«Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη».
Α, κύριε Σολωμέ, όλα κι όλα. Εμείς καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται.
Εκτός αν έρχεται από τους μπάτσους, τις τράπεζες, τους πολιτικούς…
Πού είσαι βρε Προμηθέα, να διδάξεις! Άλλου είδους φλόγα έδωσε στους ανθρώπους ο Τιτάνας κι έκανε έξαλλο τον κυβερνήτη Δία: Τη φλόγα της Ελευθερίας. Μόνο γι αυτό θα τον τιμωρούσε τόσο άγρια ο εξουσιαστής. Αντάμα τον έδεναν στον Καύκασο το Κράτος και η Βία. Γιατί αυτοί πήγαιναν πάντα μαζί. Άραγε γιατί οι θρήσκοι Αθηναίοι διδάσκονταν τέτοιου είδους Τραγωδίες; - Γιατί ήταν ύμνοι προς την Δημοκρατία.
Η Βία του Δία ήταν νόμιμη, αλλά όχι ηθική. Γιατί οι Αρχαίοι ήταν πρακτικοί άνθρωποι. Οι Θεοί δεν ήταν πάντα καλοί. Για να σε βοηθήσουν άλλωστε, έπρεπε να τους τάξεις. Ποιος είπε πως το ρουσφέτι είναι κατάλοιπο της Τουρκοκρατίας; Η Βία βρίσκονταν πάντα κοντύτερα στον πιο δυνατό. Γιατί αυτός που αισθάνεται δυνατότερος αρχίζει πρώτος τις εχθροπραξίες, άσχετα αν νικά ή αν χάνει στο τέλος.
Ακόμα και στη Φύση: Το αδύναμο ζώο, αν μπορεί, αμύνεται στην επίθεση του αρπακτικού. Ή φεύγει, υποχωρεί. Αν δεν μπορεί να φύγει όμως; Ή θα αντισταθεί, ή θα γίνει γεύμα. Μπορεί να αντισταθεί και να καταλήξει επίσης στο στομάχι του θηρευτή, αλλά αν δεν παλέψει, εκεί θα καταλήξει σίγουρα. Είναι άραγε βία να κλωτσήσεις το λιοντάρι και δεν είναι βία να ξεσκίσει τις σάρκες σου;
Με τους ανθρώπους όμως τι γίνεται; Λοιπόν οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι και ταυτόχρονα διαφορετικοί. Κάποιοι, αν δουν κίνδυνο, τρέχουν να κρυφτούν, άλλοι παλεύουν, άλλοι αδιαφορούν κι άλλοι περιμένουν να φάνε τα αποφάγια. Φυσικά ο μεγαλύτερος εχθρός μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Καταντήσαμε απειλή του είδους μας. Όχι όλοι, αλλά όσοι αισθάνονται παντοδύναμοι. Που και που βρίσκονται κάποιοι να αμφισβητήσουν την παντοδυναμία. Όταν τα καταφέρνουν, γίνονται ήρωες, όταν όμως αποτύχουν, είναι παράνομοι.
Το 1821 πχ. Αν αποτύχαινε, οι επαναστάτες ελευθερωτές θα ήταν «κλέφτες», «τρομοκράτες», «ανόητοι που σήκωσαν κεφάλι κατά της εξουσίας».
Και μετά το 40. Οι αληθινοί πατριώτες χτυπούσαν τους Γερμανούς. Αλλά τελικά έχασαν, γιατί έπειτα ήρθαν οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι. Πόσους να νικήσουν; Όταν μάλιστα οι άλλοι ήταν οπλισμένοι ως τα δόντια κι είχαν τα πάντα. Έτσι οι ήρωες βαπτίστηκαν «συμμορίτες» και εκτελέστηκαν στα στρατοδικεία, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν.
Σήμερα; Σήμερα έχουμε νέα Κατοχή. Η Γερμανία προσπαθεί τώρα να κατακτήσει αλλιώς την Ευρώπη, όχι με άρματα αλλά με δόλο και πονηριά. Και τα πάει περίφημα ως τώρα. Μας έχουν τσακίσει οι τοκογλύφοι κι οι ντόπιοι συνεργάτες τους.
Αν κάποιος βρεθεί φανερά αντίθετος, ξέρουν τη δουλειά: Του φορτώνουν κατηγορίες και τον εκτελούν για παραδειγματισμό. Αθώος - ένοχος για συγκεκριμένο αδίκημα, δεν έχει σημασία. Όλοι όσοι διαφωνούμε είμαστε ένοχοι.
Το ίδιο δεν έκαναν, όταν έκαιγαν τα χωριά μας; Τώρα δεν καίνε με φωτιά, αλλά με έγγραφα.
Οι SS απέτυχαν, σειρά των παλιών συνεργατών τους, που πέταξαν τα όπλα κι έπιασαν τα μολύβια. Ο Δίας πιο άδικος από ποτέ θα απαιτήσει υποταγή. Όχι γιατί έχει δίκιο αλλά γιατί έχει δύναμη. Στην πραγματικότητα όμως κάθε πράξη αμφισβήτησης δείχνει τη δύναμη της ελευθερίας. Τρομάζει τους ισχυρούς η λευτεριά, η αξιοπρέπεια, ο πόθος για αληθινή δικιοσύνη.
Τα φοβούνται αυτά, έτσι θα κάνουν τα πάντα για να φοβίσουν εμάς. Ώστε να αισθανθούν ξανά ισχυροί. Μόνο που όσο πιο πολύ εξοργίζεται κάποιος τόσο λιγότερο φοβάται. Κι αυτά τα προκλητικά που κάνουν, με το να πιάνουν αθώους ανθρώπους και να τους στήνουν στο τοίχο για να τρομάζουν οι υπόλοιποι, θα γυρίσουν εναντίον τους.
Η βία έχει αιτία, όσο αφήνεις την αιτία, τόσο αυξάνεται…
Δημοσίευση σχολίου