Λουκέτο στον ΔΟΛ. Κλείνει ένα εργοστάσιο που παρήγαγε πρέζα αποχαύνωσης, παραπληροφόρησης, συκοφαντίας κάθε εργατικού αγώνα,

Του Γ. Γ.

Πριν κάποιους μήνες είχα γράψει μια ανάρτηση με τίτλο «Χρεοκοπεί ο ΔΟΛ, με τα στελέχη του να έχουν θησαυρίσει».

Σήμερα φαίνεται ότι πέφτουν τίτλοι τέλους για το άλλοτε πανίσχυρο δημοσιογραφικό συγκροτήματος το οποίο για κάποιες δεκαετίες μπορούσε να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις.

Όπως αναφέρει η ειδησεογραφία σήμερα οι εργαζόμενοι του ΔΟΛ στη «Μιχαλακοπούλου» αναμένεται  να λάβουν τις απολύσεις ενώ ο νέος ιδιοκτήτης του ΔΟΛ, Βαγγέλης Μαρινάκης, (έχει κι αυτός ο «αξιοσέβαστος» καπιταλιστής κάποιες «περιπέτειες» με την φερόμενη εμπλοκή του στην γνωστή υπόθεση NOOR 1 με τους 3 τόνους ηρωίνης) «δεν έχει ενημερώσει για τις προθέσεις του με την αγωνία των εργαζομένων να χτυπάει "κόκκινο" καθώς ουδείς γνωρίζει πότε θα προσληφθούν από την καινούργια εταιρεία που θα διαχειρίζεται», όπως γράφει η Εφημερίδα των Συντακτών.

Δυο τηλεγραφικές παρατηρήσεις αφού είναι ένα θέμα που σίγουρα θα επανέλθουμε. Αν θυμόμαστε καλά, που θυμόμαστε, πριν κάποιους μήνες η Εισαγγελία Πρωτοδικών άσκησε στον Σταύρο Ψυχάρη, πρώην ισχυρό άντρα του ΔΟΛ δίωξη για τα αδικήματα της φοροδιαφυγής και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος, αφού όπως προέκυψε από έρευνα του ΚΕΦΟΜΕΠ δεν μπορούσε να δικαιολογήσει την προέλευση 45 εκατομμυρίων ευρώ, από τα εισοδήματά του. Αλήθεια, τι έγινε αυτή η υπόθεση; 

Τουλάχιστον σε αφελείς απευθύνεται αυτή η προσπάθεια εκδήλωσης συμπάθειας και αλληλεγγύης στους «εργαζόμενους του ΔΟΛ» που πιθανόν να μείνουν άνεργοι.
Όχι μάγκες, η χαμηλόμισθη διορθώτρια κειμένων του ΔΟλ δεν έχει καμιά σχέση με τον Πρετεντέρη. Ο καφετζής της «Μιχαλακοπούλου» είναι σε εντελώς διαφορετική συχνότητα με τον Β. Λαμπρόπουλο.
Είναι πολύ εύκολο να τσουβαλιάζεται «λαό και Κολωνάκι», αλλά μάταιη η προσπάθεια σας. Και φυσικά θα συμπαρασταθούμε σε κάθε απλό εργαζόμενο απολυμένο του ΔΟΛ, όπως θα κάναμε και σε οποιονδήποτε χάνει την δουλειά του, Αλλά μην μας ζητάτε να κάνουμε το ίδιο για το δημοσιογραφικό επιτελείο του ΔΟΛ  το οποίο υπηρέτησε δουλικά τις προσταγές του εργοδότη τους, με ότι αυτό συνεπάγεται. Το να αποτελέσει δηλαδή την επικοινωνιακή δύναμη κρούσης στο να οδηγηθούμε στην οικονομική δολοφονία του λαού μας σε μια βάρβαρη ταξική, μνημονική πολιτική αφού αυτή εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του ισχυρού τότε άντρα του ΔΟΛ.
Κι αυτό δεν το λέμε αυθαίρετα. Το έγραψε ο ίδιος ο Σ. Ψυχάρης στο «Βήμα» στις 8/1/2012 σε μια κρίση ειλικρίνειας: «Δεν υπάρχουν εφημερίδες που να εκδίδονται για να εκφράζουν απόψεις διαφορετικές από εκείνες του ιδιοκτήτη τους ή να υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα».

Όπως γράφαμε και σε περασμένη ανάρτησή μας, ναι θα μείνουν άνεργοι δημοσιογράφοι μ’ αυτή την εξέλιξη. Θα λυπηθούμε τόσο όσο αν μαθαίναμε ότι μένουν στον δρόμο εργαζόμενοι σε ένα εργοστάσιο παραγωγής ηρωίνης. Γιατί πρέζα αποχαύνωσης, παραπληροφόρησης, συκοφαντίας κάθε εργατικού αγώνα, παρήγαγε το «εργοστάσιο» που λέγεται ΔΟΛ, όπως έκανε πάντα στην μακροχρόνια πορεία του.