Με αφορμή το δημοψήφισμα του 2015 που έγινε σαν σήμερα

Του Γ. Γ.

Κάποιες φορές, όπως τώρα, αποδεικνύεται πόσο πολύτιμο είναι να κρατάς αρχείο. Και το λέμε αυτό γιατί σαν σήμερα έγινε το δημοψήφισμα του 2015 και μ’ αυτό το ερέθισμα ανατρέξαμε σε περασμένες αναρτήσεις μας για να δούμε τι προβλέψεις έκαναν οι «έγκυροι» δημοσκόποι για το αποτέλεσμα του.

Στο παρακάτω βίντεο, από την τηλεόραση του Mega, παρακολουθούμε τον «πολιτικό αναλυτή» Τάκη Θεοδωρικάκο,  δυο μόλις μέρες πριν το δημοψήφισμα να μας παρουσιάζει τα ευρήματά δημοσκοπικής έρευνας που πραγματοποίησε η εταιρεία του GPO.
(Ο ίδιος έλαχε και να υπάρξει γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, το διάστημα 1990 – 1991, τρομάρα του).

Μας έλεγε, λοιπόν αυτός ο τύπος, ότι το εκλογικό σώμα είναι κάθετα μοιρασμένο, ανάμεσα στο «ΝΑΙ» και το «ΟΧΙ» και η πρωτιά θα εξαρτηθεί από την επιλογή που θα κάνουν οι πολίτες που σήμερα δηλώνουν αναποφάσιστοι. Συμπλήρωνε επίσης ότι το «ΝΑΙ» έχει ένα οριακό προβάδισμα της τάξης του 0,4% συγκεντρώνοντας 44,1% έναντι του 43.7% του «ΟΧΙ».
«Χωρίς καμιά συζήτηση είναι ανοιχτό το δημοψήφισμα, έχουμε ένα ντέρμπι ...» τόνιζε ο ίδιος.

Εχουμε ξαναγράψει ότι τα δημοσκοπικά ευρήματα συνήθως αποσκοπούν στην χειραγώγηση της λεγόμενης κοινής γνώμης και στην δημιουργία κλίματος ανάλογα τα συμφέροντα των κατασκευαστών τους.

Και επειδή όλοι/ες γνωρίζουμε το πώς μέσα σε λίγες ώρες το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος μετατράπηκε σε «ΝΑΙ», να επαναλάβω την πάγια άποψη μου. Οι εκλογικοί συσχετισμοί καθώς και τα όποια αποτελέσματα εκλογικών διαδικασιών δεν έχουν καμιά απολύτως σημασία από κοινωνική-ταξική άποψη. Ο ριζικός κοινωνικός μετασχηματισμός θα γίνει επαναστατικά και ένοπλα ή δεν θα υπάρξει. 

Στο ερώτημα επίσης αν πρέπει ή όχι οι κομμουνιστές και οι επαναστάτες να συμμετέχουν σε τέτοιες αναμετρήσεις έχω τοποθετηθεί.
Σύμφωνα με τον Λένιν πρέπει να αξιοποιείται κάθε δυνατότητα, συνεπώς και η συμμετοχή μας στις εκλογές για να πηγαίνει ένα βήμα μπροστά το ταξικό κίνημα, αλλά στις δεδομένες πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις είναι θέμα οπτικού πεδίου του καθένα μας αν όντως η συμμετοχή μας στις όποιες εκλογές πηγαίνει το κίνημα μπροστά.

Όπως μας έλεγε ο μεγάλος αυτός θεωρητικός μας η «ζωντανή ψυχή του μαρξισμού» είναι η «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης», οπότε μ’ αυτή την αντίληψη, πυξίδα, πρέπει να καθορίζουμε αν είναι σκόπιμο η όχι να συμμετέχουμε σε τέτοιες διαδικασίες.

Tα όσα ακολούθησαν μετά την εκδήλωση της "λαϊκής βούλησης" στο δημοψήφισμα του 2015 μας δίνουν την ευκαιρία να σκεφτούμε που οδηγεί η λογική της "ανάθεσης" όταν αυτή εκφράζεται και μέσα από εκλογικές διαδικασίες.