Τους απεχθάνομαι. Περισσότερο απ' όλα γιατί με ανάγκασαν να σταματήσω εδώ και χρόνια να παρακολουθώ το υπέροχο ομαδικό άθλημα που λέγεται ποδόσφαιρο. Μικρός το αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν η μπάλα με τους συμμαθητές και τους φίλους.
Μπάλα, που αρκετές φορές ήταν αυτοσχέδια και όχι κανονική. Παίζαμε πολλά παιχνίδια (κρυφτό, κυνηγητό...) αλλά το ποδόσφαιρο μας άρεσε περισσότερο απ' όλα. Πήγαινα με τον πατέρα ή φίλους στο γήπεδο, ήξερα τα ονόματα των παιχτών της ΑΕΚ, πανηγύριζα σε κάθε νίκη, στενοχωριόμουν σε κάθε ήττα.
Σιγά – σιγά όμως κατάλαβα πως σε κάθε Παράδεισο υπάρχει και το φίδι. Τα κολοβά ερπετά που δεν είναι ΑΕΚ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ... καμία ομάδα.
Που έρχονται να εκμεταλλευτούν την αγάπη μας, το πάθος μας για το ποδόσφαιρο. Ο Κοσκωτάς πχ. Δεν ήταν ποτέ Ολυμπιακός. Ούτε ο Μαρινάκης. Ούτε ο Αλαφούζος Παναθηναϊκός, ή ο Σαββίδης ΠΑΟΚ κλπ.
Όλοι αυτοί, είναι πρώτα και κύρια Επιχειρηματίες. Πλούσιοι, που βλέπουν ΚΕΡΔΟΣ εις βάρος των φιλάθλων. Που αρκετοί από δαύτους έχουν ως βιτρίνα τις ΠΑΕ, ως ένα πρόσθετο μέσο πίεσης, μαζί με τα κανάλια, για να κάνουν δουλειές με τους πολιτικούς συνεργάτες τους, ή ακόμα χειρότερα, να σκεπάζουν τις βρομοδουλειές τους. Δεν είναι καν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ ή οτιδήποτε άλλο. Τα κόμματα είναι μαγαζιά τους. Οι ίδιοι είναι πάνω απ' όλα Μεγαλοαστοί Πλουτοκράτες Κεφαλαιούχοι. Πιστεύουν μόνο σε ένα πράγμα: Το χρήμα.
Πάρτε τον Αλαφούζο πχ. “Το διάστημα 1991-1993, ο Γιάννης Αλαφούζος ήρθε σε σύγκρουση με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Τον Φεβρουάριο του 1992 ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος σε βάρος του Γιάννη Αλαφούζου και πέντε άλλων συγκατηγορούμενών του για λαθρεμπόριο μαζούτ (υπόθεση Ασπρονήσι)”. Για την οποία αθωώθηκε αφού κατηγόρησε την τότε κυβέρνηση ότι “κατασκεύασε” την υπόθεση. Σήμερα, στηρίζει με νύχια και δόντια το γιο αυτού που ήθελε μανιωδώς να ρίξει το 1992 (και τα κατάφερε)!
Δεν έχουν μπέσα οι τέτοιοι. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν οι φίλαθλοι, τόσο το καλύτερο για τον αθλητισμό. Εδώ και πολλά χρόνια δεν υπάρχει ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Το δολοφόνησαν, το δηλητηρίασαν σιγά – σιγά. Ίσως όταν απαλλαγούμε από “σωτήρες”, “προέδρους” και άλλα τέτοια “παράσιτα”, μπορέσουμε να απολαύσουμε ξανά τις χαρές και τις συγκινήσεις που μας έκλεψαν. Αλλά αυτό ΠΟΤΕ δεν θα γίνει από την αστική δικαιοσύνη, άλλο ένα παράρτημα των εταιριών τους...
Δημοσίευση σχολίου