα, μια σφαγή. Έχετε έναν που πανηγυρίζει γι αυτή. Ασφαλώς είναι ύποπτος, όλα τα στοιχεία όμως, μάρτυρες, DNA, δείχνουν ότι το έγκλημα το έκανε κάποιος άλλος, πιο μουλωχτός. Τί κάνετε;
Τι κάνω λιανά: Ο Τράμπ ασφαλώς είναι σοβινιστής. Μην αναπαράγουμε τις δηλώσεις του, ακόμα και για την κόρη του, κι αηδιάσουμε. Η προσφορά όμως στοματικού sex για να ψηφιστεί μια υποκρίτρια, είναι άραγε φεμινισμός; Είναι θετικό για τα δικαιώματα της γυναίκας, να φέρνει τον κατηγορούμενο ακόμα και για ΒΙΑΣΜΟΥΣ σύζυγο της, για να την "υποστηρίξει γιατί ήταν πρώην Πρόεδρος; Τι μύνημα είναι τούτο; "Ψηφίστε με, είχα άντρα Πρόεδρο"; "Χήρα γυμνασιάρχου" δηλαδή; Η ίδια τι είχε να παρουσιάσει για τις γυναίκες; Τι άλλο έδειχνε η στάση της παρά μια απίστευτη υποκρισία και μια δίψα για εξουσία με κάθε κόστος; Να υποθέσω ότι οι συμβουλές που θα ζητήσει ο Τράμπ από τον Κλίντον, θα είναι πως να κερατώσετε τη γυναίκα σας χωρίς να σας χωρίσει! Ο ένας έλεγε, χειροκροτούσε, ο άλλος όμως τα έκανε! Κι οι δυο πρέπει να τιμωρηθούν, αλλά ποιός είναι φυσικός αυτουργός; Δείτε το σαν έγκλημα, γιατί η πολιτική τους εγκληματική είναι.
Τα ίδια με το ρατσισμό. Όσοι έχασαν άδικα ανθρώπους από τους μπάτσους, γιατί να ψηφίσουν τους Δημοκρατικούς; Ποιοί, άσχετα από τα λόγια, ήταν πολιτικά υπεύθυνοι, κάνοντας τα στραβά μάτια στην καταστολή; "Λυπούμαστε που σας σκοτώνουμε"! Που το έχω ακούσει ξανά; Α ναι! ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ!
Οι άνθρωποι δεν είναι ηλίθιοι. Μπορούν να ξεγελαστούν, σίγουρα. Αλλά κατανοούν αυτά που δεν βλέπουν οι χωμένοι στα σαλόνια. Οργισμένοι, τιμώρησαν την αλαζονεία, το ψέμα, την αδίστακτη Κλίντον. Μοιραία, αφού το σύστημα προβλέπει κάτι τέτοια, βγήκε ο "εφεδρικός" φασίστας. Αν θέλουν πραγματική αλλαγή, θα κάνουν Επανάσταση, αλλιώς θα ανακυκλώνεται η ίδια σαβούρα με άλλα πρόσωπα και κουστούμια. Όπως στο "Ελλάντα". mitsos175.
Δημοσίευση σχολίου