Ιμπεριαλισμός: Το τελευταίο στάδιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Άρχισε στα τέλη του ΙΘ’ και τις αρχές του Κ’ αιώνα.
Ο Λένιν έδωσε τον επιστημονικό ορισμό. «Ο ιμπεριαλισμός και ο καπιταλισμός έφτασε σ’ ένα στάδιο ανάπτυξης που το χαρακτηρίζει η κυριαρχία των μονοπωλίων και του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, όπου η εξαγωγή των κεφαλαίων από τις πλούσιες καπιταλιστικές χώρες έρχεται στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντός των, όπου αρχίζει το μοίρασμα του κόσμου μεταξύ των διεθνών τραστ και όπου συμπληρώθηκε η μοιρασιά όλου του εδάφους της υδρογείου μεταξύ των μεγαλύτερων καπιταλιστικών χωρών».
Το βασικό χαρακτηριστικό είναι η κυριαρχία των μονοπωλίων. Ο ζυγός μιας δράκας μονοπωλητών είναι ο σκληρότερος και ανυπόφορος καπιταλισμός. Από τον ΙΘ’ αι μια χούφτα άρπαγες ιμπεριαλιστές καταπιέζουν και στραγγαλίζουν οικονομικά την πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού.
Ο Στάλιν διατύπωσε το θεμελιώδη οικονομικό νόμο του σύγχρονου καπιταλισμού: Οι καπιταλιστές εξασφαλίζουν το ανώτατο κέρδος υποδουλώνοντας άλλους λαούς, λεηλατώντας συστηματικά τον πλούτο των χωρών προκαλώντας πολέμους και στρατιωτικοποιώντας την εθνική οικονομία.
Η ανάπτυξη του καπιταλισμού δεν ακολουθεί πλέον γραμμή ανόδου αλλά πτώσης. Το κράτος υποταγμένο στα μονοπώλια εξωθεί στα άκρα την εκμετάλλευση, την εξαθλίωση και την πείνα, ενώ οι κρίσεις γίνονται ολοένα χειρότερες. Ύφεση, καταστροφή, πόλεμοι, λιμοί, πείνα, προσφυγιά είναι αποτελέσματα του ιμπεριαλισμού.
Λένιν και Στάλιν θεωρούσαν τον ιμπεριαλισμό τελικό στάδιο του καπιταλισμού γιατί με αυτόν ωριμάζουν οι συνθήκες για Επανάσταση, αφού οξύνονται όλες οι αντιθέσεις ιδιαίτερα ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία καθώς και τις πλούσιες χώρες με τις εξαρτώμενες.
Επομένως σήμερα είναι ώριμες οι συνθήκες, παραωρίμασαν μάλιστα.
Η αστική τάξη κινητοποιείται στον υπέρτατο βαθμό. Το κράτος στρατιωτικοποιείται, ενώ οι λιγοστές ελευθερίες καταπατούνται με διάφορες προφάσεις πχ τρομοκρατία. Ο Λένιν υπέδειχνε ότι με τον ιμπεριαλισμό έχουμε τέλεια εγκατάλειψη των αρχών της δημοκρατίας, η οποία γίνεται μάσκα για να σκεπάσει τον αυταρχισμό. Υπάρχει επίσης τάση προς το φασισμό που δεν είναι παρά μια ανοιχτή τρομοκρατική δικτατορία πάνω στις λαϊκές μάζες.
Η ανισομερής ανάπτυξη έχει αποτέλεσμα την διεύρυνση της ανισότητας μεταξύ των χωρών. Ο κόσμος μοιράζεται μεταξύ των πλουσιοτέρων κι αυτό δημιουργεί «στρατόπεδα», οξύνοντας ακόμα περισσότερο τον ανταγωνισμό και τις αντιθέσεις. Οι πιο αδύναμες ιμπεριαλιστικές χώρες υποκύπτουν τελικά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στις ισχυρότερες, ενώ ο πλούτος μοιράζεται ξανά και ξανά με συνέπεια συνεχείς εντάσεις και πολέμους.
Τι γίνεται όμως αν οι κύριοι ανταγωνιστές έχουν όπλα που μπορούν να αφανίσουν όλο τον πλανήτη;
Η θέση του Λένιν σύμφωνα με την οποία ο ιμπεριαλισμός είναι η παραμονή της σοσιαλιστικής επανάστασης είναι πάντα επίκαιρη. Αν όμως οι ίδιοι οι λαοί δεν επαναστατήσουν σύντομα η ανθρωπότητα θα καταστραφεί από μια δράκα ηλιθίων.
Δημοσίευση σχολίου