Τρολλ γλυκεία μου αγάπη!

Γράφει ο mitsos175.

Είναι κάτι τύποι κάτι τρόλλια, λένε τα κουφά με την οκά,
τρόλλια που περνούν, θέλω να ξαναρθούν,
κι εκείνο που βλέπω να μένει τελικά:

Είναι το καινούριο μου συκώτι, ναν καλά τι γέλασα πολύ,
τρόλλια που περνούν, θέλω να ξαναρθούν,
το γέλιο μου είναι γιατρειά.

Είναι κάτι τύποι που νομίζουν, ότι μας δουλεύουν στα κρυφά.
τρόλλια μου χρυσά, τα ψέματα πολλά,
μα εκείνο που βλέπω να μένει τελικά:

Είναι το καινούριο μου συκώτι, ναν καλά τι γέλασα πολύ,
τρόλλια που περνούν, θέλω να ξαναρθούν,
το γέλιο μου είναι γιατρειά.

Τρολλ γλυκεία μου αγάπη! Σου έχω νέα! Ο πλανήτης Γη κινείται γύρω από τον ήλιο, δεν κινείται γύρω από σένα. Στο ορκίζομαι, έχω και αποδείξεις. Ρώτα όποιον επιστήμονα θέλεις.
Επίσης, αν δεν αγωνιστείς, δεν πρόκειται ν' αλλάξει ο κόσμος. Όχι! η γκρίνια από μόνη της δε φτάνει. Αν έφτανε, τα μώρα θα ήταν οι μεγαλύτεροι επαναστάτες. Αλλά αυτά συνήθως έχουν λόγο να γκρινιάζουν.

Εμείς πάλι έχουμε κάθε λόγο ν' αλλάξουμε τον κόσμο. Εδώ που τα λέμε, τα μωρά μας δείχνουν το δρόμο: Όταν γύρω τους υπάρχουν ακαθαρσίες, φωνάζουν να τ’ αλλάξουμε. Κάποιοι άλλοι -υποτίθεται πιο μυαλωμένοι- ζούνε χρόνια μες το βόθρο και δεν λεν κουβέντα.
Βέβαια υπάρχουν και άλλοι που γκρινιάζουν άκυρα. Σε κάποιους που θα έπρεπε να τους λένε ευχαριστώ και μπράβο. Αυτούς λέμε γκρινιάρηδες, γρουσούζηδες, κλαψιάρηδες, ή απλώς την αρχαία λέξη από Μι.

Διότι, όταν πολλοί δίνουν έναν αγώνα, δεν ξέρεις το αποτέλεσμα. Μπορεί να χάσουν, μπορεί να κερδίσουν. Σημασία έχει να αγωνίζονται, γιατί αν δεν αγωνιστούν δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε.
Έχει διαφορά, γλυκέ μου, η Θεούσα από τον Κομμουνιστή. Ξέρεις ποια; Ο Κομμουνιστής δεν πιστεύει ποτέ, πως θα κοιμηθεί το βράδυ με Καπιταλισμό, ενώ το πρωί θα ξυπνήσει με Κομμουνισμό. ΠΟΤΕ! Η Θεούσα πιστεύει, ότι μπορεί να κοιμηθεί και να γίνει η Β’ Παρουσία! Γι αυτό λέει τη νυχτερινή προσευχή, να είναι έτοιμη…

«Τη ζωή δεν πρέπει να τη θεωρούμε σαν κάτι το αμετάβλητο και κοκαλιασμένο, η ζωή ποτέ δε μένει στο ίδιο σημείο, βρίσκεται σε αέναη κίνηση, σε αέναο προτσές καταστροφής και δημιουργίας… Από δω βγήκε και η γνωστή θέση της διαλεκτικής: εκείνο που πραγματικά υπάρχει, δηλαδή εκείνο που αναπτύσσεται μέρα με τη μέρα, είναι λογικό και εκείνο που αποσυντίθεται μέρα με τη μέρα είναι παράλογο, και συνεπώς δε θα αποφύγει την καταστροφή». ΣΤΑΛΙΝ.

Άρα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για ΔΡΑΣΗ σ' ένα κόσμο που αλλάζει καθημερινά. Να εκμεταλλευτούμε κάθε ευκαιρία, κι αν δεν υπάρχει, να τη δημιουργήσουμε οι ίδιοι. Διαλεκτική είναι η σχέση αλληλεπίδρασης. Κάνουν κάτι οι ταξικοί αντίπαλοι, αγωνιζόμαστε εμείς και υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα. Αν περιμένουμε τον Κομμουνισμό στο πιάτο, θα περνάει πάντα η θέληση των Καπιταλιστών. Γιατί, όσοι απλά μουρμουρίζουν, ή είναι δειλοί, ή βαριούνται, ή λένε ψέματα. Πάντως Κομμουνιστές δεν είναι, γιατί οι Κομμουνιστές είναι άνθρωποι των ΕΡΓΩΝ.