Σύμφωνο «Μολότοφ - Ρίμπεντροπ». Μια έξοχη διπλωματική κίνηση του Στάλιν

 Γράφει ο mitsos175

Σαν σήμερα, 23 Αυγούστου, υπογράφεται το 1939, το Σύμφωνο «Μολότοφ - Ρίμπεντροπ», μια έξοχη διπλωματική κίνηση του Στάλιν, που έδωσε χώρο - κι επομένως χρόνο την ΕΣΣΔ, ώστε να αντιμετωπίσει την αναπόφευκτη επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας. Ακριβώς τρία χρόνια μετά, το 1942, ξεκινά η αποφασιστική μάχη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: Το Στάλινγκραντ! Πολέμησαν πάνω από 1 εκατομμύριο στρατιώτες από κάθε πλευρά, σχεδόν 6 φορές περισσότεροι από το Ελ Αλαμέιν, ενώ οι Γερμανοί είχαν συνολικά 800.000 απώλειες 26 φορές περισσότερους από όσους έχασαν στο Ελ Αλαμέιν!

Νομίζω πως χωρίς το ένα, το Σύμφωνο, δεν θα υπήρχε το άλλο. Τουλάχιστο όχι έτσι. Οι Κομμουνιστές θα πολεμούσαν το φασισμό οπουδήποτε και οποτεδήποτε, ανεξαρτήτως των συνθηκών. Όμως ο χρόνος στον πόλεμο είναι πολύτιμος. Ο άθλος των Σοβιετικών είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος. Η Γερμανία είχε τότε όχι μόνο τα εργοστάσια της αλλά και αυτά των κατεχόμενων χωρών. Οι «σκλάβοι» υποχρεώνονταν να παράγουν συνεχώς νέα όπλα, ενώ με την αιφνιδιαστική εισβολή και την αρχική υπεροπλία των Γερμανών, οι Σοβιετικοί υπέστησαν βαριές απώλειες. Άλλο κράτος θα είχε γονατίσει. Όμως η εμπνευσμένη ηγεσία του Ιωσήφ Στάλιν έκανε αυτό ακριβώς που χρειάζονταν: Πήρε μια σειρά αποφάσεων που έφεραν το θρίαμβο.

Με την τακτική της φθοράς των δυνάμεων εισβολής, οι Ρώσοι προξένησαν μεγάλες απώλειες στους ναζί. Έδωσαν χώρο και αίμα, αλλά κέρδισαν χρόνο. Το χρόνο τον αξιοποίησαν στο έπακρο. Τα νέα εργοστάσια που μεταφέρθηκαν ή κατασκευάστηκαν στα μετόπισθεν κατόρθωσαν να παράγουν πολύ περισσότερα από όλα τα εργοστάσια της Ευρώπης! Ενδεικτικά, 57.000 Τ-34, το καλύτερο άρμα μάχης το 1941, κατασκευάστηκαν ως το τέλος του πολέμου. Τα άρματα αυτά ήταν το 55% του συνολικού δυναμικού αρμάτων της Σοβιετικής Ένωσης. Οι Γερμανοί από το 1941 ως το 1945 κατασκεύασαν συνολικά περίπου 44.700 άρματα. Αντίστοιχη ήταν η παραγωγή σε πυροβόλα, αεροπλάνα, πυρομαχικά κοκ. Ποιος είπε ότι οι Κομμουνιστές δεν είναι παραγωγικοί;

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Σε δύσκολες στιγμές ο κόσμος στρέφει τα μάτια στον αρχηγό. Αν ο ηγέτης φανεί κατώτερος των περιστάσεων, το ηθικό καταρρέει. Ο Στάλιν το ήξερε καλά. Έδωσε θάρρος στους στρατιώτες με απλές κινήσεις. Δεν εμψύχωσε μόνο στα λόγια, όπως έκανε ο ικανότατος συντηρητικός ρήτορας Ουίνστον Τσώρτσιλ, αλλά με πράξεις.

Έτσι ο γιός του πολέμησε στην πρώτη γραμμή, όπως όλοι οι νέοι της ΕΣΣΔ κι όταν αιχμαλωτίστηκε, ο Στάλιν αρνήθηκε να τον ανταλλάξει λέγοντας το περίφημο «Έχεις στα χέρια σου όχι μόνο τον γιο μου τον Γιάκοφ αλλά εκατομμύρια γιους μου. Ή θα τους ελευθερώσεις όλους ή ο γιος μου θα μοιραστεί την τύχη των υπόλοιπων»! Πόσο διαφορετικός από άλλους που αφήνουν τους «πορφυρογέννητους» να λουφάρουν σε ασφαλή πόστα. Ακόμα και η σορός του Λένιν είχε απομακρυνθεί, όταν οι Ναζί έφτασαν σε απόσταση βολής από τη Μόσχα. Όχι όμως ο Στάλιν! Η παραδοσιακή στρατιωτική παρέλαση στις 7 Νοεμβρίου 1941, για την επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης, στην Κόκκινη Πλατεία έγινε μπροστά του.

Τα σοβιετικά στρατεύματα αμέσως μετά βάδισαν στο μέτωπο. Το θάρρος που έδειξε, εμψύχωσε τους απλούς ανθρώπους. «Ο στρατός μας είναι ευκολότερο να επιτεθεί παρά να υποχωρήσει τώρα» είπε ο ίδιος και είχε δίκιο. Οι Σοβιετικοί χάρη στις ενισχύσεις από τη Σιβηρία, που έφτασαν πάνω στην ώρα, κατόρθωσαν να αποκρούσουν την επίθεση. Η επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα» είχε αποτύχει. Το Στάλινγκραντ ήταν συνέπεια εκείνης της αποτυχίας.
Οι Ναζί στραφήκαν στο Νότο. Ήταν ακόμα ισχυροί, αλλά ο χρόνος μετρούσε πλέον εις βάρος τους…