Θα μπορούσα να θυμίσω σε κάτι παπάδες τις οδηγίες που γράφηκαν από τους Αποστόλους για διάφορα θεολογικά ή πρακτικά θέματα όπως τη φράση "... λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν..." (Α Κορινθίους 4:12-4:13).
Θα μπορούσα να πω ότι σε όλους τους Πατέρες τις Εκκλησίας, βλαστήμια δεν είναι μόνο τα προσβλητικά λόγια, που λένε πολλοί χριστιανοί, (ειδικά σήμερα στις εφορίες και τις τράπεζες) αλλά κι ο "προκλητικός βίος" των δήθεν πιστών, η υποκρισία, που γίνεται αφορμή να "λοιδορείται ο Χριστιανισμός από όσους δεν πιστεύουν". Όχι βέβαια άδικα, αγαπητοί Πατέρες.
Διότι, δυστυχώς, στο όνομα του Θεού έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα, σφαγές εκατομμυρίων, βασανισμοί, καταπίεση και πολλά άλλα, τόσα που, αν υπήρχε Θεός, πιστεύω, ότι σίγουρα θα αφάνιζε αυτούς που Τον καπηλεύτηκαν. Αλλά κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει. Είναι ασφαλώς Πρόοδος που μπορώ να γράφω ότι "δεν υπάρχει Θεός" χωρίς να κινδυνεύω να με κάψουν ζωντανό, ή να με σκοτώσουν με κάποιο άλλο τρόπο (αποκεφαλισμό, λιθοβολισμό κλπ), όπως γινόταν παλιότερα, ή γίνεται ακόμα σήμερα σε κάποιες περιοχές. Γιατί άλλο Πίστη και άλλο Βεβαιότητα. Απέχουμε δυστυχώς πολύ από το να επικρατήσει η Λογική απέναντι στον παραλογισμό.
Ο καθένας είναι Ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει. Έτσι πρέπει, είναι δικαίωμα του. Αν θέλει να πιστεύει στο Θεό, ας το κάνει. Ας αφήσει όμως κι όσους δεν πιστεύουν στην ησυχία τους. Γιατί δεν υπάρχει η Bεβαιότητα. Δηλαδή κανείς δεν είδε ποτέ το Θεό. Αν Τον βλέπαμε με τις αισθήσεις μας, δεν θα υπήρχε καμία αμφιβολία. Κι αν κάποιος σαν εμένα έλεγε "δεν υπάρχει" θα ήταν απλά εκτός πραγματικότητας. Αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Ένας άλλος τρόπος να πιστέψουμε είναι οι αξιόπιστοι μάρτυρες. Αλλά πάλι οι καλοί, οι ηθικοί που πιστεύουν, δεν έχουν χειροπιαστές αποδείξεις. Επιπλέον, άλλοι, επίσης καλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν, ή πιστεύουν στο Θεό εντελώς διαφορετικά από τους Χριστιανούς. Ποιός έχει δίκιο; Δύσκολα μπορούμε να πούμε, αφού πάλι είναι θέμα Πίστης.
Η παραπάνω τακτική είναι φανερή ένδειξη αδυναμίας. Αφού χάνουν τη μάχη με τη Λογική, αφού ξεμένουν από επιχειρήματα, προσπαθούν να επιβάλουν την άποψή τους με τη βία. Φυσικά είναι Καθήκον μας να Αντισταθούμε, με όποιον τρόπο μπορούμε.
Θα πρότεινα λοιπόν να αφήσουν τις διώξεις κατά μέρος, για όσους δήθεν προσβάλουν την πίστη τους και να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση. Να ζήσουν όπως διακηρύττουν. Να βοηθήσουν το συνάνθρωπο, να αποφεύγουν την αδικία, να κάνουν καλό κλπ. Το κάνουν; Όχι, οι περισσότεροι τουλάχιστον, όχι! Κι αν ρωτήσετε για το ιερατείο των διαφόρων θρησκειών; Εκεί τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Βλέπετε, το μεγαλύτερο επιχείρημα μας, εμάς των άθεων, είναι η δική τους στάση. Και ο διωγμός μας, μας επιβεβαιώνει.
Όσον αφορά τη βλαστήμια, θεωρώ τουλάχιστο γελοίο από μέρους μας να βρίσουμε κάτι που δεν θεωρούμε πως υπάρχει. Αυτό, όπως πολύ καλά αντιλαμβάνεστε, αποδυναμώνει τα δικά μας επιχειρήματα.
Ειδικά λοιπόν για τον "Παστίτσιο" - που σήμερα επιτέλους ξέμπλεξε με τις δικαστικές περιπέτειες που είχε- δεν βλαστήμησε, έκανε απλά σάτιρα σε κάποιες υπερβολές που είδε. Κι αντί να τον ευχαριστήσουν, γιατί έδειξε τα λάθη τους, τον χτυπάνε! Ας συνεχίσουν έτσι, στο μέλλον ο "Παστίτσιος" θα είναι ένας ακόμη λόγος, που κάποιος μελλοντικός Αρχιερέας θα ζητήσει "συγνώμη".
Δημοσίευση σχολίου