Αφού την Κυριακή η εφημερίδα «Documento» έκανε ένα πολυσέλιδο δημοσίευμα για τον ρόλο που έπαιξε ο ΔΟΛ στην γερμανική κατοχή και στην Απριλιανή χούντα, έρχεται σήμερα η "Εφημερίδα των Συντακτών" που με ένα άρθρο που υπογράφει η Αντα Ψαρρά, βασισμένο σε κείμενο που έγραψε ο Βασίλης Χιώτης στην φυλλάδα του νέου εργοδότη του (έχει δίκιο η Α.Ψ. στην διαπίστωσή της ότι «τον χειρότερο πόλεμο και τη χειρότερη "προδοσία" τα διαπράττουν όχι οι πολιτικοί αντίπαλοι αλλά οι φίλοι, οι συνεργάτες και οι "σύντροφοι"»), δίνει καινούργιες διαστάσεις στον ενδοαστικό πόλεμο συμφερόντων μεταξύ ΔΟΛ και ΣΥΡΙΖΑ.
Ας το παρακολουθήσουμε:
Ποιος (στ’ αλήθεια) σκότωσε τη γάτα του Ψυχάρη;
Η δίκη προθέσεων έγινε το προσφιλέστερο επιχείρημα στο στόμα της «έγκυρης» δημοσιογραφίας. Ενώ δε από τη μία μεριά επιμένουν ότι η κυβέρνηση δεν έχει κανένα σχέδιο και καμία στρατηγική, εν τούτοις της καταλογίζουν συστηματικό στρατηγικό σχέδιο ειδικά για την κατάρρευση του ΔΟΛ.
Τα «κοράκια»
Ευεργέτης ο Γλίξμπουργκ
Το ντιλ με τον Σαμαρά
«Ρε πού μπλέξαμε»
Ενα... τσουχτερό χριστουγεννιάτικο δώρο προσέφερε στον Στ. Ψυχάρη ο πρώην διευθυντής του ραδιοφώνου και αρθρογράφος του «Βήματος», Βασίλης Χιώτης. Ενα οκτασέλιδο αφιέρωμα που ξεκινούσε με το ερώτημα «ποιος σκότωσε τη γάτα των Ιμαλαΐων;» και τελείωνε με τις απαντήσεις που… ξεπηδούσαν στο «ρεπορτάζ».
Ο πρώην διευθυντής, που υποτίθεται ότι απολύθηκε από τον ΔΟΛ λόγω της κατασκευασμένης «είδησης» για το σπίτι του Αλέξη Τσίπρα, βρήκε ασφαλές καταφύγιο στη φυλλάδα του Θέμου Αναστασιάδη και αποφάσισε να μιλήσει για τη γάτα του πρώην αφεντικού αμέσως μετά την προκήρυξη της απεργίας των εργαζομένων στο ΔΟΛ (που ανεστάλη μόλις καταβλήθηκε το δώρο).
Εδώ και δύο χρόνια ολόκληρο το στελεχικό δυναμικό του συγκροτήματος επιμένει απευθυνόμενο στο κοινό του ότι για όλα τα δεινά της επιχείρησης φταίει πρώτα και κύρια η σημερινή κυβέρνηση και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, η «Αυγή», η «Εφ.Συν.» και πρόσφατα το «Documento».
Η δίκη προθέσεων έγινε το προσφιλέστερο επιχείρημα στο στόμα της «έγκυρης» δημοσιογραφίας. Ενώ δε από τη μία μεριά επιμένουν ότι η κυβέρνηση δεν έχει κανένα σχέδιο και καμία στρατηγική, εν τούτοις της καταλογίζουν συστηματικό στρατηγικό σχέδιο ειδικά για την κατάρρευση του ΔΟΛ.
Η προσπάθεια για ξεκαθάρισμα και νομιμότητα στο μιντιακό σύστημα, η συγκρότηση της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής για τα «θαλασσοδάνεια» κομμάτων και ΜΜΕ αλλά και οι έλεγχοι στα «πόθεν έσχες» εκδοτών χαρακτηρίστηκαν χτύπημα στην πολυφωνία και αποτέλεσμα του καλά οργανωμένου αυτού σχεδίου.
Αυτό βέβαια δεν εξηγεί ούτε τις εκδοτικές πρακτικές του Στ. Ψυχάρη παραμονές των εκλογών του 2015 με τα «κόκκινα» φιλοαριστερά πρωτοσέλιδα ούτε και τις επίμονες προσπάθειες της γάτας του να μεταπειστεί ο Τσίπρας και να δώσει «αέρα» άλλη μια γενναία ανάσα στον ΔΟΛ.
Τα «κοράκια»
Οπως πάντοτε όμως συμβαίνει ιστορικά τον χειρότερο πόλεμο και τη χειρότερη «προδοσία» τα διαπράττουν όχι οι πολιτικοί αντίπαλοι αλλά οι φίλοι, οι συνεργάτες και οι «σύντροφοι». Εκείνοι δηλαδή που πραγματικά στοχεύουν -μετά την οικονομική κατάρρευση- στο να υφαρπάξουν το κοινό του ΔΟΛ, ενώ κολυμπάνε στην ίδια ιδεολογικοπολιτική δεξαμενή.
Παλιοί και νεόκοποι εκδότες που… στοιχημάτισαν να νικήσουν την παντοδυναμία Λαμπράκη-Ψυχάρη όταν ακόμα μόλις είχε αρχίσει να διαφαίνεται η πτώση. Το ίδιο εξάλλου έκαναν και με την «Ελευθεροτυπία» όταν πέθανε ο Τεγόπουλος και άρχισαν οι κάτω από τη ζώνη επιθέσεις στην τότε διεύθυνση της εφημερίδας.
Ηδη λοιπόν από το 2005 είχαν εμφανιστεί τα δείγματα «εμβολισμού» του ΔΟΛ όταν το «Πρώτο Θέμα» αλλά και τα ΜΜΕ Αλαφούζου συστηματοποιούσαν τις εκδοτικές τους επιθέσεις, ενώ στον μεταξύ τους εκδοτικό πόλεμο κατέφυγαν τότε και στη Δικαιοσύνη.
Στο ίδιο κλίμα και τώρα, την ώρα της πλήρους κατάρρευσης και πάντα στο όνομα της… ενημέρωσης, δημοσιεύτηκε στο «Πρώτο Θέμα» το μεγάλο «αφιέρωμα» στην καταστροφική πορεία του ΔΟΛ με το δάχτυλο στραμμένο στον πρώην πανίσχυρο Σταύρο Ψυχάρη. Ηδη από τον πρόλογο διαχωρίζεται πλήρως η «δυναστεία» Λαμπράκη από αυτήν του Ψυχάρη. Οπως συνήθως συμβαίνει δε στο συγκεκριμένο είδος δημοσιογραφίας, δεν υπάρχουν ονόματα αλλά μόνο «πληροφορίες» με μηνύματα σε συγκεκριμένους αποδέκτες.
Ευεργέτης ο Γλίξμπουργκ
Ο Β. Χιώτης εξηγεί το πώς ο πρώην εργοδότης του διέλυσε την κάθε προσπάθεια συνεργασίας με επιχειρηματίες και εκδότες που προσφέρθηκαν να βοηθήσουν στο να ορθοποδήσει το συγκρότημα και το πώς στην ουσία ο Στ. Ψυχάρης, που συγκέντρωσε την απόλυτη ιδιοκτησία του ΔΟΛ με διάφορους τρόπους που αναφέρονται εκτενώς, οδήγησε το συγκρότημα στη σημερινή καταστροφική του πορεία.
Με αναφορά στη σκληρή «δυναστεία» Ψυχάρη που έφτασε «να χρωστά σε όποιον μιλάει ελληνικά», ξεδιπλώνει τα ολέθρια βήματα στην οικονομική διεύθυνση της επιχείρησης. Πέρα λοιπόν από την οικονομική κρίση και τον «πόλεμο» στον ΔΟΛ από τη σημερινή κυβέρνηση, εντοπίζονται τώρα οι εκδοτικές ευθύνες.
Ο αρθρογράφος αναφέρεται συγκεκριμένα στους Ρέστη, Μπόμπολα, Αλαφούζο, Μυτιληναίο αλλά και στα εξωχώρια funds που ενώ ήθελαν τελικά εμποδίστηκαν -άγνωστο γιατί- από τον ισχυρό ιδιοκτήτη να συνεργαστούν και να βοηθήσουν στο να μην ψοφήσει η γάτα.
Τελικά μεταξύ μας ίσως ο μόνος αποδεκτός και πάντα καλοδεχούμενος ευεργέτης του ΔΟΛ (Λαμπράκη και Ψυχάρη) απόμεινε να είναι ο Γλίξμπουργκ. Αλλωστε ακόμα και η φωτογραφία του Ψυχάρη με τη σύζυγό του που δημοσιεύεται στο «Πρώτο Θέμα» προέρχεται από δεξίωση του τέως (σ.σ. χωρίς αυτό να αναφέρεται στη λεζάντα).
Το ντιλ με τον Σαμαρά
Στη συνέχεια ο Β. Χιώτης αναφέρει και το περίφημο «ντιλ» του Ψυχάρη με τον Αντώνη Σαμαρά που έδωσε την απαραίτητη ανάσα όταν κλείστηκε «η συμφωνία της δεκαετίας» με τις τράπεζες κι ενώ είχε προηγηθεί η εκλογή του υιού Ψυχάρη ως βουλευτή της Ν.Δ. στη Βουλή.
Μάλιστα η εκλογή χαρακτηρίζεται στο ρεπορτάζ το μεγάλο λάθος του Στ. Ψυχάρη. Δόθηκε λοιπόν επί Σαμαρά διετής περίοδος χάριτος (που τώρα έχει λήξει) και νέο δάνειο 22 εκατ. ευρώ για την εξυγίανση της επιχείρησης.
Τότε φυσικά κανένα συστημικό μέσο, κι ενώ οι συνεχείς περικοπές συντάξεων έφταναν στο ναδίρ τους συνταξιούχους, δεν έκανε λόγο για σκανδαλώδη ρύθμιση στους αρεστούς της κυβέρνησης. Η «εξυγίανση» δεν πέτυχε, ενώ για τον Ψυχάρη οι υπόλοιποι επιχειρηματίες, πάντα σύμφωνα με το «Πρώτο Θέμα», έλεγαν ότι ψάχνει απλά για κορόιδα.
Το δημοσίευμα του Β. Χιώτη αναφέρεται στο σημερινό «επιλεκτικό» κλείσιμο της στρόφιγγας από τις τράπεζες με… δάκτυλο του ΣΥΡΙΖΑ, αν και παραδέχεται ότι τυπικά οι κινήσεις των «φιλοσυριζαίων» τραπεζικών στελεχών είναι νόμιμες. Νόμιμοι είναι και οι οικονομικοί έλεγχοι που έχουν ξεκινήσει, όμως και πάλι σύμφωνα με τον Β. Χιώτη είναι σκόπιμοι και μεθοδευμένοι!
«Ρε πού μπλέξαμε»
Το βελούδινο άδειασμα του πρώην αφεντικού συμπυκνώνεται όμως στο τέλος του κειμένου, όταν αναφέρεται στις συμβουλές «της παρέας της Αθηναϊκής Λέσχης (σ.σ. στέκι στην Πανεπιστημίου) με την οποία γευματίζει ακόμα άπαξ της εβδομάδας» προς τον Ψυχάρη να βρει κάποιους να τον... ξεκουράσουν. «"Δεν έχεις ρευστότητα, δεν έχεις και τιμόνι", τον προειδοποιούσε (σ.σ. η παρέα) με το θάρρος της φιλίας τους που έχει δοκιμαστεί επί δεκαετίες. Κι εκείνος μονολογούσε «ρε πού μπλέξαμε» με το γνωστό χαμόγελο της αμηχανίας που ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του όταν δέχεται κριτική».
Και τέλος, ο επίλογος: «Από τα μυθικά δείπνα στο σπίτι του κάθε παραμονή των εκλογών, με προσκεκλημένους όλους τους βαρόνους της πολιτικής, βρέθηκε τώρα να κυνηγά μισθοδοσίες. Από τους περίφημους μπουφέδες από το Πεντελικό που στρώνονταν κάθε Σάββατο μεσημέρι στη Χρήστου Λαδά (!), τώρα διαχειρίζεται ελλείμματα. Και ετοιμάζεται για την τελική μάχη μετά τις γιορτές…».
Εφόσον λοιπόν η γάτα των Ιμαλαΐων δεν αυτοκτόνησε και δεδομένου ότι πάντα ο δολοφόνος γυρνάει στον τόπο του εγκλήματος ας ψάξουν εκεί στη Μιχαλακοπούλου ποιοι στ’ αλήθεια θα επωφεληθούν με το κλείσιμο του ΔΟΛ και ποιοι εποφθαλμιούν τους αναγνώστες και τους ακροατές του, πάντα βέβαια στο πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς που τόσο πολύ όλοι αυτοί υπερασπίζονται.
Το πραγματικό ερώτημα που κανείς όμως από όλους αυτούς δεν μπορεί να απαντήσει είναι το ποιος τελικά σκότωσε τη δημοσιογραφία.
Δημοσίευση σχολίου