Αμφιβάλλει κανείς ότι το τέταρτο Μνημόνιο έχει ήδη υπογράφει από τη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Η συμφωνία που έγινε στις Βρυξέλλες στις 20 Φλεβάρη, πριν από τη συνεδρίαση του Eurogroup, ανάμεσα στους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης και στους τροϊκανούς, δεν ήταν παρά η άτυπη υπογραφή του τέταρτου Μνημονίου.
Για να επιστρέψει η τρόικα στην Αθήνα, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δέχτηκαν όχι μόνο τον καθορισμό «πρωτογενών πλεονασμάτων» ύψους 3,5% του ΑΕΠ για μια χρονική περίοδο μετά το 2018 (που λήγει το τρίτο Μνημόνιο), αλλά δέχτηκαν και τον απόλυτο καθορισμό της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής γι' αυτή την περίοδο. Και μάλιστα, τον καθορισμό της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής όχι μόνο με τη συνέχιση της επιτροπείας, αλλά και με την προ-νομοθέτηση μέτρων γι’ αυτή την περίοδο, τα βασικότερα εκ των οποίων είναι η δραστική μείωση του αφορολόγητου και το πετσόκομμα των συντάξεων, ώστε να φτάσουν όλες στα άθλια επίπεδα που προβλέπει ο αντιασφαλιστικός νόμος Κατρούγκαλου.
Και τι συζητούν πίσω από τις κλειστές πόρτες του «Χίλτον» οι υπουργοί των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τους τροϊκανούς; Συζητούν τις λεπτομέρειες. Οπως γίνεται πάντα σ' αυτό το αλισβερίσι των κυβερνήσεων με τους τροϊκανούς. Οι λεπτομέρειες αφορούν τη χρονική κλιμάκωση των μέτρων (όσων απ' αυτά προβλέπουν χρονική κλιμάκωση), αλλά και τη δυνατότητα των κυβερνήσεων να τα «σερβίρουν» στον ελληνικό λαό.
Οι πρώτες μνημονιακές κυβερνήσεις συνήθιζαν να αναφέρονται σ’ αυτά που «έσωσαν». Επειδή όλα αυτά που κατά καιρούς «έσωσαν» Θυσιάστηκαν σε επόμενες φάσεις και τελικά... σώθηκαν, οι συριζαίοι επινόησαν νέα προπαγανδιστική μέθοδο. Πότε είχαμε τα «ισοδύναμα», πότε το «παράλληλο πρόγραμμα», τώρα έχουμε τα «αντίμετρα».
Επειδή όλοι είμαστε «ψυλλιασμένοι», επειδή ξέρουμε τι συνέβη επί ΓΑΠ, επί Παπαδήμου, επί Σαμαροβενιζελοκουβέληδων με αυτά που «έσωναν» σε κάθε αξιολόγηση, επειδή ξέρουμε τι συνέβη με τα «ισοδύναμα» και με το «παράλληλο πρόγραμμα», Θα παγιδευόμασταν αν αρχίζαμε να συζητάμε γι' αυτή την προπαγανδιστική μπούρδα. Αλλωστε, τα μέτρα τα ακούσαμε (πετσόκομμα αφορολόγητου και συντάξεων), ενώ από «αντίμετρα» ακούσαμε μόνο το φαιδρό παράδειγμα ότι μπορεί να μειωθεί η εισφορά στα φάρμακα των συνταξιούχων σε... αντιστάθμισμα για το πετσόκομμα των συντάξεών τους!
Κοιτάζοντας τη «μεγάλη εικόνα», μπορούμε να δούμε μόνο τη συνέχιση της πολιτικής του αποικισμού της χώρας, από τον οποίο η ντόπια αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό παίρνουν μερίδιο, και της κινεζοποίησης του ελληνικού λαού, προς δόξαν της αυξημένης κερδοφορίας του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Αυτή η «εικόνα» Θα παραμείνει άθιχτη για πολλά-πολλά χρόνια, αν η εργατική τάξη και τα άλλα εργαζόμενα στρώματα δεν τη σκίσουν. Με τη βία, φυσικά, γιατί άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Ακόμα και η στοιχειώδης ταξική άμυνα, για να αποδώσει, πρέπει να πάρει μαχητικό χαρακτήρα. Τις διαμαρτυρίες οι κυβερνήσεις δεν τις ακούνε. Εχουν εξαπολύσει έναν ανελέητο ταξικό πόλεμο ενάντια στους ανθρώπους του μόχθου κι αυτός ο πόλεμος μόνο με τα ίδια μέσα μπορεί ν' αντιμετωπιστεί. Απαιτεί, όμως, κι αυτός οργάνωση σε όλα τα επίπεδα, πρωτίστως στο πολιτικό.
Δημοσίευση σχολίου