Τώρα Μεσαίωνας; Έχουμε φτάσει εδώ και χρόνια. Το ιερατείο είναι ένα είδους μπάτσου

Γράφει ο mitsos175.

Τώρα Μεσαίωνας; Έχουμε φτάσει εδώ και χρόνια. Διάβασα το άρθρο και λέω ότι υπάρχουν πάρα πολλές απαντήσεις από κάθε πλευρά.

Η θεολογική λέει ότι "η επανάληψη της προσευχής με το νου είναι επικοινωνία με το Θεό, προσφέρει αγαλλίαση, ενώ αποτρέπει από την αμαρτία". Υπενθυμίζω γιατί έχει σημασία, ότι αμαρτία δεν είναι μόνο η πράξη για τη θρησκεία αλλά ακόμα και η σκέψη.

Η προσευχή στο ναό έχει μεσάζοντα τον ιερέα. Αλλά κι η προσευχή με το νου ενώνει τον άνθρωπο με την Εκκλησία. Η φράση "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με (τον αμαρτωλό)" με τη φράση "τον αμαρτωλό" συνήθως να παραλείπεται ως ευκόλως εννοούμενη, είναι η πιο συχνή νοερή προσευχή.

Τώρα όμως θα κάνουμε λίγη Μαρξιστική σάτιρα για να δούμε που το πάνε. Διότι η όλη υπόθεση είναι και πάλι η 'κονόμα οπότε ναι, έχει απόλυτη σχέση με τις μπίζνες.
Τι είναι η θρησκεία κατά Μαρξ; Είναι όπιο; Ασφαλώς, αλλά γιατί παίρνει κάποιος ναρκωτικό; Για να ναρκωθεί, να μην νιώθει πόνο. Για να μην φοβάται, να προσθέσω. Αίτιο της θρησκείας δεν είναι μόνο η άγνοια, αλλά η ψεύτικη ανακούφιση από τα βάσανα του Καπιταλισμού.

Για μένα το ιερατείο είναι ένα είδους μπάτσου. Άλλωστε πολλοί μπάτσοι έγιναν παπάδες. Ενώ οι μπάτσοι ασχολούνται με την καταστολή, οι παπάδες φυλάνε κυρίως τη σκέψη. 
Πχ "Θες να επαναστατήσεις αμαρτωλέ; Ώστε ανυπακοή, σε αυτά που όρισε ο Θεός εεε; Τράβα στο διάολο να μάθεις!". Ή "Τι να την κάνεις την αύξηση; Όλα σε αυτόν κόσμο είναι μάταια". Ακόμα κι αυτό: "Δε βαριέσαι, συγχώρεσε το αφεντικό που σε "πηδάει", αμαρτωλοί ήμαστε όλοι μας, αλλά, αν μοιχεύσεις εσύ, καταραμένε, θα σε πάρει ο διάολος και θα σηκώσει! Ου μοιχεύσεις ρε, ου ζηλέψεις τα πλούτη του άλλου, όχι ου εκμεταλλευτείς τον αδύναμο". 

Όπως κατανοούμε όλοι μας ένας εργάτης που προσεύχεται, δεν μπορεί να σκεφτεί, κι ένας εργάτης χωρίς σκέψεις κάνει φυσικά τον αφέντη πάρα - μα πάρα πολύ - χαρούμενο. Διότι νομίζει ο εργαζόμενος ότι θα ανταμειφτεί κάποτε, αφού βέβαια πεθάνει, οπότε γιατί να κάνει απεργία; Να επιθυμήσει οτιδήποτε; Αμαρτία! Γιατί, αν επιθυμείς έστω φαί ή ανθρώπινες συνθήκες, θα πρέπει να αγωνιστείς έμπρακτα κι αυτό "θα εμποδίσει την επικοινωνία με το Θεό", αφού δεν πάει να λες "Κύριε ελέησον" μαζί με το "χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά". Ή το ένα θα πεις ή το άλλο.

Μια φρούδα ελπίδα λοιπόν ένας φανταστικός κόσμος, που για μερικές στιγμές αποσπά το νου από τα προβλήματα και ηρεμεί - ναρκώνει (πείτε το όπως θέλετε) το θύμα. Τον φτωχό ήθελα να πω. Φυσικά υπάρχουν τα απαραίτητα "αξεσουάρ" κομποσκοίνια, σταυροί κλπ, και βέβαια η όλη ιστορία είναι να ξαναπάει το ποίμνιο στο μαντρί. Στο ναό δηλαδή, όπου θα ακούσει το κήρυγμα για το "πόσο καλό είναι το ευρώ όταν το έχουν οι πλούσιοι κι όταν το ακουμπάν στο δίσκο". Όσο για το τι θα φάει ο εργάτης; "Ας κάνει δέηση, να γίνει το σκατό του παξιμάδι". Θαύμα - θάυμα!

Αλλά και τα αφεντικά προσεύχονται νοερά. Λένε διάφορα, όπως ευχαριστίες. "Θεέ μου ευχαριστώ πολύ για το φορολογικό παράδεισο και για τα μνημόνια, όπου επανέφεραν επίσημα τη δουλεία". Λένε και τους δικούς φόβους "Θεούλη μου κάνε μην ξυπνήσουν οι εργάτες και γίνει καμιά Επανάσταση κι εγώ θα σου ανάψω λαμπάδα ίσαμε με το μπόι του Μητσοτάκη". Ή παρακαλούν να τους συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους. "Παναγίτσα μου, κάνε να μην καταλάβουν στη ΔΟΥ, ότι κλέβω εκατομμύρια, κι εγώ φέτος δεν θα πάω διακοπές Χαβάη, θα έρθω στην Τήνο να τα ακουμπήσω όλα εκεί".

Αυτά. Θα λέγαμε κι άλλα, αλλά έχω να προσευχηθώ: Θεούλη μου καλέ, δώσε μυαλό στους ανθρώπους, ώστε να μην περιμένουν από Σένα να αλλάξεις τα πράγματα, χωρίς να κάνουν οι ίδιοι τίποτα γι αυτό...