9/8/1945: Ο Στάλιν κρατά την υπόσχεσή του να κηρύξει τον πόλεμο στην Ιαπωνική Αυτοκρατορία τρεις μήνες μετά το τέλος του πολέμου στην Ευρώπη.
Υπό την ηγεσία του στρατάρχη Aleksandr Vasilevsky μπαίνει σ' εφαρμογή ένα από τα πιο δύσκολα, φιλόδοξα αλλά ταυτόχρονα απλά και καλύτερα πολεμικά σχέδια.
Στόχος η κατάληψη της στρατηγικής σημασίας περιοχής της Μαντζουρίας και η πλήρης καταστροφή των Ιαπωνικών δυνάμεων πριν προλάβουν να υποχωρήσουν στην Κίνα ή να δεχτούν ενισχύσεις.
Η Μαντζουρία για την Ιαπωνία έχει τεράστια σημασία. Τα κύρια εργοστάσια της Αυτοκρατορίας βρίσκονται εκεί μεταφερόμενα από τα Ιαπωνικά νησιά, ώστε να γλυτώσουν από τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς.
Η περιοχή προμηθεύει τις Ιαπωνικές ένοπλες δυνάμεις με κάθε είδους υλικό, ιδιαίτερα με το πολύτιμο συνθετικό καύσιμο.
Απώλεια της Μαντζουρίας κάνει τη συνέχιση του πολέμου για την Ιαπωνία αδύνατη, “μάταιη” σύμφωνα με τον Ιάπωνα πρωθυπουργό.
Η Ιαπωνία είχε ελπίδες πως θα μπορούσε να παρατείνει τον πόλεμο με τις ΗΠΑ μέχρι να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους για την αναπόφευκτη ήττα της.
Οι ΗΠΑ αργούσαν να κατασκευάσουν άλλες ατομικές βόμβες, ενώ φοβούνταν πως μια απόβαση στα μεγάλα Ιαπωνικά νησιά θα οδηγούσε σε τρομερές απώλειες. Πίστευαν πως ο αποκλεισμός, οι βομβαρδισμοί με συμβατικά και ατομικά όπλα και τέλος η απόβαση, θα έκαμπταν τελικά την Ιαπωνία. Όμως θα χρειάζονταν τουλάχιστο ενάμισι χρόνος πολέμου μέχρι να ετοιμαστούν όλα. Οι Ιάπωνες ήταν ακόμα αρκετά ισχυροί και φανατισμένοι παρά την δυσμενή γι αυτούς τροπή του πολέμου.
Στην Ιαπωνία εξετάζονταν επίσης και η πρόταση να ζητήσουν τη μεσολάβηση της ΕΣΣΔ, για να μπορέσουν να κρατήσουν την Κορέα, τη Μαντζουρία, να σώσουν το “θεό” – Αυτοκράτορα και άλλους εγκληματίες πολέμου από τη θανατική καταδίκη.
Η συνέπεια όμως του Ιωσήφ Στάλιν, που κήρυξε τον πόλεμο στους Ιάπωνες ιμπεριαλιστές ματαίωσε τα σχέδια τους.
Στις 8 Αυγούστου 1945 ο Σοβιετικός Υπουργός Εξωτερικών Vyacheslav Molotov ενημερώνει τον πρέσβη της Ιαπωνίας Naotake Satō, πως η Σοβιετική Ένωση από την επομένη θεωρεί ότι βρίσκεται σε πόλεμο με την Ιαπωνία.
ΗΠΑ και Βρετανία πίστευαν πως η Σοβιετική Ένωση θα έκανε αρκετούς μήνες να κάμψει την Ιαπωνική άμυνα. Υπήρχαν πολλοί και σοβαροί λόγοι για να πιστεύουν κάτι τέτοιο.
Η Μαντζουρία ήταν τεράστια. Πολύ μεγαλύτερη από τη Γερμανία. Είχε έκταση 1.192.081 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ήταν ακόμη κυκλωμένη από βουνά, ερήμους, ενώ οι Ιάπωνες είχαν φροντίσει την άμυνα της με κάθε είδους οχυρωματικά έργα εξαναγκάζοντας χιλιάδες Κινέζους να δουλεύουν σκληρά σε απάνθρωπες συνθήκες.
Ο στρατάρχης Βασιλιέφσκι επίσης αναφέρει. “Ήταν εντελώς ολοφάνερο, ότι οι σύμμαχοι δεν ήταν σε θέση με τις δυνάμεις τους να εξαναγκάσουν γρήγορα την Ιαπωνία σε συνθηκολόγηση. Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Αγγλίας καταλάβαιναν πολύ καλά πως η έκβαση του πολέμου στον Ειρηνικό Ωκεανό εξαρτιόταν πρώτα απ' όλα από τη συντριβή των χερσαίων δυνάμεων της Ιαπωνίας στην ασιατική ήπειρο. Παραδέχονταν δικαιολογημένα ότι για την εισβολή στα ιαπωνικά νησιά θα τους χρειαζόταν ένας στρατός περίπου 7.000.000 ανδρών, ενώ ο πόλεμος χωρίς τη συμμετοχή της Σοβιετικής Ένωσης θα παραταθεί τουλάχιστον 18 μήνες μετά την ήττα της Γερμανίας και θα απαιτηθούν τεράστιες θυσίες”.
Οι Αμερικάνοι στο μεταξύ δεν βομβάρδισαν τη Μαντζουρία, αφού δεν ήθελαν να βοηθήσουν τους Σοβιετικούς, που ήδη έβλεπαν ως αντιπάλους.
Στην Μαντζουρία η Ιαπωνία διέθετε: 1.200.000 άνδρες, 6.640 πυροβόλα, 2.370 άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα, 1.907 αεροπλάνα, 26 πλοία. Η δε αποφασιστικότητα των Ιαπώνων να πεθάνουν παρά να παραδοθούν, φάνηκε από τις αμέτρητες (αν και αποτυχημένες στην πλειοψηφία) επιθέσεις αυτοκτονίας.
Οι Αμερικάνοι πίστευαν πως οι Σοβιετικοί θα έκαναν μήνες για να συγκεντρώσουν τις απαραίτητες δυνάμεις.
Στις 9 Αυγούστου όμως υπήρχαν στα σύνορα σχεδόν 1,6 εκατομμύρια Σοβιετικοί στρατιώτες, οι περισσότεροι βετεράνοι, που είχαν μεταφερθεί από την Ευρώπη. Επρόκειτο όπως αποδείχθηκε, για τους καλύτερους και πλέον έμπειρους στρατιώτες της εποχής τους, αφού οι τακτικές τους έμοιαζαν περισσότερο μ' αυτές των σημερινών ειδικών δυνάμεων. Ενώ η αναλογία σε άνδρες δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη εις βάρος της Ιαπωνίας, στον εξοπλισμό τα πράγματα διέφεραν.
Οι Ρώσοι διέθεταν 28.238 πυροβόλα, τα οποία ήταν σαφώς ανώτερα από οτιδήποτε υπήρχε κείνη την εποχή, ειδικά οι πολλαπλοί εκτοξευτές ρουκετών BM-13 Katyusha.
Τα 5.556 βελτιωμένα άρματα και τεθωρακισμένα (όπως το αναβαθμισμένο με ισχυρότερο πυροβόλο Τ34) ήταν επίσης πολύ καλύτερα των Ιαπωνικών. Είχαν ακόμη την υποστήριξη 3.721 εξαιρετικών αεροπλάνων, που πιλοτάρονταν από άσους και ήρωες της Σοβιετικής Ένωσης.
Εντούτοις οι δυνάμεις αυτές θεωρούνταν από τους Δυτικούς ανεπαρκείς στο να πετύχουν τους στόχους τους σε μικρό χρονικό διάστημα. Το Σχέδιο όμως των Σοβιετικών ήταν μεγαλοφυές.
Ο στρατός είχε χωριστεί σε τρία μέτωπα (ομάδες στρατιών).
Το μέτωπο της Υπέρ – Βαϊκάλης, στα Δυτικά, το 1ο Μέτωπο της Άπω Ανατολής στα Ανατολικά και το 2ο Μέτωπο της Άπω Ανατολής στο κέντρο. Τα δυο Μέτωπα δυτικά και ανατολικά θα περικύκλωναν, “θα έσφιξαν σαν λαβίδα” τον Ιαπωνικό στρατό, ενώ το 2ο Μέτωπο θα είχε κυρίως υποστηρικτικό ρόλο. Οι δυνάμεις είχαν ως πρωταρχικό στόχο να συναντηθούν στην περιοχή Τσανγκτσούν στη νότια κεντρική Μαντζουρία πίσω από τις Ιαπωνικές γραμμές.
Η επιτυχία βασίζονταν στον αιφνιδιασμό, την ταχύτητα, την ευελιξία και την ποιοτική ανωτερότητα του Σοβιετικού στρατού. Στη διάρκεια της μάχης θα προσθέτονταν η εφευρετικότητα, η εκμετάλλευση των ευκαιριών, η γενναιότητα και η εμπειρία.
Η επίθεση άρχισε οργανωμένα, ταυτόχρονα, αλλά με πολλούς τρόπους. Στα Δυτικά ο Κόκκινος Στρατός, προχώρησε μέσα από την έρημο και τα απάτητα βουνά της Μογγολίας, σε μέρη που ο εχθρός θεωρούσε αδιάβατα.
Η έκπληξη των Ιαπώνων ήταν τεράστια. Οι Ιάπωνες έχασαν την επικοινωνία μεταξύ των μονάδων, παρόλα αυτά προσπάθησαν να αμυνθούν. Μάταια όμως. Παρά τις σκληρές μάχες οι Ρώσοι παρέκαμπταν τις οχυρές θέσεις και μη χάνοντας την ορμή τους περικύκλωναν ολόκληρες μεραρχίες προχωρώντας ακάθεκτοι.
Αρκετές φορές έγιναν ρίψεις αλεξιπτωτιστών, μεταφορά εφοδίων και ενισχύσεων από αέρος, ώστε να προλάβουν την κατάληψη στρατηγικών τοποθεσιών.
Το Μέτωπο της Υπέρ – Βαϊκάλης, όχι μόνο πέτυχε το στόχο του αλλά έφτασε σε ελάχιστες μέρες στη θάλασσα διανύονταν πάνω από 100 χιλιόμετρα ημερησίως! Επρόκειτο για ανεπανάληπτο άθλο. Οι δε μεγαλύτερες απώλειες αρμάτων ήταν αυτά που εγκαταλείπονταν λόγω βλάβης από την άμμο ή επειδή κολλούσαν στη λάσπη.
Στην Ανατολή η επίθεση άρχισε σαν καταδρομή. Με φλογοβόλα, εκρηκτικά, κι όταν οι στρατιώτες έγιναν αντιληπτοί, με τη συνδρομή πυροβολικού, τα οχυρά εξουδετερώθηκαν σε ελάχιστες ώρες. Το σχέδιο προέβλεπε αρχικά διάσπαση του εχθρικού μετώπου και κατάληψη σημαντικών πόλεων σε έντεκα μέρες αλλά οι στρατιώτες το κατόρθωσαν σε τρεις!
Τη δεύτερη κιόλας μέρα βρέθηκαν στην Κορέα! Ταυτόχρονα με την πρόοδο στα άκρα στο κέντρο το δεύτερο (βοηθητικό) Μέτωπο καταλάμβανε κι αυτό τη μια πόλη μετά την άλλη. Έγιναν επίσης αποβάσεις τόσο στα λιμάνια της Κορέας, όσο και στα νησιά Σαχαλίνη και Κουρίλες τα οποία ελευθερώθηκαν, έπειτα από σύντομη αλλά σφοδρή μάχη.
Η Ιαπωνική ηγεσία βρέθηκε σε απόγνωση. 30% των συνολικών δυνάμεων της Ιαπωνίας είχαν νικηθεί, κυκλωθεί, αποδεκατιστεί, αποκοπεί πλήρως από τις υπόλοιπες και τις βάσεις εφοδιασμού σφυροκοπούμενες από πυροβόλα και αεροπορία.
Η απώλεια των εργοστασίων σήμαινε το τέλος του πολέμου.
Καθώς δεν είχε άλλη επιλογή ο Αυτοκράτορας Χιροχίτο ανήγγειλε από το ραδιόφωνο πως αποδέχθηκε το τελεσίγραφο του Potsdam, την παράδοση της Ιαπωνίας χωρίς όρους, στις 15 Αυγούστου. Όμως πολλοί Ιάπωνες αγνόησαν την εντολή και πολέμησαν μέχρι τις 20, όπου ο στρατός της Μαντζουρίας παραδόθηκε επίσημα.
Ο θρίαμβος της ΕΣΣΔ στη Μαντζουρία είχε τρομάξει τις ΗΠΑ. Κατόρθωσαν σε λίγες μόνο μέρες, ότι δεν κατάφεραν οι Αμερικάνοι και οι Βρετανοί σε τόσα χρόνια πολέμου.
Οι απώλειες της ΕΣΣΔ ήταν σχετικά μικρές 12.103 νεκροί (εκ των οποίων 72 στρατιώτες της συμμάχου Μογγολίας), 24.550 τραυματίες και περίπου 300 άρματα, πολλά εκ των οποίων εγκαταλείφθηκαν στη φρενήρη πορεία των Σοβιετικών πίσω από τις Ιαπωνικές γραμμές.
Οι Ιάπωνες μετρούσαν 83.737 νεκρούς, δεκάδες χιλιάδες τραυματίες, ενώ ο στρατός τους σε Μογγολία και Βόρεια Κορέα είχε αιχμαλωτιστεί!
Πανικόβλητη η Ιαπωνική ηγεσία παραδόθηκε αμέσως στις ΗΠΑ, δημιουργώντας το μύθο πως οι δυο ατομικές βόμβες κέρδισαν τον πόλεμο με την Ιαπωνία.
Στην πραγματικότητα τα εγκλήματα σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι έγιναν άλλοθι, ώστε να σταματήσει η Σοβιετική θύελλα.
Λίγες μέρες πριν ο Στάλιν ήταν έτοιμος να αποβιβάσει στρατό στα Βόρεια της Ιαπωνίας στο νησί Χοκκάιντο, αλλά συνάντησε την έντονη αντίδραση των Αμερικάνων, οι οποίοι δεν ήθελαν με τίποτα την κατάληψη της Ιαπωνίας από τους Σοβιετικούς.
Αν πραγματοποιούνταν η απόβαση, θα είχε σίγουρη επιτυχία, αφού ο Ιαπωνικός στρατός περίμενε απόβαση από τους Αμερικάνους στην Νότια πλευρά της χώρας επομένως είχε κάνει εκεί τις ανάλογες προετοιμασίες.
Ο μύθος των ατομικών βομβών συνέφερε και τους Ιάπωνες.
Ηττήθηκαν όχι από εγκληματικά λάθη της ηγεσίας τους, αλλά από ένα πρωτόγνωρο όπλο για το οποίο δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα, παρόλο που Ιάπωνες και Γερμανοί είχαν τα δικά τους προγράμματα κατασκευής ατομικών βομβών.
Η σημασία της τελευταίας μάχης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν τεράστια.
Ο πόλεμος τέλειωσε, η Ιαπωνία ηττήθηκε κατά κράτος.
Η ΕΣΣΔ πήρε τα νησιά Σαχαλίνη και Κουρίλες.
Η Βόρειος Κορέα, το ανεξάρτητο κράτος, που μάχεται τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, οφείλει την ύπαρξη του σε αυτή την απόλυτα πετυχημένη εκστρατεία.
Η Μαντζουρία επιστράφηκε στην Κίνα. Όχι μόνον αυτό, αλλά οι Ρώσοι βοήθησαν τους Κινέζους Κομμουνιστές, με οπλισμό, εφόδια και εκπαίδευση. Οι ενέργειες αυτές άλλαξαν την πορεία των συγκρούσεων Κομμουνιστών - Εθνικιστών καθώς εκείνη την εποχή οι πρώτοι είχαν σοβαρά προβλήματα. Με τον εξοπλισμό που πήραν και τη σταθερή βάση στις ελεύθερες πλέον περιοχές της Μαντζουρίας, οι δυνάμεις του Μάο, μπόρεσαν επιτέλους να επικρατήσουν στον μακροχρόνιο εμφύλιο.
Η συμπεριφορά του Κόκκινου Στρατού στους Κινέζους συμμάχους ήταν υποδειγματική και πολύ αποτελεσματική. Οι Σοβιετικοί βοήθησαν τους φτωχούς με φάρμακα, εφόδια, υποδομές, εκπαίδευση, ενώ δημιούργησαν τις προϋποθέσεις οικονομικής ανασυγκρότησης και σταθερότητας. Όταν αποχωρούσαν από τη Μαντζουρία ο Κινέζικος λαός εκδήλωνε τα συναισθήματα του ραίνοντας τους απελευθερωτές του με λουλούδια, ενώ αποχαιρετούσε συγκινημένος τους Συντρόφους.
Είναι πραγματικά κρίμα που οι μεγάλες μάχες αυτής της εκστρατείας δεν έτυχαν της απαραίτητης προσοχής, αφού οι συνέπειες της άλλαξαν ριζικά τον κόσμο.
Η Αυγουστιάτικη θύελλα, όπως βαπτίστηκε η εκστρατεία από κάποιους Δυτικούς Ιστορικούς, ήταν σίγουρα η πλέον επιτυχημένη επιχείρηση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αν και ο Πόλεμος είχε κριθεί τον Αύγουστο του 1945, ο ηρωισμός, η επιμονή, η εξυπνάδα του απλού Ρώσου στρατιώτη γλύτωσε την Ανθρωπότητα από τη συνέχιση της σφαγής για δύο ακόμη χρόνια.
Το έξοχο σχέδιο της Σοβιετικής ηγεσίας δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί από άλλο στρατό, κι αντίστροφα, κανένας άλλος στρατηγός δεν θα μπορούσε να αξιοποιήσει καλύτερα την εμπειρία και τη γενναιότητα των Σοβιετικών στρατιωτών.
Από στρατιωτικής άποψης είναι πολύ ανώτερο των Γερμανικών σχεδίων, στις αρχές του πολέμου γνωστά ως “Κεραυνοβόλος πόλεμος”.
Ο συντονισμός αρμάτων, πυροβολικού, αεροπορίας, σε συνδυασμό με αποβατικές ενέργειες και ρίψεις αλεξιπτωτιστών, είναι ανεπανάληπτος στην Παγκόσμια Στρατιωτική Ιστορία.
Δημοσίευση σχολίου