Μέχρι πότε θα είμαστε απλοί θεατές στις καθημερινές τραγωδίες που διαδραματίζονται με θύματα ανθρώπους των λαϊκών στρωμάτων;

Εχει απόλυτο δίκιο ο σύντροφος mitsos175 να αναρωτιέται στην περασμένη ανάρτησή μας για το μέχρι πότε θα είμαστε θεατές σε μια μόνιμη τραγωδία που βιώνουν άνθρωποι της τάξης μας.

Παρακολουθείς σήμερα τηλεοπτική εκπομπή και η απόγνωση, τα αδιέξοδα, και η απελπισία που εκφράζουν άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων σε συγκλονίζουν.

Μπορείς να μείνει αδιάφορος παρακολουθώντας το δράμα ενός άστεγου και πεινασμένου 47χρονου στον Βόλο ο οποίος έσπασε το τζάμι ενός αυτοκινήτου και παρουσιάζεται στους μπάτσους με τα λόγια: «Βάλτε με στην φυλακή. Δεν αντέχω το κρύο και την πείνα»!;;;


Είναι δυνατόν να μην συγκινηθείς παρακολουθώντας την σπαρακτική κραυγή μιας ηλικιωμένης 71χρονης η οποία ζει σε ένα υπόγειο διαμέρισμα 20 τμ στα Ιλίσια, όταν μπροστά στον τηλεοπτικό φακό ξεδιπλώνει το δράμα της;
Μέχρι πριν μερικά χρόνια ήταν μια ευκατάστατη επιχειρηματίας. Διατηρούσε 4 φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Η οικονομική καπιταλιστική κρίση την οδήγησε σε πλήρη εξαθλίωση. Σήμερα σιτίζεται από τα συσσίτια της εκκλησίας και βασίζεται στην φιλανθρωπία των γνωστών της για να αποκτήσει τα άκρως απαραίτητα για την επιβίωσή της. Και καπάκι η ανάλγητη ΔΕΗ την βυθίζει στο σκοτάδι αφού δεν μπορεί να πληρώσει τα υπέρογκα τιμολόγια της.

«Είναι πολύ δύσκολα για μένα και για τις δυο γάτες μου. Τον Περικλή και την Αναστασία. Είμαι νεόπτωχη. Αλλοι αυτοκτονούν και άλλοι προσπαθούν να επιβιώσουν. Εγώ ανήκω στην δεύτερη κατηγορία», μας λέει.  Και στην δημοσιογραφική ερώτησε γιατί δεν εντάσσεται σε κάποια ειδική κατηγορία πελατών της ΔΕΗ απαντάει: «Για να ενταχθώ στο κοινωνικό τιμολόγιο πρέπει να πληρώνω κάποιες δόσεις. Πώς να το κάνω; Με τα μακαρόνια και το ρύζι που παίρνω από τα συσσίτια της εκκλησίας;».  

«Με τα τελευταία χρήματα που είχα πήρα δυο λάμπες πετρελαίου και ένα γκαζάκι για να φτιάχνω καφέ», μας λέει, εκφράζοντας παράλληλα την ευγνωμοσύνη της στα μέλη της συλλογικότητας «Δεν Πληρώνω» που της επανασύνδεσαν το ρεύμα (θα της το ξανακόψει η ΔΕΗ κάποια στιγμή).

Μέχρι πότε θα είμαστε απλοί θεατές στις καθημερινές τραγωδίες που διαδραματίζονται με θύματα ανθρώπους των λαϊκών στρωμάτων; Τι περιμένουμε ώστε την αγανάκτησή μας να την μετατρέψουμε σε οργή, το ψυχοπλάκωμα που μας δημιουργούν αυτές οι εικόνες σε δύναμη και να ανατρέψουμε την βάρβαρη πολιτική που σχεδιάζουν άλλοι για μας, χωρίς εμάς και εναντίον μας;