Α. Γιωτόπουλος: Η απόλυτη εξαχρείωση ενός ποταπού

Πηγή: "ΚΟΝΤΡΑ"

Αυτή τη φορά ο Αλ. Γιωτόπουλος παράτησε τους «υπαινιγμούς», έπαψε να κρύβεται πίσω από την ορντινάντσα του (Τζωρτζάτος) και βγήκε ο ίδιος στο μεϊντάνι. Μ’ ένα καθαρά χαφιέδικο και προβοκατόρικο κείμενο, έριξε καινούργια λάσπη στον ανεμιστήρα της τρομοϋστερίας, μιλώντας για ασύλληπτα μέλη της 17Ν, για κρυμμένα όπλα, κρυμμένα χαρτιά και άλλα τέτοια φαιδρά.
Φαιδρά, αλλά δυστυχώς όχι ευτράπελα, καθώς κινήθηκε ήδη ο αστυνομικοδικαστικός μηχανισμός για να «διερευνήσει» τις καταγγελίες του. Δεν ξέρουμε αν ο μηχανισμός θα μείνει μόνο σε μια γερή δόση τρομοϋστερίας ή θα κάνει και κάποιο βήμα να εμπλέξει ανθρώπους και να τους βάλει σε περιπέτειες σαν κι αυτές που άλλοι είχαν γνωρίσει παλαιότερα.

Δεν ξέρουμε αν ο ίδιος ο Γιωτόπουλος, από τον οποίο θα ζητηθεί να καταθέσει ως μάρτυρας, θα φτάσει στο σημείο να μετατρέψει τις «καταγγελίες» του σε ονόματα. Οποια κι αν είναι η εξέλιξη, όμως, ένα αίσθημα αηδίας κατακλύζει κάθε άνθρωπο που βλέπει με συμπάθεια τις οργανώσεις του αντάρτικου πόλης και έχει εκφράσει -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- την αλληλεγγύη του στους αγωνιστές που ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη της στράτευσής τους και αντιμετώπισαν περήφανα το μηχανισμό καταστολής του αστικού κράτους.

Η τελευταία ενέργεια του Γιωτόπουλου έρχεται να ολοκληρώσει μια μακρά αλυσίδα παρόμοιων ενεργειών, που ξεκίνησαν στο τέλος της πρώτης δίκης της 17 Ν, όταν έβαλε το συνήγορό του να μιλήσει για «ασύλληπτα μέλη της 17Ν». Στη συνέχεια, δεν έκανε τίποτ'  άλλο από το να προσπαθεί να λερώσει την τιμή της 17Ν και την αγωνιστική τιμή του Δημήτρη Κουφοντίνα, που σήκωσε στις πλάτες του βάρος περισσότερο απ' αυτό που του αναλογούσε. Ακολούθησαν επιστολές «φίλων» με γελοία αλλά βρόμικα «επιχειρήματα», επιστολές Τζωρτζάτου με το ίδιο περιεχόμενο, μέχρι που βγήκε ο ίδιος ο «ερευνητής» Γιωτόπουλος για να επιβεβαιώσει πως πίσω απ' όλα τα προηγούμενα ήταν αυτός, ήταν ο υποβολέας, όπως εύστοχα τον χαρακτήρισε κάποια στιγμή ο Δ. Κουφοντίνας.

Λένε πως η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος. Ο πατέρας του Γιωτόπουλου, αρχηγός του αρχειομαρξισμού, κατάντησε να γράφει ύμνους στο μοναρχοφασισμό. Στα ίδια χνάρια βαδίζει και ο γιος, φροντίζοντας το συγκεκριμένο όνομα να αναφέρεται μαζί με άλλα, αντίστοιχα ονόματα, στα οποία ο λαός μας αναφέρεται με τη μέγιστη περιφρόνηση.