Ας μιλήσουμε για τις οργανώσεις ένοπλης μειοψηφικής βίας Μέρος 5.. - Μήπως κάποιοι ετοιμάζουν ένοπλη περιφρούρηση στις διαδηλώσεις; - Με αφορμή ένα κείμενο του Ν. Μπογιόπουλου

Του Γ. Γ.

Απόλυτα κατανοητή η στάση του Ν. Μπογιόπουλου να συστρατευτεί με όλο τον αστικό εσμό στο μέτωπο για να προστατευτεί το μονοπώλιο της κρατικής βίας σαν κόρη οφθαλμού. Αυτή είναι και η στάση του ΚΚΕ (όχι των κομμουνιστών, τουλάχιστον αυτών που δέχονται την κοσμοθεωρία του μ/λ. Αυτό θα το τεκμηριώσουμε με μια σειρά αναρτήσεων που θα συμπληρώσουν την ενότητα «Ας μιλήσουμε για τις οργανώσεις ένοπλης μειοψηφικής βίας».

Θα μας πάρει κάποιο καιρό να μεταφράσουμε αποσπάσματα από το καταπληκτικό βιβλίο της Anna Geifman "thou shalt kill" –δυστυχώς δεν κυκλοφορεί στα ελληνικά – να σκανάρουμε αποσπάσματα από τα άπαντα του Στάλιν καθώς και από δυο βιβλία που κυκλοφόρησε πρόσφατα η Σύγχρονη Εποχή. -το «Από την μαχητική πείρα των μπολσεβίκων» και το «Καμό» κ.α-,για να φανεί ξεκάθαρα ποια είναι η άποψη των κομμουνιστών για την ένοπλη πάλη, ακόμα και από οργανώσεις που δεν ελέγχονται από ΚΚ).

Ερέθισμα μας γι’ αυτή την ανάρτηση το τελευταίο πόνημα του δημοσιογράφου που έχει τίτλο «Επανάσταση ή αυτοδικία;» και αναφέρετε στο γεγονός του ψιλοτραυματισμού του πρώην δοτού πρωθυπουργού Παπαδήμου.
Η απάντηση στο ερώτημα που θέτει φυσικά είναι αυτονόητη.
Υπάρχει, όμως φυσικά μια «ασήμαντη» λεπτομέρεια. Να «ωριμάσουν οι συνθήκες για επανάσταση». Αφού προφανώς δεν είναι ώριμες οι συνθήκες, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο «την ανατροπή κανένας αυτόκλητος "Ζορό" δεν μπορεί να τη φέρει. Αντίθετα την υπονομεύει, την συκοφαντεί, όταν εγκλωβίζει την ανάγκη μιας πλατιάς λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης στα όρια της αυτοδικίας». 

Καταλάβατε τώρα γιατί στην κοινωνία επικρατεί η αντίληψη της αναποτελεσματικότητας των αγώνων, γιατί το εργατικό κίνημα δεν μπορεί να ορθώσει το παραμικρό ανάχωμα στην επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας; Δεν φταίνε οι μορφές πάλης στις οποίες έχουν εγκλωβίσει τις εργατικές διεκδικήσεις, αυτοί που κινούν τα νήματα, του όποιου συνδικαλιστικού κινήματος υπάρχει. Δεν φταίει η υπονομευτική δράση πολιτικών σχηματισμών που βουτηγμένοι στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό και αν δεν καταγγέλλουν ανοιχτά, στέκουν ξεκάθαρα απέναντι σε κάθε δυναμική κινητοποίηση, εργατική ή νεολαιίστικη που δεν ελέγχουν. Να θυμηθούμε τι έγινε στην Κερατέα, στην νεολαιίστικη έκρηξη τον Δεκέμβρη του ’08, την στάση που κράτησαν στις Σκουριές; 

Όχι αυτά δεν έχουν καμιά σημασία. Το πρόβλημα μας του λαού μας είναι κάποιες οργανώσεις ένοπλης πάλης που με τις ενέργειες τους «συκοφαντούν τους μαζικούς αγώνες του λαού ενάντια στους δυνάστες του». Τώρα αν κάποιος που δεν είναι ξεκομμένος από την πραγματικότητα,  πει στον δημοσιογράφο ότι τα λαϊκά στρώματα έχουν άλλη άποψη από την δική του, πιθανόν να εισπράξει σαν απάντηση ότι υποτάσσεται στο αυθόρμητο.

«Το μίσος που ξεχείλισε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά τη δολοφονική απόπειρα κατά του κ. Παπαδήμου είναι δείγμα βαθιάς παρακμής και κρίσης» μας γράφει σήμερα πρωτοσέλιδα η φυλλάδα του Αλαφούζου. «Ακρως επικίνδυνο διχασμό, για την δολοφονική επίθεση κατά του Παπαδήμου.  Εκρήξεις παράνοιας στα social media υπέρ της τρομοκρατίας», κραύγαζε χτες με πρωτοσέλιδο τίτλο η πατσαβούρα του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Αλήθεια ποιόν μπορεί να ενοχλεί το λαϊκό μίσος ενάντια στο αστικό πολιτικό προσωπικό που διαπιστώνει η «Καθημερινή»; 
Ειλικρινά ποιος αριστερός μπορεί να έχει πρόβλημα όταν πληροφορείτε –αν δεν το έχει καταλάβει ήδη- ότι στην συνείδηση μεγάλου μέρους του κόσμου η στοχευμένη βία οργανώσεων ένοπλης πάλης δείχνει να είναι νομιμοποιημένη, όπως γράφει η «Ελευθερία του τύπου»;

Και για να επανέλθουμε στα γραφόμενα του Νίκου Μπογιόπουλου; Μας παραθέτει λοιπόν ένα απόσπασμα του Β.Ι.Λένιν που γράφει: «Να καλείς σε μια τέτοια τρομοκρατία, όπως είναι η διοργάνωση αποπειρών δολοφονίας ενάντια σε υπουργούς από μεμονωμένα άτομα και από άγνωστους μεταξύ τους ομίλους, τη στιγμή που οι επαναστάτες δεν έχουν αρκετές δυνάμεις και μέσα για την καθοδήγηση της μάζας, που ήδη ξεσηκώνεται, σημαίνει ότι όχι μόνο διακόπτεις μ’ αυτόν τον τρόπο τη δουλειά μέσα στις μάζες, αλλά και προκαλείς άμεσα την αποδιοργάνωση της δουλειάς (…)».

Εμείς στο σχετικό αφιέρωμα που θα κάνουμε θα παραθέσουμε αρκετά αποσπάσματα του Λένιν που λένε το ακριβώς αντίθετο, όπως το επόμενο: «Οι άνθρωποι αυτοί έδειξαν μεγάλη αυτοθυσία και με τη ηρωική τους τρομοκρατική μέθοδο πάλης κατέπληξαν όλο τον κόσμο. Οι θυσίες αυτές αναμφισβήτητα δεν πήγαν του κάκου, συντέλεσαν αναμφισβήτητα άμεσα ή έμμεσα στην επαναστατική διαπαιδαγώγηση του ρώσικου λαού που επακολούθησε» (Απαντα, τ.30, σελ.315). (Εδώ να θυμίσουμε ότι ο Β. Ι. Λένιν, ήταν πολιτικός αντίπαλος της ατομικής τρομοκρατίας αφού ο ίδιος βίωσε και προσωπικά τον απαγχονισμό του αδελφού του για την απόπειρα δολοφονίας του τσάρου, αυτό όμως δεν σήμαινε ότι δεν αναγνώριζε σε κείμενα του τον αγώνα που έδιναν όσοι συμμετείχαν σε τέτοιες ομάδες).

Εδώ όμως θέλουμε να συμπληρώσουμε τι έγραφε αμέσως παρακάτω ο Β.Ι.Λένιν στο απόσπασμα που μας παρέθεσε ο Νίκος Μπογιόπουλος. «Αλήθεια, πόσο καταπληκτικά έξυπνο είναι αυτό: να θυσιάσουμε τη ζωή ενός επαναστάτη, για να εκδικηθούμε τον παλιάνθρωπο υπουργό Σιπιάγκιν για ν' αντικατασταθεί από τον παλιάνθρωπο υπουργό Πλεβέ, είναι μια μεγάλη δουλειά. Ενώ να ετοιμάζουμε, λόγου χάρη, τη μάζα για μια ένοπλη διαδήλωση είναι μια μικρή δουλειά ...»

Αλήθεια, γιατί ο καλός δημοσιογράφος παρέλειψε αυτό το απόσπασμα; Μήπως γιατί ο Λένιν δεν είχε κανένα πρόβλημα να χαρακτηρίσει τους τσαρικούς υπουργούς σαν «παλιανθρώπους» ενώ για τον Ν. Μπογιόπουλο, στο κείμενο του, ο Παπαδήμος δεν είναι παρά ένας πολιτικός που εφαρμόζει μια αστική πολιτική;

Και ποιο είναι το δίλημμα που βάζει σ’ αυτό το απόσπασμα του ο Λένιν. Είναι ξεκάθαρο. Αν είναι προτιμότερο να γίνει ενέργεια εκτέλεσης ενός «παλιανθρώπου» υπουργού, με κίνδυνο να θυσιαστεί η ζωή ενός επαναστάτη, ή να προετοιμαστεί μια ένοπλη διαδήλωση.

Μήπως ο Μπογιόπουλος και το κόμμα του ετοιμάζουν ένοπλες περιφρουρήσεις σε διαδηλώσεις και θεωρούν εμπόδιο σ' αυτό τον σχεδιασμό τους την δράση οργανώσεων ένοπλης πάλης; Αν είναι έτσι να μας το πουν να συμμετέχουμε κι εμείς. 

Υ.Γ Οχι εμείς δεν θα μιλήσουμε για "χρήσιμους ηλίθιους" 

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ