Επίσης πολύ ενδιαφέρον είναι περασμένο δημοσίευμα του περιοδικού "Unfollow" που έχει τίτλο «Η παντοδυναμία και η παρακμή του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη».
Εμείς από τα τέλη Σεπτέμβρη γράφαμε ότι το "αμαρτωλό" συγκρότημα Λαμπράκη πάει για φούντο αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι Χρεοκοπεί ο ΔΟΛ, με τα στελέχη του να έχουν θησαυρίσει
Φαίνεται ότι αν πιστέψουμε τα σημερινά δημοσιεύματα ήρθε η ώρα ο ΔΟΛ να κατεβάσει ρολά. Και δεν λυπόμαστε καθόλου γι' αυτό. Οπως γράφαμε και στο παρελθόν Το συγκρότημα Λαμπράκη ήταν πάντα παρόν: Και τον Απρίλη του '41 όταν χειροκροτούσε την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, και το Μάρτη του '52 όταν επιδοκίμαζε την εκτέλεση του Μπελογιάννη, και στα Ιουλιανά όταν έπαιζε το παιχνίδι της πολιτικής ανωμαλίας, και στη μεταπολίτευση που «πουλούσε» το... «νερό του Καματερού» ως φάρμακο «διά πάσαν νόσον και μαλακίαν».
Από κείμενο που υπογράφει ο Δημήτρης Κανελλόπουλος στην εφημερίδα των Συντακτών πληροφορούμαστε:
Το αποφάσισε η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων και οι απεργίες θα συνεχιστούν μέχρι να πληρωθούν ένα 15νθήμερο (του Αυγούστου!) και το δώρο Χριστουγέννων.
Ο Αντώνης Καρακούσης, διευθυντής του «Βήματος της Κυριακής», μετέφερε στον κόσμο το μήνυμα πως δεν υπάρχουν χρήματα ούτε καν για να καλυφθεί ένα μέρος του δώρου των Χριστουγέννων.
Αλλωστε κι ένα μικρό ποσό που κατατέθηκε την Παρασκευή, δεσμεύτηκε από τις τράπεζες λόγω χρεών του Οργανισμού προς αυτές.
O Καρακούσης πρόσθεσε ότι ο Σταύρος Ψυχάρης αδυνατεί να πληρώσει τα τοκοχρεολύσια δανείων του στις τράπεζες, με αποτέλεσμα αυτές από την 1η Ιανουαρίου 2017 να παίρνουν τον έλεγχο του δημοσιογραφικού ομίλου.
Πράγμα το οποίο σημαίνει πως θα προχωρήσουν σε εκκαθάριση (εν λειτουργία;) με σκοπό να πουλήσουν το μαγαζί σε όποιον ενδιαφερόμενο.
Ο κόσμος στον ΔΟΛ μετρά ήδη πέντε μήνες απλήρωτος. Και ρίχνει τις ευθύνες στην ιδιοκτησία του Συγκροτήματος, σκεφτείτε πως μόνο δύο άνθρωποι ψήφισαν κατά της απεργίας.
Πληροφορίες θέλουν τον Σταύρο Ψυχάρη να περνάει τις χριστουγεννιάτικες διακοπές του στο Λονδίνο. Αυτά είναι...
Εμείς θα επεκτείνουμε λίγο το συγκεκριμένο θέμα παραθέτοντας απόσπασμα από ένα κείμενο του Στέλιου Ελληνιάδη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" στις 7 Δεκέμβρη 2013.
Οι εφημερίδες τους εκβιάζουν τους πολιτικούς και τροφοδοτούν την τηλεόραση με την οποία από κοινού απειλούν και τρομοκρατούν τους πολίτες, τα περιοδικά τους επίσης τροφοδοτούν τα κανάλια και, από κοινού, διαμορφώνουν τη μαζική κουλτούρα και ούτω καθεξής, με στόχο τη χειραγώγηση της κοινωνίας και την ανεμπόδιστη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Καμία κοινωνία δεν θα ανεχόταν οποιαδήποτε ληστρική επιδρομή χωρίς να έχει προηγουμένως παραπλανηθεί και αποχαυνωθεί τεχνηέντως.
Πάνω από 550 εκατομμύρια χρωστούν οι δέκα «οικογένειες» στις τράπεζες για τα ΜΜΕ τους, με δάνεια που παίρνουν χωρίς εμπράγματες εγγυήσεις. Πάνω από 800 εκατ. είναι τα συνολικά τους χρέη σε ιδιώτες, στο δημόσιο, τους οργανισμούς κοινής ωφέλειας, τα ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ.
Γιατί βγαίνει μια εφημερίδα σαν το Έθνος με καθημερινή κυκλοφορία 13 χιλιάδων φύλλων, λίγο πιο κάτω από τις πωλήσεις της Espresso; Γιατί και πώς συνεχίζει ο Πήγασος με τραπεζικά δάνεια 170 εκατ. και συνολικά χρέη 213 εκατ. ευρώ; Γιατί και πώς συνεχίζει να εκπέμπει ο Τηλέτυπος-Mega με χρέη στις τράπεζες 129 εκατ. και 194 εκατ. ευρώ προς κάθε κατεύθυνση; Γιατί και πώς επιβιώνει ο ΔΟΛ με 135 εκατ. ευρώ τραπεζικό δανεισμό και συνολικές υποχρεώσεις 193 εκατ.;
Πώς ο όμιλος της Καθημερινής συνεχίζει με 92,8 εκατ. ευρώ χρέη σε τράπεζες και 144 εκατ. συνολικές υποχρεώσεις;
Πώς και με ποίων εντολές οι τράπεζες δανείζουν σε επιχειρήσεις που δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να επιστρέψουν τα δανεικά; Γιατί, άραγε, οι δημοσιογράφοι τους ξεσκίζονται στην καθεστωτική προπαγάνδα; Και ποιοι είναι αυτοί οι πανεπιστημιακοί που τους αβαντάρουν και τους τροφοδοτούν με επιχειρήματα; Κι από πού προέκυψαν οι συγγραφείς που έχουν αναλάβει τον εξωραϊσμό τους;
Τα ξέραμε αυτά, αλλά δεν το ψάξαμε αρκετά και δεν το ψάξαμε εγκαίρως. Δεν τους ξεμπροστιάσαμε, τόσα χρόνια, για να μην σπάσουμε αυγά ή γιατί υποτιμήσαμε τους εργολάβους που ελέγχουν τα ΜΜΕ και τα φερέφωνα τους που διορίστηκαν στα πανεπιστήμια και αλωνίζουν στις καθεστωτικές εφημερίδες και τηλεοράσεις.
Η απόπειρα να ελεγχθεί και το βιβλίο από τους ολιγάρχες των ΜΜΕ και των δημοσίων έργων και προμηθειών, έγινε και συνεχίζεται. Θύματα της απόπειρας, τα «Ελληνικά Γράμματα» και οι 90 εργαζόμενοι τους, μετά από ένα σύντομο, αλλά θανατηφόρο εναγκαλισμό τους από τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, θύματα, επίσης, όλοι οι ανεξάρτητοι εκδοτικοί οίκοι και τα βιβλιοπωλεία που πλήττονται από τα εκατομμύρια αντίτυπα των βιβλίων που διαθέτουν σε χαμηλότατες τιμές οι κυριακάτικες εφημερίδες για να διατηρήσουν υψηλές κυκλοφορίες.
Τώρα, όμως, το βιβλίο κινδυνεύει πάρα πολύ από την τεχνητή οικονομική κρίση διαρκείας που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα. Λιγόστεψε ο κόσμος που έμπαινε στα βιβλιοπωλεία, λιγόστεψαν οι πωλήσεις, λιγόστεψαν και οι εκδόσεις.
Ο Θέμος Αναστασιάδης που πιάστηκε να βγάζει κρυφά λεφτά στο εξωτερικό και ο Πέτρος Κωστόπουλος που φέσωσε τη «μισή Αθήνα», υιοθετήθηκαν και προστατεύθηκαν, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, σαν μετρ της γκλαμουριάς και της αποχαύνωσης, από τους βαρόνους.
Ο ρόλος τους ήταν πολύ σημαντικός στα χρόνια της μαζικής αποβλάκωσης, που η απαλλοτρίωση και αλλοίωση των συνειδήσεων ήταν βασική προϋπόθεση για να προετοιμαστεί το κατάλληλο έδαφος για την λεηλασία της Ελλάδας, τον εξανδραποδισμό της κοινωνίας, τη μαζική φτωχοποίηση, την υποβάθμιση της δημοκρατίας και την κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας.
Τα «πέη», οι «κώλοι», τα «βυζιά», οι «βίζιτες», οι «μπράβοι», τα «γκάτζετ» και οι «ουσίες» δεν άφηναν χώρο για «πολιτική συμμετοχή», «αισθητική αναζήτηση», «κριτική σκέψη», «ποιοτικές απαιτήσεις» και «διανοητικό προβληματισμό» στους καταναλωτές του λάιφ στάιλ. Ο νέος τύπος πολίτη έπρεπε να αποκτήσει τα μειωμένα ανακλαστικά του πρόβατου που προορίζεται για σφαγή.
Το βλέπουμε στις συμπεριφορές των ανθρώπων που μεγάλωσαν με Κλικ, Νίτρο, Κοσμοπόλιταν, Max, Athens Voice κ.α., και με τις αντίστοιχες τηλεοπτικές εκπομπές, Πάνια, Λαμπίρη, Μελέτη, Μενεγάκη, Στεφανίδου κ.λπ..
Αυτοί, οι μικρομεσαίοι θιασώτες του λάιφ στάιλ, που διαμορφώθηκαν μ' αυτές τις «προδιαγραφές», μαζί με τους φοβισμένους συνταξιούχους, αποτελούν ακόμα, παρ' όλα τα πλήγματα που δέχονται από τις μνημονιακές εφαρμογές, υποστηρίγματα, παθητικά ή ενεργητικά, του διεφθαρμένου καθεστώτος. Μπορεί το λάιφ στάιλ να ξέφτισε και να χρεοκόπησε, αλλά οι παρενέργειες του δεν εξανεμίζονται το ίδιο εύκολα.
Δημοσίευση σχολίου