"Πλουτίσαντες" και "πωλήσαντες" ως παράμετρος της εμφύλιας σύγκρουσης
Ενας ολόκληρος κόσμος που είχε "εκπαιδευτεί" στις κατοχικές συνήθειες και κυρίως η μερίδα των αστών οι οποίοι είχαν αναδειχθεί ή ενισχυθεί από την κερδοσκοπική ασυδοσία που απολάμβαναν επιζητούσαν μετά την απελευθέρωση την αναπαραγωγή του ίδιου μοντέλου συσσώρευσης. Πίστευαν ότι η όξυνση και ένας εμφύλιος πόλεμος θα διευκόλυναν τη διατήρηση των "κεκτημένων" τους.
Τμήμα των αστικών δυνάμεων που προέκυψε απ΄την κατοχική συσσώρευση δεν ήθελε με κανένα τρόπο να στερηθεί τις δομές υπεραξίας όπως επικράτησαν το 1941-44 οι οποίες απέφεραν άκοπα δυσθεώρητα κέρδη. Κυρίως αντιδρούσε στον ποινικό έλεγχο δωσιλογικών δράσεων.
Ελάχιστα από τα ακίνητα που είχαν πάρει μπιρ παρά οι μαυραγορίτες επιστράφηκαν στον προπολεμικούς ιδιοκτήτες.
Εκείνο που γενικά χαρακτηρίζει την ιστοριογραφία του Εμφύλιου Πολέμου είναι η απουσία προσεγγίσεων που να αναδεικνύουν την ταξική διάστασή του. Σύμπτωμα συνολικότερης επιστημολογικής αντίληψης, η εμφύλια σύγκρουση απογυμνώνεται από τα κοινωνικά της χαρακτηριστικά και αναδεικνύεται ως ιστορική πραγματικότητα που αφορά αποκλειστικά τον ρόλο του «πολιτικού», ο οποίος περιενδύεται με έναν απόλυτο βολονταρισμό: όλα εξαρτώνται από τις διαθέσεις δύο ανατιθέμενων πολιτικών παραγόντων, της Αριστεράς και της Δεξιάς, που αποδύθηκαν σε ένα εγχείρημα πολιτικής κυριαρχίας αποσυνδεδεμένο από τα κοινωνικά του συμφραζόμενα και τους ενδεχόμενους περιορισμούς που αυτά θέτουν.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου