«Τι καλό, άραγε, βρίσκουν οι δικοί μας διανοούμενοι στους πολιτικούς που λυμαίνονται τη χώρα; Υπάλληλοι διεθνών τοκογλύφων, γλείφτες των ξένων, τσιράκια των εργολάβων, γιοι και κόρες κομματαρχών, αγράμματοι, εθνικιστές και τραμπούκοι ακροδεξιοί, συνθέτουν την κάστα εξουσίας. Είναι οι ίδιοι που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια χωρίς κανένας να τους εμποδίσει. Είναι οι καταστροφείς της Ελλάδας.
Και η βρώμα από τη σήψη τους είναι ανυπόφορη. Ανυπόφορη σκατίλα. Φαίνεται, όμως, ότι ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, η Σώτη Τριαντάφυλλου, ο Γιάννης Σμαραγδής, ο Χρήστος Χωμενίδης και οι όμοιοι τους, δεν έχουν πια ούτε όσφρηση».
Τα παραπάνω έγραφε σε ένα καταπληκτικό του άρθρο ο Στέλιος Ελληνιάδης στον «Δρόμο της Αριστεράς».
Το παραπάνω απόσπασμα θυμηθήκαμε όταν διαβάζαμε ένα εμετικό κείμενο του γνωστού ««φιλοευρωπαϊστή» δημοσιογράφου της Καθημερινής, Τάκη Θεοδωρόπουλου, τα ρατσιστικά σχόλια του οποίου στην φυλλάδα του Αλαφούζου, δίνουν και παίρνουν, το οποίο έχει τίτλο «Η απειλή του αναρχοφασισμού».
Δεν κάνει κάτι πρωτότυπο αλλά απλώς μηρυκάζει κι αυτός την θεωρία των «δυο άκρων», γράφοντας μεταξύ άλλων: «Ο αναρχοφασισμός δεν είναι πολιτικό φαινόμενο. Είναι η ψυχική παρόρμηση της αυθαιρεσίας που βρίσκει ζωτικό χώρο στο πλαίσιο της αγέλης, αυτήν που ο προοδευτικός λυρισμός βάφτισε "συλλογικότητα". Η ξυρισμένη βοϊδοκεφαλή του χρυσαυγίτη που χτυπάει το Αφγανάκι κουβαλάει την ίδια σαβούρα με την αξύριστη τοιαύτη του μέλους του "Ρουβίκωνα" που απειλεί και εκβιάζει τον χειρουργό στον "Ευαγγελισμό". Και η μεν και η δε δοκιμάζονται από τη βάσανο της αυθαιρεσίας. Νόμος και για τη μεν και για τη δε είναι το "έτσι γουστάρω". Και "γουστάρουν" όλο και περισσότερα, αφού απέναντί τους έχουν μια κοινωνία φοβισμένη κι ένα κράτος που γυρνάει από την άλλη, όπως ο αστυνομικός στον παραβάτη "για να μην μπλέξει με χαρτούρες"».
Παπαγάλισε κι αυτός δηλαδή, με τον δικό του τρόπο όσα ακούσαμε να μας λένε προηγουμένως η Λιάνα Κανέλλη και ο Παντελής Καψής. Να θυμίσουμε τηλεγραφικά ποίος είναι αυτός ο τύπος που «η βρώμα από τη σήψη του είναι ανυπόφορη», εκπέμποντας με τα γραπτά του «ανυπόφορη σκατίλα», όπως ευφυώς έγραψε ο Σ. Ελληνιάδης.
Είναι ο ίδιος που προχώρησε σε «ιατρικού» τύπου γνωματεύσεις για τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο πρόσφατο φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή γράφοντας: «…το ζήτημα με όλους αυτούς, και τον Νταλάρα και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τα "πάγωσε η τσιμινιέρα" και το προλεταριάτο και τα σφυροδρέπανα δεν είναι πολιτικό. Είναι ψυχολογικό». (Δείτε αυτή την ανάρτηση).
Είναι το ίδιο πρόσωπο το οποίο το 2012 μαζί με άλλους 31 ομόσταβλους του υποστήριξε με πάθος την μνημονική πολιτική υπογράφοντας κείμενο που ανάμεσα στα άλλα καλούσε τους πολιτικούς ηγέτες της χώρας «να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους Ελληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή. Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία».
Πάντως πρέπει να παραδεχθούμε ότι "η απειλή του αναρχοφασισμού" που ανακάλυψε ο Τάκης Θεοδωρόπουλος υστερεί αισθητά από την αποκάλυψη της εκπροσώπου Τύπου της ΝΔ Μαρίας Σπυράκη, ότι ο "Ρουβίκωνας καίει ανθρώπους"
Δημοσίευση σχολίου