Ολο αυτό το σίριαλ της λεγάμενης «αξιολόγησης» θα ήταν μια γελοία υπόθεση, αν δεν επρόκειτο για μια ιστορία που αφορά τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Για την ακρίβεια, πρόκειται για μια ιστορία που εξαϋλώνει ανθρώπους. Ισως αυτός είναι και ο λόγος που όσοι τη διαχειρίζονται, επενδύουν στην αστειότητα της επικοινωνιακής της διαχείρισης ώστε να αποκοιμίσουν τον κόσμο, να τον κάνουν να παραιτηθεί από κάθε σκέψη ενασχόλησης και τελικά αντίστασης σε όσα μεθοδεύονται εναντίον του.
Τα πράγματα, όμως, είναι σοβαρά. Πρώτον, διότι εκείνο που έρχεται είναι ένα νέο Τσουνάμι αντιλαϊκών μέτρων.
Δύο στοιχεία αρκούν. Πρώτον, έπειτα από 14 συνεχείς μειώσεις στις συντάξεις που αποστέρησαν πάνω από 50 δισ ευρώ από τους συνταξιούχους, οι γέροντες θα πρέπει να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι το 2019, δίπλα στις υπόλοιπες περικοπές, θα προστεθούν νέες ύψους σχεδόν 2 δισ. ευρώ!
Δεύτερον, στο ήδη υφιστάμενο καθεστώς της φορολεηλασίας έρχεται να προστεθεί νέο φοροχαράτσι, που επίσης υπολογίζεται στα σχεδόν 2 δισ. ευρώ, που σημαίνει ότι ακόμα και οι άνθρωποι που αμείβονται με 400 και 500 ευρώ τον μήνα θα πληρώνουν φόρο εισοδήματος! Αυτό που ζούμε θα ήταν «τρέλα», αν δεν ήταν η απολύτως λογική λειτουργία ενός συστήματος που -είτε με δεξιές είτε με «αριστερές» κυβερνήσεις- συνθλίβει τους ήδη αδύναμους και ανήμπορους.
Και τίποτα πιο λογικό απέναντι σε ένα τέτοιο σύστημα τα θύματά του να αναλογιστούν εκείνη την παροιμία: «Την καμήλα δεν θα τη φορτώνανε αν δεν γονάτιζε».
Δημοσίευση σχολίου