Ο 22χρονος ΕΠΟΝίτης παραπέμπεται στο έκτακτο στρατοδικείο Θεσσαλονίκης με βάση τον "Αναγκαστικό Νόμο" 509 για σύσταση παράνομου μηχανισμού, κατασκοπία κλπ. Ηταν ένας νόμος, με τον οποίο «το αντικομμουνιστικό κράτος ολοκληρώνεται και βρίσκει την τελική του θεσμική έκφραση».
Το στρατοδικείο τον καταδικάζει "τρις εις θάνατον" μια ποινή που εκτελείται στις 5 Μάρτη 1951. Ο Ν. Νικηφορίδης αφήνει την τελευταία του πνοή στο χώρο εκτελέσεων του δάσους του Σέιχ Σου. Μαζί του εκτελέστηκαν άλλοι έξι αγωνιστές ανάμεσα τους τρία 17χρονα ανταρτόπουλα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Να σημειώσουμε ότι ήταν εποχή που πρωθυπουργός ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ελευθερίου Βενιζέλο, Σοφοκλής Βενιζέλος, ένας αστός πολιτικός ο οποίος πρωτοστάτησε στην εισδοχή της χώρας μας στο ΝΑΤΟ και στην αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στο πόλεμο της Κορέας. Επίσης αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ήταν ο αποκαλούμενος από τον λαό «παπατζής» και από τους αγιογράφους του "Γέρος της Δημοκρατίας", Γ. Παπανδρέου.
Την επομένη της εκτέλεσης οι αθηναϊκές εφημερίδες πέρασαν "στα ψιλά" τη συγκλονιστική είδηση: "Εκτελέστηκε χθες εις τας φυλακάς του Επταπυργίου, ο κομμουνιστής Νίκος Νικηφορίδης, 22 ετών, όστις είχε καταδικαστεί τρις εις θάνατον, υπό του Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης, διά παράβασιν του Α.Ν. 509. Μετά του Νικηφορίδη, εκτελέστηκαν τρεις ακόμα κομμουνιστές, καταδικασθέντες εις θάνατον, των οποίων η εκτέλεσις της ποινής εκκρεμούσε από 2,5 ετών".
Τρεις περίπου βδομάδες μετά την εκτέλεση, στην οδό Αρύτης 28 στο Παγκράτι, στο πατρικό σπίτι του Ν. Νικηφορίδη , έφθανε σταλμένο από την Φρειδερίκη, ένα γράμμα. Ηταν η "χάρις"... Το παλάτι, αφού έδωσε την εντολή για τη δολοφονία, ερχόταν τώρα να διεκδικήσει εύσημα μεγαλοψυχίας...
Από αυτόν τον ιστότοπο αντιγράφουμε:
Σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες εκτελέστηκαν 148 καταδικασθέντες σε θάνατο από τα έκτακτα στρατοδικεία που δίκαζαν συνοπτικά και τις περισσότερες φορές χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία. Αρκούσε η «αντιεθνική» ιδεολογία, η αόριστη κατηγορία συμμετοχής στον Δημοκρατικό Στρατό και η ένταξη του κατηγορούμενου σε πολιτικές «παραφυάδας των κομμουνιστοσυμμοριτών».
Ήταν πολλοί οι πολιτικοί κατάδικοι του Γεντί Κουλέ που ξεψύχησαν από το κροτάλισμα των πολυβόλων του εκτελεστικού αποσπάσματος.
Συγκλονιστική περίπτωση ήταν η ομάδα Νικηφορίδη, που εκτελέστηκε άδικα ενάμιση σχεδόν χρόνο μετά τη λήξη του εμφύλιου πολέμου.
Τα χαράματα της 5ης Μαρτίου του 1951 στήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα μαζί με έξι ακόμη καταδικασμένους σε θάνατο από το έκτακτο στρατοδικείο Θεσσαλονίκης ο Νίκος Νικηφορίδης, ο οποίος μάζευε υπογραφές μαζί με άλλα… 200 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο για την «Έκκληση της Στοκχόλμης», που ζητούσαν να τεθεί υπό διεθνή έλεγχο η χρήση των ατομικών όπλων! Η …«φοβερή» κατηγορία λοιπόν γι αυτήν την ειρηνιστική έκκληση ήταν «Απόπειρα διάδοσης ανατρεπτικών ιδεών»!…
Τα παλικάρια που χόρεψαν και τραγούδησαν, ως τελευταία επιθυμία, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα ήταν οι Νίκος Νικηφορίδης, Θεόδωρος Ορφανίδης, Μόσχος Στογιάννης, Κωνσταντίνος Σπρίντζος, Κωνσταντίνος Μήτσας, Ρήγας Παραθυράς και Χαράλαμπος Παπαδόπουλος.
Για να έχουμε γνώση της σκληρής ψυχροπολεμικής εποχής και του «εγκλήματος» που διέπραξαν οι εκτελεσθέντες νέοι, να ποιο ήταν το περιεχόμενο της «‘Εκκλησης της Στοκχόλμης»:
«ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την απόλυτη απαγόρευση του ατομικού όπλου φοβερής μαζικής εξόντωσης για τους λαούς. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την δημιουργία ενός αποτελεσματικού διεθνούς ελέγχου, που θα εξασφαλίζει την εφαρμογή αυτού του μέτρου απαγόρευσης. ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ πως η κυβέρνηση, που πρώτη θα χρησιμοποιούσε τα ατομικά όπλα ενάντια σε οποιαδήποτε χώρα, θα διέπραττε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και γι αυτό θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί ως εγκληματίας πολέμου. ΚΑΛΟΥΜΕ όλους τους καλοπροαίρετους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να υπογράψουν αυτήν την έκκληση».
Δημοσίευση σχολίου