Αυτό το γεγονός χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται μέχρι τις μέρες μας για να δημιουργηθεί μια προπαγάνδα από το αστικό καθεστώς, και τους κολαούζους του, συκοφαντώντας, διαστρεβλώνοντας και αντιστρέφοντας την πραγματικότητα.
Αυτή την αντικομμουνιστική «καραμέλα» που ξεκίνησε από το μετεμφυλιακό κράτος σχετικά με το «παιδομάζωμα» που έκαναν οι κομμουνιστές , «αρπάζοντας» παιδιά τα οποία έστελναν στο «σιδηρούν παραπέτασμα» για να «τα δηλητηριάσουν με το μικρόβιο του κομμουνισμού», την πιπιλάνε οι αστοί παραχαράκτες της ιστορίας μας, μέχρι σήμερα και δεν λέει να λιώσει.
Ας δούμε ποια είναι η πραγματικότητα με την βοήθεια δυο βιβλίων. Του Βασίλη Ραφαηλίδη «Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους» και στο βιβλίο του Δημήτρη Σέρβου «Το παιδομάζωμα και ποιοι φοβούνται την αλήθεια».
Ξεκινάμε με τα γραφόμενα του Β. Ραφαηλίδη:
Το "παιδομάζωμα"
Ένα τεράστιο πρόβλημα είχε δημιουργηθεί στις περιοχές που κατείχαν οι αντάρτες και που ήταν είτε πεδία μαχών είτε πιθανά πεδία μαχών. Τι θα γίνει με τα παιδιά των χωρικών που κατοικούσαν σ’ αυτές τις περιοχές, και κυρίως με τα παιδιά των ανταρτών; Για λόγους στοιχειώδους ανθρωπισμού και πάντα με τη συγκατάθεση των γονιών, η κυβέρνηση του βουνού αποφάσισε να μαζέψει αυτά τα παιδιά και για ασφάλεια να τα στείλει στις σοσιαλιστικές χώρες, που πρόθυμα δέχτηκαν να τα φιλοξενήσουν μέχρι να σταματήσει ο πόλεμος.
Ήταν στ' αλήθεια ένα παιδομάζωμα. Αλλά η λέξη αυτή είναι ιστορικά βεβαρυμμένη στην Ελλάδα. Έτσι λεγόταν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου